ขายเอาเงินมาใช้จ่าย ขายเพื่อเอาเงินมากอดกินดอกเบี้ยธนาคาร ไม่ขายดีกว่าไหม(สำหรับที่ดินราคาหลักสิบล้านนะ) ทำงานก็ได้เงินเหมือนกัน ยกเว้นที่ตาบอด ทำมาหากินไม่ได้ ก็ขายๆไป

ที่ดินเป็นไม้ตายสุดท้ายที่จะขายกิน ถ้ายังมีแรงทำกินจะขายเพื่ออะไร นอกจากขายเพื่อลงทุนทำธุรกิจที่เห็นอนาคต สามารถต่อยอดไปได้ถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน

ผมที่อยากขายเพราะภาษีด้วยครับ ขูดรีดเกินไป เคยเสียปีละห้าร้อยนิดๆ ปีนี้ล่อไปห้าพันกว่า

70ปี 5555 เป็นผมก็ขายเอากินหละฟระ แถวนั้นไม่มีไรเลย

เอาใกล้สุดๆตอนนี้คนโป่งน้อยก็คงคิดในใจอ่ะ กรูไม่น่ารีบขายเล้ยยย

ไม่มีใครรู้จริง ๆ ครับ ทำเลก็เป็นส่วนสำคัญ 70ปีก่อนตาผมก็เล่าว่าขายไปแล้วรู้สึกคุ้มค่า ใครจะรู้ว่าต่อไปราคาจะขึ้นขนาดไหน

ผมว่าคนแก่ส่วนใหญ่ เค้าไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง ถ้าจังหวะชีวิตมันลงตัวแล้ว เรื่องเล็กๆ น้อยๆ หรือปัญหาบางอย่าง เค้าก็ปล่อยให้เป็นของคนรุ่นหลังแล้ว คุณคิดว่าเค้าลำบาก แต่เค้าก็อาจจะชินแล้วก็ได้ ถ้าอยากจะขายจะแบ่งกัน ก็ไปคุยกันเองตอนเค้าตายแล้ว เพราะถ้าเค้าตัดสินใจไปแบ่งสมบัติ ลูกๆ หลานๆ อาจจะมีปัญหา ก็รอเค้าตายไป ก็ไปตัดสินใจกันเองแล้วกัน อะไรประมาณนี้ก็เป็นได้นะครับ

พึ่งขึ้นไปมาเมื่ออาทิตย์ก่อน โหหางดงก็เจริญขึ้นเยอะเลยเทียบกับสมัยปีก่อน 60 (ผมขึ้นไปเรียน 54-60)

นี่ลำพูนก็ร้านรวงเปิดเต๊มม บ้านญาติผมอยู่ตรงสุดแยกต้นยางพอดี บ้านธิ อีกไม่นานราคาน่าจะ++

ส่วนผมไม่มีที่อะไรกับเขาหรอก 55 หวังจะเกาะแฟนขึ้นไปอยู่ลำพูนเอาตอนแก่ หาลู่ทางก่อนว่าทำไรกินดี

เป็นจารีตไปแล้วครับ
คือหาเงินใช้เองดีกว่า
คือปู่ย่า ตายาย พ่อแม่ผม ก็คิดว่าเอาไว้ให้ลูกให้หลาน
คือให้ลูกให้หลาน อนาคตไม่ขาย ก็ไม่ใช่เขาเราอยู่ดี เพราะให้ลูกให้หลานต่อไป

จะบอก Mind Set ไม่ดีไม่ได้หรอกครับ หลักสูตรธุรกิจยังไม่มีใครบอกจวนตัวให้หั่น Asset ทิ้งล้างหนี้เลยครับ (ยกเว้นหนี้ท่วม)
เขาอาจจะไปหยิบยืมหนี้มาหมุนทันก็ได้ คือสุดท้ายถ้าหมุนไม่ทันจริงๆก็มีที่ดินไว้เป็นทางออกสุดท้าย

ถ้าไปถามคนรุ่นใหม่คนอื่นอาจจะไม่ได้บอกว่าให้ขายทิ้งเอาเงินล้างหนี้ด้วย
บอกมี Asset อยู่กับตัวกลัวอะไร ก็เขียนโครงการไปกู้แบงค์สิ ได้เงินก้อนมาหมุนเวียนอีกด้วย
สุดท้ายในบางครั้ง คนรุ่นใหม่ก็ยอมก่อหนี้เพิ่ม แทนที่จะปล่อยที่ดินนะครับ แล้วจะไปว่าคนรุ่นเก่าได้ยังไงครับ

ตรงล็อคกับชีวิตตัวเองตอนนี้เลย แต่ทั้งหมดคือของฝั่งภรรยา ป้าแฟนมีเหมือนเป็นผู้ดูแลมรดกที่ดิน

