เป็น 4 emp ครับตอนนั้น

แชงค์ต้องรู้เกี่ยวกับผลนี้ไม่มากก็น้อยแน่นอนอยู่แล้วครับ ไม่งั้นพี่แกไม่ลงทุนไปชิงมาหรอก (จากที่ฮูฮูส์ พูดเองชัดเจน) และทำให้เรื่องที่ช่วยลูฟี่หลังจากแกดันแด๊กผลนี้ไปแบบบังเอิญ มันสมเหตุสมผลมาก

ส่วนตัวผมชอบนะ ไม่ได้คิดไรมากอยู่แล้วสนุกดี ชอบพระเอกเก่งๆอยู่แล้ว

เรื่องแชงส์โดนกัดแขนขาด อันนี้เรื่องจริงก็ตามท้อปเม้น ไม่คิดว่าจะมาถึงวันนี้ได้แบบนี้อะแหละ

แต่เมื่อมันผ่านมาแล้ว โอดะก็ได้ข้อสรุปแล้วว่า แชงส์เดิมพันแขนข้างนี้กับลูฟี่ ทำให้ลูฟี่ฮึดอย่างที่เห็นทุกวันนี้

หมายความว่าตอนนั้นแชงส์ตั้งใจแขนขาด เพื่อให้ลูฟี่มีพลังเกิน100นั่นแหละ

ตามนี้เลย มันดัง มันมาไกลมากจนพล๊อตโฮลช่วงแรกเต็มไปหมด

ตลกสาวกที่พยายามคิดหาเหตุผลเรื่องระดับพลังของเล่มแรกๆ

เหตุผลมันก็แค่ตามเม้นนี้แหละ เรื่องมันไปต่อเรื่อยๆแล้วคุมสเกลพลังไม่อยู่จนเทียบตอนนึ้กับอีสบลูแล้วเหมือนการ์ตูนคนละเรื่อง ไม่ต้องไปพยายามหาเหตุผลนู่นนี่นั่นหรอก

ผมว่าไม่น่าใช่นะครับ ลองอ่านย้อนไปดู จะเห็นว่า 5ผู้เฒ่าเพิ่งรู้ตอน CP0 รายงานเอง

CP0 บอกว่าเห็นสุนิชา หลังจากนั้นผู้เฒ่าถึงตกใจ แล้วเล่าเรื่องผลลับผลนี้ให้คนอ่านได้รู้

ส่วนเรื่องทำไมมาเก็บตอนนี้ ก็เพราะผลมันยังไม่ตื่นไง น่าจะอธิบายได้เท่านั้นแหละ

เพราะผู้เฒ่าก็พูดเองว่า ผลนี้ไม่เคยตื่นขึ้นเลยเกือบพันปี ก็แปลว่าคนทำให้ตื่นคนสุดท้ายก็คือจอยบอย

และเรื่องนี้แม้แต่ 5 ผู้เฒ่า ก็ยังบอกเลยว่า "ผลนั้นมันก็แค่ตำนาน แม้แต่พวกเรายังเกิดไม่ทัน"

เพราะงั้นอาจจะแค่เคยได้ยินสมัยเด็กๆ แต่ไม่รู้ว่าจริงไหม แบบนั้นมากกว่า

ไปคุยเรื่องหนวดดำไม่ใช่รึ หรือผมจำผิด
สวนที่ชิงมาคงรู้บ้างเพราะแชงค์ก็คนวงใน
มันเป็นเรื่องบังเอิญที่ลูฟี่ดันกินเข้าไป
ไหนๆก็กินไปแล้วลองเดิมพันกับเจ้านี้ดูสักหน่อย
ประมาณนี้มั้ง

ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็คุมการปะติดปะต่อเรื่องมาได้เรื่อยๆอยู่นะครับ

