สิ่งใดที่ไม่ใช่นิสัยปกติอย่าพึงทำตั้งแต่เริ่ม
และทำสิ่งไม่ปกติให้เป็นเรื่องปกติในชีวิต มันง่ายขึ้นเยอะ

ต้องคุยให้เข้าใจครับ จะคบกันยาวๆ ยืดๆ ต้องรู้จักเว้นที่ว่างให้อีกฝ่ายได้มีชีวิตส่วนตัวบ้าง

ชีวิตคู่ไม่ใช่วงกลมที่ซ้อนทับกับ 100% มันจะต้องเหลื่อมออกจากกันบ้าง ทั้งคู่จะได้ไม่เสียตัวตนของตัวเองไป

ผมมีเพื่อนที่ตามใจแฟนมาตั้งแต่คบกันใหม่ๆ จนตอนนี้ลูกสองแล้ว แต่เมียต้องให้รายงานตัวตลอดเวลา จะไปกินข้าวกับเพื่อนยังใช้ให้ลูกโทรมากดดัน ถ้าท่านต้องใช้ชีวิตแบบนั้นไปตลอดชีวิตไม่น่าจะดีนะครับ

ผมเคยมีแฟนเก่า ที่งี่เง่ามากกับเรื่องพวกนี้ เข้าใจอะไรยาก จริงๆไม่ใช่คนโง่อะไรหรอก เข้าใจอยู่ แต่อยากงี่เง่า อยากเรียกร้องความสนใจ ทำตัวเป็นเด็ก ให้ความสำคัญกับความสนอกสนใจทางโซเชียลเน็ตเวิร์ค แทนที่จะมองความเป็นจริง ชีวิตจริงๆ

พอถึงจุดนึงก็คิดได้ว่า จริงๆตัวเค้าก็ไม่ได้ผิดอะไรที่เป็นแบบนั้น เรามองเค้าแบบนี้ก็ไม่ใช่ความผิดอะไร แต่ปัญหามันเกิดก็คือ เราสองคนคิดไม่เหมือนกัน และถึงแม้จะปรับตัวยังไง สันดานของคนมันเปลี่ยนไม่ได้ มันอาจจะแสดงออกแบบใหม่ได้ แต่ออริจินัลสันดานมันเปลี่ยนไม่ได้จริงๆ ทั้งแฟนเก่าและตัวผม มันไม่มีทางไปกันรอด ถ้าไปรอดคือฝืนตัวเองกันทั้งสองฝ่าย

ผมเลือกเปลี่ยนแฟนใหม่ และโชคดีมากที่เจอกับภรรยา เป็นทั้งเพื่อน คนรัก แม่ของลูก และแม่ของเรา อยู่กันไม่เคยมีเรื่องพวกนี้ให้ปวดหัวเลย ไลน์หากัน ไม่ตอบ ก็แค่ถามอีกรอบ ถ้าบอกติดธุระนะ ก็หมายถึงมีธุระกันจริงๆ ไม่จี้ไม่ซ้ำให้ปวดหัว เชื่อใจ

ชีวิตคู่แม่งถ้าต้องมาลำบากลำบนอธิบายการใช้ชีวิตให้กันฟัง ว่าทำอะไรอยู่ ทำไมนิ้วมึงไม่อยู่ที่มือถือคอยตอบกู อันนี้ผมว่าอยู่ยาก จริงๆนะ

Good ideaครับ ท่านขอบคุณที่สละเวลามาแนะนำ และผมจะลองปรับใช้ครับ

ยิ่งคบกันนาน ยิ่งโหยหาเวลาส่วนตัว(กรณียังไม่แต่งงาน) อยู่ที่แต่ละคู่จะพูดคุยกันยังไง ถ้าแต่งงานมีลูกแล้วก็ไม่มีเวลาส่วนตัวล่ะ ไปเทให้ลูกหมด

อย่างคู่เพื่อนผม ยังไม่แต่งงานนะ ในหนึ่งวันคุยกันครั้งเดียวเอง(ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกัน) แล้วก็เจอกันแค่วันอาทิตย์ เพราะแต่ละคนต่างก็มีภาระหน้าที่และต้องการเวลาส่วนตัวกันทั้งคู่

