ข้าราชการ อบต.ใช่ว่าจะสบายนะครับ ที่เห็นสบายพวกลูกจ้าง ญาตินายก แต่ข้าราชการท้องถิ่นนี่งานเยอะมากนะ ยิ่งนายกไม่ดี นี่ยิ่งลำบากใจจะทำงานอีก

ถ้าไม่นับ รพ รร ผมก็เห็นสบายหมด

อยากสบายต้องเป็นเด็กเส้น เด็กนาย
เลียนายอย่างเดียว เวลาปรับเงินเดือนก็ได้เยอะกว่าพวกทำงานหนักๆอ่ะ

ที่ไม่เห็น นี่หลายหน่วยงานก็งานหนักนะครับ พวกสำนักงบประมาณ พนักงานสอบสวน พัฒนาชุมชน
พวกนี้ รากเลือดเยอะมากครับ

งงว่าทำไมเม้นไหลเยอะเกิน

อ้อ บางส่วนไม่พอใจ mind set เจ้าของมู้นั่นเอง

อย่ามากระทรวงสาสุขละกันครับ เดี๋ยวท่านจะลำบาก แค่ไอตัวรมต.กระทรวงสาสุขก็ทำให้โจทย์มันยากตายห่านอยู่แล้ว

กระทู้นี้ได้เห็นความเห็นหลายแนวดีครับ

นานาจิตตัง คำว่างานสบาย
A : เคยทำเอกชนญี่ปุ่น งานหนัก ทำเกินเวลา ทำเสาร์ ทำอาทิตย์ แต่ก็จ่ายโอทีตามการทำงานจริง แต่ถึงจึดนึงร่างกายพัง ครอบครัวพัง ไม่มีเวลาแม้แต่จะกลับมาทานข้าวกับที่บ้าน ลาพาที่บ้านไปร.พ.ที่ก็สุดลำบากใจ A จึงอยากหางานที่สบาย จัดการเวลาได้ แต่ก็ตั้งใจทำงานนะ

B : ทำงานเอกชน เงินเดือนดี งานเยอะตามโครงการที่บ.เข้างานได้ แต่พอหมดช่วง หรือเจอวิกฤต บ.ไม่รอด จำเป็นต้องปลดคน นาย B จึงมีความคิดใหม่ อยากได้งานที่มั่นคง ไม่เสี่ยงแล้ว

C : เพิ่งจบใหม่ เห็นเค้าว่ากันว่า งานราชการเลิกเร็ว เลิกตรงเวลา จึงอยากทำ นี่ก็เป็นอีกแนวทางหางานที่สบาย

D : มีประสบการณ์ทำงานประมาณนึง แต่การทำงานในกรุง ค่าใช้จ่ายก็เยอะ ไม่มีญาติที่กรุง วันนึงพ่อแม่ ชราตามวัย ไม่มีใครดูแล อยากกลับไป ทำงานใกล้บ้าน แต่งานตามสายงาน แถวบ้านก็ไม่มี จึงอยากหางานใกล้บ้าน กลับมาดูแลที่บ้าน ก็เป็นอีกแบบของงานที่สบายขึ้น

นานาจิตตัง ของมนุษย์เงินเดือน หาสิ่งที่ดีทีสุด
A : บ.ที่ระเบียบ กฎ บ.ยังไม่เยอะ บ.ให้ยืดหยุ่นเวลาทำงาน เข้างานเวลาอิสระ จากที่เข้าตรงเวลากันหมด เริ่มมีคนมาเก้าโมง มาสิบโมง แต่อยู่ต่อ อยู่ทำจนงานเสร็จ หรือพอเหมาะแก่เวลา สักพักเริ่มเนียน เข้าสายแต่อยากกลับเร็ว จากนานๆที เริ่มถี่ จนสุดท้ายหงายการ์ด ก็งานฉันเสร็จนิ

B : บ.ที่งานหลากหลาย บางโครงการหนัก ยาก บางโครงการง่าย จบไว แน่นอนว่าจะเกิดความคิดว่า ขอไปอยู่ทีมนั้นดีกว่า งานง่ายกว่า งานเบากว่า งานเข้า HR

C : บ.ที่ระเบียบครอบคลุม มั่นคงทางการเงิน ไม่เคยมีประวัติ ขอให้ออก แต่ระเบียบเยอะมาก วางแผนเยอะ แม้กำไรเยอะ แต่โครงสร้างเงินเดือนแข็ง ไม่ขึ้นง่าย ไม่โบเยอะ เพราะแพลนว่าบางช่วงงานน้อย กำไรหด จะนำเงินส่วนนี้มาจัดการได้ คนทำงานก็เซ็ง เงินขึ้นไม่เยอะ ไม่ท้าทาย ก็หาทางย้ายๆๆๆๆ ไปที่ที่ให้เงินเยอะขึ้น

