คือสมัยเรียนก็จะมีลือๆกันว่าคนนี้ตีเก่ง ต่อยเก่ง พอโตมานั่งนึกมันวัดจากอะไร มีเคล็ดลับ หลักการมั้ย เช่น ห้ามหลับตา หลบหมัดแรกก่อนค่อยสวน หรือเป็นพรสวรรค์หมัดหนักแต่เกิด หรือวัดที่ความอึด ความเร็ว คิดว่ายังไงกันมั่งครับ ส่วนตัวไม่เคยต่อยกับใครถึงเสลาจริงๆก็น่าจะมวยวัดแน่ๆ 55555

ตอนเด็กมากๆ คือ เปิดมาดิ ให้เพื่อนเปิดก่อน (หมายถึงคนที่จะต่อยด้วยนะ) น่าจะเพราะเวลาครูสอบส่วน จะได้บอกได้ว่า โดนเปิดก่อน 555+

ต่อยหรือเตะให้โดนครับ ถ้าหวดลมแรงหายเยอะเปิดช่องด้วย

ที่สำคัญที่สุดอย่าโดนเองครับอย่าไปแลก ชีวิตจริงโดนทีเดียวอาจล่วงได้ไปยืนแลกเหมือนฆ่าตัวตาย

น่าจะเป็นเรื่องความหงอมั้ย

สมัยเด็กๆไม่เคยเห็นใครต่อยกันจนสลบคาที่เลยนะ มีแต่จบลงด้วยการหนีไม่ก็ยกมือยอม

วรยุทธใต้หล้า ตัดสินแพ้ชนะ วัดที่ความเร็ว

ถ้าระดับนักเรียนต่อยกัน ผมว่าพลังใจสำคัญสุดนะ เพราะร่างกาย, ทักษะต่อสู้ มันคงพอๆกัน น่าจะเป็นเรื่องของความห้าว ว่ากล้าสร้างความเจ็บปวดให้คู่ต่อสู้แค่ไหน และทนความเจ็บปวดได้แค่ไหน

อย่างเช่นตัวผมเองกลัวเจ็บ แล้วก็ไม่กล้าทำใครแรงอีก กลัวเลือด แบบนี้ไปสู้กับใครก็คงแพ้ยับ

แล้วอีกอย่างคือประสบการณ์ ซึ่งก็กลับไปที่เรื่องใจอยู่ดี (ต่อยกันบ่อยๆแสดงว่าใจมันได้)

ตอน ม.ต้นนะ คือห้ามล้ม ห้ามนิ่งถ้าโดนรุม เล็งคนอ่อนสุดของฝั่งนั้น
เน้นๆ ที่ไอ้นั่นคนเดียวพอ

แต่หลักสำคัญที่สุดคือประเมินคู่ต่อสู้ครับ ถ้าดูทรงละเอามันไม่ลงแน่ อย่าบวก


ส่วน ม ปลายขึ้นไป อย่าหาเรื่องดีที่สุดครับ เก่งแค่ไหนโดนรุมก็ร่วง ร่างกายกับจิตใจ
คนวัยนี้ไม่เหมือนตอนเด็กๆ คือเด็กๆจะฝ่อง่ายกว่าเจ็บนิดเจ็บหน่อยก็ถอย หรือแหยงละ

ทำให้จุกครับ ต่อยท้องก่อนหมัดเดียวเอาให้แรงที่สุด

ต่อยกันสมัยเด็ก ผมว่ามันว่ายน้ำกันหมดอ่ะ พวกเป็นมวย คือ ได้เปรียบเลย ออกหมัดที ไม่เสียศูนย์ก็หลับ

ต่อยกัน - ห้ามกลัว เอาใจเข้าข่ม
ตีกัน - ห้ามล้ม จม Teen ตาย

ใหม่ๆตอนไม่เคยต่อยใครก็คิดแบบนี้แหละครับ สรรหาวิธีต่อสู้ คิดเยอะแยะไปหมด กำหมัดยังไง เริ่มยังไง ต่อยแบบนั้นแบบนี้ พอลงสนามบ่อยๆไม่ต้องละครับ อาศัยประสบการณ์ ใจล้วนๆ แล้วมันจะดูออกเอง หุ่นหรือคนประมาณไหนที่เราไหว หรือควรเลี่ยง

อย่างผมนี่ถ้าตัวอ้วนๆไขมันเยอะช้าๆไม่เป็นมวย สบายเลย ยิ่งผอมๆหุ่นแว๊นๆชิล ที่ผมเลี่ยงคือพวกหุ่นนักกีฬา นักบอล นักบาส อันนี้พูดถึงมัธยมนะ เพราะมหาลัย+ก็ไม่เคยคิดละเรื่องแบบนี้ รู้สึกว่าโตแล้ว

ส่วนมากมือใหม่จะต่อยลมใช้อารมณ์เยอะจนหมดแรงซะก่อน สุดท้ายก็ไปนอนฟัดกันกอดกันโดนล๊อคบ้างไรบ้าง เรื่องความเหนื่อยผมให้สำคัญกว่าความเจ็บปวดอีก ตอนต่อยมันไม่รู้สักอะไรอยู่ละ


อันนี้ไม่พูดถึงพวกเป็นมวยจริงๆนะ อันนั้นคงไม่กี่หมัด สู้เขายากอยู่ละ

ตอนมัธยมไม่เคยเห็นคู๋ไหนต่อยแลกหมัดกันดุเดือดเลย ซัดกันคนสองสามทีก็เข้ากอดกันละ แล้วเพื่อนก็จับแยก

ถ้านับแค่การต่อยตีของเด็กช่วงนั้นนะ ไม่ขอนับพวกซ้อมมวยพวกนี้แข็งไป
ผมว่ามันอยู่ที่ใจอะ ใครจะกล้าออกอาวุธมากกว่ากัน

อยากรู้เหมือนครับ มาเดี่ยวกันมั้ยครับ

สมัยเด้กๆ ชอบท้างัดข้อกันครับ ก็พอจะรุ้ว่าแต่ละคนพลังแค่ไหน
เลยมักไม่ค่อยหาเรื่องกันเพราะรุ้ว่าคนไหนมันเอาแน่
แต่ก็ไม่รังแกใครครับ นอกจากจะมีพวกกุ๊ยๆ มากวน ก็จัดกันไป
มันชอบเปิดให้เราไม่ทันตั้งตัว แต่พอเรารู้ตัวก่อนก็มักจะสวนไปมั่วๆ
ล๊อคแขน ล๊อคคอ จับกดพื้น มันก็ไม่กล้าลุยต่อแ้ล้วครับ