ผมเห็นด้วย จขม. มากๆนะ ที่พิมพ์มามันถูกเอาต้องเลยสำหรับการเป็นชนชั้นกลางคนนึงซึ่งเผชิญกับ middle income trap ในยุคนี้

อาจจะมีบ้างที่ผมเห็นแย้ง ไม่ว่าจะเป็น income ที่ควรคิดจากทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิง
หรือถ้าจะคิดจากกรณีชายโสด ก็ไม่ควรอยู่บ้านที่ต้องผ่อนหนักขนาดนั้นรึเปล่า
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันเป็นเรื่องปลีกย่อย ในองค์รวมแล้ว ผมเห็นด้วยมากๆครับ

อย่างกรณีผมนี่โชคดีหน่อยที่ net income(ใน+นอกระบบ) หลุดจาก 100k ต้นๆมาได้หลายปีแล้ว
อีกทั้งไม่มีภาระทางบ้านเลย ให้พ่อแม่แค่ขำๆไว้ให้ท่านดีใจ หรือจะแฟนผมที่รายรับพอๆกันหรือมากกว่าในทุกๆเดือน
ในขณะเดียวกันเนื่องจากผมอายุ 32 แฟน 28 เราเลยยังไม่จำเป็นที่จะต้องซื้อบ้านที่ผ่อนเดือนละ 50-70k
กลับกันเราอยู่2คนที่คอนโดผ่อนเดือนละ 10k ซึ่งทุ่นรายจ่ายตรงนี้ไปได้เยอะ(แต่กรณีผมไปหนักที่รถแทน เหลืออีก2ปี)
ค่ารักษาพยาบาลผมก็ใช้ประกันกลุ่มของบริษัท ส่วนของแฟนก็รักษาตามสิทธิ์บุคลากรทางการแพทย์ของต้นสังกัดเขาไป
ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องขอบคุณบริษัทมากๆ ที่ให้สวัสดิการดีๆ ทำให้ลดค่าใช้จ่ายหลายๆมิติลงไปทั้งรักษาพยาบาล การเดินทาง กินอยู่ในเวลางาน ทำให้เหลือค่าใช้จ่ายแค่ที่อยู่ กินอยู่ส่วนตัว ลงทุนแค่นั้นเอง

โดยรวมแล้ว 2 คนรวมกัน เหลือไปออมในสินทรัพย์ต่างๆได้ราวๆ 60% ของ income
ซึ่งเราทั้ง 2 คนก็หวังว่าจะหลุดจากสถานะ middle income นี้ให้ได้ก่อน 40 สาธุๆๆ

สำหรับผมนี่สบายแล้วนะ เงินเดือนเกินแสนนี่มันไม่ถึง 10% ของประชากรแล้วล่ะ ถ้า top 10% ยังไม่สบาย ผมก็ไม่เข้าใจความหมายของคำว่าสบายแล้วล่ะ หรือต้องมีร้อยล้านพันล้านถึงจะเรียกว่าสบาย อันนั้นมันก็สุดขั้วไปนะ ชีวิตมันคงไม่ได้ยากขนาดนั้นหรอก

ถ้า 100k คนเดียวเหลือๆ เลยครับ แต่ 2 คน แอบตึง ใช้ชีวิตสบายๆ แต่ไม่เหลือเก็บ

ไม่กล้าไป อยู่ กทม.เลยครับ - -

คือสบายของแต่ละคนผมว่าไม่เหมือนกัน
ภาพคนกรุงที่ยึดติดทุนนิยม
-รถต้อง c segment ขึ้น
-1เดือนต้องไปร้านอาหารในห้าง3 ครั้ง
-ข้าวปกติมื้อละ 60-100
-เครื่องแต่งกายมีแบรนด์ปะปลาย
-บ้าน 5-6m+
-สนองกิเลส ส่วนตัวเล็กๆน้อยเริ่มที่เดือนละ 3k-5k
-เงินเก็บอีก
คิดภาพดูถ้าต้องมีครอบครัว ร่ายจ่ายมันจะเริ่มรัดตัวคืออยู่ได้แต่ตกงานไม่ได้รายได้หายไม่ได้เลย

เพื่อนผมเงินเดือน 145K ก็มีค่าใช้จ่ายประมาณที่ท่านบอกเลย
- pvd 5%
- ค่าผ่อนคอนโด/บ้าน 30%
- ภาษี 15%
- ให้ที่บ้าน 7%
- เติมน้ำมัน 5%
- ลงทุน 15-20%
- ประกัน 5%
- ค่ากิน 10%
เหลือเงินเก็บ 3%

