คิดถึงตอนเด็กๆ มัธยมขาสั้น คือช่วง ม.ต้น เราต่อยตีหลายคนมาก เอาจริงเราเป็นเด็กเนิร์ตมากๆ ใส่แว่น นั่งเรียนหน้าห้อง แต่เวลาต่อยตี เราก็พร้อมสู้ ใครมาหาเรื่องเพื่อนเรา พร้อมไฟว้กลับ บางทีก็จับคือเสื้อคนนึงมา สรุปเราโดนสวนหมัดปากแตกไป ห้องพยาบาล สุดท้ายมีเพื่อนช่วยเคลียดีกัน พักเที่ยงเตะบอลกัน เหมือนลืมเรื่องราวที่มีเรื่องกันไปเลย

หรือ ม.2 เคยมีเรื่องกับเพื่อน ก่อนเข้าห้อง มันเอาแขนล็อคคอเรา หายไปแทบไม่ออก เกือบตาย เรายอมแพ้ ยืนร้องไห้ในห้องเรียน หรือตอน ม.3 เราเกือบต่อยกับเพื่อนอ้วนๆคนนึง มีปากเสียงเรื่องทำเวรห้อง คือเราอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเยอะ กับเรียนเทควันโด้มานิดนึง พร้อมจะไฟว้ จะบวก มันสนุกดี มันเดือดพล่านในร่างกาย แม้เราจะต่อยดีไม่เยอะเท่าคนอื่นๆ เสียดาย ม.ปลายเราตั้งใจเรียนอย่างเดียว ไม่มีเหตุการณ์ปะทะ ให้จดจำเลย

เรากลับคิดถึง ตอน ม.ต้น ที่ความเลือดร้อนของแต่ละคนมันเดือดพล่าน แต่โรงเรียนลูกผู้ชาย ต้องไม่ใช้อาวุธใดๆ มีแค่หมัดกับตีนเท่านั้น ในการบวก อย่างมากไม้ปิงปอง เลือดตก ยางออก คิ้วแตก กันเป็นเรื่องปกติ บางห้องมีมวยกันทุกวัน สนุกดี นึกว่า โรงเรียนคนบวม

แต่สุดท้ายมันจบกันในวัน ในห้องไม่มีค้างคา มีปัญหาไรกันก็นัดเคลียร์ นัดต่อยกันหลังวัด พร้อมกองเชียร์ต่างๆ บางทีแค่แย่งสนามบอลก็มีเรื่องละ ไม่นับไปตีกับโรงเรียนอื่นไปแย่งแข็มเค้ามาอีก
สิ่งที่จะสื่อก็คือไม่มีมาทำร้ายจิตใจกันนานๆ มีเรื่องมีไรก็นัดเคลียร์ นัดบวก ใครไม่ไหวก็ขอโทษขอโพยกันไป พวกมากลากไป สนุกดี คิดถึงจริง แม่งคือความทรงจำจริงๆนะ

หรือว่า ตอนนี้ ร่างกายเราต้องการปะทะวะ
ต้องทำไง เรียนมวยไหม เผื่อจะได้ปลดปล่อยความเป็นลูกผู้ชาย !ผมมันเลว พูดคำหยาบ ขอโทษด้วยครับ!เป็ด เหมือนเท่เลย

พอผมจะล้ม มันก็ดึงผมขึ้นมาต่อยต่อ ท้างวันนน

สมัยเรียน ไปมีเรื่อง 10-1 เอาผมไม่ลงอ่ะ

เพราะท่านตบเรียบหมด ??

พอผมจะล้ม มันก็ดึงผมขึ้นมาต่อยต่อ ท้างวันนน

ม.ต้นต่อยกันทุกวันอ่ะ วันไหนไม่มีเรื่องกับห้องอื่นจับคู่ต่อยกันเองในห้อง 5555 เด็กน้อยชิบ

ผมเคยต่อยตีครั้งสุดท้ายตอน ม.1
คือผมโดนแกล้งเยอะชิบหาย แล้ว ม.1 ห้องที่ผมอยู่นี่มีแต่เด็กเลวๆ
มันแกล้งผมบ่อยมาก ผมต่อยแม่งเลย แย่อยู่ แพ้อะว่าง่ายๆ 55
แต่หลังจากนั้นมันก็เลิกแกล้งผมเลยนะ สนิทกันไปเลย

แล้วผมก็ไม่เคยมีเรื่องอีกเรื่องเพราะมันเจ็บชิบหาย เจ็บตัวช้ำไปหมด
มือนี่เจ็บสุดแล้ว

