ไม่เปย์ครับ ให้เฉพาะที่เหมาะสมจริงๆ ใช้เหตุและผมคุยกัน

อยากได้อะไรต้องมีการพูดคุยกัน(เริ่มทำตอนที่เค้าเริ่มพูดคุยกันรู้เรื่องแล้ว)

แต่จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดสำหรับเค้าในมุมมองผมก็พอ !

ให้จนเริ่มทำงานก็พอ ที่เหลือไว้ให้วันสำคัญ ปีใหม่ สงกรานต์ วันที่มันจะกลับมาเยี่ยม ตรุษจีนไรงี้

ไม่เปย์ครับ อย่างมากสุดก็พาเที่ยว ซื้ออุปกรณ์ต่างๆ ให้ตามอายุ และสมควรที่จะได้ไว้เรียนหรือทำงาน พอมีงานมีเงินเก็บเป็นของตัวเองก็เลิกเปย์ครับ ถ้าอยากได้ก็มายืมเอาและใช้คืนด้วย

อาจฟังดูแล้วไม่รักลูกหรือเห็นแก่ตัวนะ แต่ชีวิตผมก็ถูกเลี้ยงมาแบบนี้ คือหัดหาเงินเองเก็บเงินเอง อยากได้อะไรก็เก็บเงินซื้อเอง พ่อแม่ช่วยเท่าที่ช่วยได้พอให้เราสามารถเรียนจบแบบไม่ลำบาก พอแม่ผมเริ่มให้ไปเรียนไกลๆบ้านตั้งแต่ประถม หัดให้ใช้เงินเป็นเดือนตั้งแต่เด็กๆ ฝึกให้ใช้ชีวิตเองคนเดียวเวลาพ่อกับแม่ไม่อยู่จะได้อยู่ได้ เดียวนี้ผมทำงานบางทีก็ยืมเงินแม่ หรือแม่ยืมผมก็มี แล้วกลับบ้านเทศกาลหรือหยุดยาวนี้ไม่ได้ของขวัญจากพ่อแม่ด้วยนะ มีแต่เอาเงินให้เขา

แต่ถ้ารวยแบบรวยมากๆ ก็อาจจะพอซื้อคอนโด หรือ รถให้ได้อยู่

คนที่ประสบความสําเร็จ ก็จะให้ไปตลอดชีวิต

ส่วนคนที่ตัวเองไม่ได้มีเงินเหลือๆ ก็ให้เท่าที่ควรจะให้

ผมถามแม่ผมมาละ​แกบอกว่าจะเปย์จนกว่าจะตายนั่นแหละครับ