ไม่เห็นแปลก คนไม่เก็บจริงๆมีเยอะแยะ รุ่นใหม่ๆหน่อย มีลูกยี่สิบกว่าๆก็เห็นไม่เก็บก็เยอะ เหตุผลที่ค้องเรียกสินสอด ผมยังมองไม่เห็นเลย นอกจากโชว์ชาวบ้านกับอยากได้เงิน

เรื่องทดสอบผู้ชาย ผมว่าสอนลูกให้รู้จักบริหารเงิน ดีกว่าเอาสินสอดมาบีบบังคับกันแล้วอ้างธรรมเนียมไร้สาระแบบนี้นะ

ให้ทั้งสองคนไปช่วยกันเก็บมา แล้วผมคืนให้ทั้งหมด

ผมเก็บนะ แต่จะให้เค้าทั้งคู่ช่วยกันเก็บ ละจะคืนให้ เหมือนอยากให้เค้ามีเงินก้อนไปตั้งต้นชีวิตคู่อ่ะ

ผมมีลูกสาวคนเดียวนะ และผมทำงานคนเดียว แฟนเป็นแม่บ้าน เรื่องสินสอดมี 2 option

1.ไม่เรียกเลย แต่ต้องแต่งเข้าบ้านผม โดยผมยินดีสร้างบ้านอีกหลังในพื้นที่เดียวกันให้ด้วย แต่ต้องช่วยรับผิดชอบ ค่าใช้จ่ายในบ้าน หรือช่วยดูแลค่าใช้จ่ายต่างๆ ตามที่สมควร (บ้านผมมีความพร้อมทั้งด้านพื้นที่ และทำเลที่ตั้ง)
2.ในกรณีที่ต้องแต่งเข้าบ้านผู้ชาย จะเรียกค่าสินสอด ตามที่เหมาะสม โดยเอามาให้แฟนผม เนื่องจากเค้าเป็นแม่บ้าน ถ้าหากผมเป็นอะไรไป เค้าจะได้มีเงินอีกก้อนนึง นอกจากเงินของผม

ปล. ถ้าโชคร้าย แต่งแล้วมีปัญหากัน ไม่มีความสุข ผมพร้อมให้เลิกทันที กลับมาอยู่ด้วยกันได้ตลอด ไม่ต้องไปอดทน

ท่านตั้งช้อย เหมือนพ่อตาผมเลยแหะ
แต่ของผมมีอีกทาง ผมแต่งแล้วแยกอยู่สองคนผัวเมีย ไปซื้อบ้านต่างหาก
พ่อตาลดค่าสินสอดให้ครึ่งหนึ่ง

คำเดียวสั้นๆที่เคยเจอคือ

"ถ้าน้อย"

อายคนอื่นเขา

พ่อแม่เขามีหนี้สินเยอะแยะ

คือจนปัจจุบันนี้ ยังไม่สามารถหาคำตอบจากคำพูดเหล่านี้ได้เลย

ว่า ทำไมต้องอายคนอื่น แล้วทำไมต้องเอาเงินค่าสินสอดเพื่อไปใช้หนี้สิน

ผมเองแต่งกับคนเป็นพี่คนโตซึ่งเป็น ญ

แต่พอตัวลูกคนเล็กซึ่งเป็นผู้ชายแต่ง อยากจะไม่เสียอะไรสักบาทเดียว(ซะงั้น)

สำหรับใครผมไม่รู้ว่าค่าสินสอดอาจจะบอกว่าเป็นการพิสูจน์ให้รู้ว่าฝ่ายชายมีความอดทนแค่ไหน บลาๆ

แต่สำหรับผมที่เจอมา มันเป็นพิธีที่ผมไม่ชอบที่สุดและไม่สามารถหาเหตุผลได้ว่าที่เรียกคืออะไร

