ผมคนภาคกลาง ย้ายมาตั้งรกรากที่เหนือ
อยากบอกว่าการพูดภาษาถิ่นเวลาดีลงาน
หรือคุยกับลูกค้านี่ มันช่วยให้สนิทใจระดับนึงเลยนะ

เฉยๆอ่ะแต่เด้กมันจะเสียโอกาสในอนาคต อย่างน้อยๆก็คอนเนคชั่นภาษาถิ่น

เพื่อนผมแต่งเมียสเปน ลูกมันตอนนี้ได้4ภาษาละแค่8ขวบ

มันพูดอังกฤษ เมียมันสเปน แม่บ้านไทย พ่อมันพูดจีน


อนาตอย่างน้อยๆไม่อดตายเอ็งเป็นล่ามได้ละ

ส่วนตัวถูกสอนและโตมาแบบคล้ายๆเคสพี่สาวจขกม. เลยครับ 55555
ไม่ได้คิดอะไรครับ เฉยๆ ไม่ได้รู้สึกอะไร ฟังได้ แต่ถ้าศัพท์ท้องถิ่นลึกไปกว่านั้นจะไม่รู้เรื่องแล้ว
เวลาซื้อของไม่เข้าใจก็ถามเอา ถ้าตอบไม่น่ารัก ก็ไม่ซื้อ จบ..
พอโตมาก็ไม่ได้รู้สึกเสียดายอะไร แต่ญาติๆส่วนมากจะแนวๆเดียวกันคือเสียดายแทน (คิดในใจจะมาเสียดายแทนผมเพื่อ??)

พูดได้ได้เปรียบกว่าอยู่แล้ว ผมยังอยากพูดได้เลย

ผมมองว่าปกติเพราะประเทศเราเป็นรัฐเดี่ยวปกครองรวมศูนย์ อะไรๆก็ต้องอิงกับรัฐไทยไปหมด การกลืนกินทางวัฒธรรมย่อมเกิดขึ้นอยู่แล้ว อย่างบางทีรุ่นเราก็โดนกลืนกินไปแล้ว แต่ไม่รู้ตัวว่าเราพูดได้อย่างเดียว แต่ตัวอักษรถิ่นอ่านไม่ออกกันแล้ว ถ้าเด็กรุ่นต่อๆไปจะเริ่มพูดไม่ได้ก็ไม่แปลกอะไรครับ ส่วนตัวที่บ้านมีหลาน 5 ขวบอยู่คนนึง พ่อแม่ก็ไม่สอนพูดภาษาถิ่นแล้วเหมือนกัน แต่สอนภาษาอังกฤษแทน หลานผมพูดอังกฤษคำ ไทยคำ อ่านอังกฤษคล่องกว่าไทยไปแล้วครับ

พ่อ แม่ พูดกลางกับผม เหตุผลไม่รู้สิ อาจทำให้พูดกลางได้คล่องระดับนึง เผื่ออนาคตต้องไปทำงานต่างถิ่น รวมถึงสื่อสารตอนเรียน ครูที่รร.ด้วย แต่จะไปได้เหนือจากเพื่อนที่รร. ลุงป้าน้าอา ตายาย ญาติๆ สุดท้ายก้ได้ทั้งสอง

คิดว่าจะทำให้เข้าถึงคนบ้านเดียวกันยาก เช่น ไปอยู่ภาคกลาง แต่เจอคนพูดอีสาน เราก็มาจากอีสานเหมือนกัน

การพูดภาษาถิ่นจะทำให้เขาสนิทใจ กล้าบอกข้อมูล ไม่โกงเรา เป็นต้น

ของผมจะดูเชิงก่อน ว่าคนนี้น่าคุยภาษาถิ่นด้วยไหม เพราะบางคนคุยแล้วสนิทกันมากขึ้น

แต่บางคนคุยแล้วกลับไม่เกรงใจ ตีซี้เพื่อหาผลประโยชน์ก็มี

ถ้ามีลูกก็สอนให้ฟังออก พูดได้นิดหน่อย จะได้ไม่งงเวลาเขาหลอกด่า

สมัยลูกยังเล็ก 2-3 ขวบ ลูกยังพอพูดภาษาถิ่นได้
พอเข้าวัยไปอนุบาล เขากลับบ้านมาพูดกลางกับเรา หลังจากนั้นก็ยาวเลย กลายเป็นเราติดพูดภาษากลางกับลูกไปเลย
บางครั้งรู้ตัวก็พูดภาษาถิ่นกับลูก แต่ลูกก็ตอบกลับเป็นภาษกลางอยู่ดี