เคยดูป๋าเต็ดทอล์ก เฮียฮ้อก็บอก ถ้าอาร์เอสมีคนแบบพี่เต๋อ อาร์เอสจะสุดยอดกว่านี้ พี่เบิร์ดก็พูดถึงแบบยกย่อง บูชาเลย

อยากรู้ว่าตอนแกยังไม่เสีย แกมีความสามารถขนาดไหนครับ

เกิดไม่ทัน ขนาด 30 กว่าแล้ว

ทันแต่ พี่โอม ชาตรี ครับ

ผมมาทันตอนแกมาเป็นเบื้องหลังแล้ว

แต่พอมาดูย้อนไป แกรมมี่นี่ มาไกลได้เพราะแกเลย

แล้วแกไม่แค่ศิลปะ ดนตรีด้วยนะ

แกเรียนจบเศรษฐศาสตร์ มองขาดเรื่องตลาดมากๆ นี่คือความต่าง

เฮียฮ้อ RS. เคยบอกว่าเหนื่อยที่สุดตอนตามแข่งกับแกรมมี่ ผมไม่ได้มีพี่เต๋อ นะ ? (คือเหมือนมองเมซซี่เล่นบอลอีกฝั่งแล้วแบบ เราจะต้องจัดการยังไง)

ผมก็ไม่ทันนะครับ

แต่เท่าที่เดาจากอ่าน wiki ผมคิดว่ามีอยู่ 3 เรื่องคือ

1. เขาเป็น co-founder ของแกรมมี่ร่วมกับอากู๋ (และน่าจะใหญ่พอที่จะทักอะไรสักอย่างแล้วอากู๋ฟังได้)

2. เขาน่าจะเป็นคนที่ศึกษาศาสตร์ด้านดนตรีหลายๆแขนงจนแตกฉานครับ เล่นกับความต้องการตลาดและกระแสได้ และน่าจะรู้ว่าอะไรเป็นสิ่งที่คนฟังต้องการจริงๆจากนักร้อง นักดนตรี (ถ้าดูจากผลงานที่ produce มา)

3. เขามีในสิ่งที่เฮียฮ้อไม่มีครับ (เพราะเฮียฮ้อแกเป็นเพียงคนที่จับตลาดเป็น เล่นกับกระแสได้ แต่เขาไม่ได้ศึกษาดนตรีมา)

เอาง่ายๆพี่เต๋อ คือ เฮียฮ้อ + อากู๋ครับ

แกเก่งด้านดนตรี เพลง และ การตลาด
อยู่เบื้องหลัง ความสำเร็จให้นักร้อง หลายคน อยู่
ถ้าแกยังอยู่ ค่ายคงไปได้ดีกว่านี้

เฮียฮ้อแกเก่งเรื่องจับตลาด มีทั้งประสบความสำเร็จบ้าง แป๊กบ้าง เฮียแกไม่มีความรู้เรื่องดนตรี

เทียบยังไงดี จุดเริ่มต้นของพี่เต๋อคือการเป็นนักดนตรีอาชีพ เพราะงั้นความสามารถทางดนตรีก็โอเคอยู่แล้ว ซึ่งจุดนี้ก็คือสิ่งที่อากู๋และเฮียฮ้อไม่มี ด้วยระดับการศึกษาและประสบการณ์ที่สั่งสมมา ทำให้พี่เต๋อมองตลาดได้ค่อนข้างชัด ทั้งหมดนี้ส่งให้พี่เต๋อมีความน่าเชื่อถือและเป็นที่ยอมรับของเหล่านักดนตรี ขณะเดียวกัน แกก็มองขาดในเรื่องของการจะเอาใครสักคนมาเป็นศิลปินในค่าย ผลงานชิ้นโบว์แดงก็คือพี่เบิร์ดนี่แหละ พี่เต๋อผลักดันจนกลายเป็นซุปตาร์มาจนถึงทุกวันนี้