เรียกสินสอดแต่คืนให้ทั้งคู่ครับ

ที่เรียกสินสอดเพราะจะดูวินัยการใช้เงิน/ความมั่นคงทางการเงิน/ปัญหาทางการเงิน
เพราะพอแต่งงานกันไปใช้กระเป๋าร่วมกัน ผ่อนบ้านร่วมกัน อนาคตมีลูก ค่าใช้จ่ายในครอบครัวก็จะเพิ่มขึ้น ถ้าแต่งกับคนที่ใช้เงินเดือนชนเดือนหรือเก็บเงินไม่เป็นก็น่าเป็นห่วงว่าลูกสาวเราไปอยู่ด้วยแล้วลูกสาวเราจะลำบากมั้ย หรือถ้ามีหลาน คุณภาพชีวิตหลานที่โตมาจะเป็นยังไง


ส่วนคนที่ไม่เรียกสินสอดเลยอันนี้ผมก็สงสัยว่าเค้าไม่กังวลเรื่องพวกนี้กันเลยหรือครับ

ตอนนี้บ้านผมก็มีปัญหานี้อยู่คือหาเงินไปให้พี่ชายไปแต่งพี่สะใภ้นี้แหละ 500K มั้ง แม่ผมนี้บอกพี่เลยพากันหนีไปอยู่ด้วยกันเลยไหมแม่ไม่มีเงินแต่ง (แกพูดขำๆแหละแต่ก็มีจริงบ้าง)

ถ้าผมมีลูกสาวผมก็เก็บนะแต่จะคืนให้ แต่ไม่ให้เก็บเยอะหรอก ก็อยากเห็นความพยายามของทั้งคู่ว่ามันจะรักกันจริงๆสู้ไปด้วยกัน คิดซะว่าเป็นด่านทดสอบนิดๆหน่อยๆละกัน มันจะได้เห็นธาตุแท้ของกันบ้างนิดหน่อย ประเภณีแบบนี้มันก็มีเหตุผลของมันแค่เราอย่าไปเวอร์วังอลังการเก็บเป็นแสนเป็นล้านอะไรขนาดนั้น

เก็บแค่ซัก 50K นี้ก็พอละ ถ้าทั้งคู่มีงานทำมันเก็บได้อยู่แล้วถ้าจะเก็บ เก็บสองคนเดือนละ 2500 ปีหนึ่งก็ได้ละ 50K
แต่ถ้ามันไม่ได้จริงๆ แบบมีเรื่องต้องใช้เงินก็เอาเหตุผลมาคุยกัน ของแบบนี้มันคุยกันได้อยู่แล้ว ถ้ามันเก็บไม่ได้จริงๆจำเป็นต้องเอาเงินไปทำอย่างอื่น ก็ให้แต่ง ไม่ใช่แบบขี้เกียจเก็บกันเอง

จากปสก.ส่วนตัว แม่ผมจบตรีปุ๊ปเป็นแม่บ้านเลย พอผม2ขวบน้องพึ่งเกิด พ่อผมอุบัติเหตุตายช่วงต้มยำกุ้งพอดี
บริษัทล้มละลาย ขายทุกอย่างทิ้งหมดทั้งบ้าน รถ ทำงานก็ไม่ได้ลูกยังเล็ก รุ่นปู่ ตา ก้ไม่ได้รวยพอซัพพอร์ตได้แค่รับไปเลี้ยง

เพราะงั้น สำหรับผมงานแต่งไม่ต้องก็ได้ จะเก็บไม่เก็บอยู่ที่การใช้เงินของผู้ชายล้วนๆ ผมต้องรู้stagemantก่อน หลักๆเลยอย่างน้อยเค้าก็มีเงินที่เค้าวางแผนเก็บกันไว้2คน เป็นเงินที่เก็บไว้ฉุกเฉินจริงๆ

ถ้าทำได้พาไปอยู่ด้วยกันได้เลย อยากจัดงานแต่งผมจะออกเงินค่าแต่งงานให้ด้วย หลักๆคือเก็บเงินกันให้เป็นพอ

ปล. คำถามมาตอนแฟนผมท้องลูกสาวพอดีเลย ยังไงไอ่หนุ่มนั่นก็ต้องทำแบบนี้แหล่ะไม่งั้นไม่ยอมหรอก

ในมุมมองผม คนจะแต่งงาน มันคือผู้ใหญ่แบบผู้ใหญ่มากๆแล้วนะครับ

อายุ 25+ ถ้าเขาหาเงินเอง 100% ก็คือผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว ทำไมต้องมีพ่อแม่มานั่งบงการ ต้องขออนุญาตนู่นนี่

การเลือกคู่ครอง การวางอนาคต เขาเลือกและวางแผนได้ด้วยตัวเองครับ พ่อแม่จะมาคิดแทนเพื่อ...???