คือปมที่อ่านทิ้งไว้เมื่อหลายปีก่อน เริ่มมาเฉลยปีนี้อ่ะ แบบต่อให้มันดูเวอร์วังยังไงก็ยังคงอยู่ในเส้นเรื่องเดียวกันที่

วางแผนมานานหล่ะ ไม่ใช่โป้งป้างเปลี่ยนปุ๊ปปั๊ป

ฮาคิมะนไม่ได้ใช้กันเกร่อ แต่ที่มันเกร่อเพราะระดับของูฟี่มันเพิ่มขึ้น เจอตัวร้ายที่ระดับสูงขึ้น พัฒนาขึ้น
จะให้มันเจอแต่พวก วาโปลู ดอนครีก ไรงี้ตลอดเลยหรอ
เรื่องฮาคินี่ มีบทสัมภาษณ์โอดะเองว่า พอแชงค์โดน บก. ให้หาจุดดราม่ากระตุ้นลูฟี่ ก็เลยต้องแขนขาด ตอนนั้นยังไม่ได้เป็น จักรพรรดิ เลย เพราะตอนขึ้นเรือหนดขาวไปเรื่องเอส ยังพูดกับแชงค์เลยว่าเก่งที่ไต่เต้ามาขนาดนี้ ทุกคนตกใจที่รุ้ว่าแขนขาด แล้วเรื่องมันดัง ก็เลยต้องหาวิธีแก้พวกโลเกีย ก็เลยใส่มันโทร่า ให้พวกเอเนล แต่ก็กั๊กไว้เรื่องถมดำ ส่วนเทพพระอาทิตย์ โผล่มาตอนเอเนลไปดวงจันทร์นะ ไม่ใช่มาแถ ละฝังไปตามตำนานหลายๆอย่าง จนมาจอยบอย

สุดท้ายที่น่าสงสัยคือ ไคโดมันอกว่า แกเองก็เป็นไม่ได้สินะ จอยบอย แสดงว่ามันก็ต้องรุ้อะไรเกี่ยวกับผลยางนี่หรือเปล่า
ส่วน 5 ผู้เฒ่า มันลนลานตั้งแต่บอกเจอเงาสุนิชา จนเชื่อมโยงกับผลยางที่ลูฟี่กิน เลยให้กำจัดเลย

ไปอ่านเล่มแรกๆ สิครับ รับรองไม่ตั้งคำถามแน่ๆ

คุณคิดว่าการจะสร้างหนังหรือสร้างการ์ตูนเรื่องนึงได้ คนเขียนเค้าคิดกันไว้แค่นั้นจริงๆเหรอครับ แค่
"เหมือนวางไว้แค่ว่าผลปีศาจคือสิ่งล้ำค่า เลยอยู่ในกล่องสมบัติ ใครได้กินจะมีพลังพิเศษ" เนี่ย
ถ้าคุณคิดได้แค่นี้แสดงว่าไม่มีความรู้ในการสร้างอะไรสักอย่างขึ้นมาให้มันสำเร็จเลย
ผมจะสอนให้ฟัง วิธีการสร้างหนัง สร้างละคร หรือสร้างการ์ตูนซักเรื่อง หรือแม้แต่การใช้ชีวิต
ไม่ได้แตกต่างกันเลยครับ
คุณจะต้องวางโครงสร้างหลักของเรื่องทั้งหมดก่อนว่า จะเขียนเรื่องอะไร แนวไหน พระเอกนางเอกเป็นใคร
รายละเอียดคราวๆจะเป็นยังไง และจะดำเนินเรื่องไปยังไง ฯลฯ ทุกอย่างต้องอยู่ในหัวสมองทั้งหมดครับ
ถึงจะเขียนออกมาได้ ต้องมีเส้นเรื่องหลัก และเติมรายละเอียดดีเทลลงไปให้เรื่องมันสมบูรณ์

