มีใครใช้ชีวิตแบบไม่มีเพื่อนจริงๆไหมครับ
ถ้าคนเราไม่มีเพื่อนที่สนิทจากสมัยเรียน เราะจะหาเพื่อนดีๆได้ยังไง
คนเราสามารถใช้ชีวิตแบบไม่มีสังคมได้หรือเปล่า

ถ้ามีเมียก็อยู่ได้ครับ ถ้าไม่มีเลย ผมก็คงนั่งงงๆ ว่ากุจะเอาไงดี

คำว่าเพื่อน ไม่จำเป็นต้องรู้จักหรือสนิทก็ได้มั้ง

ของผมมีเพื่อนสนิทตั้งกะสมัยเรียนแหละ

แต่พอไปฟิตเนส ก็จะมีเพื่อนต่างวัยที่เป็นกลุ่มประจำเวลา ซาวน่า มิตรภาพมันก็ก่อขึ้นเอง

แต่ถ้าเป็นคนที่ไม่เอาสังคมเลย ผมตอบอันนั้นไม่ได้อะ ส่วนตัวมองว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม

อยู่ได้ ถ้ารวย

ก็ได้แหละครับ ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเรา

พอมีครอบครัว จะรู้เลยว่าสิ่งไหนสำคัญสุด

ได้แหละ แต่มันจะเคว้งๆหน่อย ถ้ามีแฟนก็ยังพอถูไถได้ แต่ถ้าโสดคุณจะใช้ชีิวิตคือขึ้นอยู่กับตัวเองล้วนๆเลย

คนเป็นสัตว์สังคม เราดำรงชีวิตอยู่ได้เพราะอยู่กันเป็นกลุ่ม ช่วยเหลือกันเลยดำรงเผ่าพันธ์มาได้

ส่วนจขกท.ต้องเปิดใจรับคนเข้ามาในชีวิตหลายๆรูปแบบก่อน จะได้รู้ว่าใครดีไม่ดี อย่ากลัวที่จะเจอคนไม่ดีครับเพราะยังไงก็เจอ แต่มันจะทำให้เรารู้ว่าเราจะเลือกใครเข้ามาในชีวิต

ถ้ากลัวใช้ชีวิตก็อยู่คนเดียวนั่นแหละครับ จากโลกนี้ไปแบบเหงาๆ รับได้มั้ย

โลกเรามีอะไรให้ค้นหาอีกเยอะแยะมากมายครับ ใช้ชีวิตๆนึงให้คุ้มดีกว่านะครับ

ได้แต่หาแฟนแทน หรือมีเงินก็จ้างคนมาดูแลรับใช้แทนการช่วยเหลือของเพื่อนได้

จ้างน้องๆหนูๆมากินเบียร์เล่นน้ำริมสระเป็นเพื่อนได้

เราคนนึงที่ใช้ชีวิตอยู่โดยไม่มีเพื่อนสนิท เคยมีนะแต่เลิกคบกันไปแล้ว

ทุกวันนี้เลยเหมือนอยู่คนเดียว เพื่อนที่มีอยู่ทุกวันนี้ก็ไม่ได้สนิทอะไร

พูดคุยบ้างปะปราย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกสบายใจที่จะบ่นจะพูดได้ทุกเรื่อง

ถามว่าจะอยู่กับมันยังไง ท่านต้องมีสิ่งที่ท่านชอบทำไม่ว่าจะงาน อดิเรก หรือ กิจกรรม อะไรก็แล้วแต่

อย่างเราก็ชอบดูหนัง ดูซีรีส์ เข้าบอด SS ได้ตามดาราศิลปินหรือนักร้องที่ชื่นชอบก็เลยพออยู่กับมันได้

แต่เอาจริงๆ การใช้ชีวิตประจำวัน ถ้าไม่มีเรื่องพวกนั้นก็รู้สึกเคว้งเหมือนกันนะ

เราก็โชคดีด้วยแหละที่ยังมีพ่อ ถ้าวันนึงพ่อหายไป เราก็คิดไม่ออกเหมือนกัน ว่าจะใข้ชีวิตยังไงให้มีความสุข

ก็คงอยู่ได้แหละ ทำสิ่งที่ชอบเหมือนเดิมไป อ่อ อีกอย่างเราไม่มีแฟนนะ นี่ก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าถ้าตัวเองมีแฟน จะเป็นยังไง

ตอนนี้รู้สึกสบายใจที่อยู่แบบนี้มากกว่า



การพิมของเราอาจจะดูย้อนแย้งนะ ดูเหงาๆ แต่ก็มีความสุข แต่บางทีก็อยากต้องการใครสักคน

แต่เราก็รู้คำตอบตัวเองนะ ว่าจริงๆ ก็อยากได้ใครสักคนที่พูดคุยกันได้ทุกเรื่อง รับฟังกันได้ทุกเรื่องแหละ (แน่นอนเราก็อยากมีเพื่อนสนิทแหละ)

แต่กลายเป็นว่าการเข้าบอด SS รู้สึกเหมือนรับฟังมากกว่าบ่นหรือระบายเสียอีก อ้าว งง


แต่อย่างน้อยความเหงาของเราก็บรรเทาลงเพราะบอดนี้นะ

ผมสงสัยประเด็นเกี่ยวกับคำนิยามบางอย่าง
เวลาที่เราบอกว่า “...มนุษย์เป็นสัตว์สังคม “
ประโยคนี้ มันนิยามคำว่าสัตว์สังคมยังไงบ้าง ครอบคลุมถึงไหน

