อันนี้เป็นเรื่องของผมเองนะครับ

ช่วง 1-2 ปี ที่ผ่านมานี้ ผมเริ่มซื้อของแบรนเนมมาใช้

ไม่ว่าจะเป็น กระเป๋าตังค์ กระเป๋าคาดอก เข็มขัด รองเท้า หมวก

ซึ่งราคาแต่ละชิ้นก็ 20-40k ที่พูดไม่ได้ว่าจะมาอวดอะไรนะครับ

ก่อนหน้านี้ ผมชอบซื้อนาฬิกาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พอใส่แล้วก็รู้สึกว่า เออ เราใส่ของแพง ดูดีนะ ทำนองนี้

นาฬิกาที่ผมมีก็จะพวก pam / tag / omega แต่ไม่ใช่รุ่นที่แพงๆนะครับ รุ่นที่เป็นแบบทั่วไป

ตอนที่ซื้อของพวกนี้มา ยอมรับว่า มีถ่ายรูปลงเฟส ทำนองว่าให้เห็นของพวกนี้ในรูป (อวดนั่นล่ะครับ)

แต่ช่วงหลังๆมานี้ ผมมีโอกาสได้เจอกับ เจ้าของธุรกิจ หลายๆคน ที่เค้าก็มีเงินมากกว่าผมเยอะมากๆ

คนพวกนี้ ไม่เห็นต้องใช้ของหรูแบบที่ผมใช้เลย นาฬิกาก็เห็นใส่ apple watch มั่ง garmin มั่ง

แต่สังเกตได้ว่า คนพวกนี้ จะเน้นใช้ของที่ใช้แล้วรู้สึกปลอดภัยต่อชีวิต เช่น รถ ก็จะเน้นพวกรถยุโรป

ส่วนเรื่องแฟชั่น คนพวกนี้ มักจะไม่ค่อยสนใจ หรือถ้าสนใจก็จะไม่ตามเทรนด์เท่าไหร่ เท่าที่เคยได้พูดคุยกัน

ทีนี้ กลับมามองตัวเอง เริ่มคิดว่า เห้ย นี่ผมทำบ้าอะไรอยู่วะ ไปหลงวัตถุบ้าบอ

ใส่ไปถ่ายรูปอวดใครก็ไม่รู้ ทั้งที่บางคนผมไม่เคยเจอตัวจริง หรือ เค้าแทบไม่ได้สนใจผมด้วยซ้ำ

จริงๆ ผมคิดนานแล้วว่า ผมอยากเลิกเล่นพวก Social ซึ่งคิดว่ามันค่อนข้างจะ Toxic กับชีวิตและความคิด

ผมเริ่มเอียนที่เห็นวัยรุ่น น้องๆ ที่รู้จักหลายๆคนที่เพิ่งจะเริ่มทำงาน

พอถึงวันเกิด จัดปาร์ตี้ใหญ่โต เลียนแบบดารา เซเลป ใช้ของหรู ไปร้านอาหารหรู แล้วถ่ายรูปอวดกัน

เหมือนจะเริ่มตกผลึกแล้วว่า ควรจะเอาเงินที่มี ไปลงทุนให้งอกเงย ซื้ออะไรที่มันดูคุ้มค่า

อาจจะมีซื้อของที่เราชอบบ้าง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องอวดใคร ไม่ต้องไปป่าวประกาศว่า เห้ย ข้าก็มีนะเว้ยยย

ทั้งหมดนี้ แค่อยากเล่าให้ฟัง ครับ เพราะตอนนี้รู้สึกว่ากลวงมาก สิ่งของพวกนี้ ประดับตัวได้แค่ภายนอก

แต่ไม่เคยเติมภายในให้เต็มได้เลย

เอาจริงๆผมว่าก็ปกตินะ เราเป็นมนุษย์ครับ เพราะพอเราได้สิ่งที่อยากได้อยากมี มันก็อยากบอกให้โลกรู้นั่นแหล่ะ (มันตื่นเต้นดีใจ)

พออายุมากขึ้นระดับนึง รวมถึงได้พวกนี้มาบ่อยๆจนเริ่มชิน หรือกระทั่งคนที่เค้ามีเงินเยอะๆมันหาได้ง่ายจนเป็นส่วนนึงของชีวิต คือจะซื้อเมื่อไหร่ก็ได้ มันก็จะขี้เกียจอวดไปเองครับ เหมือนเรากินข้าวแกงอ่ะ เรากินทุกวันเราก็ไม่ได้อวดใคร แต่วันนึงเราไปนั่ง fine dining เราก็อยากถ่ายอวดนั่นแหล่ะ เพราะมันเป็นอะไรที่ exotic สำหรับเราน่ะนะ (แต่ถ้ากินทุกวัน มันก็จะเป็นเรื่องปกติไปไง)

