ทำผมงานใน รพ. สุดท้ายคนที่ได้ประโยชน์ปลายทางในทุกส่วนงาน คือ ผู้ป่วย หรือ คนที่มาใช้บริการ
ฉะนั้น จะเกินนิดๆหน่อยๆ ก็ช่างมัน

ผมว่า เพื่อนคุณ น่าจะคิดคล้ายๆกับผม

ดีจัง ส่วนใหญ่เห็นแต่เข้าไปนอนรอรับเงินเดือน เลิกเร็วกินเหล้า จะทำงานดึกคือส่งให้นายเอาหน้าเอาตำแหน่ง

ท้วงยากครับ วงการนี้
ระบบราชการเป็นระบบเผด็จการ สั่งการจากบนลงล่าง

1. นายถูกเสมอ
2. ไม่เข้าใจอ่านข้อ 1 ใหม่

เอาแค่สเกลหน่วยงานเล็กๆ ผู้อำนวยการสถานศึกษาใช้ครูอย่างกับทาส เพื่อนผมที่อยู่เชียงรายตอนนี้เป็นซึมเศร้ารุนแรง ต้องแอดมิดโรงพยาบาลสวนปรุงเชียงใหม่

แล้วเคสแบบในข่าว ก็มีเยอะขึ้นเรื่อยๆ
https://www.bangkokbiznews.com/news/988794

แล้วกฎกติกาที่เป็นกฎหมายคำสั่งถือว่าเป็นกฎหมายลำดับเล็กสุดถ้าขัดคำสั่งผู้บังคับบัญชาถือว่าผิดวินัยร้ายแรง โทษของการผิดวินัยร้ายแรงก็คือ ไล่ออก นั่นเอง
แม้บางคนจะไม่ถูกไล่ออกแต่ความก้าวหน้าทางราชการก็จะถูกบอนไซไว้

ผมเข้าใจครับท่าน ผมถึงใช้คำว่าจำยอม

แต่ถ้ามันแลกกับสวัสดิการดีๆ และความมั่นคง ก็มีหลายคนที่พร้อมแลกแต่สำหรับผมไม่ชอบระบบแบบนี้เลย

ผมก็ไม่ชอบครับ ปัจจุบันแม่นายคนใหม่ เป็นผู้หญิง
สร้างกฎกติกาขึ้นมาเยอะแยะมากมายแต่ตัวเองอยู่เหนือกฎกติกาที่สร้างขึ้นมา
ลิดรอนสิทธิ ห้ามลาทุกประเภท แต่ตัวเองอยากจะพักก็พักเลย ไม่มาทำงานยังไงก็ได้
เมื่อก่อนอยู่กันกับลูกพี่น้อง เซ็นชื่อมาปฏิบัติราชการ เดี๋ยวนี้อยู่ในระบบจับผิด มีสแกนนิ้ว มีกล้องวงจรปิด แต่ตัว ผอ. เองไม่สแกนนี้ว แต่ลูกทีมต้อง สแกน
งบประมาณมาเอาไปตกแต่งสถานที่ไม่ support การทำงานของลูกทีมหรือลูกน้องเลย หลายอย่างให้ลูกน้องออกเงินเอง
ผมกับคอรัปชั่นด้วยกระดาษมาประมาณ 20 กล่อง ตอนนี้ใช้ในงานราชการเกือบจะหมดแล้วครับ

สมมุติครู สอนถึง 16.00 อยู่ส่งนักเรียนกลับบ้านถึง 16.30 และอยู่ตรวจการบ้านเด็กต่อถึง 17.30 แบบนี้เรียกโง่มั้ยครับ บางทีเขาก็มีสาเหตุที่ต้องอยู่เลยเวลา และมันเกิดประโยชน์กับประชาชนจริงๆ มู้นี้ก็ทำให้เห็นตรรกะของคนส่วนใหญ่ในss ได้ดีทีเดียว

