ไทยมันเปลี่ยนภาษามาหลายยุคไงครับ มึง กู คือภาษาเก่า ฉัน เธอ คือยุครัตนโกสินทร์
คนที่อยู่ท้องถิ่นไม่หยาบก็กูมึง เข้าเมืองก็คุณ เลยคิดไปว่าถ้ามึงกู คือ ไม่สนิทก็โกรธกันเพราะมันเรียกแบบทางการไม่ได้

ฝรั่งก็มี สุภาพ ก็คือ มิส/มิสเตอร์ ตามด้วยนามสกุล นั่นคือเรียกแบบผู้ดี ถ้าหลุดก็คือ You รุ่นใหม่สนิทก็ Hi Bro / Dude
หรือเรียกตามระดับการให้เกียรติ Mister (ประมาณคุณแบบสุภาพ) , You (ทั่วไป) , bitch (ประมาณมึงแบบสนิทกัน)
หรือฝรั่งในที่ทำงาน สนิทเขาเรียกชื่อ เล่นพรรคเล่นพวกไม่ชอบหน้าเขาเรียก You ก็มี อารมณ์รู้จักชื่อยังไม่อยากเรียกเลย

แล้วที่กังขา ทำไมฝรั่ง You หมด เพราะเขาคือประเทศอาณานิคมครับ เขา You มา 200-300 ปี มีแต่สอนภาษาคนอื่น
ไม่มีต้องได้รับอิทธิพลมาจากภาษาอื่น เขาก็คง You มาอย่างนั้นแหละ เหมือนที่ภาษาไทยเมื่อก่อนมีแต่มึง
กลับกัน ถ้าประเทศไทยเก่งจนยึดประเทศอื่น เผยแพร่ภาษาไทยได้ ทุกวันนี้คงมีแค่ กู กับ มึง นั่นแหละ

คือไอ้เรื่องเล่นพรรคเล่นพวกมันมีหมดแหละ ภาษาเป็นแค่เครื่องมือ แต่ไม่ใช่ว่าเพราะภาษาชี้นำให้เล่นพรรคเล่นพวกครับ

ช่วยได้แค่เรื่องเกรงใจน้อยลง คุยอย่างเพื่อนได้มากขึ้นครับ

แต่ไม่ได้มีผลกับการพัฒนาอะไร

ญี่ปุ่นนี่คงมันซะแทบทุกอย่างซึ่งขัดใจชาวเสรีชน คงกระทั่งตัวอักษรคันจิ ยังพัฒนามาได้อย่างที่เห็น
ขนาดยุคหนึ่งคิดจะเปลี่ยนไปใช้อักษรโรมัน สุดท้ายใช้แค่ช่วยอ่านเสียง

ไมเรียกพี่ น้อง แต่ในความเป็นทางการเขาจะเรียกมิสเตอร์ก่อนหรือเปล่าครับ

คนอังกฤษเรียกผม sir แล้ว please จนเกรงใจ
แต่ฝรั่งใกล้ตัวดันชอบนะ เรื่องคนไทยมีคำว่า พี่ ลุง ป้า น้า อา

ส่วนได้ยินแล้วหยาบสุดคือวัยรุ่นเรียกผม japanese และ Asian
เรียก hey you ไรงี้ผมยังโอเคนะ พอเรียกเป็นสัญชาติและเผ่าพันธุ์รู้สึกเริ่มใกล้จะโดนเหยียดละ สงสัยมันพูดบ่อย

อาจจะไม่ตรงนักแต่อารมณ์คล้ายๆกัน

เคยคุยกับพ่อเรื่องนี้ เรื่องที่ว่ารุ่นน้อง ต้องทักทาย ไหว้รุ่นพี่ ผมบอกไร้สาระ ไม่ไหว้ก็ไม่เห็นต้องไปตำหนิน้อง

แต่พอมาทำงาน เจอน้องฝึกงานมองหน้าเฉยๆ ไม่ทักทาย มันก็แอบรู้สึกนิดๆเหมือนกัน แต่ไม่ได้โกรธอะไรน้องเค้านะ