แต่เพื่อนผมสมัย ม.ปลายนี่มีเรื่องกันโคตรบ่อย มันส์ชิบเลย ขนาดเราเป็นแค่คนมุงอะ
กลุ่มผมจะคอยกันไม่ให้พวกเด็กมันเข้ามารุมเพื่อนผม จะกันให้มันตัวๆกันตลอด

ทะเลาะกันเลือกหัวหน้าห้อง โดนไป 17 เข็มม 5555555555

มีเเต่ช่วงมัธยมที่ได้ยินเขาต่อยกันบ่อยๆ
ส่วนใหญ่มอต้นโดนตบเกรียนกันมากกว่า

ตอน​ ม.ต้น​ นี่อย่างห้าวเลย

ท้าต่อยกับห้องอื่นโครตบ่อย​ แพ้บ้างชนะบ้าง​ แต่ไม่เคยแบบไปหลายคนแล้วต่อยตีกันนะ​ ตัวตัวทั้งนั้น​ เรื่องก็โครตไร้สาระ​ แซงคิวกันซื้อข้าว​ แย่งสนามบอลกัน เล่นอัไรแปลกๆแล้วโดนเอาไปฟ้องครู

แต่จำได้อยู่คนนึง​ ท้าต่อยกับมันเกิน​ 10​ ครั้ง​ แพ้ทุกครั้ง​ จนวันนึงมันบอกว่า​ วันนี้กูให้มึงต่อยกูเลย​ กูให้มึงชนะ​ กูไม่อยากต่อยกับมึงละ​ กูเบื่อ...

หลังจากนั้นกลายเป็นเพื่อนกันเฉย​ เวลามันไปซัดกับคนอื่น​ ก็้ไปยืนดู​ จนคิดว่า​ กูไปท้ามันทำไมวะ​ ตัวโครตใหญ่​ เป็นเด็กจากค่ายมวยอีก​ ไม่เห็นแววชนะเลยสักนิด

สมัย มต้น อย่างติ๋ม มปลายมีชมรมมวยสากล ไม่มีไรลงคนอื่นแย่งไปหมดเลยต้องจำใจมาลง ครูจับสวมนวมต่อยแบบมีเฮดการ์ดนะ ตอนแรกโคตรกลัว โดนไปหมัดนึงจังๆมึนลงไปนั่งลุกไม่ขึ้นไปแปปนึง เพื่อนมันตะโกนมาเหมือนพี่เลี้ยงตรงมุมเชือกบอกมึงอย่ากลัวหมัดดิ ตั้งการ์ดก้มหน้าเก็บคางแล้วมั่นใจตัวเองหน่อย ทีนี้มันมีลูกฮึดแปลกๆ คือแบบต่อยมาเลยเข้าหน้ามาก็ได้ ขอแค่ไม่ล้ม ทีนี้เดินหน้าเข้าใส่เหมือนละคน ได้สวนไปหมัดนึงเข้าหน้าจังๆ อีกฝั่งล้มก้นจ้ำเบ้าอาจารย์เข้ามาแยกบอกเสมอๆ

นั่นแหละเรื่องชกต่อยผมครั้งเดียวตอนเรียน

เพื่อนท่านชื่อรินดาแมนป่าวเนี่ย

เพื่อนมันจะซัด อาจารย์ อ่ะดิ

ผ่านมาบ้าง อาจไม่บ่อยเท่าไหร่ 3-4 ครั้ง ช่วง ม.ต้น ถึง ม.ปลาย
แต่พีคสุดคือ ตอน ม.4
ผมนั่งรอเรียนอยู่ที่โต๊ะก้มหน้า ล้วงกระเป๋ากางเกง จู่ๆมีห้องอื่นเดินมาถาม ใช่ xxx ป่าว ผมเงยมาตอบแค่ ใช่
พวกจ้วงเลย 3-4 หมัด โดนเต็มๆไป 1 ถากๆ 1 ที่เหลือหลบได้
หลังจากนั้นค่อยนัวกัน ผมแดงๆ มันเลือดกำเดาไหล อาจารย์เดินผ่านมาพอดี เลยหยุด เพื่อนในห้องถามมันมาต่อยผมทำไม ผมยังไม่รู้เลย
มารู้ทีหลัง มันจะมาต่อยอีกคนที่ชื่อเหมือนกัน
ที่พีคคือ หลังเหตุการณ์นั้นข่าวลือไปว่า ผมไม่ทันตั้งตัวโดนเปิด 3 หมัด แต่หลบได้หมด เพื่อนเรียก สมจิตร ไปพักนึงเลย อย่างเท่

คุณได้สร้างตำนาน

มีเพื่อนคนนึงชอบแกล้งมาก ต่อยกับมัน3รอบ จำได้หมดว่าตรงไหนบ้าง ละโตมามันคอมเม้นท์ในเฟสอย่างเรียบร้อยเป็นคนละคนเลย