กลับกันดีกว่า แล้วท่านต้องการอะไรครับ ?

ท่านเองก็คงอายุมากกว่าหรือรุ่นๆเดียวกันแล้วถูกไหม ?

ท่านอยากมีครอบครัวอยากแต่งงานเป็นตัวเป็นตนเพื่อชัดเจนกับที่บ้านไหม ?

ถ้าทั้งหมดที่ผมถามคือใช่ ท่านก็ต้องลองนำสิ่งที่ท่านคิดไปคุยครับ แฟนกัน ต้องรับฟังกันคนละครึ่ง ถึงแม้จะตรงข้ามกับสิ่งที่ตัวเองต้องการก็ตาม พอเปิดใจคุยกันแล้วก็จะวิเคราะห์ออกว่าอนาคตของคำว่าแฟนมันเป็นไปได้แค่ไหน ซึ่งยังไงเราก็ต้องยอมรับมัน

ส่วนที่ถามว่ารู้สึกยังไง ผมเฉยๆครับ การถามและตอบ บางทีมันอาจเป็นแค่แนวคิด ณ เวลานั้นๆเฉยๆก็ได้ เขาอาจจะไม่ได้แอนตี้การแต่งงานหรือการไม่มีลูกก็ได้ เพียงแต่เขาอาจมีกำแพงในใจอย่างรายได้หรือความมั่นใจก็ได้ หากเรารู้ว่าการมองอนาคตมันไม่มั่นใจตรงไหนก็เติมเต็มกันไปก็จะช่วยให้ภาพเปลี่ยนได้ครับ ดีซะอีกคิดเยอะๆก่อนตัดสินใจกัน จะได้ไม่เสียใจภายหลัง

แต่ที่ผมถามความต้องการท่านก่อน เพราะผมอยากให้ท่านแคร์ความรู้สึกตัวเองก่อนครับ หากท่านพร้อมแล้วต้องการแล้ว แต่เขาอาจจะไม่เลยจริงๆ ผมก็สนับสนุนให้ท่านได้ทำตามใจตัวเองนะ ชีวิตเราใช้เถอะครับ แค่ทำให้ถูกต้อง

คู่ผมเป็นคู่นึงที่คุยกันว่าจะไม่มีลูกนะ

ส่วนเรื่องแต่งก็เป็นแค่พิธีรีตรอง

สำคัญว่ายังรักกันอยู่ไหมมากกว่า

ถ้าอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว ก็ชวนไปจดทะเบียนซิ มันช่วยเผื่อเวลาเราเป็นอะไรได้

งานแต่งใครจะไปอยากจัด ส่วนเรื่องมีลูกช่วงแรกมันเหนื่อยจริงๆนะ แถมเราช่วยอะไรเค้าไม่ได้เยอะด้วย

เปิดใจคุยกันดีกว่านะ มันอาจจะไม่ใช่ทุกคู่ที่มองความรักเป็นเรื่องสวยหรู ขอแค่มีกันและกันก็จะสามารถที่จะผ่านมันไปได้ทุกอย่าง เค้าอาจจะมองตามความเป็นจริงมากกว่า ในเรื่องความพร้อมต่างๆ ถ้าทุกอย่างมันยังไม่พร้อมเลย อายุมันอาจจะไม่ใช่ตัวเร่งสำหรับเค้าแบบท่านก็ได้นะ พูดคุยและทำความเข้าใจกันดีกว่า แต่ถ้าเค้ายังไม่พร้อมแม้กระทั่งจะคุยเรื่องเหตุผล ก็อาจจะลำบากหน่อย

เรื่องแต่งงาน ผมว่าต้องคุยกันก่อนนะครับ อาจจะยังไม่อยากจัดงานด้วยเหตุผลต่างๆทั้งการเงินในช่วงเศรษฐกิจแบบนี้หรือสภาวะโรคระบาดแบบนี้ หรือเป็นช่วงรอยต่อการการเจริญในหน้าที่การงานต่างๆ หรือตัว ผญ อาจคิดเพิ่มเติมว่า ถ้าแต่งแล้วต้องมีใจอ่อนให้พร้อมมีลูกแน่ๆเลย ทั้งๆที่อาจมีใจบางส่วนยังไม่พร้อม