ผมก็สงสัยมานานแล้วว่าคนไทยทำไมถึงไม่มองลูกเป็นผู้ใหญ่ซักที ยิ่งสมัยนี้แต่งงานส่วนใหญ่ก็ 30 เข้าไปละ

ไม่เคยคิดเรื่องมีลูกนะครับ แต่เคยคิดไว้ว่า ถ้ามีลูกสาว แล้วผู้ชายจะมาขอ
ผมไม่เรียกตัง แต่อยากให้มาอยู่บ้านเดียวกันกับลูกสาว กับครอบครัวผมซัก 3 เดือน
ผมว่าเราก็น่าจะพอดูออกว่าเค้าเป็นคนยังไง ดูแลลูกเราได้มั้ย
เรื่องเงินมันเห็นจากภายนอก จากความสุขของลูกเราอยู่แล้ว

ไม่มีทางเก็บอยู่แล้วครับ มันคือเศษซากวัฒนธรรมที่ล้าสมัยไปแล้ว

เมื่อก่อนเข้าใจได้เพราะผู้หญิงไม่ได้ทำงานหาเงิน แต่งงานไปก็ถือเป็นทรัพย์สินของผู้ชาย คนมีลูกก็หวังได้ลูกชายทั้งนั้นเพราะมันมีโอกาสกลับมาเลี้ยงดูเราได้(อีกวัฒนธรรมที่ล้าสมัยไปแล้วเหมือนกัน) แต่ถ้ามีลูกสาวออกเรือนไปก็เหมือนเสียคนเลี้ยงดูไปฟรีๆ เขาเลยต้องมีตรงจุดนี้เข้ามาเพื่อให้คุ้มที่เลี้ยงดูมาบ้าง(เรียกค่าน้ำนมอะไรก็ว่าไป)

แต่สมัยนี้มันไม่ใช่ละ

จากใจคนที่เป็นพ่อที่มีลูกสาวนะ ผมเรียกครับ แต่คงไม่เรียกกันเป็นล้าน อาจจะซักแสนหรือสองแสน
ทองสามบาท คงประมาณนั้น หลังงานแต่งซักสองวันจะเรียกลูกสาวกะลูกเขยมาแล้วยกคืนให้ บอกว่า
เอาไปตั้งตัวนะ เพราะการมีครอบครัวซักครอบครัวนึงเนี่ย การไม่มีเงินเก็บหรือทรัพย์สินเนี่ยโคตรจะอันตราย
ต่อการใช้ชีวิตครอบครัวครับ ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าธรรมเนียมแต่ละพื้นที่เป็นยังไง แต่มันขึ้นอยู่กับความคิด
ของคนเป็นพ่อแม่มากกว่าว่าจะจัดการยังไงกับสินสอดตรงนี้มากกว่า บางครอบครัวผมก็เห็นพ่อแม่ฝ่ายหญิง
เอาไปเลยนะ ไม่สนใจด้วยว่าเค้าหามากันยังไง แต่บางครอบครัวก็คืนให้ ตอนผมแต่งเมียทางพ่อตาก็ยกให้ครับ
เอาไปเป็นทุนตั้งตัว แต่ผมยกทองแต่งงานให้พ่อตากะแม่ยายไม่ได้เอาคืน แต่แกก็เขียนเป็นพินัยกรรมยกให้ลูกๆ
ผมคืนอีกที