ปล.เมื่อก่อนตอนถอยรถยุโรปคันแรกผมก็ลง IG เหมือนกัน พอคันต่อๆมาผมก็เลิกละครับ เพราะมันก็มีคนที่มีเท่าเราหรือมีมากกว่าเราอยู่ดี 55

ไม่อวดที่ราคา แต่อวดที่แฟชั่นใส่ทั้งตัวแล้วเข้ากันได้ปะ

ของบางชิ้น สมมตินาฬืกาอาจจะแค่30000 แต่ใส่แล้วเข้ากับทั้งชุด ดีกว่าบางคนที่อาจจะใส่5แสน แล้วไม่เข้ากัน

เอาจริงๆผมว่าก็ปกตินะ เราเป็นมนุษย์ครับ เพราะพอเราได้สิ่งที่อยากได้อยากมี มันก็อยากบอกให้โลกรู้นั่นแหล่ะ (มันตื่นเต้นดีใจ)

พออายุมากขึ้นระดับนึง รวมถึงได้พวกนี้มาบ่อยๆจนเริ่มชิน หรือกระทั่งคนที่เค้ามีเงินเยอะๆมันหาได้ง่ายจนเป็นส่วนนึงของชีวิต คือจะซื้อเมื่อไหร่ก็ได้ มันก็จะขี้เกียจอวดไปเองครับ เหมือนเรากินข้าวแกงอ่ะ เรากินทุกวันเราก็ไม่ได้อวดใคร แต่วันนึงเราไปนั่ง fine dining เราก็อยากถ่ายอวดนั่นแหล่ะ เพราะมันเป็นอะไรที่ exotic สำหรับเราน่ะนะ (แต่ถ้ากินทุกวัน มันก็จะเป็นเรื่องปกติไปไง)

ปล.เมื่อก่อนตอนถอยรถยุโรปคันแรกผมก็ลง IG เหมือนกัน พอคันต่อๆมาผมก็เลิกละครับ เพราะมันก็มีคนที่มีเท่าเราหรือมีมากกว่าเราอยู่ดี 55

ผมไม่ค่อยอวดอะไรพวกนี้ครับ
บางทีใช้ของแพง แอบเขินด้วยซ้ำ

ต้องเข้าใจมุมมองบางคนอวดเพราะเค้าทำงานกว่าจะเก็บเงินซื้อได้


พวกรวยเจ้าของธุรกิจเค้าจะอวดอะไรอีกเค้ามีทุกอย่างอยู่แล้ว

นี่ไม่อวดนะ เพราะแทบไม่ถ่ายรูปเลย โซเชียลก็ไม่โพสต์ อ่านอย่างเดียว
นานๆลงรูปในไลน์กลุ่ม ถ่ายรูปเต็มตัวเห็นแค่ขอบๆนาฬิกาอยู่ไกลๆ พวกยังรู้ยี่ห้อเลย ยอมใจจริงๆ
ส่วนพวกรองเท้า เสื้อผ้า กระเป๋า มันไม่ต้องอวดอยู่แล้ว เพราะเป็นของใช้ในชีวิตประจำวัน

ไม่อวด เพราะส่วนนึงผมไม่อัพเฟซบุ๊คนานมากๆแล้วครับ แบรนด์เนมผมจะออกทางเครื่องเสียง เครื่องดนตรี ยืมแล้วไม่รักษากันสักคน

เคยได้ยินใครสักคนพูดในโซเชี่ยลนี่แหละ

เวลาคนเราส่วนใหญ่ซื้อของ

สิ่งที่กลัวที่สุดคือ

"กลัวคนอื่นไม่รู้ว่าเราใช้"

ถ้าผมมีโอกาสซื้อได้เองจริงๆก็คงอวดบ้างนิดหน่อยหอมปากหอมคอครับ

ทุกวันนี้อวดแต่รูปหมาตัวเอง

ส่วนเรื่องเวลาเห็นคนอื่นอวด ผมว่าปล่อยวางไปสบายใจสุดครับ แต่ละคนคอนดิชั่นแต่ละช่วงมันไม่เหมือนกันซักหน่อย
ยกเว้นอวดหรู ดูแพง แต่หลังไมค์มายืมตังก็ว่ากันอีกที