ส่วนเรื่องที่จะดังหรือไม่ดังมันอีกเรื่อง แต่เค้าจะต้องมีเรื่องและรายละเอียดคร่าวๆทั้งหมดอยู่ในหัวก่อนแล้ว
เรื่องไหนฟลุคดังก็ดีไป เรื่องไหนไม่ดังก็ตัดจบ

วันพีชก็เหมือนกันครับ อาจารย์โอดะแกก็บอกอยู่โต้งๆ แล้วว่า เรื่องนี้มันถูกวางรายละเอียดไว้ตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว ที่กองบก.เค้าก็รู้กันอยู่แล้วว่า เรื่องมันจะจบยังไง ดำเนินไปรูปแบบไหน ตอนนี้ที่เราอ่านๆกันอยู่เนี่ย
ก็แค่ดำเนินเรื่องไปตามกระบวนการมันแค่นั้นเอง ไม่ได้นึกอะไรก็มายัดๆใส่ๆ แบบที่คุณว่า ถ้าแบบนั้นมันจะต้องเขียนไปได้เรื่อยๆไม่มีวันจบ ใช่มั้ยละ เพราะนึกอะไรได้ก็ยัดๆใส่ๆเข้าไป เรื่องมันจะจบได้ยังไงละแบบนั้น เว้นแต่ถูกตัดจบ

เพียงแต่ว่า การจะหยิบนั้นนู้นี้มาเป็นตัวอย่างอ้างอิง มันก็แค่วิธีการสร้างการ์ตูนเรื่องนึงเฉยๆ เท่านั้นเอง
เช่น พวกตัวละครโจรสลัดต่างๆ ก็เลียนแบบมาจากโจรสลัดหรือคนที่มีอยู่จริงๆบนโลก เมืองก็เลียนแบบเมืองต่างๆที่มีอยู่จริงๆเหมือนกัน หรือแม้แต่การจะหยิบนั้นนู้นนี้มาเป็นพลังต่างๆในการ์ตูน มันก็แค่การอ้างอิงอย่างนึงเท่านั้นเอง ไม่ได้จับๆยัดๆมาใส่ๆให้มันจบ เมื่อไรละ
เหมือนการสร้างละครเหมือนกัน ก็ยังต้องมีอ้างอิงจากที่มีอยู่จริงบนโลกเช่นกัน ยกตัวอย่างเช่น บุพเพสันนิวาส ก็ยังอ้างอิง เมือง เสื้อผ้าและตัวละครต่างๆตามยุคสมัย อยุธยา ยุคพระนารายณ์
ละครทุกเรื่อง หนังทุกเรื่อง การ์ตูนทุกเรื่อง ก็เอาตัวอย่างมาจากบนโลกใบนี้ทั้งหมดนั้นละครับ
ดาบพิฆาตอสูร ก็ยังอ้างอิงจาก ยุคสมัยนึง ของญี่ปุ่น เช่นกัน

แค่การ์ตูนมันยาว ยาวมากๆ มันเลยรู้สึกว่าเหมือนดูจะเยอะเกินไป เหมือนนึกอะไรได้ก็ใส่ๆเข้ามาเฉยๆแค่นั้นเอง แต่เชื่อเถอะว่าทุกอย่างถูกวางไว้หมดแล้วอย่างดี ผ่านการคิดวิเคราะห์มาแล้ว มันจึงถูกสร้างออกมาได้

