อ่านแล้วจุกเลยแฮะ

ถ้าเอาน้องให้ออกจาก สภาพแวดล้อมนี้ไม่ได้ ก็ทำการุณยฆาตไปเถอะ

รักษาดีแค่ไหน กลับไปเจอต้นเหตุ ก็เหมือนเดิม

แล้วตัวเค้า คือ คลุกคลีกับเพื่อนแบบนี้มาทั้งชีวิต จะเปลี่ยนกลุ่ม ก็ยากอีก

ปล.ฟังแล้วหดหู่จริง มืดแปดด้านจริงๆ

มันยากตรงที่เค้าไม่ได้อยากอยู่ต่ออะครับ คือเค้าไม่ได้เห็นคุณค่าของชีวิตว่าอยากอยู่ต่อแล้ว
เคสของน้องเค้านี่มัน ไม่ได้มีใครทำร้ายร่างกาย ล่วงละเมิด ให้ทำงานหนัก หรือกดดันอะไรเลย การด่าทอของยายก็ออกแนวคนปากไวด่าไปเรื่อยไม่ได้จิกหัวด่า ถ้ามองแบบคนนอกชีวิตน้องนี่สบายครับที่บ้านมีครบทุกอย่าง
แต่สิ่งที่มันเป็นแผลในชีวิตของเค้าคือ ไม่มีใครรักเค้า ความรู้สึกนี้หนีไปไหนก็ไม่พ้นอะครับ เว้นแต่จะหนีไปหาคนที่รักและเอาใจใส่เค้าจริง ซึ่งตอบไม่ได้เลยว่าโลกนี้มีไหม มีใครพร้อมจะสละเวลาและความรักมาทำให้เค้าเห็นว่ามีคนรักเค้านะ ไม่งั้นส่งไปไหนหรือย้ายไปไหนก็แค่เปลี่ยนที่ฆ่าตัวตายเฉยๆ น่ะครับ

คนเราเกิดมาก็ต้องตายทุกคนอะพี่

แก่ตาย/ป่วยตาย/ฆ่าตัวตาย

ไม่ทางใดก็ทางนึงอะพี่ จุดจบก็ตายคือกัน
ยึดถือไว้ก็หนัก ปล่อยวางได้จึงเบาพี่

ทุกสรรพสิ่งล้วนเป็นไปตามกรรม ฝืนกรรมไม่ได้หรอก

เจอคนที่คิดเหมือนเราเลยแหะ เรามองว่าถ้าชีวิตไม่มีความสุข และ ไม่มีหนทางที่จะพบมันได้เลย


ก็นั้นแหละ การจบชีวิตก็คือทางออก

ควรครับ

มันเหมือนการถือถุงหนักๆ

คุณช่วยเหลือเค้าไปได้ตลอดไหมหละ
นิสัยน้องเค้าขี้เกียจไหมหละ
น้องเค้าติดยาไหมหละ
น้องเค้าติดสังคมไหมหละ

น้องเค้าทุกข์ ทรมาน เลยต้องหาทางออกอะไรสักทาง

มันต้องพาน้องเค้าทำอะไรสักอย่าง จนไม่มีเวลามาคิดเรื่องเศร้า

มันจำเป็นต้องมีบัดดี้
ถ้าไม่ทำแบบนั้น ก็เท่ากับรั้งน้องเค้าไว้ให้ทรมานกับการหายใจในทุกๆเวลา

ต้องให้น้องเค้าพูดออกมาเยอะๆ อย่าไปตัดสินน้องจากตัวตนของเรา ทุกอย่างไม่มีผิดไม่มีถูก

จริงๆแล้วความตายคือสิ่งที่ทุกคนใฝ่หา แค่เรายังไมรู้ตัว

ถ้าเค้าคิดดีแล้ว อยู่ไปก็ไม่ดีขึ้น ก็จะตกอยู่ในวังวนเดิมๆตามเค้าว่า คงต้องปล่อยเค้าไป ในเมื่อไม่มีใครอยู่ข้างเค้า ซัพฯเค้าได้ รอดครั้งนึงไม่ได้แปลว่ารอดตลอดไป แล้วการที่เค้ารอดมาก็ต้องแบกภาระที่หนักอึ้งไว้กับตัวอีก การปลดปล่อยให้พ้นจากพันธนาการจากทุกสิ่งน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่น่าจะเลือกการพักผ่อนจากโลกนี้ได้ เอาตรงๆ ผมก็อยากเป็นแบบนั้น

ไม่กล้าอ่านเลยครับกลัว trigger

คหสต.ผมพูดอยู่ตลอดว่าควรมีกฎหมายการุณยฆาตได้แล้ว

ถ้ามีคนนึง แค่ซักคนนึงที่เข้าใจเขา อยู่ร่วมกับเขา ผมคิดว่าเขาคงไม่คิดฆ่าตัวตายหรอก

แต่นิคือ พ่อแม่ยายเพื่อน ทุกคนแม่งทิ้งน้องหมดเลย


อยากให้มีแบบฝรั่ง ชมรมต่างๆ ที่เข้ามานั่งคุย มานั่งระบายความรู้สึกกัน

ผมเคารพนะ แต่จะพยายามช่วยให้ถึงที่สุดที่เขาจะไม่ฆ่าตัวตาย

เราก็พูดแบบนี้มาตลอด ว่าที่ไทยควรมีแบบนั้นได้แล้ว แต่ก็นั่นแหละ


คนไทยส่วนใหญ่ สนใจแต่เรื่องของตัวเอง ไม่มีใครมาทำอะไรแบบนั้นจริงๆ จังๆ หรอก ตัวใครตัวมันอยู่แล้ว

อ่านมาอันนี้น่าจะทางออก สุดท้ายก็ขึ้นกับเจ้าของกระทู้ครับ
เพราะ ปล่อยๆ ไป มันง่าย แต่ถ้าจัดการความรู้สึกในใจไม่ได้นี่หายนะเลย