น่าจะอึดอัดน่าดู แต่ทางเพื่อนท่านน่าจะไม่ติดอะไร ถ้าแฟนเขาก็ทำแบบเดียวกัน (แบบรายงานตัวไรเงี้ย)

ผมเข้าใจในคำกล่าวนี้นะ แต่ความรักมีหลุมอากาศแห่งความไม่เข้าใจกันอยู่ บางครั้งแก้ยาก แก้ง่าย ซึ่งกรณีนี้ผมผิดที่อาจจะไม่ได้บอกว่าหายไปไหน
แต่อีกนัยหนึ่ง คือผมอยู่บ้านตลอดวัน
ปล.ท่านคบกับแฟนมานานยังครับ มีอะไรจะแนะนำเพิ่มมั้ย

มันยากอยู่เหมือนกันนะครับ ที่จะตัดสินใจแบบท่านว่า

ผมเองเป็นคนไม่ได้กลัวที่จะเสี่ยงเจออะไรใหม่ๆนะ แต่กลัวว่าเขาจะไม่เข้าใจผมนี่แหละ

แฟนผมออกแนวแยกตัวมาใช้ชีวิตอยู่หอคนเดียว กลับบ้านเดือนละครั้ง เขาเลยโหยหาคนที่จะอยู่กับเค้า

แต่ผมก็อธิบายเสมอนะ ว่าผมมีสังคม ทั้งเพื่อน ครอบครัว และเวลาออกกำลังกาย เวลาส่วนตัว

แต่เพราะเค้าไม่ได้ยืนในจุดที่ผมเป็น บางครั้งเขาก็เลยอาจจะไม่เข้าใจนี่แหละ ล่าสุดงอลไม่รับสาย

เล่นมือถือ โน่นนี่นั่น แต่ไม่เล่น line แปลกอยู่นะ อย่างน้อย แฟนส่งข้อความมา มันน่าจะมี notification หรือเปล่า

ปัญหาของท่านมันพึ่งเกิดช่วงที่แฟนต้องกักตัวหรือปล่าว ถ้าใช่เดี๋ยวพอหมดช่วงเวลานี้มันก็คลี่คลายไปเอง

แต่จากพื้นเพท่านและแฟนแตกต่างกัน ในอนาคตมันก็อาจจะกลับมามีปัญหาอีก ฝั่งหนึ่งอยู่หอคนเดียว อีกฝั่งหนึ่งอยู่บ้านมีแม่ต้องดูแล มันแตกต่างกันอยู่ในจุดนี้

ทุกการกระทำย่อมมีอะไรบางอย่างอยู่เบื้องหลังอะครับ

การที่ท่านหายไป 2 ชั่วโมงแล้วเกิดเรื่อง มันมีเหตุปัจจัยได้หลายเรื่องมากๆ ยกตัวอย่างเฉยๆนะ

1.ท่านก็ไม่ค่อยใส่ใจเขาจริงๆแม้กระทั่งตอนอยู่ด้วยกัน
2.ท่านเคยมีประวัติเรื่องผู้หญิง
3.เขาเคยมีแฟนเก่า ละแฟนเก่าตอบแชทตลอด ห่วงหาตลอด มัน Fullfil เขา แต่ท่านไม่ได้ทำ
4.เขาเคยมีแฟนเก่า ละแฟนเก่าเคยหายไปหาผู้หญิงคนอื่น
5.เขาเป็นคนครอบครัวไม่อบอุ่น เราอาจเป็นที่พึ่งทางใจอันเดียวของเขา
6.เขาเจ็บกับความรักมาเยอะ จนถ้าเจอความสงสัยเล็กๆน้อยๆว่าอาจจะเจ็บ จะมีรีแอคชั่นทันที

เป็นต้นนะเท่าที่ผมคิดออก ซึ่งแฟนท่านอาจจะไมไ่ด้อยู่ใน 6 ข้อนี้ก็ได้

เรื่องพวกนี้ไม่มีใครพูดออกมาถ้าเขาไม่อยากพูดจริงๆ จึงเป็นหน้าที่ของท่านที่จะต้อง "เข้าใจ" เขา ก่อนที่จะทำอะไร