ตัวอย่าง : สมมติผมคิดว่ามนุษย์ยังไงก็อยู่คนเดียวไม่ได้ เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม (ผมเห็นด้วย)
เพราะเราปลูกข้าว เลี้ยงไก่ ปลูกผัก ทำอาหารเองไม่ได้ และอื่นๆอีกมากมาย
ดังนั้นเราถึงต้องมีการแลกเปลี่ยน ติดต่อ พึ่งพาอาศัยกัน

พูดง่ายๆคือ มนุษย์คนนึง คุณต้องซื้อข้าว คุณต้องซื้อของกินของใช้ ต้องติดต่อกับมนุษย์คนอื่น
เพราคุณทำทุกอย่างด้วยตัวเองคนเดียวไม่ได้
… แบบนี้ นับว่ามนุษย์คนนี้ มีกิจกรรมทางสังคม (เป็นสัตว์สังคม) ตามนิยามที่พูดๆกันแล้วหรือไม่ครับ?

ถ้าตอบว่า “ใช่” : ผมจะชวนคิดต่อว่า ถ้างั้น ไอการที่มนุษย์คนที่ผมกล่าวไป
ติดต่อหรือทำกิจกรรมทางสังคมแบบที่ว่า
คนเหล่านั้นจำเป็นต้องเป็น “เพื่อน” (มีความสัมพันธ์เป็นเพื่อน) ของมนุษย์คนนี้หรือเปล่า?

ถ้าตอบว่า “ไม่จำเป็น” : งั้นก็หมายความว่า มนุษย์คนที่ผมกล่าวไป
ยังเป็นมนุษย์ที่ยังคงความเป็นสัตว์สังคม (มีกิจกรรมทางสังคม) โดยที่เขาไม่ต้องมีเพื่อนเลยสักคนก็ได้ใช่ไหม?

ถ้าประเด็นผมงงๆ ผมขออภัยนะครับ

.

สมัยก่อน ผมวอรี่มากเรื่องเพื่อน เคยเห็น ลูกพี่ลูกน้องผม เขาพาเพื่อนมาบ้าน 30 กว่าคน มันดูเท่ห์ดูคูล ไอดอลผมเลย เหมือนอยากอยู่เป็นแกงค์ แต่พอพบเจอตัวเองจริงๆ ทำให้เข้าใจได้ว่า เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายไม่มีจริง คนยิ่งเยอะยิ่งมากความ ตอนนี้ผมอายุ 34 ปี และกลายเป็นคนป่วย กึ่งพิการ ตอนป่วยหนัก ไม่มีเพื่อนคนไหนมาเยี่ยมผมสักคน ทำให้หลังจากนั้น ผมตัดหมดเลย คุยแต่เพียงผิวเผิน คนเราถ้า มันจะรักกันจริง อย่างน้อยแสดงความเป็นห่วงบ้างก็ดี กลายเป็นความคิดผม ไม่จำเป้นต้องมีก็ได้งั้น ปัจจุบันกลายเป็นคนไร้เพื่อน แบบจริงจัง มีเพื่อนแค่ ในโซเชี่ยลแต่ ก็ผิวเผินเท่านั้น เพื่อนที่ผ่านร้อนผ่านหนาว ตอนมอปลาย มหาลัย ผมตัดหมด



ปล. กลายเป็นผมชอบที่จะอยู่คนเดียวแหะ ชอบทำไรคนดียวไปแล้ว

ผมครับ มีแค่เพื่อนสนิทสมัยมัธยมเพราะไม่ได้ต่อมหาลัย ช่วงแรกๆก็ยังติดต่อยังไปกินเลี้ยงกันบ้าง

แต่พอผ่านไปเรื่อยๆก็ห่างกันจนไม่ได้ติดต่อมาหลายปีแล้ว

สังคมใหม่ๆก็รู้จักกันจากการทำงานซึ่งไม่สนิทคุยกันแค่เรื่องทั่วไป+ผมเป็นคนไม่ชอบเที่ยวด้วย

ดังนั้นตอนนี้ก็เรียกว่าไม่มีเพื่อนเลยแหละ ถ้ามีคนพูดถึงเรื่องนี้ก็มีอายบ้าง แต่ตัดเรื่องความอายออกไปก็เฉยๆนะ

ทุกวันนี้อยู่แต่กับแฟนกับครอบครัวก็รู้สึกมีความสุขดีแล้ว ไม่ได้ต้องการเพื่อนเลย

ปล.แต่มีเพื่อนแค่คนเดียวที่ผมคิดถึงนะเพราะเขานิสัยดีกับผมมากจริงๆ อนาคตคงหาโอกาสเจอ อาจจะเป็นงานแต่งของใครสักคน

ใช้ชีวิตได้ไม่ลำบากอะไร
แต่ต้องมาคิดมากตอนจัดงานแต่งเนี่ยหละ

ไม่มีเพื่อนสนิทชีวิตก็ปกตินะ แต่ถ้าอยากมีเพื่อนจริงๆ ลองไปหากิจกรรมที่ชอบทำดูแล้วจะมีเพื่อนเองครับ

ถ้าไม่มีแฟน มีเกมส์ที่ขอยเล่น ก็ไม่เป็นอะไร แต่ถ้าไม่มีเกมส์ที่ชอบเล่น โคตรเคว้งเลย เซงๆ ไม่มีไรทำ