ส่วนพวกเรื่องพลังทาง วิทยาศาสตร์ ผมก็มองว่าอาจาย์แกคงอยากให้มันหลากหลาย
ไม่ซ้ำ ไม่จำเจ แค่นั้นเอง จริงๆถ้าคุณคิดดูดีๆ ในเรื่องมันก็มีให้เห็นมาตั้งนานแล้วนะ
ไอ่พลังทางวิทยาศาสตร์เนี่ย มีมาตั้งแต่มีชื่อ เบกาพั้ง มาแล้ว การ์ตูนก็บอกอยู่ว่าพลังทางวิทยาศาสตร์ของไอ่นี่
มันไม่ธรรมดา เปซิสฟิสต้า ก็เป็นพลังจากวิทยาศาสตร์ ตระกูลวินสโม้ค ก็พลังจากวิทยาศาสตร์
แล้วไม่เห็นจะแปลก ถ้า ควีน มันจะเล่นพลังวิทยาศาสตร์เหมือนกัน
ยิ่งเป็นควีนนี่ละ ยิ่งต้องมีพลังทางวิทยาศาสตร์ เพราะมันจะต้องสู้กับซันจิตรงๆ ที่เป็นคนจากตระกูล
วินสโม้ค ที่มีความเชี่ยวชาญด้านพลังทางวิทยาศาสตร์ เก็ทมั้ยละครับ คราวนี้ ผมบอกแล้วว่าทุกอย่างมันถูก
วางไว้อย่างดีมาแล้ว

เรื่องของซันจิ พลังวิทยาศาสตร์อ่ะ มันถูกวางไว้แต่แรกแล้ว ตั้งแต่ที่ ซันจิโตที่อิสบูล แต่ที่เกาะจายา เล่ม 25
กับบอกว่า ซันจิเกิดที่ ทะเลนอธบูล ซึ่งมันจะต้องข้ามเรดไลน์ มาที่อิสบูลถึงจะทำแบบนั้นได้
แสดงว่าเรื่องราวของตระกูลวินสโม้คหรือต้นกำเนิดของซันจิอ่ะ ถูกวางแผนไว้ตั้งแต่นานแล้ว เพียงแต่ว่าเค้าเพิ่งมาเปิดเผยตอนหลังแค่นั้นเอง เห็นหรือยังละ ว่าทุกเรื่อง ทุกรายละเอียดอ่ะ มันถูกวางไว้แต่แรกแล้ว ไม่ใช่เพิ่งมาจับยัดใส่ แบบที่คุณว่า

เข้าใจท่านนะ One piece มันวาง main มาตั้งแต่ต้นจนจบเรียบร้อยแล้ว
แต่ในส่วน detail บางทีก็คงมีเสริมเติมเข้ามาบ้าง (ตรงนี้แหละที่ทั้งการ์ตูนอื่นๆ หนัง นิยาย มักจะเกิด plot hole ได้) บางครั้งผมก็คิดว่า one piece มันก็การ์ตูนเด็กอะมันก็ต้องมีจุดที่เหตผลรองรับมันเบาบาง(plot hole)บ้าง แต่ผมก็เลือกที่จะเชื่อเหมือนที่ผมเชื่อ marvel 1 ใน 14 ล้านรูปแบบนั่นอะ

แต่การ์ตูนสเกลขนาดนี้มันต้องมีจุดที่เหตุผลอ่อนเป็นธรรมดาแหละ บางเรื่องที่เขียนมายาวๆ เท่า one piece คือหลุดไปไกลละ ส่วนใหญ่ที่ยัง keep ไว้ได้ก็ scale แบบ 20-30 เล่มเอง

แต่ผมชอบนะที่เค้าคิดว่า คนใช้ ฮาคิเกร่อ วิทยาศาสตร์งอก

วิทยาศาสตร์นี่มาตั้งแต่วาโปลู ตามด้วยด็อกเตอร์เวก้าพัง ตั้งแต่แรกๆ ละ
ไหนจะนิกะ จอยบอย นี่โผล่มาตั้งแต่ช่วงหลังเกาะท้องฟ้า (ตอนนั้นนยังแบบรู้ไปทำไมวะ)
หรือคนใช้ฮาคิเกร่อ (คนใน one piece มีเป็นพัน หมื่นล้าน ใช้ฮาคิได้หลักหมื่นคน คิดเสมือนโลกเราแล้วคนมีฮาคิคือพวกรวยพันล้าน น่าจะจำนวนพอๆ กัน)
เดียวสักพักจะต้องมีผลตื่นกันเกลื่อน มาอีกแน่ ที่ ณ ตอนนี้มียังไม่ถึง 10 คนเลยมั้ง

