คือผมมีน้องชายอยู่คน มันมีแฟนแก่กว่าร่วม10ปีได้ เมื่อก่อนก็ทำงานประจำกันนี่แหละ แต่โควิดมาทำให้ลาออกจากงาน ไปขายของออนไลน์ แฟนมันคนริเริ่ม แล้วก็ขายดีมากๆ ยอดรวมเกือบหมื่นต่อวัน น้องผมมันก็ทำงานหลายอย่างมากๆแพ็คของนั่นนี่ ทำงานช่วยกันเรียกได้ว่าครึ่งๆเลย แต่ไม่เคยได้เห็นเงิน เพราะทางแฟนมันบอกว่าจะต้องผ่อนค่าบ้านของครอบครัวพ่อแม่เขาให้หมดก่อนถึงจะค่อยมาแบ่งกันได้ ตอนนี้น้องชายผมก็ทำช่วยขายอะไรก็แค่พอได้กินไปวันๆ ไม่ได้มีการแบ่งอะไรใดๆ ผมล่ะกลัววันนึงถ้ามันเลิกกันมันจะไม่ได้อะไรเลย เหนื่อยมาด้วยกัน แฟนมันอย่างน้อยๆก็ยังได้ผ่อนบ้านให้พ่อให้แม่ น้องผมงานการก็ไม่ได้ทำด้วย เห็นว่าขายของออนไลน์กันรุ่ง อนาคตก็ไม่มีใครรู้อะ แถมเป็นแค่แฟนด้วย ไม่ใช่ผัวเมีย ถ้าเป็นท่านๆจะทำไงครับ หรือผมคิดเยอะไป

ให้เค้าคุยกันครับ คบกันมากี่เดือนกี่ปีแล้วพ่อแม่เห็นไหม โอกาสที่น้องคุณจะปลิวเยอะมาก จากที่อ่านมาน่ะ

ยึ่งเป็นแค่แฟนไม่เคยอะไรกันเตรียมเลย

ดูแล้วเหมือนแรงงานฟรีเลย เขาเบื่อเมื่อไหร่ปลิวเอาง่ายๆเลย

หลายๆปัญหามาจากเรื่องเงินนี้แหล่ะครับ

ควรแบ่งกันให้ชัดเลยไป จ่ายเงินเดือนตัวเองเท่าไร เงินร้านเท่าไร

ควรทำบัญชีจริงจัง

ถูกแล้วครับที่คุณกังวล เพราะผมมองว่าถ้าทางนั้นเค้าคิดว่าน้องคุณเป็นแฟนจริงและแฟร์ต้องเปิดเผยเงินออกมา รวมถึงน้องคุณต้องได้ส่วนแบ่งครับ ธุรกิจเล็ก ๆ แบบนี้ถ้าบริหารให้แฟร์คือแบ่งส่วนนึงเป็นเงินเดือนเท่า ๆ กันและส่วนที่เหลือไปลงทุนในธุรกิจหรือจะใช้หนี้เท่าไหร่ แบ่งออกมาให้ชัดครับ

ทำแบบนี้คือทำไปวัน ๆ รอจบแค่นั้นแหละครับ ได้ต่อวันมากแค่ไหนถ้าไม่แบ่งสัดส่วนเงินยังไงก็ล่มครับ กำไรวันละหมื่นถ้าเอามาเหมารวมเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัว + จ่ายหนี้พ่อแม่ฝั่งเค้า (ถ้าจริง) มันคือการบริหารเงินมั่วครับ

ให้คิดกลับกัน คนทั่วไปมีใครมาทำงานแพ็กของทำนั่นนี่ให้ฟรีมั้ยครับ? ขนาดคนนอกเค้ายังทำงานแลกเงินเดือนเลยแล้วน้องชายคุณเป็นแฟนมันต้องชัดเจนครับ

(แต่จริง ๆ ผมอยากให้น้องคณเก็บข้อมูลงานออกมาแล้วมาลงทุนทำเองนะครับ ไม่ต้องสินค้าเดียวกันก็ได้แต่ให้ได้ธีมว่าสินค้าแนวไหนยังไง แต่ละอันมันมีวงจรของมัน เก็บข้อมูลลูกค้าออกมาให้หมดครับ อย่าให้เสียเปล่าไม่ได้อะไรเลย เค้าดีดน้องคุณทิ้งได้ทุกเมื่อครับ)

