จริงๆ แล้ว แบบ "จริงๆ จังๆ" เลย ที่ถกกันในโพสต์นี้มีแค่ 2 คำเอง
คำแรก "พอ"
คำที่สอง "เพียง"
ผมนั่งไล่อ่านแล้ว เราอาจะเถียงกันเพราะตำแหน่งของ 2 คำนี้ก็ได้นะครับ.
คนแรก เรียงลำดับ เป็น "พอเพียง"
คนที่สอง เรียงเป็น "เพียงพอ"
ถ้าเราเอาคำที่เรียงกันมาตีความแบบท่านเจ้าของกระทู้ ทิศทางของความหมายตรงกันข้ามกันเลยครับ.
ถึงตรงนี้ผมขอแสดงความเห็นของผมแบบบ้านนอกๆ คนบ้านๆ คิด. สำหรับผม ผมขอมี "เพียงพอ" ก่อน อารมณ์แบบ กินจนพอ เที่ยวจนพอ ซื้อจนพอ จนไม่อยากได้อะไรแล้ว ถึงตรงนั้นผมคงเบื่อที่จะ อยากได้. แล้วผมก็จะ "พอเพียง" เอง เพราะผมคงพอละ เที่ยวจนเบื่อ อ๊อดๆ จนเบื่อ ซื้อจนเบื่อ แล้วผมก็จะเป็นคนในวาทะทันที "พอเพียง"

คุณพอเพียงเพราะ ได้มาหมดแล้ว ได้ครอบครอง ได้สัมผัส จนมันหมดความท้าทายแล้ว พอคนมีเยอะเบื่อจะกิน จะเที่ยว เลยขอหยุดอยู่แบบบ้านๆ บ้าง เลยกลายเป็น "นี่แหละ คนอยู่อย่างพอเพียง"

มีอยู่หนึ่งคนที่สมาชิกทุกคนน่าจะรู้จักกันดี "เจ้าชายสิทธัตถะ" ผมว่าเจ้าชายคนนี้นี่แหละ น่าจะเป็นต้นแบบแนวคิด "อยู่อย่างพอเพียง" เพราะท่านใช้ชีวิต เสพย์ จนพอเพียงแล้ว ถึงออกมาแสวงหาคำตอบ ว่าอะไรคือสิ่งที่ท่านต้องการ. วันนี้ถ้าผมใช้ชีวิต เสพสุข จนเต็มที่ ไม่สร้างภาระให้พ่อแม่ และคนรอบข้าง ผมอาจจะออกมาแสวงหาคำตอบแบบท่านก็ได้ครับ. ติดแค่ตอนนี้ เงินจะจ่ายค่าไฟเป็นเหมือนเอาเงินในอนาคตมาใช้ซะงั้น. ฮ่าๆ

พอเพียงถ้าหมายถึงสมดุลสมเหตุสมผลสมฐานะคือเรื่องดี แต่พอเพียงที่เป็นปัญหาเพราะมีความหมายให้ก้มหน้ายอมรับความยากจน ใครคิดเผยอหน้าจะถูกกดให้โงหัวไม่ขึ้นด้วยถ้อยคำว่าเอ็งมันไม่พอเพียง

พอเพียง ไม่ได้ทำให้คนรวยได้

พอเพียง มันมีความ negative ในตัวเองคือ เมื่อคุณมีกิเลส ความอยากได้ แต่คุณมี 100 คุณก็ใช้ได้ตั้งแต่ 0-100 (พอเพียงไม่ได้บอกว่าต้องเหลือเก็บ แต่ต้องไม่ให้มันติดลบ)

ส่วนแนวคิดที่คุณว่า คือมันง่ายและเบสิคเกินไป ถ้าฝรั่งสอน คงสอนในพวกประถม มัธยมไม่เกินนี้หรอก มันคือ money management ที่พื้นฐานสุดๆ หาเงิน เก็บเงิน เหลือเงิน เหมือน + , - ตัวเลข

ส่วนการ refer ถึงการเอาเงินเก็บไปต่อยอดแล้ว(บางคน)รวย มันไม่เกี่ยวกับพอเพียงแล้ว มันคือการลงทุน ต่อยอดและใช้ความสามารถ (อย่าถึงขนาดเอาคำว่าพอเพียงไปเคลมจนผิดความหมายเลย)

คนที่ประหยัด อดออม ทุกเดือนๆ จนเงินมันสะสมจนถึงขั้นเรียกว่ารวย (ในกรณีเจาะจงไปที่การใช้คำว่าพอเพียงอย่างเดียว) น่าจะเป็นแค่ 0.0005% (ของพีรามิด คือพวกเงินเดือนสูงจัดๆ 300-500K ขึ้นไป