แต่ก็ต้องบอกด้วยว่าพี่เต๋อคนเดียวก็พาแกรมมี่มาไม่ได้ถึงจุดนี้หรอก มันต้องมีคนอื่นหนุนด้วย มีอากู๋ มีพี่เล็ก บุษบา ทุกคนช่วยกันดันในส่วนอื่นๆ

ถ้าให้เทียบกับเมืองนอก พี่เต๋อคงอารมณ์ประมาณ ควินซี โจนส์ ที่เป็นคนโปรดิวซ์งานดีๆ มากมายอ่ะฮะ อย่างของไมเคิล แจ๊กสัน ผมไม่ได้บอกว่าเก่งเทียบเท่านะ แต่อารมณ์น่าจะประมาณนั้น

สมัยนี้อาจจะมีคนเก่งแบบแกนะ ที่มีทั้งมองตลาด การแต่งเพลง การคัดสรรศิลปิน ที่รวมในตัวคนเดียว อาจจะไม่ใช่ความสามารถเพียวๆแต่ตัวช่วยมันมีเยอะอ่ะสมัยนี้


แต่ยุคนั้น มีแกคนเดียว...

ชอบที่พี่เบิร์ด พูดว่าพี่เต๋อ บอกว่า ร้องให้เหมือนในเทป

ผมว่าแม่งโคตรสำคัญ เพราะนั่นมันคือ Master

ตอบแบบสั้นๆ ง่ายเลย คือแกมี "วิชั่น" ครับ

เพลงพี่เต๋อนี่เนื้อเพลงมีความต่างจากคนอื่นพอสมควรเลย

อยู่ที่ว่า ขอบเขตของ"ความสามารถ"ของท่านตีความไปขนาดไหนครับ

1. ถ้าเอาตัวเองไปอยู่ในยุคที่ประเทศเรายังไม่มีอะไรเลย ทุกอย่างอยู่ที่ข้างถนนหรือตามค๊อกเทลเลาจ์ คนๆนี้มีวิสัยทัศน์และความสามารถที่จะดัดแปลงอะไรที่เรา"ไม่เคยมี" แล้วมาทำให้มันเป็นภาษาไทย รวมถึงสร้างกลุ่มก้อนอย่างเป็นทางการได้

2. แต่ถ้าตีว่า"ความสามารถ"คือการต้องสร้างอะไรใหม่ๆเป็นของตนเอง โดยไม่ต้องมีแม้แต่แรงบันดาลใจมาอยู่ในผลงาน คนๆนี้ก็แค่กลุ่มคนดนตรีที่เล่นดนตรีได้ดี และเอาผลงานของชาวบ้านมาดัดแปลง แบบที่ปัจจุบันทำกันเสมอๆที่จะเอาคลิปมาเทียบกัน(ขอไม่นับประเภทสมัยใหม่หลังเลขสองนะ)

ส่วนตัวผมมองแกเป็นข้อแรกครับ

รู้แต่แกช่วยบุกเบิกแกรมมี่กับกู๋ ไพบูลย์ ต่อมาใหญ่ขึ้นมีการแตกทัพย่อยๆแบ่งค่ายให้ดูแลกัน เช่น มอร์มิวสิค ให้อัสนีดู แกรมมมี่โกลด์

นักดนตรีเก่งๆ โปรดิวเซอร์เก่งๆหลายๆคนนับถือแก เช่นวงคัมปานี ก็โปรดิวเซอร์รุ่นใหญ่แกรมมี่ที่ออกมาทำอัลบั้ม สุรสีห์

เก่งทั้งบริหารและดนตรี งประมาณตัวเชื่อมที่ดีมากๆให้คนดนตรีกับกู๋คุยกันได้ง่ายขึ้น

อันนี้เดาล้วนๆจากคนที่ทันแกออกอัลบั้มชุดแรก ชุดสองแล้วดังมาก ตอนนั้นผมอยู่ป.4 มั้ง

พ่อผมชอบบอกว่าแกไปเอาทำนองเพลงฝรั่งมาใช้เยอะมาก แต่ผมไม่รู้นะว่าเอามาดัดแปลง หรือก๊อปมาเลย