ปล. ยังไม่เคยเห็น คนที่ย้ายมางานรัฐ แล้วอุดมการณ์เเข็งมากๆๆ ฉันต้องทำเต็มเวลา ไม่ขาด ไม่ลา ทำเสร็จของานเพิ่ม เป๊ะทุกกระเบียดนิ้ว สุดท้ายก็หลอมละลายไปหมด

โครงการหลวงบนดอยครับ ผมเคยไปเที่ยวหาเพื่อนบนนั้น บ่ายๆนั่งกินเหล้า นอนเล่นกันละ งานแทบไม่มีให้ทำเลยวันๆ เป็นพื้นที่ลับแลมาก นานทีปีหนส่วนกลางจะมาเยือน

คือวลีเสียดาย ภาษี นี้คือจะเอามาโจมตีใส่ราชการได้ตลอดเลยแหะ

ทั้งๆที่เจ้าตัวก็ถ้าทำงาน ราชการ ก็ต้องเสียภาษีเหมือนกัน

แล้วคืองานสบายของเค้า เค้าก็อาจจะตามหางานที่ตอบโจทย์ตัวเองมันผิดตรงไหนหว่า mindset เริ่มต้นอาจจะไม่ดูขยันขันแข็งแต่ ถ้าได้ทำงานสบาย แต่ทำได้ครบตามหน้างาน มันก็โอเคแล้วหนิ ถ้าทำได้ไม่ดีเดี๋ยวผู้บริหารเค้าก็มีการจัดการในองค์กรเองบ้างแหละ

หรือต้องทุ่มเททั้งชีวิตทุกวินาทีกับงานราชการขนาดนั้นเลยหรอ แค่ตามหน้างานที่ได้รับมอบหมายก็พอแล้ว

สิ่งหนึ่งที่คนยุคนี้โคตรจะย้อนแย้งสำหรับผมคือ เรียกร้องหา work life balance ให้กับตัวเอง แต่ถ้าพูดใส่ราชการ อยากจะให้เค้า work ไร้ balanceสุดๆ อยากให้จะทุ่มทุกวินาทีกับงานตลอด24ชม. ทั้งๆที่เค้าก็คนทำงานหาเลี้ยงชีพเหมือนกับคนอื่นๆ

ผมแค่คิดว่าเงินเดือน​เริ่มต้นมัน​ 15,000 เหมือนกัน

ทำไมเราไม่เลือกที่สบายกว่าล่ะครับ​ ถ้าทำเอกชน​แล้วอีกที่สบายกว่าใครจะไม่อยากไป

คำว่างานสบายแต่ละคนนี้ต่างกันนะ

อย่างผมงานสบายก็คืองานที่สามารถเลิกตรงเวลาได้ อาจเลิกไม่ตรงเวลาได้บ้างนานๆที เดือนละครั้งสองครั้ง
ไม่มีทำงานวันเสาร์อาทิตย์
งานความเครียดไม่เยอะ หัวหน้างานดี คนในที่ทำงานไม่คอรัปชั่น สังคมดีช่วยเหลือกัน
แค่นี้สำหรับผมก็งานสบายละ

ซึ่งถ้าถามว่าหน่วยงานไหนมีแบบนี้ผมไม่รู้ครับ เพราะหน่วยงานเดียวกัน คนละตำแหน่งความหนักคนละโลกก็ยังมี หรือตำแหน่งเดียวกันอยู่คนละกองยังต่างกันเยอะเลย

แค่ขี้นชื่อมาว่าราชการก็โดนกระแนะกะแหนละครับ

งานสารบรรณอะ สบายสุดๆแล้ว รับเลข ออกเลขเฉยๆ

แค่ไม่ให้เอกสารหาย หรือเลยกำหนด ก็พอ และเก็บสำเนาไว้ด้วย ที่เหลือชิว

ไม่ต้องวุ่นวายโครงการ ไม่ค่อยได้ออกงาน วันๆ นั่งโต๊ะ ดูยูทูป ดูละครย้อนหลัง

อันนี้จริง สบายจริง มีงานภารกิจเพียงแค่อย่างเดียว

ไม่ใช่ สาธารณสุขแน่ๆ