(ทำไมผมไม่ตั้งใจเรียน วิเคราะห์ stat ให้เหมือนอ่านการ์ตูน)

ผมว่าคุณสองคนอ่ะ มั่วแล้วครับ ทุกอย่างมันถูกวางมาไว้หมดแล้ว
เพียงแต่ว่าโอดะเค้าจะเฉลยออกมาเมื่อไร เท่านั้นเอง เช่น พ่อลูฟี่ มันออกมาตั้งแต่เล่มแรกๆละ แต่เพิ่งมาเฉลยเอาหลังจากผ่านมาเกือบสิบปี ไหนจะเรื่องต้นกำเนิดซันจิ เช่นกัน โตอีสบูล แต่เล่ม 25 บอกเกิดนอธบูล แต่ข้ามเรดไลน์มาโตที่อีสบูล แสดงว่าตระกูลวินสโม้คที่มีพลังวิทยาศาสตร์หรือเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ขนาดข้ามเรดไลน์หรือต้นกำเนิดซันจิ มันอยู่ในการวางโครงเรื่องมาตั้งนาน แล้ว เพียงแต่เพิ่งมาเปิดเผยตอนหลังเท่านั้นเอง หรือแม้แต่โซโลที่โตมาที่ ม.ชิโมสึกิ กับมีความเกี่ยวข้องกับวะโนะคุนิ มันก็ถูกวางแผนมาตั้งนานแล้ว คุณเข้าใจมั้ยครับ ว่าวันพีชเนี่ยมันมีวิธีการเดินเรื่องแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่ต้นแล้ว มันเป็นสไตล์การเขียนการเล่าเรื่องอาจารย์โอดะแก การเล่าตรงๆเดินตรงๆมันจะไปสนุกอะไรละ แต่ละคน แต่ละอาจารย์ต่างก็มีวิธีเล่นเรื่องคนละแบบกัน ไม่ใช่สเกลใหญ่จนคุมไม่อยู่ ไม่ใช่เลย ทุกอย่างผ่านการวางแผนมาแล้วอย่างดี มันอยู่ในหัวโอดะแกหมดแล้ว ถ้าคุณคิดดูให้ดีๆก็จะรู้ ลูฟี่-พ่อลูฟี่-กาฟ /ซันจิ-วินสโม้คพลังวิทยาศาสตร์-ควีน/โซโลดาบ-ชิโมสึกิ-วะโนะคุนิ ล้วนเกี่ยวข้องกันมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
เพียงแต่ว่าตัวละครมันเยอะมากเรื่องมันเยอะมาก ต้องเล่าเรื่องต่อๆๆๆๆๆๆๆกันไปเรื่อยๆกว่าจะวนกับมาหาตัวละครหลักแบบพระเอก มือขวา มือซ้ายมันก็เลยนานแค่นั้นเอง ไม่ใช่ว่าเรื่องมันใหญ่จนคุมไม่อยู่ทุกอย่าง ถูกวางไว้ในหัวอาจารย์แกหมดแล้ว เพียงแต่ว่า
ที่คุณรู้วึกว่ามันเริ่มไม่สนุกเท่าตอนอีสบูล เพราะคุณโตเกินกว่าจะอ่านการ์ตูนแล้วไง แค่นั้นเอง เรื่องวันพีชมันก็เขียนและเล่าเรื่องแบบนี้มาตั้งแต่ต้นแล้ว แต่เพราะตอนอีสบูลคุณยังเด็กไงก็เลยอ่านแล้วสนุก ตอนนี้โตแล้วเลยอ่านไม่สนุก ทั้งๆที่วิธีการเขียนการเล่าเรื่องมันก็แบบเดิมๆมาตั้งแต่แรกแล้ว เค้าถึงบอกไงว่า การอ่านหนังสือจะเปลี่ยนไปตามอายุคนอ่าน ตอนเด็กอ่านการ์ตูนสนุก แต่อ่านนิยายสนุกมั้ยละ ไม่สนุกเพราะนิยาย วรรณกรรม หรืออัตชีวประวัติต่างๆมันเขียนให้คนโตคนมีอายุเค้าอ่านกัน กับกัน ถ้าให้คนโตมาอ่านการ์ตูนที่เด็ก 15-18 อ่านกัน จะสนุกมั้ยละ มันก็ไม่สนุกเท่าอ่านนิยาย อ่านวรรณกรรม อ่านอัตชีวประวัติ เซอร์อเล็ก คล๊อป หรอกครับ

