ยาวหน่อยนะครับ

น้องสาวของเพื่อนเพิ่งกินยาฆ่าตัวตายไปครับ แต่เพื่อนไปเจอก่อนเลยส่งรพ.ทัน ตอนนี้นอนอยู่ไอซียู
เป็นการฆ่าตัวตายครั้งที่สามแล้ว สาเหตุก็มาจากโรคซึมเศร้า ไปหาหมอแล้วแต่อะไรๆไม่ดีขึ้น

ชีวิตน้องเค้าค่อนข้างบัดซบ จริงๆจะบอกว่าเป็นน้องเพื่อนก็ไม่ถูกเท่าไหร่ จริงๆแล้วคือเป็นหลาน เพื่อนมีศักดิ์เป็นป้าแต่อายุห่างกันไม่มาก เด็กเป็นลูกของน้องชายเพื่อนอีกที

เด็กเป็นลูกจากครอบครัววัยใส ไม่ได้ตั้งใจให้เกิด พ่อเป็นอดีตเด็กแว้น เรียนไม่จบและไม่ทำงานด้วย ที่บ้านทำโรงกลึงก็เกาะที่บ้านกินไปนั่นแหล่ะ ส่วนแม่เป็นสก๊อย เลิกกับพ่อเด็กไปเพราะทนตบตีไม่ไหว ตอนนี้ก็กลับไปเป็นสาวโสดเที่ยวทุกคืน เปลี่ยนแฟนไปเรื่อยใช้ชีวิตแบบไม่เคยมีลูกมาก่อน ไม่เคยมาเยี่ยม ไม่โทรหาถามไถ่ เด็กอยู่กับครอบครัวฝั่งพ่อ ที่พ่อก็ไม่ดูอีกเช่นกัน คนดูแลเป็นยาย ซึ่งยายก็ไม่ได้มีสนใจเท่าไหร่ เลี้ยงตามมีตามเกิด
คือเรื่องเงินไม่มีปัญหา เพราะบ้านมีเงิน แต่ออกแนวโยนเงินให้ เด็กมันจะเอาอะไรก็เอาเงินไป และด้วยความทีเป็นคนบ้านๆ บ้านจริงๆ เลยนะอารมณ์แบบวัยรุ่นสร้างตัวยุคสี่สิบปีที่แล้วที่จากคนงานจนกลายเป็นเจ้าของโรงงานได้ ก็จะเป็นพวกแบบมึงมาพาโวย พูดคำด่าคำ มึงมันโง่ มึงมันควาย มึงมันแรด อะไรพวกนี้อยู่ตลอด เมื่อก่อนเพื่อนผมยังอยู่บ้านนี้ก็ยังพอช่วยดึงๆไว้ แต่พอแต่งงานก็แยกบ้านออกไปเด็กมันก็ไม่มีใครแล้ว