คนที่เงินเดือนต่ำกว่า 75K ลงมา (ตัวเลขประมาณส่วนตัวเพราะผมอยากมีคุณภาพชีวิตดีนิดนึง อยากกินข้าวห้างมื้อละ 500-1K อาทิตย์ละ 2-3 มื้อได้โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก ถ้าคุณไม่ได้ใช้ชีวิตฟุ้มเฟือยแบบผมก็จะไม่จำเป็นต้องตั้งเลขสูงเท่านี้) คุณไม่มีทางไปถึงจุดนั้นได้หรอก ถ้ายังพอเพียงหาได้เท่าก็เก็บอดออมแล้วเก็บ และบ้านไม่รวยเป็นทุนเดิมอะครับ
เพราะระบบการเงินเขาคิดไว้แล้ว ไหนจะเงินเฟ้อ ไหนจะดอกเบี้ย และการตั้งราคาสินทรัพย์บางประเภทได้เหมาะสม ผ่อนกัน 15-30 ปี (ชีวิตคนๆ นึงทำงาน 30-35 ปี) เสมือนเกิดมามีสินทรัพย์ใหญ่ๆ เช่นบ้านได้ 1 หลัง รถ 2-3 คัน(คันนึง 4-7 ปี และเป็นสินทรัพย์ด้อยค่า) ก็ถึงเวลาส่งต่อให้รุ่นลูก ถ้ารุ่นลูกไม่เอาบ้าน และพอเพียงด้วยเงินเดือนต่อเดือน ก็วนลูปเป็นตระกูลกรรมกรกันต่อไป ซึ่งในท้ายที่สุดมันไม่ใช่การจะได้ทำทุกสิ่งที่คุณต้องการ แต่มันคือการทำเท่าที่ "ใครสักคน" กำกับไว้แล้วว่าให้คุณทำ "ได้เพียงเท่านี้พอ"

มีแค่ไหนก็ใช้แค่นั้น มันแนวคิดโคตรพื้นฐานเลย

แต่ไม่ชอบตรงที่ให้พอใจในสิ่งที่มี ให้ปลื้มกับชีวิตปัจจุบัน ซึ่งแม่งไม่ใช่ไง เหมือนเอาตีนเขี่ยดินกลบหลุมอะ ปัญหาคืออะไรก็รู้ๆอยู่

พอเพียง ถ้าเป็นในแง่ของการบริหารจัดการเงิน ผมว่ามันควรเป็น common sense ด้วยซ้ำ
อารมณ์ก็เหมือนเป็นขั้วตรงข้ามของความโลภ ส่วนตัวมองว่าอย่างมากมันก็คือแนวคิดที่ควรจะเอาไว้ใช้หรือเตือนสติกับตัวเอง และก็คิดว่าหลักการมันใช้ได้แค่นั้น และใช้หลักการนี้ในเชิงบุคคล

แต่ถ้าเอามาใช้เป็นวาทกรรมระดับประเทศ ผมมองว่าล้าหลังและไม่สนับสนุน
ประเทศที่พัฒนาแล้ว หรือประเทศโลกที่หนึ่ง เค้าไม่มานั่งปลูกฝังค่านิยมแบบนี้หรอก
เพราะประเทศที่พัฒนาแล้ว เขาก็จะหาทางที่จะพัฒนาต่อไปไปเรื่อยๆไง
พอเพียง เท่ากับ ย่ำอยู่กับที่,อยู่ใน comfort zone

เอาค่านิยมอย่างงี้มาใช้กับประเทศ ทั้งประเทศและประชากร มันก็ไม่ไปไหนไกลหรอก

แล้วแต่สติปัญญา จะตีความ

คำว่าพอเพียง เป็นปรัชญา ก็ขึ้นใครจะเอาไปให้ให้ถูกกับการดำเนินชีวิตตัวเอง ไอหลักสูตรสอนเด็กอะ มันเกาะ___ จนทำให้ ปรัชญาดีๆดูแย่ไปเลย

คนเชียร์แม่ง เชียร์ไม่คิด เห็นด้วยแบบโง่ๆ ก็ปล่อยมันไป

หลายเม้นเหมือนจะเข้าใจพอเพียงผิดรึเปล่า่ เขาไม่ได้บอกให้พอใจกับรายนะ แค่บอกว่าอย่าใช้จ่ายเกินตัว อย่างสมัยนั้นที่ยกตัวอย่างเรื่องทีวีที่บอกว่าถ้ามีเงินพอซื้อก็ซื้อไป แต่ถ้าเงินไม่พอก็รวมๆเงินกันซื้อมาตั้งเป็นส่วนกลางหมู่บ้านไปก่อน(สมัยนั้นมันมีจริงๆทีวีส่วนกลาง) ถ้าผมจำไม่ผิด ร.9 เคยบอกว่าอยากมีเยอะๆก็หาให้ได้เยอะๆก่อนด้วยซ้ำ ไม่ได้สอนให้พอใจเท่าที่มีอะไร

เรื่องนี้มันไม่มีอะไรให้ติว่าไม่ดี เพราะมันเบสิค money manangement สุดๆ แต่ต้องบอกว่ามีข้อจำกัดมากกว่า ยุคใหม่ๆอาจจะต้องเรียนรู้เรื่องสินเชื่อ การใช้ leverage มากขึ้น