คนเราเจอเรื่องมาไม่เหมือนกันครับ เรื่องใหญ่ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน

เรื่องที่เรามองว่างี่เง่า มันอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ของเขา

เรื่องที่เป็นเรื่องใหญ่ของเรา คนอื่นอาจมองว่างี่เง่าเช่นกัน

ดังนั้นเรื่องพวกนี้ไม่มีผิดไม่มีถูก มีแต่ "เข้าใจ" และ "ปรับตัว"

แฟนกัน คน 2 คน ต่างก็มี Requirement ที่แตกต่างกันเพื่อเอามา Fullfill ใจตัวเอง


ลองตั้งตำถามง่ายๆว่า
1. เขา Fullfill ท่านในฐานะแฟนมั้ย ถ้าใช่ เพราะอะไร เขาทำอะไรให้เราบ้าง ถ้าไม่ใช่ เพราะอะไร เขาขาดอะไร
2. ท่าน Fullfill เขาในฐานะแฟนหรือยัง ถ้ายัง มันขาดอะไร แล้วทำไมถึงไม่ได้ทำ

ข้อ 2 ถ้ามันเป็นข้อจำกัดจริงๆว่าทำไม่ได้ ก็พอเข้าใจ แต่ถ้ามันอยู่ในระดับที่ ทำได้แต่ไม่ได้ทำ มันก็น่าคิดอยู่



ลองคุยกันให้เข้าใจครับ ความเข้าใจจะเกิดขึ้นขั้นแรกคือ วางเหตุผลตัวเองลงซะ แล้วฝั่งเหตุผลของอีกฝ่ายมากๆ ให้เข้าใจสักทีว่าการหายไปของท่าน มันคือเรื่องใหญ่สำหรับเขาแค่ไหน ยิงคำถามไปเยอะๆให้เขาอธิบาย เราจะได้เข้าใจสักที

หลังจากนั้น จะทำ หรือไม่ทำ อยู่ที่การพิจารณาของตัวท่านเอง แต่อย่างน้อยเราต้อง "เข้าใจ" เขาจริงๆก่อนถึงจะหาทางออกว่าจะทำยังไงต่อไปดี

เพิ่มให้ ผมคบแฟนมา 7 ปีกว่าๆแล้ว ผ่านมาทั้งช่วงงี่เง่าเอง คิดว่าแฟนงี่เง่า
ผ่านาช่วงที่คิดว่าตัวเองมีประสบการณ์ คิดว่าตัวเองถูกมาหมดแล้ว
สุดท้ายสิ่งที่ผมพิมพ์ไป คือสิ่งที่ผมเก็ทในเรื่องชีวิตคู่

คน 2 คนมี Requirement ที่แตกต่างกัน เพราะผ่านชีวิตไม่เหมือนกัน มีปมไม่เหมือนกัน ส่งผลทำให้เรื่องที่ต้องการ เรื่องที่ให้ความสำคัญมันแตกต่างกันไปด้วย

ดังนั้นมันไม่มีถูกผิด ไม่มีงี่เง่าหรือสมเหตุสมผล มันมีแค่เรา Fullfill กันได้ไหม แค่นั้นเอง

เข้าใจท่านนะ บางทีแค่อยากอยู่ในโลกของตัวเองสักแปปนึงอ่ะ ขอนั่งโง่ๆคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

แฟนท่านไม่ได้งี่เง่าหรอก แต่แค่เค้าว่างเกินไป ว่างจนคิดว่าคนอื่นไม่ใส่ใจ แต่จริงๆแล้วทุกคนเค้าแค่ใช้ชีวิตปกติ

วัยวุฒิ ด้วยมั้ง คหสต นะ ตามวัยครับ ผมว่าแฟนผมสมัยก่อนก็มีความง้องแง้งประมาณนี้นะ ในช่วงเวลานั้นก็ผ่านกันมาได้ ทะเลาะกันก้บ่อยแหะ เท่าที่จำได้ ค่อยๆคุยกันครับอย่าใช้อารมณ์

แต่ตอนนี้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น เข้าใจกันมากขึ้นไปเอง

ผมคบกับแฟนมา 12 ปีละ ตอนนี้ 33 กันแล้ว