ลองเอาคุณภาพเท่านี้ไปเปลี่ยนเป็นเกาหลี ญี่ปุ่น จีนดูครับ จะเข้าใจว่าทำไม

ความสบายมันอยู่ที่แต่ละคนจริงแหละ แต่ผมถามว่าคนได้เงินเดือนเกินแสน ในกทม. จะมีซักกี่ % ถ้าเงินเดือนเกินแสนแล้วยังไม่อยู่สบาย ผมว่าปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ได้เท่าไหร่แล้วล่ะ อยู่ที่จะใช้ยังไงมากกว่า ถ้าคนส่วนใหญ่ยังอยู่ได้ด้วยเงินเดือน 15000-30000

ผมก็มองแบบคุณแหละ คือรถก็ต้อง camry accord หรือไม่ก็ต้องยุโรป ต้องได้ไปเที่ยวเมืองนอก ปีละ 2-3 ครั้ง บ้านต้องบ้านเดี่ยว ต้องบ้านใหญ่ๆหน่อย ต้องมีอาวุธแบรนด์เนม ต้องมีประกันเต็มสูบ ต้องมีเงินเก็บ ลูกต้องเรียนนานาชาติ ถ้ามีขนาดนี้รายเดือนมันจะตืดก็ไม่แปลกหรอก แต่ก็ถามหน่อยว่าแล้วไอ้ที่มี มันยังไม่เรียกว่าสบายอีกหรอ? สุดท้ายมันอยู่ที่เราจะใช้ยังไงมากกว่าแหละ

ใช้ชีวิตได้สบายบอกเลยว่า Subjective มีข้าวกินทุกมื้อบางคนบอกสบายแล้ว คนที่รายได้เยอะๆถามว่าสบายไหมก็ตอบยาก คนที่มีรายได้ระดับนี้งานมันต้องใข้Skillใช้ความสามารถมากกว่าคนเงินเดือนน้อยอยู่แล้ว การที่จะมีภาระมากขึ้นเป็นเงาตามตัวมันก็ไม่แปลก พองานมันเยอะผมว่าก็ไม่ค่อยสบายแล้วละครับ

สองแสนบาทครับ

ชนชั้นกลางตอนบนกับชนชั้นล่างนี้รายได้ห่างกันลิบเลยครับ
แรงงานได้เริ่ม 250 - 325 บาทต่อวัน แต่อย่างว่าละครับ ความรู้ไม่ถึง ก็ขายแรงงานกันไป

ผมมาจากเด็กห้องเช่า เดือนละ 2000 กับครอบครัว 5 คน

คำว่าสบายตอนนี้คือไม่ต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถอะ และไม่มีโรคประจำตัว(มีโรคก็เสียค่าใช้จ่ายเยอะ) และ มีมิตรภาพ Connection ดี

ต่อให้เงินเดือนแค่ 20K-30K ถ้าตัดหนี้พวกนี้ออกไปจากชีวิตได้ ยังไงก็สบายยยย

100Kสบายจริงๆนะครับ

ผมเห็นด้วยเกือบทั้งหมดเลยครับ แตถ้าวันนึงต้องย้ายจากคอนโดที่ผ่อนเดือนละ 10k มาผ่อนเป็น เดือนละ 60k แบบถ้าไม่โปะ ผ่อน 30ปี ก็จะรู้ว่า middle income trap นั้นมันกว้างเหลือเกิน 555

จริงมากๆครับท่าน topic นี้เป็นเรื่องที่ผมกับแฟนยังคิดไม่ตกกันซักทีว่าจะเอายังไง

ุถ้าซื้อหลังเล็กๆ <10M ก่อน ก็กลัวว่าอยู่ไป 10-20 ปี จะต้องเปลี่ยนอีกครั้งรึเปล่า ราคาตอนนั้นจะพุ่งไปขนาดไหน
กลับกัน ถ้าซื้อหลังใหญ่ๆไปเลย 15-20M ก็หมายความว่าจะต้องผ่อนกันทั้งชีวิต
แทนที่บ้านจะเป็น asset แต่บ้านที่เกินกำลังแบบนี้กลายเป็น liability ตลอดชีวิต
แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลุดออกจากชนชั้นกลาง