เรื่องพอเพียง มันคือการสอนคนให้รู้จักพอ

แต่

กลุ่มทุนใหญ่ของประเทศเสือกไม่เคยพอ
ชนชั้นนำของประเทศ เสือกไม่เคยพอ

แต่มาสอนให้คนจนรู้สึกพอเพียง

มันปลอมเปลือก จนหาเนื้อในแทบไม่มี

แนวคิดมันโอเค แต่คนที่ผลักดันเกินไปอะ ทุเรศ เพราะคนคนนึง ถ้าเขาจะไม่เอาอะไรในชีวิต อยากอยู่แบบนี้มันไม่ใช่เรื่องผิด แต่มายัดเยียดให้เป็นแนวทางการใช้ชีวิตอะ ผิด

พอเพียงไม่ใช่พอแล้ว

มีหลัก3อย่าง
1.พอประมาณ คือใช่จ่ายไม่เกินรายได้
2.มีเหตุผล ต่อให้มีเยอะก็ไม่ใช่สุรุ่ยสุร่าย
3.มีภูมิคุ้มกัน มีกระบวนการจัดการถ้าเกิดเหตุสุดวิสัย เช่น บ้านไฟไหม้หรือโดนโกง ก็มีเงินสำรอง หรือมีประกันรองรับ

ไม่มีข้อห้ามไม่ให้ขยันขวนขวายทะเยอทะยาน

และร.๙นำแนวคิดนี้มาจากธรรมะพระพุทธเจ้า คือความสันโดษ พอใจในสิ่งที่ตนมี

ผมชอบกระทู้นี้นะ เรื่องพวกนี้เราตั้งคำถามได้แล้วมาคุยกัน อันไหนดีไม่ดี และอีกหลายๆเรื่องที่เราควรคุยกันได้แบบเปิดเผย

เห็นด้วยกับ จขกท.

คนไทยส่วนใหญ่ขาดการวางแผนทางการเงิน

ไม่คิดก่อนจะจ่าย สิ่งของไหนจำเป็น ไม่จำเป็น

แล้วมาบอก รายได้ไม่พอรายจ่าย

ลองวางแผนก่อนสิ แล้วหางานทำเพิ่ม หรือลดรายจ่ายลง

พูดความจริง ใครเรื้อนก็เชิญ

คือมันไม่ต้องยึดหลักแนวคิดใดแนวคิดหนึ่งก็ได้เปล่า เอาข้อดีแต่ละแนวคิดมาประยุกต์ใช้กันไป แนวคิดพอเพียงตรงไหนดีก็หยิบมาใช้ แนวคิดการจัดการเงินตรงไหนดีก็เอามาใช้

แต่กลายเป็นว่าสมัยนี้ใช้ชอบแนวคิดไหนก็เอาตามนั้น แล้วไปลดทอนแนวคิดอื่นๆลงเฉย

พอเพียงกับ money management มันก็มีความคล้ายกันแหละครับ บางทีเราก็ต้องเข้าใจบริบทสังคมด้วยว่าเราสามารถสอนเรื่อง money management ได้ทุกชนชั้น ทุกช่วงอายุ ทุกระดับการศึกษามั้ย

ยกตัวอย่างพวกเกษตรกรหรือพวกไม่ค่อยได้รับโอกาสทางการศึกษาก็ได้ สอนเค้าเรื่องพอเพียงว่าให้หลังจากทำมาหากินได้ผลผลิตแล้ว ถ้ายังไม่พอขายอย่างน้อยก็ให้พอกินพอใช้ เมื่อพอใช้แล้วจนเหลือใช้ก็ค่อนเอาไปขาย เหลือขายก็แจกบ้าง ได้เงินมาก็เก็บไว้บางส่วน เหลือเยอะหน่อยก็เอาไปซื้อสลากออมสิน สลากการเกษตรหรือประกันบุคคลก็ได้ และไม่ควรใช้เงินเกินตัว มันดูเข้าใจง่ายกว่าไปสอนทฤษฎีการบริหารการเงินแบบยากๆรึเปล่า

แต่เห็นด้วยว่าเด็กสมัยใหม่ควรเรียนเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เยอะๆ ไม่ใช่อะไรๆก็ตามความชอบ ความอยาก ตามเทรนด์ จนไม่ไดู้เลยว่าความสามารถในการหาและเก็บเงินของตัวเองมันอยู่ระดับไหน

แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องต้องทำเกษตรอย่างเดียวหรือต้องอยู่แบบจนๆเท่านั้นนะ หลายคนก็ยังเอามาโยงและด้อยค่าคำสอนเรื่องพอเพียงอยู่เหมือนเดิม อคติจริงๆ

ผมคิดว่าผมเข้าใจเหมือน จขกท นะ

แต่จากที่อ่านเม้นในนี้ ตอนนี้เริ่มอยากรู้ว่า ใครเป็นคนคิดว่า
พอเพียง = รวยไม่ได้หว่า ผมว่าผมก็รับรู้มาตั้งแต่ต้นนะ
ว่ามันคือการไม่ก่อหนี้ ประมาณตน รวยก็ได้

แต่คิดว่าที่คน ยกเป็นถึงระดับทฤษฎีนี่ก็อาจจะเว่อร์ไป
หรือเพราะคนส่วนใหญ่ก็ทำไม่ได้ เลยตั้งเป็นทฤษฎี