เอาจริงๆผมว่า 35+แล้วไม่ควรมีลูก บลาๆ ผมว่ามันก็จริงส่วนนึง ในตัวความพร้อมและเหมาะสมของสุขภาพผู้หญิงและที่ส่งผลต่อเด็ก แต่ผมไม่อยากให้ยึดติดตัวเลขขนาดนั้นเลย อาจเหลื่อมๆนิดหน่อยไม่ให้กดดันตัวฝ่ายผู้หญิง ด้วยความเจริญก้าวหน้าของโลกแล้ว (อันนี้พูดในเชิงกว้าง ไม่อยากให้ยึดติดก้บเลข35เกินไปครับ) ผมว่าเราสามารถยืดหยุ่นได้

ผมชอบนะ ผญ.ที่ไม่อยากแต่งงานและไม่อยากมีลูก คบกันอยู่ด้วยกันดูแลกันและกันแบบนี้สบายใจดีครับ ยิ่งสภาพเศรษฐกิจและปัญหาต่างๆในยุคนี้ไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วไม่พร้อมในหลายๆด้านและรวมถึงต้องเผชิญสารพัดเหตุการณ์ต่างๆครับ สงสารลูกครับที่สำคัญไม่อยากบังคัญ ผญ.ด้วยครับ เพราะมันไม่จบแค่ตั้งท้องแต่มันเป็นเรื่องต่อเนื่องไปตลอดชีวิตซึ่งถ้าเค้าไม่พร้อมก็ต้องยอมรับและเข้าใจเค้าครับ

ไม่เข้าใจอะไร ก็ถามเขาเลยครับ เปิดอกคุยกันดีที่สุด

ท่านมาถามในบอร์ด ท่านก็ไม่ได้คำตอบที่แท้จริงหรอก พวกเรามีข้อมูลน้อยกว่าที่ท่านมีอีก แล้วใครจะไปเข้าใจแฟนท่านได้ ท่านมีข้อมูลเยอะสุด ท่านยังไม่เข้าใจเลย

เพราะงั้นหาจังหวะดีๆ โอกาสเหมาะๆ ที่เขารีแลกซ์ ไม่ได้เหนื่อยจากงาน แล้วนั่งคุยกันครับ

แล้วแต่คู่นะครับ ว่าทัศนคติไปด้วยกันได้ไหม คนจะมีชีวิตคู่อนาคตต้องไปด้วยกันได้..

ส่วนตัว 33 คือโค้งสุดท้ายแล้ว โดยเฉพาะถ้าอยากมีลูก ผมเองก็ช่างมันเหอะเรื่องความพร้อมเลยแต่งเมียตอนเขา 33 เหมือนกัน

คิดว่าดีที่เค้าบอกชัดเจนถึงความต้องการ ทุกคนมีสิทธิที่จะอยากแต่งหรือไม่อยากแต่ง มีลูกหรือไม่อยากมีลูกอยู่แล้ว

ส่วนฝั่งผู้ชายต้องยอมรับถ้าจะคบกัน ถ้าไม่โอเคความคิดไม่ตรงไม่เสมอกัน ก็คงต้องแยกกัน เว้นแต่จะมีฝ่ายใดฝ่ายนึงปรับเปลียนความคิด

เจอแบบนี้ทำได้สองอย่างคือ หาคนใหม่ หรือหาเพิ่มเอาคนที่อยากมี แต่อย่างหลังน่าจะยากหน่อย ผมก็เจอแบบนี้เลยเลือกที่จะมูฟออนดีกว่า เรื่องแบบนี้มันบังคับกันไม่ได้