ก็ไม่ได้แปลกหรือผิดอะไรนะครับ

เงินใครเงินมัน ชอบก็ซื้อ อยากโพสก็โพสแค่นั้นเลย

ผมก็อวดนะ เวลาไปเที่ยว ก็อยากถ่ายภาพสวยๆ (แบบไม่ติดตัวผม) ลงเหมือนกัน

ถ้าเป็นของที่ต้องใช้ยังไงก็ต้องใช้ แต่คนจะมองว่าอวดหรือเปล่าอันนี้ก็ไม่รู้

ความพึงพอใจแล้วแต่บุคคลอะครับ ไม่ควรไปคิดแทนเขา ถ้าเขาจะไม่เอาไปลงทุน หรือ ทำอะไร
ส่วนตัวผมไม่อวด ไม่ใดๆอยู่ละครับ มีบ้างสมัยเด็กๆ กินข้าวถ่ายรูปลงโซเชียล ซื้อของใหม่ ถ่ายรูปลงโซเชียล แต่ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกอยากทำอะไรแบบนั้น ถ้าจะลงรูปก็เพราะอยากลงรูปแค่นั้น

ตามเม้นอื่นว่าครับ
ชอบก็ซื้อ อยากอวดก็อวดไปดิ เราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนเลยซักนิดเดียวครับ

ผมเคยมีเพื่อนที่ชอบอวดแบบนี้แหละ ผมก็ได้แต่ฮาครับ แต่ผมโคตรชอบเลยพวกอวดแบบนี้ 55 คือผมฮาอ่ะครับ
คนสมัยนี้ต้องการจะให้เป็นที่ยอมรับ หรือได้รับคำชมเชยแบบต่อหน้าหรือลับหลังบ้างไม่รุ้ล่ะ
พี่สาวผมนี่แหน๊ะ ตัวดี แหวนเพชรนิลจินดา กระเป๋า ทำงานต่างประเทศก็คงภูมิใจที่ได้ถอยของราคาหลายหมื่นหลายแสน เพื่อนๆก็มาเม้น ชมเชย อิจฉากันใหญ่ ผมก็ได้แต่คิดว่า เห้ออ คนพวกนี้เนอะ 55+ ไม่รุ้อ่ะท่าน ผมฮาอ่ะครับ แนวคิดเรื่องนี้ผมมาเปลี่ยนตอนผมดูเรื่อง Into the wild อะที่ละทิ้ง เงิน ชื่อเสียง อำนาจ
แล้วหาความหมายที่แท้จริงของชีวิต การเป็นอยุ่ ความสุขของการหา ล่า และ ได้มา อ่ะ

ปกติครับ ถึงช่วงวัยหนึ่งจะช้าจะเร็วเดี๋ยวก็คิดได้ ตกผลึกได้เอง พ่อแม่ผมพาผมทำงานแต่เด็ก ผมไม่ค่อยตั้งใจเรียน แต่ได้เห็นเงินเห็นทองบ้าง ขับรถยุโรปมาหลายคันละ ผมไม่เคยอวดในเฟสเลย ร้านดีๆผมก็ไม่ค่อยไป จะไปพวกบุฟเฟต์หมาล่ามากกว่า เหมือนกินแล้วไม่ต้องมานั่งแอ้บนั่งแอ็คเวลากิน เอาแค่มีมารยาทบนโต็ะอาหารแค่นั่น อีกอย่างที่สำคัญสำหรับผมเลยคือ จะนึกตลอดว่าวันนี้เรากินอะไรพ่อแม่เรากินอะไร ง่ายๆเลยครับ

ผมก็ไม่อยากอวดนะ แต่ถ้ามีคนซื้อมาให้ก็ต้องถ่ายลงสตอรี่ขอบคุณหน่อยน่ะ
การใช้งาน ใช้แค่ตอนทำอะไรที่มัน Formal หน่อยๆ เพราะผมจับอะไรพังหมด5555

ใครจัดงานใหญ่โตแบรนเนมจัดเต็มอะไรก็แล้วแต่คนเลย

ส่วนใครเงินเดือนน้อยๆจัดงานเกินตัว ก็ไปรับกรรมเอาเองตอนหลัง 55555

ส่วนผมอยากจัดเต็ม แบรนเนมทั้งตัวแล้วอวดบ้าง แต่ตังไม่มี