หมอมาถึงโรงบาล ไม่มีที่จอดรถ เข้าไปทำงานไม่ได้

ราชการก็เป็นเจ้าของที่ดิน เขาก็มีสิทธิทำได้เหมือนกัน แล้วถ้าผมไปติดต่องานของเอกชน แต่ไม่มีที่จอด เพราะถูกกั๊กให้พนักงานหมด แบบนี้ผมมีสิทธิไม่พอใจได้มั้ยครับ

ผมว่าเคสแบบนี้เทียบกับที่จอดรถตามบ้านไม่ได้นะ เพราะบ้านมันไม่ใช่ที่สาธารณะ เข้ามาที่คนอื่นก็เท่ากับบุกรุก
ส่วนที่เอกชนพวกบริษัทต่างๆ ก็คือที่สาธารณะ เพราะเปิดให้คนเข้าไปใช้บริการ ติดต่องานได้

แล้วแต่สถานที่ แล้วแต่เนื้องาน บางสถานที่ราชการเจ้าหน้าที่ไม่ได้นั่งโต๊ะทำงานตลอด

เจ้าหน้าที่บางหน่วยงานเนื้องานต้องไปปฏิบัติหน้าที่ที่อื่น กลับมาไม่มีที่จอดรถ ก็ต้องวนหาที่จอด ไม่ก็ต้องไปจอดไกลๆ

กรณีเช่น เจ้าหน้าที่นัดประชาชนให้มาบ่าย แต่ช่วงเช้าตนเองต้องไปศาล ช่วงบ่ายต้องกลับมาที่หน่วยงานตามที่นัดประชาชนไว้

ปรากฎว่าไม่มีที่จอด เพราะไม่ได้มีช่องจอดไว้ให้ ประชาชนก็ต้องรอไปเพราะเจ้าหน้าที่ยังหาที่จอดรถไม่ได้ (ผมนี่แหละเคยรอ 555)

ซึ่งเอาเข้าจริง อาจจะไม่ได้รออะไรนานมากหรอก แต่มันก็เสียเวลา ทั้งประชาชน ทั้งเจ้าหน้าที่ แทนที่จะจัดสรรเวลาได้ตามตารางงาน

แต่อย่างบางที่ ภาระหน้าที่งานเจ้าหน้าที่ไม่ได้ต้องไปไหน ผมก็มองว่าไม่จำเป็นที่จะต้องมากันที่จอดรถไว้ให้ ก็...นานาจิตตังอ่ะนะ

ที่เอกชน บริษัท ที่เปิดให้เข้าไปใช้บริการ ไม่ใช่ที่สาธารณะครับ

เข้าใจครับ ผมแค่จะสื่อว่าคนทั่วไปสามารถเข้าไปใช้บริการหรือประโยชน์ได้ ไม่ต่างจากสถานที่ของรัฐ

จากที่อ่านๆ ดูเหมือนว่า ความเข้าใจเรื่องสิทธิเท่าเทียม จะยังผิด และบิดเบี้ยวอยู่เยอะนะ

เอกชน - เจ้าของคือนิติบุคคล หรือบุคคล
ราชการ - เจ้าของคือประชาชน

ผมเข้าใจว่าต้นขั้วน่าจะหมายถึงเรื่องนี้นะ

สำหรับโรงพยาบาลคือสมควรมี และต้องมี

ยิ่งโรงพยาบาลรัฐประจำจังหวัดแบบคนไข้เยอะๆ ยิ่งต้องมี จะให้อาจารย์หมอที่ต้องรีบไปผ่าตัดไปรักษาคนไข้ฉุกเฉิน วนหาที่จอดรถก่อน

กว่าจะได้ที่จอดรถคนไข้ฉุกเฉินคงอาการทรุดหนักจนเกินแก้ไขไปแล้ว

เมื่อก่อนตอนสัก 18-25 ผม ไปโรงบาลทีไรก็ขัดหูขัดตาตลอดกับที่จอดที่มักกันไว้ให้เจ้าหน้าที่ พยาบาล หมอ เพราะในใจคิดแต่ว่านี่มัน