ถ้าขายหมด ต่ำๆ มีหลัก 100m+ แน่นอน แต่ไม่ยอมขายแล้วก็ไม่ได้ยกให้ หลานด้วย (แกไม่มีลูก-สามี)

อย่างล่าสุดเพิ่งแบ่งขายไป 4 ไร่กว่า ได้มา 10m+ เงินที่ได้มาสรุปดูแลยายหมด เข้า รพ. ปีละ 2-3ครั้ง

เข้าแต่ละทีไม่ต่ำกว่า ครึ่งล้าน ถ้าอยู่เป็นเดือนเกือบล้านก็มีครั้งนึง สรุปจาก ปสก. ตรง

จากกรณีบ้านผม คงกลัวถ้ายกให้หลานหรือขายหมด ตัวเองไม่มีใครดูแล เลยต้องกอดไว้แน่นๆ

แต่จริงๆกว่าจะได้มา มันก็ลำบากเขาเลยคงไม่อยากขายกันแหละ ถ้าไม่ลำบากจริงๆ

ต้องคิดดีๆ ว่าผู้ใหญ่มีปัญหา mind set หรือลูกหลานกันแน่ที่มีปัญหาเรื่อง mind set
เท่าที่เห็นคือลูกหลานเดี๋ยวนี้พอเห็นที่ดินราคาสูงก็ตาโต อยากขาย อยากได้เงิน พ่อแม่ที่ตามใจลูกหลานขายที่ขายทางเกินครึ่งครับที่ให้เงินลูกหลานไปแล้วพ่อแม่กลายเป็นใครก็ไม่รู้ ที่ซุกหัวนอนแทบไม่มี เคยมีที่ดินพอปลูกผักกินได้บ้างก็ไม่มี ลูกหลานก็ไม่สนใจส่งเงินทองไปเลี้ยงดู
ลุงผมมีลูกหลายคน ลูกชายคนนึงชอบยุให้พ่อขายที่เพราะอยากได้เงิน ลุงก็ตามใจขายที่ให้เงินไป พักเดียวเงินหมดไม่ได้มีอะไรงอกเลยมาเลย ก็กลับมาอ้อนพ่อจะให้ขายที่อีก ลุงผมเลยใช้วิธีแบ่งที่ดินให้ลูกๆ ทุกคนไม่งั้นลูกคนนี้เอาหมดแน่ แบ่งให้แล้วใครอยากเอาไปทำอะไรก็ทำ ลูกชายคนนี้ได้ที่แล้วก็ขายเหมือนเดิมแล้วก็มาอ้อนอีกขอที่ดินส่วนที่เหลือที่พ่อเก็บไว้เป็นที่อยู่อาศัย ให้ขายเพราะอยากได้เงิน

ลูกหลานถ้า mind set ดีไม่มีใครยุให้พ่อแม่ขายที่หรอก มันคือความภูมิใจและน้ำพักน้ำแรงของพ่อแม่ ถ้าคิดว่าตัวเองกตัญญูก็รับพ่อแม่มาเลี้ยงดู แต่อย่าขายที่เด็ดขาด มันเหมือนทำร้ายจิตใจพ่อแม่ ถ้าอยากขายรอให้พ่อแม่ไม่อยู่ค่อยขาย ถ้ารอถึงวันนั้นราคาจะเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าชนิดที่ซื้อทองเก็บไว้ก็ไม่มีทางทำกำไรได้ขนาดนี้

เหมือนกับเด็กยุคใหม่ไง อะไรๆก็คริปโต

ถ้ายังสามารถหาเงินมาใช้หนี้ได้ ก็ไม่ขายกันหรอก กว่าจะหามาได้ ก็คงเสียดาย

พ่อแม่ผมที่ดินก้อเยอะแยะ ก็เก็บมาตั้งแต่เค้าสร้างตัวทุกวันนี้ก็ยังอยู่นะ

ผมไม่เคยคาดหวังเรื่องมรดกอะไรจากพวกเค้าหรอก ของพวกนี้มันมีคุณค่าทางจิตใจ กว่าจะเก็บเงินมาซื้อที่ดินได้ไม่ใช่ง่ายๆ

พ่อแม่เขาอาจจะทนได้ไง ไม่จำเป็นต้องขาย

ขายแล้วมั่นใจไหม ว่าเอาเงินไปทำประโยชน์ได้มากกว่าแค่กินแค่ใช้ ให้มันหมดแล้วไม่เหลืออะไร


ย้อนกลับไปอีกมุม ทุกวันนี้ยังมีที่ซุกหัวนอน ถ้าขายไปแล้วจะให้ไปอยู่ไหน ใครออกค่าเช่า ค่าใช้จ่าย