การแข่งขันมีตั้งแต่ระดับ องค์กร, ประเทศ, โลก
เจ้าของธุรกิจต้องคิดในระดับจุลภาคถูกแล้ว ไม่ต้องไปคิดถึงสิ่งที่ใหญ่กว่าตัวเอง
ประเทศก็ต้องคิดถึงในระดับชาติ มหาภาคไป
โลกก็ต้องมาคิดในระดับความร่วมมือ

ถ้าการขึ้นระดับกิจการ ทำให้ความสามารถในการแข่งขันของกิจการแพ้
แล้วการขึ้นทั้งชาติ ก็แข่งขันในระดับชาติแพ้ไงคะ


ยกตัวอย่าง A ต้นทุนถูกกว่าก็ได้เปรียบ B
ถ้า A เพิ่มค่าแรง คำถามต่อมา A สร้างผลผลิตได้มากกว่าเดิมไหม ถ้าไม่นั้นไม่ใช่คำตอบ


คราวนี้มองระดับใหญ่ขึ้นประเทศ A ขึ้นค่าแรงทั้งชาติ และลูกค้าเป็นคนทั้งชาติและต่างชาติ
ถ้าประเทศ A ยังสร้างผลผลิตได้เท่าเติมคุณภาพปริมาณเดิม ทำไมลูกค้าต้องจ่ายแพงขึ้น
ไปซื้อสินค้าจีน หรือจ้างเพื่อนบ้านดีไหม



ผลกระทบไม่ใช่แค่ชาไข่มุกไงละคะ ชาไข่มุกอาจจะแบ่งตลาดกันในประเทศ
คนอื่นที่ทำธุรกิจแข่งกับต่างชาติก็ได้รับผลกระทบไปด้วย เพราะต้นทุนที่สูงกว่า


การขึ้นค่าแรงส่งเดชแล้วสบายไปทั้งชาติ ต้องมีเงื่อนไขบางประการเช่น
- มีทรัพยาการธรรมชาติ แร่เหล็ก น้ำมัน ถ่านหิน ส่งออกสร้างได้ให้คนในชาติใช้ไปจนตาย
- มีเทคโนโลยีผูกขาดที่ทั้งโลกต้องเข้ามาซื้อกับเราเจ้าเดียว จะขึ้นราคาเท่าไหร่ก็ได้
- มีความชาตินิยมซื้อสินค้าไทยเป็นหลัก สินค้าไม่ส่งออกเลยกิจการก็อยู่ได้

ถ้าไม่มีดังกล่าวก็จะค่อยๆกลายเป็นแบบญี่ปุ่นที่กำลังโดนเกาหลี จีนกินส่วนแบ่งทางตลาดไปเรื่อยๆ

นี่ผมลองหาข้อมูลดูเล่นๆ เห็นรายได้พนักงานก็รับที่ประมาณ 12-14k ซึ่งร้านก็จ้างเกินอยู่แล้ว
เพราะค่าแรงขั้นต่ำตาม condition ของการทำงานประมาณ 26 วัน อยู่ที่ 9k เท่านั้น




ถ้าขึ้นค่าแรงขั้นต่ำเป็น 450 บาท ก็คือ 11700 บาท/เดือน หรือขึ้นไปสูงสุดที่ 600 บาทก็คือ 15600 บาท

สรุปถ้าเอาให้ max เลยถ้าเอาที่ยกตัวอย่างคือรายจ่ายเพิ่มจาก 50k เป็น 55k cost เพิ่มมา 1%

เป็นผู้ประกอบการจะขึ้นราคาสินค้าไป 70-100 (20-40%)มั้ย?



Point คือการขึ้นค่าแรงขั้นต่ำเนี่ย มันมีไว้ช่วยคนที่ได้รับค่าแรงน้อยๆ คนรายได้ขั้นต่ำจะได้รับประโยชน์เยอะ

มันกระทบกับผู้ประกอบการอยู่แล้ว แต่มันทำให้ธุรกิจเจ๊งมั้ย? ผมว่าไม่ คุณเองก็คิดว่าไม่

ขึ้นค่าแรงแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ เงินเฟ้อหนักกว่าเดิมแน่ครับ