ก็เรียกว่าเป็นเด็กขาดความอบอุ่นแหล่ะครับ ก็ไปหาความอบอุ่นหาการยอมรับจากเพื่อนที่รร. ซึ่งก็ดันไปอยู่กลุ่มเด็กแรดอีก แบบแก๊งเด็กม.ต้นคิดแผนว่าจะทำยังไงให้ได้นอนกับผู้ชายอะ ที่นี้ก็หนักเลย แล้วที่แย่ก็คือดูเหมือนพวกเพื่อนก็ออกแนวไม่ได้จริงใจเท่าไหร่ด้วย ชอบแซะ ชอบเหน็บอะไรงี้อีก ไถตังค์เพราะบ้านมีตังค์ ยายก็ให้แบบให้ไปด่าไปคือให้นะ ไม่ถามไม่ปรามอะไรแต่ด่าเพราะปากไวติดด่า ช่วงนี้มีพยายามฆ่าตัวตายไปรอบนึง
จนจบเข้ามหาลัย ช่วงนั้นที่โรงงานเริ่มแย่เพราะโควิด ยายก็เลยให้เรียนมหาลัยแถวบ้านซึ่งก็จะเจอเเต่พวกเด็กแว้นมีเงินมาเรียน ก็เลยได้สังคมเดิมๆ เด็กมันก็ยังอยากหาสังคมอยากหาพื้นที่ของตัวเอง ก็เข้าอีหรอบเดิม ไปอยู่กับพวกกลุ่มเที่ยว ฟีลคล้ายๆเดิม บวกกับเพื่อนผมที่เป็นป้า ตอนนั้นท้องพอดีเลยไม่ค่อยได้ไปหาแล้ว เด็กมันก็ยิ่งขาดที่พึ่ง ฆ่าตัวตายไปอีกรอบ ก็ช่วยไว้ได้ คราวนี้เลยพาไปหาหมอจิตเวช เพื่อรักษาโรคซึมเศร้า แต่ปัญหาคือนอกจากตัวเด็กแล้ว ไม่มีใครให้ความร่วมมือเลย พ่อ-แม่ไม่สนใจอยู่แล้ว แม่อยู่คนละที่ไม่เคยมาหาไม่เคยโทรคุย พ่ออยู่บ้านเดียวกัน แต่ทำเหมือนเด็กเป็นลูกใครก็ไม่รู้ เจอหน้าก็แค่ยักหน้าให้ไม่เคยถามไถ่อะไร ยายก็แบบเดิมพูดคำด่าคำ พูดแต่คำแรงๆ ไม่รักษาน้ำใจ ไม่สนอะไรด้วย
จนเมื่อคืนก็เป็นรอบที่สามแล้ว

ครั้งนี้เพื่อนผมรู้สึกว่าเด็กมันอยากไปจริงๆ เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าควรรั้งมันไว้ไหมในเมื่อโลกนี้ไม่ได้ดีกับมันเลย คือตัวเด็กมันไม่ได้ต้องการเกิดมาแน่ๆ เป็นผลผลิตแห่งความเงี่ยนล้วนๆ พอเกิดมาแล้วก็อยู่ในฐานะของภาระของทุกฝ่าย ไม่มีสักเสี้ยวที่รู้สึกว่าใครต้องการ จะบอกให้มันเข้มแข็งเพื่อมีชีวิตสวยงามทีหลัง ฟ้าหลังฝน หรือไอ้พวกคำคมให้กำลังใจชีวิตทั้งหลายนี่เด็กมันก็ไม่ซื้ออะ
สำหรับน้องเค้าชีวิตนี่เหมือนมีไปเพื่อรอวันตาย ถ้างั้นทำไมไม่ตายตอนนี้ไปเลยล่ะจะอยู่ให้เจ็บปวดไปตามทางก่อนแล้วค่อยตายทำไม ในเมื่อสุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดี
เจตจำนงมันชัดเจนมากแบบนี้เลยจนเพื่อนผมเริ่มคิดแล้วว่าก็ถ้านี่เป็นสิ่งที่เด็กมันต้องการจริงๆ เรารั้งไว้แล้วมันจะดีเหรอ ถ้าจะต้องเปลี่ยนความคิดนี้มันต้องใช้เวลาและใช้ความรักมหาศาล ซึ่งพูดกันตรงๆแบบไม่โลกสวย รอบตัวเด็กคนนี้ไม่มีใครพร้อมจะอุทิศให้เลย แม้กระทั่งเพื่อนผมที่เป็นป้า คือรักไหมก็รักนะ แต่แค่ในระดับนึงที่ไม่สามารถอุทิศทั้งสองอย่างนี้ให้ได้เกินกว่าที่จะมีให้ลูกตัวเอง
หวังจะให้เจอคนแบบเบิร์ดแฟนแตงโมที่อุทิศทุกอย่างจนหายได้มันก็เหมือนงมเข็มอะ ในวัยมหาลัยในสังคมที่อยู่ ผู้ชายที่เข้ามาก็มีแต่หวังผลเรื่องเซ็กส์ที่ยิ่งจะพาเด็กมันดิ่งลงไปอีก

