ตกน้ำ ถ้ากลางวันมองเห็นได้ชัด อาจจะกระโดดไปช่วย
หรือถ้ามีหวงยางใกล้ๆ ก็โยนไปแทน
แต่ถ้ากลางคืน ไม่ลงไปแน่ๆ เพราะมันเสี่ยงเกินไป โยนหวงยางให้ดีกว่า
แต่อย่างผมก็ต้องบอดให้เพื่อนใส่เสื้อชูชีพก่อนขึ้นเรืออยู่แล้ว ไม่เสี่ยงแต่แรกดีกว่า

ไม่มีใครเขาอยากให้โดดลงไปช่วยหรอก สถานะการณ์แบบนั้น ถ้าคนแบบปรกติ
ควรที่จะโยนอุกรณ์ที่ลอยน้ำได้ หรือหาอะไรให้คนที่ตกน้ำได้เกาะประคองตัวตั้งสติก่อน
หรือหากจมไปแล้ว ไม่เจอก็แจ้งเจ้าหน้าที่ให้เร็วที่สุด และเฝ้าคอยให้ข้อมูลสนับสนุนให้
คืนนั้นหรือวันนั้นนอนหลับตาไม่ลงแน่ ถ้ายังไม่เจอเพื่อนที่จมหายไป

อย่าโยงมั่วคับ สังคมอคติเพราะโกหก ว่ายเป็นแต่ไม่กล้าช่วยมันฟังขึ้นมากเลย

ทุกวันนี้ที่ฟังมายังนึกว่าไม่ออกเลยสรุปเขาเห็นเพื่อนตกน้ำต่อตาจริงไหม ถ้าเห็นจริงอุปกรณ์ช่วยเหลือบนเรือเพียบ

ถ้าเห็นคอของคนที่ตก ก็คงคว้าชูชีพใส่ให้แล้วแล้วโดนไปช่วยนะ แต่ถ้าไม่รู้เลยว่าอยู่ตรงไหนคงไม่โดดอะ โดดไปก็ไม่มีทางหาเจอ มืดก็มืด น้ำก็ขุ่น เผลอๆเจอเพื่อนช้ากว่ามองจากบนเรือ

แต่ที่แน่ๆ ไม่อยู่ดีๆกลับบ้านทั้งๆที่ยังไม่เจอเพื่อนแน่นอน

ไม่กล้า เพราะว่ายน้ำไม่แข็ง แต่ถ้าว่ายน้ำเก่งมากผมช่วยนะ แต่ผมประเมินตัวเองว่าไม่ไหว

ประเด็นช่วย-ไม่ช่วย ไม่ได้สำคัญ แม่ ตม. ก็พูดด้วยอารมณ์ใครๆ ก็รู้ อันนี้เสพข่าวต้องมีวิจารณญาณว่าเหน็บ กต. อีกเรื่องมันโยงไปถึง การไม่ตั้งใจช่วยอะไรเลยมากกว่า เพื่อนตกไปท้งคน มันต้องอยู่ทั้งคืนแล้ว นี่เอาเรือกลับอู่ไปทำอะไร?

ถ้าตกน้ำกลางคืนแล้วมองไม่เห็นเป็นผม คงไม่ผมก็ให้เพื่อนโทรหาอาสากู้ภัยเลยทันที แล้วตัวพวกเราเองก็คงวนหาเพื่อนทั้งคืน อยู่ประสานงานให้ข้อมูลที่ชัดเจนกับอาสา ไม่พูดวนไปวนมาหรือหนีกลับบ้านแน่นอน

แล้วก็คงไม่โดดแน่ๆจากกรณีนี้นะ มันมืดและมองไม่เห็นแถมยังมีเรือลาก เรือใหญ่สัญจรอยู่ สิ่งที่ควรทำสุดสำหรับผมคือข้างต้นที่บอกไว้

ผมว่าเรื่องพื้นฐานพวกนี้ควรจะรู้กันนะ ว่ายแข็งไม่แข็งก็ไม่ควรโดดไปช่วยคนจมน้ำตัวเปล่าอยู่แล้ว ถ้าไม่มีชูชีพ ห่วงยาง หรืออุปกรณ์อะไร โดดไปมีแต่ตายคู่อะดิ เพราะสัญชาตญาตคนจมน้ำมันจะกดหัวเรา

หลายปีที่แล้วตอนที่ผมกับแฟนไปเล่นน้ำที่เขื่อน แฟนบอกว่าว่ายน้ำไม่เป็น ผมก็บอกเดี๋ยวผมช่วยประคอง พอตอนโดดลงน้ำกันจริงๆ ชูชีพมันลอยเหนือหัวแฟนผม จริง ๆ มันไม่จมหรอก แต่คนมันกลัวอะ ผมเข้าใจเลย

