แบบพยายามยังไง ก็ทำใจให้ชอบวิชานี้ไม่ได้ เกลียดการเรียนวิชานี้

ศิลปะ ติด 0 ทุกปี ซ่อมทุกปีครับ

ไม่ได้เป็นคนเกลียดศิลปะนะ
แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงทำไม่ได้ซักปี

ฟิสิกส์ เกลียด อาจารย์ สอน วิชาแม่งก็ยากอยู่ละ เจอ อาจารย์ ที่เกลียด อีก

คณิตศาสตร์ เลขมันไปกับผมลำบาก
พละ ด่อยกีฬา

นาฏศิลป์ บางอย่างมันไม่ได้ยากแต่ผมมันเกร็งๆเวลาต้องรำไทย เรียนอยู่4-5ครั้งผ่านอยู่ครั้งเดียว ต้องมาตามแก้วันใกล้ปิดเทอมตลอด แล้วก็ไม่ชอบหน้าอาจารย์ด้วย
ฟิสิกส์มันยากแหละ แต่คนตกเป็นเพื่อนเยอะ

วิชาที่ต้องแสดงออก

ดนตรี ลีลาศ ภาษาไทย อังกฤษ ต้องไปท่องอะไรหน้าชั้น

ไม่ชอบ "เคมี" เพราะไม่เข้าหัวเลย อย่าอื่นได้หมด ไม่มีปัญหา

นาฏศิลป์ กับ พุทธศาสนา โดดตลอด ไม่เข้าเรียนเลย จนโดนเรียกผู้ปกครอง

วิชาที่เกลียด = วิชาที่มีอาจาร์ยเชี่ยๆคอยสอน

สมัยเรียนมีวิชาที่มีอาจาร์ยเชี่ยๆอยู่คือ ภาษาไทย(อจ.ผู้หญิง จิกหัวนักเรียนหญิงเพราะซอยผม) การงานอาชีพ(อจ.ผู้ชาย ควบงานปกครอง เขาห้ามใช้ไม้เรียวแล้ว แต่มันยังไม่หยุด)

ขัดใจทุกครั้งที่ต้องแต่งชุดลูกเสือ
สภาพชุดแม่มไม่ได้เข้ากับสภาพอากาศแม้แต่น้อย
ถุงเท้าดึงสุด ผ้าหนาไม่พอ ยังแถมผ้าพันคอไปอีก
แล้วก็ไม่เห็นจะสอนอะไรที่มีประโยชน์ นอกจากซ้ายหัน ขวาหัน กลับหลังหัน

เลขครับ เพราะการบ้านมาทุกวัน และชอบให้จดๆในสมุดเมื่อยชิบหาย จารย์ก็เขียนกระดานไม่พักเลยลบแล้วเขียนอีกวนๆ

ถ้าเป็นสมัยนี้ใช้ชีทกันหมดละมั้งสบายยยย


ส่วนนาฏศิลป์ผมถือเป็นวิชาชิลนะเพราะไม่ต้องใช้สมองโคตรชอบเลย ผมมันโง่


ส่วนพุทธศาสนาผมติด 0 จารย์แมร่งกล่าวหาว่าผมขับรถบีบแตรใส่ ทั้งๆที่ยังขับรถไม่เป็นเลย ส้นตรีนชิบหาย

ลีลาศ กับ กระบี่กระบอง

โคตรเกลียด ทำเอาวิชาพละที่ชอบที่สุดกลายเป็นเกลียดที่สุดได้

ผมเรียนชายล้วน

ศิลป ให้เพื่อนทำให้บอกไม่ต้องสวยนะเอาพอผ่านพอ

ไม่มีพระพุทธศาสนาให้เลือกเหรอ

เกลียดสุด คือ วิชาคณิตศาสตร์ และทุกวิชาที่มี Math เป็นรากเป็นแกนครับ
ยอมรับว่าผมโง่วิชานี้มากๆ จากที่แต่ก่อน ตอนเด็กๆเคยชอบวิชานี้มากๆ จนกระทั่งถึง ป.6
พอเข้าเรื่องเศษส่วน แล้วผมหลุด ตามไม่ทัน ทีนี้เลยหลุดยาวเลย ผมทิ้งเลย
ประกอบกับไม่รู้ว่าทำไมวิชานี้ ครู/อาจารย์ที่สอน แมร่งจะต้องดุยังกับหมาทุกคน(ที่ผมเจอมาในชีวิตนะครับ)
เข้าถึงไม่ค่อยได้ และดูเหมือนจะไม่ค่อยพยายามทำความเข้าใจเด็กนักเรียนที่ตัวเองกำลังสอนอยู่ด้วย

แล้วหลายๆครั้งดูเหมือนจะคุยด้วยเหตุผลไม่ได้ด้วย อารมณ์แบบฉันสั่งแบบนี้ แกต้องทำแบบนี้เท่านั้น คิดต่างไม่ได้
ส่วนนึงเข้าใจว่า เป็นเพราะระบบการศึกษาส่วนนึง และตัวอาจารย์ที่สอนก็ส่วนนึง ประกอบกันออกมาแบบนี้เลยเละ
และอาจจะเพราะว่าโรงเรียนที่ผมเรียนเป็นโรงเรียนรัฐบาลด้วยรึเปล่า ไม่แน่ใจ เลยออกมาทรงนี้หมด

ยิ่งตอน ม.ต้น-ปลาย เป็นอะไรที่เลวร้าย
ตอนนั้น ของผมเป็นช่วงที่กระทรวงให้ยืมหนังสือเรียน แบบเรียน แล้วจบเทอมต้องคืน
เขาก็จะสั่งห้าม ไม่ให้ขีดเขียน แม้กระทั่งดินสอเขียนแล้วลบ เหลือรอยก็ไม่ได้ คือ ห้ามยุ่งกับหนังสือเลย
ใช้ได้อย่างเดียว คือ แค่ดูโจทย์ แบบทดสอบ และบทเรียนด้านในเท่านั้น
วิชาคณิตศาสตร์ อาจารย์แมร่งให้ลอกโจทย์ทั้งหมดในหนังสือ ตามที่สั่งการบ้าน แล้วการบ้านแมร่งมีทุกวัน
คิดได้แค่วิธีตรง ถ้าใครไม่คิดวิธีตรง = ผิด ต้องแก้ใหม่ ทำใหม่หมด (กรูจะรู้ได้ไง กรูลอกเพื่อนนน )

เป็นความหลังฝังใจตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา และจนถึงทุกวันนี้
บางครั้งก็สงสัยเหมือนกัน ทำไมตัวเองไม่เคยเจออาจารย์ดีๆบ้างเลย จนถึงมหา'ลัย