ที่สุดแล้วการฆ่าตัวตายของใครสักคนนี่มันควรเป็นสิทธิ์ของเจ้าตัวไหมครับ ชีวิตของคนทั้งคน เค้าก็คงรักไม่น้อยกว่าใครแหล่ะ แต่คงด้วยอะไรบางอย่างเลยทำให้เค้าคิดมาแล้วว่าการไปต่อมันเจ็บปวดมากกว่าการจบ
เราควรปล่อยเค้าไปไหมถ้าเราไม่สามารถอุทิศเวลาและความรักที่จะช่วยเค้าได้
มันจะเหมือนเวลาคนป่วยหนักที่เจ้าตัวบอกลูกหลานว่าไม่ต้องยื้อนะปล่อยให้ตายไปเถอะไหมครับ
หรือมันจะดูเห็นแก่ตัวเหมือนเวลาญาติๆ ผู้ป่วยติดเตียงที่บอกหมอว่าอย่าปล่อยให้เค้าตายนะ แต่พอถึงเวลาต้องมาดูแล มาเฝ้าคอยกลับตัวพลิกตัว คอยเปลี่ยนผ้าอ้อม หรือให้เอากลับไปดูแลที่บ้านกลับบ่ายเบี่ยงไม่มีใครเอารึเปล่า
มันจะเป็นการรั้งเอาไว้เพื่อให้เรารู้สึกดีว่าได้ช่วยชีวิตคนๆนึง ทั้งๆที่เราเองก็ไม่ได้คิดจะรับผิดชอบชีวิตที่เหลือของเขา แล้วก็ปล่อยให้เค้าเจ็บปวดต่อไปรึเปล่า

โคตร Dark เลย เจ้าของกระทู้ก็เล่าได้เก่งจริงๆอ่านแล้วเหมือนได้อยู่ในเหตุการณ์เองเลย
แต่คำถามผมไม่รู้จะตอบยังไงดี

การตายคือการพ้นทุกข์แบบถาวรครับ

ผิดถูกเป็นเรื่องของมายาคติ

สภาพแวดล้อมมีผลจริงๆ
จากอดีตคนเคยคิดสั้นบ่อยๆ
จนย้ายตัวเองออกจากสังคมตลาดล่าง.

ส่วนตัวเคารพการตัดสินใจเลือกที่จะตายนะ

แชร์ข้อมูล เด็กเกิดใหม่ด้วยสภาพแวดล้อมห่วยๆแบบนี้โคตรเยอะครับ มีเพื่อนเป็นหมอสู หมอเด็กประจำอำเภอ เคสพ่อแม่สร้างตัว สักแต่เอามันไม่มีปัญญาเลี้ยงลูก ทิ้งเด็กเพียบ เห็นละเซงแต่ไม่รู้ทำไงได้

การตายคือการพ้นทุกข์แบบถาวรครับ

ผิดถูกเป็นเรื่องของมายาคติ

มันต้องมีทางออกสิ ที่ไม่ใช่การตาย

ต้องหาที่อยู่ใหม่ เรื่องเรียนไม่ต้องเรียนแล้วแหละ หางานทำไปเลย สิ่งแวดล้อมเดิมๆมันไม่ทำให้ดีขึ้นควรเปลี่ยนที่ใหม่

โคตร Dark เลย เจ้าของกระทู้ก็เล่าได้เก่งจริงๆอ่านแล้วเหมือนได้อยู่ในเหตุการณ์เองเลย
แต่คำถามผมไม่รู้จะตอบยังไงดี

ผมว่าน้องต้องการใครสักคนมาช่วยให้หลุดไปจากตรงนี้มากกว่านะ แต่เค้าไม่เห็นทางออกเลย

