ผมนะ ตอนย่าเสียยังเด็กอยู่ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร
ตอนพี่ชายลูกของลุงเสียก็เฉยๆ แต่รู้สึกแปลกๆ
ตอนลุงพี่ชายพ่อ 2 คนเสีย ก็รู้สึกหวิวๆ แต่เพราะทำใจไว้แล้วอาการหนัก คนหนึ่งโดนรถชน อีกคนเป็นมะเร็ง

พี่หนุ่มแกถามว่าทำไม เดี๋ยวร้อง เดี๋ยวไม่ร้อง ไม่ใช่เหรอ
หรือผมลืมไปหว่า ว่าแกถามเรื่องนี้ตอนไหน

ญาติเสียผมไม่ร้องนะ กลัวด้วยซ้ำ กลัวผีตอนเด็กๆ และการเสียแต่ะคน
เสียในห้องน้ำเพราะล้มหัวฟาดงี้ โอ้ยย

ผมครับ ตอนพ่อผมเสียผมไม่ร้องไห้เลยสักนิดแต่มันรู้สึกโหวงๆแปลกๆ

ปล.แต่น้ำหนักผมหายไปเลย5กิโล
ปล2.ผมว่าแต่ละคนมีการแสดงความเสียใจไม่เหมือนกัน

ที่พี่หนุ่มจะสื่อ ก็คือ ทำเหมือนจะร้องไห้ แล้วก็มาคุยเป็นปกติ ในเวลาไม่กี่วินาที

ซึ่ง กต. ให้เเหตุผลว่าไม่รู้จะทำยังไง ร้องไห้ต่อหน้าคนอื่นไม่เป็น ไรแนวนี้

แล้วที่จะร้องไห้นั้นคืออะไร?? สร้างภาพ??

ตอนตาเสียผมร้องไห้หนักมาก แต่พอย่าเสียผมไม่ร้องเลย มีซึมนิดๆ

ขออนุญาตนะครับ
มันต่างกันมากนะครับ เรื่องการเตรียมตัวรับการสูญเสีย ซึ่งมี 2 กรณี
1. การจากลา-สูญเสียที่ึคาดการณ์ไว้ก่อนแล้ว
2. การจากลา-สูญเสียกะทันหัน

พวกท่านพูดถึงปู่ย่าตายาย ญาติพี่น้องที่เสียชีวิตด้วยสาเหตุต่างๆ ยิ่งผู้สูงอายุเราทราบอยู่ในใจลึกๆอยู่แล้ว
ว่าวันนึงพวกท่านต้องจากไป หรือกรณีวัยทำงานที่เสียชีวิตจากโรคประจำตัว โรคต่างๆ
เราจะมีเวลาเตรียมตัวเตรียมใจรับการสูญเสียที่กำลังจะเข้ามากระแทกจิตใจอย่างแรงเสมอ

แต่ถ้ากรณีตายไปต่อหน้าต่อตา ไม่ทันตั้งตัว กะทันหัน หรือเสี้ยววินาทีใดๆ
คนเราจะมี 2 อาการ ย้ำ 2 อาการเท่านั้น ไม่ช็อคจนพูดไม่ออก ก็ร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง

ข้อมูลพวกนี้หาเอาใน google ก็ได้หากที่ผมพิมพ์มันไม่น่าเชื่อถือ
ส่วนถ้าใครเคยสูญเสียคนรักไปต่อหน้าต่อตา ย่อมรู้ดี

หากนำตัวขึ้นให้การในชั้นศาล การแสดงออกทางอารมณ์ยังมีน้ำหนักมากพอด้วยซ้ำ
ที่ผู้พิพากษาจะใช้ประกอบการตัดสิน

ฉะนั้น ผมว่าคุณหนุ่มกรรชัย ตั้งคำถามถูกและสมเหตุสมผลที่สุด
และเป็นคำถามสำคัญที่ชี้ไปยังเจตนาและพฤติการณ์การเสียชีวิตได้ไม่มากก็น้อย

บางทีคนเรา มันช็อคจนไม่คิดว่า นี่คือเรื่องจริง ทำให้ดูเป็นคนเย็นชาไปซะอย่างงั้น ก็มีนะ ส่วนมากพวกนี้ ได้มานั่งนอนอยู่ห้องคนเดียว ได้ใช้ความคิดโดยที่ไม่ต้องกลัวใครมอง เสียใจหนักยิ่งกว่าอะไรอีกโคตร down แต่ไม่ได้พูดถึงกรณีนี้นะ แต่คนบางคนมันเป็นอย่างนี้จริงๆ

ตอนเพื่อนสนิทผมตาย ผมรู้ข่าวครั้งแรกผมร้องไห้เลย ร้องหนักมากด้วย แทบไม่เหลือน้ำตา

พอถึงวันพิธีเผาศพ ทุกคนร้องไห้หมด ยกเว้นผมนี่แหละที่ร้องไม่ออกแล้ว เพราะร้องมามากแล้ว

เพื่อนสนิทผมสมัย ม ต้น ตาย ตายตอนขึ้น ม ปลาย ใหม่ๆ ไปงานศพมัน ผมก็ไม่ได้ร้องนะ
รู้สึกซึมๆนะ แต่ไม่ร้อง