โรงบาลรัฐนะ เป็นที่หลวงทำไมประชาชนคนไข้แบบเราๆถึงไม่มีสิทธิจอด จนมีคนทักว่าแล้วจะให้เจ้าหน้าที่ พยาบาล หมอ เค้าไปวนหาที่จอดรถ

เองหรือไง แล้วคนไข้ที่รอการรักษาหล่ะ เท่านั้นหล่ะ ผมเลิกคิดอคติเลยและจำถึงทุกวันนี้เลย

ส่วนอาจารย์มหาวิทยาลัย ส่วนตัวไม่คิดว่าควรต้องกันที่จอดให้อะไรขนาดนั้น ไม่มีคงามจำเป็นเร่งด่วนอะไรขนาดนั้น แต่เข้าใจได้นะ

ก็อาจารย์เหล่านี้เค้าก็บริหารแต่ละคณะกันเอง เค้าย่อมอยากและสามารถจัดสรรสิทธิพิเศษให้ตัวเองแหล่ะ

เจ้าของที่ดินราชการไม่ใช่ประชาชนนะครับ ประชาชนไม่สามารถเข้าไปใช้ประโยชน์ได้ตามอำเภอใจถ้าราชการไม่อนุญาต ก็เหมือนเอกชน ประชาชนเข้าไปใช้บริการได้เท่าที่เจ้าของอนุญาต
สำหรับผมเฉยๆ กับการกันที่จอดรถทั้งเอกชนและราชการ แต่อย่างน้อยถ้ากันก็ควรจะมีที่จอดให้เพียงพอกับผู้ใช้บริการด้วย ถ้าเพียงพอผมก็ไม่มีปัญหาอะไร

เอ๊าาา ผมงงละ 5555

555 ผมอาจจะพิมพ์วนไปวนมา เรียบเรียงไม่ถูก แค่อยากจะสื่อว่าในมุมมองผมจะเอกชนหรือราชการก็สามารถทำได้ ประมาณนี้ครับ

ในความเป็นจริงสถานที่ราชการไม่ใช้ของประชาชน
ราช แปลว่าราชา สถานที่ราชการส่วนใหญ่เป็นที่ราชพัสดุ ไม่ใช่ที่ประชาชนบริจาคและไม่ได้เอาเงินประชาชนไปซื้อ แต่เป็นการขอใช้สถานที่ราชพัสดุ
อีกเรื่อง
ประชาชนจ่ายเงินใช้บริการเอกชน เอกชนเอาเงินไปบริหารจัดการบริษัท
ประชาชนจ่ายภาษีให้รัฐไปบริหารประเทศ
รัฐเอาเงินไปตั้งหน่วยงานราชการเพื่อขับเคลื่อนประเทศ
เอกชนตั้งบริษัท ห้าง ร้าน มาบริการประชาชนเพื่อเงิน
รัฐตั้งหน่วยงานราชการบางแห่งมาเป็นวัสดิการประชาชน แค่นั้นรึเปล่า

ผมว่าควรมีแหละ ตามตำแหน่งและสวัสดิการ แต่ควรแบ่งโซนให้ชัดเจนก็จบ

ที่จอดประจำตำแหน่งใหญ่ๆ ตามสถานที่ราชการ ผมว่าก็เหมาะสมนะ
มันจะตลกแบบรอ ผอ เซ็นเอกสาร แต่ ผอ ไปวนหาที่จอดรถอยู่ กรณีไม่มีคนขับรถประจำตำแหน่ง


ผมเคยไปเที่ยวกับ ขสบก ที่เขาจัดทัวร์
ผมไปจอดรถในที่จอดของผู้บริหารเขาก็ให้จอดได้นะ เพราะนอกเวลาราชการ เขาก็ไม่ได้หวงอะไร

ถ้ามันเป็นรถของราชการ ก็ต้องมีที่จอดเฉพาะนะ รถบางคันเป็นรถประจำตำแหน่งก็ถือว่าเป็นของราชการเหมือนกัน