แจ้งพวกมูลนิธิอะไรพวกนี้ให้ช่วยได้ไหม

ผมเคารพการตัดสินใจเค้านะ

เคยมีรุ่นน้องเคสคล้ายๆแบบนี้เลยครับ พยายามกินยา 2 ครั้ง แต่ก็มีคนไปช่วยได้ทัน จนวันนึงไปเยี่ยม แล้วน้องมันพูดว่า "กูไม่ได้คิดสั้นนะพี่ กูคิดดีแล้ว โลกแม่งไม่ได้น่าอยู่สำหรับทุกคนคนป่ะวะ ถ้าไม่ตายก็เหมือนหายใจทิ้งไปวันๆ " ได้ยินแบบนี้ก็ทำตัวไม่ถูกเลยฮะ

ส่วนสาเหตุเดาว่ารื่องเรียน จากที่เป็นเด็กเก่ง ตัวท็อปของคณะ พอโดนอาจารย์ด่าเรื่องงานมันก็เป๋ เกรดตก ที่บ้านก็เริ่มว่า แล้วมันก็เป็นคนเก็บไม่ค่อยพูด จนเริ่มนอยด์ จริงๆงานมันก็ดีแหล่ะ แต่อาจารย์คนนี้มันแบบชอบด่าให้เด็กฮึด เพียงแค่วิธีนี้มันใช้ไม่ได้กับทุกคน พอมาเจอคนที่จิตใจเปราะบาง มันก็พัง

ฟังแล้วสงสารที่ต้องเกิดมาในสภาพแวดล้อมแย่ๆแบบนั้น

ผมมองว่ามันเป็นสิทธิของเขานะ นี้ไม่ใช่ครั้งแรกแต่เป็นครั้งที่ 3 แล้ว คิดดูคนเราต้องใช้ความกล้าแค่ไหนถึงจะฆ่าตัวตายตั้งหลายรอบ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ

ความตายคงเป็นสิ่งสุดท้ายแล้วหละ ไม่ต้องเจ็บปวด ไม่ต้องรับรู้อะไรแล้ว

สนับสนุนครับ

ถึงเลือกเกิดไม่ได้ แต่ขอเลือกตายได้ก็ยังดี

สำหรับบางคนโลกนี้มันคงยากเกินไปจริงๆ นั่นแหละ

ถ้าจะดึงขึ้นมาได้คงต้องผ่านช่วงนี้แล้วข้ามไปชีวิตวัยทำงานเลย แยกมาอยู่คนเดียวออกจากแวดล้อมแบบนี้

แต่ความยากคือจะผ่านช่วงนี้ไปยังไง

ครั้งที่สามแล้ว และไม่มีใครที่จะช่วยเขาได้เลย ผมว่าควรเคารพการตัดสินใจของเขานะ

ติดต่อไปหน่วยงานรัฐ สุดท้ายก็ไม่พ้นไปอยู่กับแม่หรือกลับไปอยู่กับพ่อตามเดิม

เคยมีคนพูดกับผมไว้ การฆ่าตัวตายน่ะ ไม่ใช่การคิดสั้น แต่คิดมามากจนตกผลึกแล้วต่างหาก

1. ที่อยู่ใหม่ อยู่กับใครหรอครับ หรือให้ไปอยู่หอคนเดียว ก็ฆ่าตัวตายง่ายขึ้นไปอีก
2. หางานทำ ถ้าเค้าไม่อยากทำล่ะครับ จะมีใครไปบังคับ หรือให้อดตาย เค้าน่าจะชิงตายก่อนอด ยิ่งดิ่งหนัก

บอกให้เด็กหนีออกจากบ้านไปใช้ชีวิตตัวเองสักเดือน อาจจะได้เจออะไรใหม่ๆ

บางทีเราอยู่แต่โลกแคบๆที่มันแย่ เราเลยคิดว่าทั้งโลกมันแย่

มีญาติอีกไหม ไปอยู่กับญาติห่างๆก็ยังดี ถ้าไม่มีอะไรกนะตุ้นอาจดีขึ้น