ถ้าทำเท่ากันก็ต้องแบ่งเท่ากันดิ ยังไม่ได้แต่งงานกันเลยด้วย

มันไม่ใช่เรื่องที่จะเราจะต้องทำงานไปเลี้ยงแม่เค้าฟรีๆ

เรื่องนี้ต้องคุยกันเองครับ เป็นปัญหามานัดต่อนัดแล้วเรื่องเงินคนใกล้ตัว ญาติพี่น้องเพื่อนสนิทแฟนพ่อแม่

หลายคนชอบคิดว่าทำงานกับคนสนิทแล้วจะยังไงก็ได้เรื่องเงินๆทองๆ สุดท้ายเวลาเจอมีปัญหาก็ต้องมีฝ่ายที่เจ็บตัว

อย่างน้อยก็ต้องขอค่าแรงซะหน่อยล่ะครับ

เออ ปัญหาที่ผมเจอกับคนเหล่านี้คือชอบคิดหวังผลกำไรข้างหน้าเพราะเห็นเงินตรงหน้าได้ดี แล้วไม่จัดการบริหารเงินให้เป็น แบบได้เงินมาเท่าไหร่ก็ส่งไปผ่อนบ้านหมด ไม่เหลือเก็บ เหลือแค่กินพอ แล้วพอเกิดเหตุทำให้สภาพการเงินอยู่ๆติดขัด ก็ไม่เหลือเงินพอทำอะไรต่อกัน

ถ้ามองเรื่องเงินอย่างเดียว

ก็ให้น้องท่านคิดเป็นเงินเดือนแทนครับ

แต่ถ้ามองเรื่องอนาคตอาชีพหน้าที่การงาน

ก็บอกให้น้องท่านไปหางานอื่นทำครับ

ไม่ก็ ถ้าชอบธุรกิจออนไลน์จริงๆ บอกน้องท่าน เปิดร้านอีกร้านขายอย่างอื่นคู่กับร้านของแฟน(ลงทุนเอง)

ก็ใช้โกดังเดียวกัน แพ็คด้วยกัน คือ ทำงานทั้งสองร้านในที่เดียว ช่วยแฟนด้วย แล้วก็ขายของตัวเองด้วย

ปล. ไม่ทราบว่ามีการลงทุนด้วยกันหรือไม่ หรือเป็นทุนของแฟน ถ้าลงทุนด้วยกันแต่แรก ก็ควรแบ่งกันตามสัดส่วน

แต่ถ้าเป็นของแฟนทั้งหมด ก็ตามนั้น ตามข้างบนผมว่า

แบบนี้ไม่ยุติธรรมเลยครับ ทำด้วยกัน กำไรที่ได้มา ก็ควรจะแบ่งให้คนที่ช่วยทำด้วย เป็นแฟน ไม่ได้เป็นลูกจ้าง หรือช่วยงานแลกค่าอาหาร คนเป็นแฟนที่ดี ก็ต้องคิดถึงแฟนตัวเองบ้าง ไม่ใช่เอาแค่ทางบ้านตัวเอง

จะแบ่งเป็นสัดส่วนเท่าไหร่ ก็ควรมีให้น้องชายท่านบ้าง อย่างน้อย 3/10 ก็ยังดีครับ

หรือหากทางผู้หญิงเป็นผู้ลงทุน ก็ควรจะแบ่งเป็นค่าแรง ค่าตอบแทนให้น้องชายท่านบ้างครับ

ขั้นแรกนะครับ ไปจัดการภาษีก่อนเลย ยอดขนาดนี้ไม่วางแผนดีๆ ขี้แตกตาย เดี๋ยวจะขายไม่คุ้มภาษี