เอาจริงๆก็ไม่มีลูกสาวนะครับ อย่างที่บอกคือเห็นแต่น้องสาว(ลูกน้า)
และแนวความคิดผมก็ไม่ได้ต่างกันคือ ถ้ามีลูกสาวก็คงไม่แม้แต่จะเรียกร้องงานแต่งงานที่จะต้องจัดเอาหน้า สิ้นเปลืองเปล่าๆ

ในส่วนตัวผม ถามว่าถ้ามีแล้วห่วงมั๊ย ก็คงห่วงแหละ แต่ผมมองว่าเรามีลูกครับ ไม่ใช่มีตุ๊กตาบาร์บี้หรือหุ่นยนต์ที่จะต้องจับต้องดัดต้องวางแผนโน่นนี่นั่นให้ตลอดเวลา
แม้กระทั่งลูกชายผมเองในปัจจุบัน ผมก็วางให้เขารู้จักคิดเอง แล้วก็ปล่อยให้คิด/รับผิดชอบตัวเองตั้งแต่ เริ่มเป็นวัยรุ่นเริ่มเข้ามัธยมครับ
เรามีหน้าที่แนะนำ ไม่ใช่วางแผนให้ ส่วนเขาได้คำแนะนำแล้ว จะทำไม่ทำจะเรียนไปทางไหนยังไง จะหัวหกก้นขวิดแค่ไหน นั่นคือชีวิตเขา ผมไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งไปกำหนด เขาจำเป็นต้องเลือกและตัดสินใจเอง

ห่วงได้ แนะนำได้ แต่ไม่ใช่เข้าไปยุ่งไปบังคับไปรีดเงินเขา(แม้ว่าจะเอากลับไปคืนทีหลังก็ตาม)แบบนั้น

ส่วนถ้าแยกไปแล้ว ชีวิตคู่มันจะพัง นั่นคือบทเรียนชีวิต และทางเลือกเขาที่เขาเลือกเอง เราเข้าไปซัพพอร์ททีหลังได้ แต่เราควรจะไปสร้างกติกาอะไรกับชีวิตเขาล่วงหน้า
ช่วยดู ช่วยพิจารณา ช่วยให้ความเห็นได้ แต่ช่วยลองใจแบบนั้น ผมว่ามันเกินเหตุมากกว่าครับ
.
.
.
ผมคิดแบบนั้นนะ

ผมมองว่าลูกเป็นผู้ใหญ่แต่เป็นผู้ใหญ่ที่ยังขาดประสบการณ์ในเรื่องของการแต่งงานและการใช้ชีวิตคู่ครับ
ซึ่งทางผมก็ไม่ได้จะเข้าไปบางการชีวิตลูกนะครับ แต่แค่แชร์ประสบการณ์ให้ลูกฟัง ซึ่งถ้าลูกผมฟังเหตุผลของผมก็จะเข้าใจในความเป็นห่วงเองครับ
แต่ถ้าลูกไม่เข้าใจผมก็จะอธิบายให้เค้าไปลองคิดดูครับว่า
1.แต่ละคนมีเงินเดือนเท่าไหร่ เหลือใช้กันคนละเท่าไหร่ มีเงินเก็บกันคนละเท่าไหร่
2.จะต้องมีหนี้อะไรบ้าง มีเงินกันพอมั้ย ต้องผ่อนบ้าน ต้องผ่อนรถมั้ย ค่าประกันชีวิต ประกันสุขภาพรายปีหละ กรณีฉุกเฉินมีสำรองมั้ย แค่ค่าผ่อนบ้าน + ค่าน้ำ/ไฟ + ค่า Net แต่ละเดือนก็ 30k++ แล้ว จะเหลือเงินเก็บกันเท่าไหร่
3.เข้า รพ กรณีฉุกเฉินมีเงินสำรองจ่ายมั้ย จะหาจากไหนได้บ้าง มีสำรองเท่าไหร่
4.ถ้าจะมีลูกเคยคำนวณมั้ยว่าค่าใช้จ่ายในครอบครัวเพิ่มขึ้นอีกเท่าไหร่

ถ้าลูกผมตอบพวกนี้ได้ครบทุกข้อ ก็ไม่มีปัญหาครับ