เพราะฉะนั้นอย่าโทษว่า การ์ตูนมันไม่สนุกเพราะคนเขียนเรื่องมันเลอะเทอะครับ แต่เพราะคุณเริ่มจะเลยวัยที่จะอ่านการ์ตูนแล้วมากกว่า ยิ่งเป็นการ์ตูนที่เขียนมานานเป็นยี่สิบปีแบบวันพีชด้วยแล้ว
ยิ่งทำให้คุณเบื่อครับ ไม่สังเกตุเหรอว่าทำไมคนส่วนใหญ่ที่เริ่มอ่านวันพีชมาตั้งแต่แรกๆอายุ 14-15 จะรู้สึกว่า ตอนสู้กันบนเกาะเริ่มไม่สนุกเท่ากับเนื้อเรื่องหลังจบเกาะแล้ว เพราะความชอบมันเริ่มเปลี่ยนจากการเล่าเรื่องแบบการ์ตูนสู่การเล่าเรื่องแบบนิยายหรือวรรณกรรมแล้วไงครับ ตอนเด็กมันสนุกเพราะเรื่องราวบนเกาะเกาะเดียวกับการสู้กันกับตัวร้ายที่อยู่บนเกาะแค่นั้นไงครับ แต่ตอนหลังพออายุเริ่มเยอะแล้ว การสู้กันบนเกาะไม่สนุกเท่ากับเนื้อเรื่องที่มันเดินไปภายนอกเกาะหรือทั่วโลกวันพีช มันเป็นเพราะวิสัยทัศน์เริ่มจะมองที่มุมกว้างขึ้นกว่าเดิมแล้วด้วยอายุที่โตขึ้น ไม่ใช่โฟกัสที่การต่อสู้กับศัตรูบนเกาะกลุ่มเดียว เหมือนตอนเด็กๆ

ผมเป็นคนนึงที่อ่านวันพีซมาไม่น้อยกว่าใครในประเทศนี้แน่ๆ เพราะตามตั้งแต่ยังเรียนมัธยมเล่มแรกๆออก จนถึงตอนนี้รู้สึกตัวเองโชคดีว่าไม่ได้เป็นคนหงุดหงิดอะไรกับเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เกิดขึ้นในการ์ตูน ไม่ว่าจะเรื่องไหน ที่เป็นพล็อตโฮลของแต่ละเรื่อง ผมยังสนุกและไม่รู้สึกมีปัญหาอะไรกับเรื่องเหล่านี้

เรื่องพวกนี้ถ้าเข้าใจวิธีการทำงานของกอง บก จัมพ์ จะไม่อะไรมากครับ นโยบายของบริษัทเขามีอยู่นะ บางทีคนอ่านก็ต้องเข้าใจ ทำมาได้ขนาดนี้ กับเวิร์ลหนึ่งเวิร์ลที่อาจารย์โอดะแกสร้างขึ้นมา ถือว่าดีที่สุดแล้วเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะเขียนมหากาพย์ในภาพการ์ตูนขึ้นมาได้

ต้อนนั้นยังไม่เป็นครับ vivre card ของแชงค์ เป็น 4EMP เมื่อ 6 ปีก่อนเหตุการณ์ลูฟี่ออกเรือเองครับ