เคยผ่านช่วงเวลานั้นมาเหมือนกันครับ
ตอน 30 แฟนบอกยังไม่อยากแต่งงาน ยังไม่คิดเรื่องมีลูก
ผมพยายามแชร์ อธิบายมุมมองของผมแล้วทำไมถึงอยากมี ทำไมถึงคุยเรื่องวางแผนครอบครัว วางแผนอนาคต
ตอนนั้นแฟนน่าจะได้วิธีคิดจากในที่ทำงานมาครับ ยังสนุกกับงาน อยากตั้งใจลุย เติบโตในอาชีพการงาน (น่าจะแข่งขันเพื่อนที่ทำงานครับ)

ผมพยายามคุยได้ประมาณเกือบปี จนผมบอกว่าถ้าอย่างนั้นเราคงต้องทบทวนใหม่ ต่างคนต่างไปทำตามฝัน ทำอนาคตของแต่ละคนดีกว่ามั้ย ตอนแรกแฟนก็ยังดูไม่จริงจัง คิดว่าผมพูดเล่น แต่ผมตัดการติดต่อ ไม่เจอ ไม่คุยไปเป็นเดือนเลย ทรมานจัดๆ จริงๆก็เกือบจะมูฟออนได้แล้วครับ จนสุดท้ายแฟนขอโอกาส มาจริงจังมาปรับความเข้าใจครับ

ผมคิดว่าผมคงเป็นคนที่ดูชิวๆ ยังไงก็ได้ ตามใจเขาในทุกๆเรื่อง จนวันนึงพอผมมีเรื่องที่ผมจริงจังแฟนเลยไม่เข้าใจด้วยครับ

แต่ละคนก็มีความคิดในแบบของตัวเองครับ

อย่างสำหรับผมจะสี่สิบแล้ว ตั้งแต่ตาสว่างคือไม่อยากมีลูกในประเทศนี้เลยครับ

สบายใจที่จะอยู่แบบนี้มากกว่าครับ

ผมกับแฟน อายุ น่าจะรุ่นๆเดียว กะ ท่าน แต่ หลายๆอย่างต้องคุยกันก่อน แต่งง นะครับ เพราะของผม อยู่ก่อนแต่ง สัก 1-2 ปี และ แต่งงานตั้งแต่ อายุ 28 ต้องพยายาม ทำให้ชัดเจน ในหลายๆเรื่อง (เรื่องบ้าน เรื่องลูก เรื่องความต้องการในชีวิต) คุยให้เคลีย ไม่งั้น ปัญหา ยาวแน่ ถ้าแต่งไปป ให้กำลังใจครับ ชีวิตคู่ ไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่าย ครับ สู้ๆครับ

ถ้าขอแต่งงานแต่เค้าไม่อยากเเต่งลองถามดูว่างั้นจดทะเบียนกันก่อนไหม

เรื่องอยากมีลูกลองกลั้นใจถามเลย เราอยากมีเธออยากมีไหม ให้คำตอบมันชัดหลังจากนั้นจะตัดสินใจอะไรก็ว่าไป

เออท่าน จขกท. ตอบผมทีทำไมท่านอยากเเต่งงานหรือจริงๆแล้วแต่งเพื่ออยากมีลูก

คงทั้ง 2 อย่างท่าน เพราะตอนนี้ผม เรียน ป.โท อยู่ ทางบ้านบอกว่าถ้าจะแต่งก็ให้เรียนจบก่อน ผมก็ถามฝ่ายหญิง ว่าถ้าเรียนจบแล้ว จะแต่งงานเลย แต่ทางนั้นบอกว่ายังไม่อยากแต่ง รอนั้นนี่ก่อน ส่วนเรื่องมีลูกถ้าแต่งก็อยากมีเลย เพราะอายุก็มากขึ้น
แต่ทั้งผมกับแฟนคือไม่ได้อยู่กันก่อนแต่ง ต่างคนต่างอยู่บ้านกับพ่อแม่ตัวเอง ส่วนเรื่องจดทะเบียนยิ่งแล้วใหญ่เลย เธอไม่อยากจดแล้วเปลี่ยนนามสกุล แต่ผมอยากให้เปลี่ยนมาใช้นามสกุลผม หรือผมบังคับเธอมากเกินไป