ประเทศไทยเราไม่ได้มีเศรษฐกิจที่สามารถอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียวได้นะครับ
อย่าลืมว่าประเทศเราพึ่งพาการส่งออกค่อนข้างมาก ลูกค้าก็ไม่ได้มีแค่คนไทย
หลายๆ ท่านยกตัวอย่างแต่รายได้คนไทย ขึ้นค่าแรงมันอาจจะทำให้คนไทยมีรายได้เพิ่มขึ้น แต่ความสามารถในการส่งออกอาจจะตายไปเลยเพราะต้นทุนสูงขึ้น ต่างชาติอาจจะไปซื้อของจากประเทศอื่นแทน
การท่องเที่ยวอาจจะแย่ลงเพราะจากโรงแรมราคาถูกๆ คืนละ 1000 อาจจะกลายเป็น 1500 จุดแข็งเรื่องนี้เราก็จะหายไปเลย ที่เที่ยวในไทยก็ไม่ได้วิเศษถึงขั้นต้องจ่ายแพงขึ้นขนาดนั้น

ยกเว้นว่าไทยเป็นประเทศเดียวที่ไม่ต้องแข่งกับต่างชาติแหละ ถ้าแบบนั้นอยากขึ้นราคาเท่าไรก็ตามใจเลย

ไม่เจ๊งครับ

แต่ก็ไม่ได้มีรายได้เพิ่มขึ้นหรือรวยขึ้น

การกินการอยู่ก็เหมือนเดิม เพราะ ทุกๆอย่างก็จะปรับราคาขึ้นครับ





ลองดูก็ได้ครับ ว่าถึงจะมีรายได้เพิ่ม (เป็นตัวเงิน)

แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตการเป็นอยู่เค้าดีขึ้น เพราะค่าข้าว ค่าอะไรต่างๆ มันปรับตัว ขึ้นโหดกว่าเงินเดือนครับ

เช่น ปี 53 ป.ตรี เงินเดือน 12,000 ค่าข้าว 25 บาท แปลว่าซื้อข้าวได้ 480 จาน

ปี 65 ป.ตรี เงินเดือน 15,000 ค่าข้าว 60 บาท แปลว่าซื้อข้าวได้ 250 จาน

เห็นมั้ยครับว่าเงินมันเพิ่มจริง แต่ค่าของเงินมันลดลง เพราะทุกอย่างมันปรับตัวขึ้น

แปลว่า ยิ่งเงินเพิ่ม เราจะยิ่งซื้อของได้น้อยลง

คุณว่าข้อมูลมันใช่จริงป่าว สิบปีก่อนราคา 20-25 จริงหรือ?

ช่วงนั้นร้าวข้าวทั่วไปก็ต่ำก็ Start 35-40 บาทแล้วมั้ง ที่จำได้เพราะช่วงนั้นผมเริ่มทำงานแล้ว หากินร้านที่ราคา 35 บาท ยังยากเลย ร้านใกล้บ้านสุดกินประจำคือ Start 40 บาท

อย่าเอาข้อมูลที่ Cherry picking มา


คุณบอกว่ากำลังการซื้อของคนจะลดลง แต่ผมลองไปดูตัวเลข GDP:PPP ตั้งแต่ปี 2006-2017 ก็ไม่เห็นเป็นเหมือนที่บอกนะครับ

ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ กลับยิ่ง Spike สูงกว่าช่วงปี 2006-2012 ก่อนขึ้นค่าแรงอีก

ไม่แน่ใจว่าข้อมูลนี้เชื่อถือได้มั้ยครับ



คือ 10 ปี ค่าอาหารเพิ่มขึ้น 86%

แต่เงินเดือน เพิ่มขึ้น 25% จากแหล่งข่าวนี้



ถึงจะเพิ่มเงินเดือน มันก็ไปเพิ่มภาระค่าอาหาร ค่ากินอยู่ อยู่ดีครับ และหลายๆอย่าง % การเพิ่ม มากกว่าเงินที่ได้มาด้วย



และผมว่า GDP มันไม่ได้วัดการกินอยู่ที่ดีของคน โดยเฉพาะ ชนชั้นแรงงาน และชนชั้นกลางครับ

ผมเคยทำงานเสริมที่ร้านเพื่อน ผมเอาแค่ 200บาทต่อวัน เพราะถ้ามากกว่านี้ เพื่อนจะอยู่ไม่ได้
ส่วนชนบทตามขายแดนไทยพม่า ค่าแรง 140-180 คือปกติ มากกว่านี้ผู้ประกอบการอยู่ไม่ได้