หลังจากนั้นต้องคุยกันแล้วว่าจะแบ่งไปผ่อนกี่ % จาอเดือนก็ว่าไป อารมณ์แบบโอเคเราเข้าใจ งั้นแบ่งไปผ่อน 40% ของกฎไร ที่เหลือลงทุนเพิ่ม กินใช้กันก็ว่ากันไป

ไม่งั้นระวังเสร็จนาฆ่าโคถึก

อาผมเลยครับ

ทีแรกแกเป็นพระอยู่ดีๆ แล้วสึกมามีแฟนเป็นเจ้าของร้านขายคอม

ก็ไปช่วยงานร้านแฟน ทำหน้าที่เหมือนพนักงานคนนึงเลย แล้วก็ไม่ได้ตังค์เหมือนกัน

ได้แค่ว่า อยู่เฉยๆไม่ต้องมีค่าใช้จ่ายอะไร แฟนแกจ่ายทุกอย่าง

แล้ววันนึงแฟนแกบอกเลิก ให้เหตุผลว่า อาผมแกมาอยู่ไปวันๆ ไม่ช่วยหาเงิน

แล้วอยู่กันมานานตั้ง 4 ปีได้มั้ง กว่าจะมาบอกเลิก

เหมือนเอาเวลาที่ต้องเร่งสร้างเนื้อสร้างตัวหลักจากสึก ไปทิ้งเฉยๆเลย

คือผมไม่ได้มองว่ามันต้องแบ่งครึ่งๆนะครับ เพราะแฟนเป็นคนนำทำ เพราะงั้น ความคิดหรือการเริ่มของเค้ามันย่อมมีความเสี่ยง มีมูลค่ามากกว่าครับ

มันจะเหมือน พนักงานคนแรกกับเจ้าของบริษัทที่ทำงานมาด้วยกัน โตมาด้วยกัน

แต่ผมว่าแบบที่เป็นอยู่ก็ไม่แฟร์เท่าไหร่

ผมว่ามันควรคุยกันเลยว่า ไม่ต้องแบ่งก็ได้

กรณีที่ 1.เป็นพนักงานของบริษัทแฟน ควรจะมีค่าจ้างไปเลย ว่าเท่าไหร่ เดือนละ หรือวันละไปเลย ถ้าไม่พอใจ ก็แค่ไปหางานทำที่อื่น ที่คิดว่าได้ผลตอบแทนมากกว่า แล้วถ้าจำช่วยก็ช่วยหลังเลิกงานเป็นน้ำใจ

กรณีที่ 2.ถ้าเป็นหุ้นส่วน ก็แบ่งไปเลย อัตราส่วนเท่าไหร่ แล้วใครจะใช้อะไรส่วนไหน ก็แล้วแต่ แต่ต้องแบ่งให้ชัดเจน

แต่ว่า มันก็ต้องดูว่า ผ่อนบ้านหรืออะไรแบบนี้ ถ้าอยู่ด้วยกัน อาจช่วยผ่อนมั้ย สำหรับผม รายรับกับรายจ่ายมันแยกกัน จะเอามารวมกันอะไรแบบนี้ไม่ได้

ปล.จัดการภาษีและบัญชีดีๆนะครับ

แล้วปัจจุบันน้องเอาเงินที่ไหนใช้อะครับ แล้วธุรกิจตอนเริ่มใครเป็นคนลงทุนแล้วน้องได้ลงทุนไปด้วยไหม

ลองคุย.....

แต่ทรงนี้คุยมาก็คงโดนสวนว่าเคลียร์หนี้ก่อน ทำไมเห็นแก่เงิน เห็นแก่ตัวทำใจครับ
แนะนำคุยแล้วไม่รู้เรื่อง เลิกเลย เผื่อใจไว้ดูรีแอคชั่นสักหน่อย ถ้ารักตัวเองเลิกเถอะ

เพราะอย่างน้อยควรได้ค่าแรงวันละ500อะ อย่างทุเรศแล้วนะ

น่าจะกับแฟนนั่นแหละ เจอกันกี่ทีก็บ่นไม่มีตังอยู่ ยังให้ผมเลี้ยงเบียร์อยู่เลย ยังงง ทำงานอดหลับอดนอน ขอบตาดำปี้ ไม่มีตังติดตัวเลย