แฟนผมก็กระเสือกกระสน ผมที่อยู่ข้าง ๆ ก็จับตัวไว้ แฟนคว้าแขนผมได้แล้วกดผมจมน้ำ ผมยังพอมีสติได้เลยบอกแฟนใจเย็นๆผมจับตัวได้แล้ว ไม่ปล่อยให้จมหรอก แล้วก็ลากกลับแพครับ

หลังจากนั้นไม่ค่อยอยากพาแฟนเล่นน้ำเลย

หาเชือก ห่วงยาง ชูชีพ ไม้ ไว้ก่อนเลยอย่างแรก จำตำแหน่งที่ตกไว้ให้ได้มากที่สุด
เรียกสติเพื่อนกลับมาให้ได้มากที่สุด

ถ้าได้ไม้หรือเชือกก็จะมัดตัวเอง ไม่ก็พยายามโยนให้เพื่อนที่ตกน้ำ
ถ้าได้เสื้อชูชีพหรือห่วงยาง โดดตู้มลงไปช่วยแน่นอน

ถ้ามีชูชีพโดดไปไม่อันตรายครับ เเต่ถ้าไม่มีชูชีพมีสิทธ์ตายตามครับ คลื่นในเเม่น้ำเอาเรื่องอยู่ครับ
ตอบในฐานะที่เล่นน้ำเเถวไกล้ๆท่าเรือพิบูลศงครามบ่อยๆสมัยเด็กครับ

โดดมั๊ย แล้วแต่สถานการณ์

แต่ถ้าเหตุการณ์บนเรือนะ

คงให้หยุดเรือ แต่ตาจ้องเพื่อนไม่ละสายตาแน่ๆ

ยังไม่เข้าใจที่แซนเล่าอยู่ดีว่าเพื่อนตกแล้วตะโกนบอกให้หยุด แล้วให้เรือหักวนกลับมาไม่ถึง30วิ แต่ไม่เห็นแล้ว

คือตกปุ๊ปไม่มีแม้แต่เสียงกรี๊ด เสียงร้อง จมไปเลย(จากที่แซนเล่า)

เอาประเด็นนี้ก่อนว่ามันจริงมั๊ย ละค่อยไปว่ากันว่าโดดไม่โดด

แต่ที่แน่ๆคือคงไม่หนีกลับบ้านไปนอน ละไล่เพื่อนสนิทให้ไปรอที่บ้าน ละไม่โทรบอกครอบครัวเค้าหรอก ทุเรศเกินไป

ไม่โดดหรอกครับ

ถ้าเรืออยู่ใกล้ผมกล้านะ มันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น ตอนขี่เรือตกปลากับเพื่อนก็เคยโดดเล่นกัน

ผมว่ายน้ำเป็น และมั่นใจว่า ว่ายน้ำแข็งพอตัว

ผมจะเล่าให้ฟังว่า เมื่อ2 ปีก่อน(โควิดยังไม่หนักที ) ผมไปสมัครสมาชิกสระว่ายน้ำ แห่งหนึ่งซื้อชุดใหม่มาอย่างเฟี้ยว
วันแรกที่ผมว่ายครับ โอโห นี้ร่างกายเราไปหมดแล้วเหรอ ที่คิดไว้คือว่ายไปกลับซัก 5-6 รอบ เอาแค่ว่ายไปเตะขอบสระนึง แทบไม่ไหว อายเด้กข้างๆเลยครับ ว่ายได้อยุ่ไม่นาน ก็ขึ้น กล้ามเนื้อผมไปหมดเลย วันต่อมาผมไม่ไปว่ายเลย ต่อให้คนว่ายน้ำเป็น แต่ไม่ได้ว่ายนานๆ เป็นประจำ ไม่รอดครับ และผมจะไม่โดดแน่ จะหา ห่วงยางหรือชูชีพเตรียมยอนไปแทน กระโดดลงไปช่วย ยังไงก็ตายคู่

ผมว่ายน้ำเป็นพอเอาตัวรอดได้ ไม่โดดเเน่นอนครับเเต่จะระดมโยนอะไรที่พยุงตัวได้ลงไปให้เร็วที่สุด เเละบอกให้เรือหยุดทันที เเละรีบติดต่อผู้ที่จะช่วยเหลือได้ด่วนทันที ถ้าจมสระว่ายน้ำอะไรอย่างนั้นอะผมถึงจะโดดไปช่วย