ถ้าพูดกันในเชิงที่ว่าเราตัดประเด็นเรื่องปัญหาของสภาวะจำยอมออกไปก่อนนะ ถามว่าการทำงานล่วงเวลาเอาเองโดยไม่ได้อะไรมันมีผลกระทบเชิงไหน มันมีผลกระทบในด้านการบริหารทรัพยากรครับ เพราะ

1.การทำงานล่วงเวลาเอาเอง ทำให้ชั่วโมงการทำงานมันไม่อยู่ในระบบ หรืออยู่ในระบบก็ประเมินยากว่าเป็นการทำงานจริง ๆ รึเปล่า เพราะคนที่ทำแบบนี้มักมองว่าในเมื่อเลยเวลาแล้วก็ไมไ่ด้เงินเพิ่มอยู่แล้วยังไงจะแตะบัตรออกเวลาไหนก็ไม่ต่าง จนเราไม่สามารถประเมินได้ว่าตอนนี้งานมันโหลดไปที่ใครคนนึงมากเกินไปมั้ย หรือตอนนี้ศักยภาพของบริษัทสามารถรับงานได้จริง ๆ แค่ไหน ควรจะรับคนเพิ่มดีรึเปล่าหรือจะจ้างพนักงานทำโอที อะไรแบบนี้

2.ระบบความสมัครใจ(ถ้าไม่ได้อยู่ในสภาวะจำยอม) มันคือความไม่แน่นอนครับ เราไม่มีทางรู้เลยว่าคนที่กำลังพยายามทำโอฟรีอยู่นั้น วันนึงเขาจะไม่ไหวเมื่อไหร่ แล้วความที่มันเป็นโอฟรีทำให้มันเป็นเหมือนปัญหาที่ซุกอยู่ในพรมที่รอวันระเบิดครับ เกิดต่อไปเขาทนไม่ไหวจำเป็นต้องไปทำงานที่คุ้มค่าชั่วโมง หรือไม่มีเวลาเหลือมาทำโอฟรีให้แล้ว แล้วเกิดคนเข้ามาทำงานต่อเขาไม่ยินดีที่จะทำโอฟรี แปลว่าบริษัทจะกำลังเจอปัญหางานล้นครับ แต่เป็นการเจอปัญหาแบบไม่มีการรับมือล่วงหน้า เหตุเพราะทุกอย่างมันถูกซุกไว้ด้วยความสมัครใจตั้งแต่แรก ๆ ถ้าที่ไหนมีหัวหน้าคอยสังเกตอยู่ก็ดีหน่อยที่อาจจะรู้ปัญหาล่วงหน้า แต่ถ้าบางที่คนทำโอฟรีดันเป็นหัวหน้าซะเอง นั่นแหละครับหายนะบังเกิดตอนที่เขาไม่อยู่

โดยรวมแล้วผลลัพธ์มันออกมาดีก็จริง แต่มันไม่ดีต่อโครงสร้างในระยะยาวครับ คิดง่าย ๆ เลยคือเราไม่มีทางอยู่ค้ำฟ้า และโอฟรีที่เราทำอยู่ไม่มีอะไรการันตีว่าคนต่อไปจะสมัครใจทำโอฟรีให้เหมือนที่เราทำ และทุกคนมีภาระต้องรับผิดชอบครับ การรักษาผลประโยชน์ของตัวเองมันจะเป็นผลดีกับทุกฝ่าย ไม่ใช่เรื่องเห็นแก่ตัวหรอกครับ แต่ผมก็ไม่ได้มองว่าคนที่ทำโอฟรีโง่นะ แค่อยากให้ปัญหามันถูกแก้ที่ต้นเหตุมากกว่า

ไอพวกเอกชน เนี่ยขอให้ได้ด่า ทำงานเลิกเร็วก็ด่า ทำงานเลิกช้าก็ด่า เสร่อชิบหาย

โคตรขยะอะ พวกนี้

เม้นในนี้รู้เลย ว่า นิสัยทุเรศเป็นยังไง