อันนี้รุ่นอายุประมาณเท่าไหร่นะ? โหยหา 90s ซะงั้น ผมเป็นวัยรุ่น 2000s แต่เท่าที่จำตอนเด็กได้ 90s นี่ก็ไม่ได้น่าอยู่เท่าไหร่นะ  

ตอนปี 1990 ผมอายุ 18

แล้วปี 1999 ผมอายุ 27

เรียกได้ว่าเป็นคนที่เคยอยู่ในช่วงยุคนั้น มันมีดี(กว่า)ตอนนี้ และทั้งดี(ไม่เท่า)ตอนนี้ครับ

เอาเรื่องดีกว่า

- เรื่องเศรษฐกิจดีกว่าตอนนี้ ไทยเราพึ่งจะหมดยุคนายกที่ไม่ได้มาจากเลือกตั้ง มาเป็นนายกที่มาจากการเลือกตั้ง(พลฯเอกชาติชาย)

แล้วทำให้เศรษฐกิจไทยตอนนั้นตื่นตัวมาก เป็นประเทศ NIC (newly industry country)

ต้องการแรงงานจำนวนมากในภาคอุตสาหกรรม คนจบตอนนั้นมีงานทำแทบทุกคน

รุ่นผมจบแล้วคนที่หางานได้งาน 100% พวกที่ไม่ได้งานคือพวกที่เรียนต่อ

ตอนนั้นเงินเดือน ป.ตรี อยู่ที่ 5,400 บาท ฟังดูแล้วไม่มาก แต่ตอนนั้นทองบาทละ 4000 นิดๆเองนะ

เรียกได้ว่าเงินเดือนซื้อทองได้ 1บาทกับอีกหนึ่งสลึง แล้วงานอ่ะ ไม่มีใครรับราชการหรอก ไปเอกชนกับรัฐวิสาหกิจกันหมด

เพื่อนผมจบปวส.ตอนอายุ 20 ไปทำงานเอกชนเงินเดือนตามวุฒ 5,100 บาท แต่ทำโอทีอยู่โรงงานคุมงาน

สิ้นเดือนมารับทั้งเงินเดือนพร้อมโอทีร่วมๆ 20,000 บาท (ตอนนั้นข้าวจานละ 10-15 บาท)

เพืื่อนผมอีกคนเรียนจนจบป.ตรี ไปสอบเป็นอาจารย์กรมอาชีวะ(ราชการ) แค่สอบสัมภาษณ์แล้วสอนให้ดู รับเลย
(เพราะตอนนั้นครูกรมอาชีวะลาออกไปทำงานเอกชนกันหมด)

คนเริ่มขยับจากคนจนไปเป็นชนชั้นกลาง แล้วคนชนชั้นกลางไปเป็นคนรวยก็ยุค 90-95 กันเยอะมาก

เปิดร้านเองก็ขายดีเพราะตอนนั้นคนเงินเยอะ แล้วคู่แข่งน้อย(ไม่เหมือนตอนนี้ที่คนทำธุรกิจส่วนตัวกันเยอะ)

- เรื่องไลฟ์สไตล์ ชีวิตช่วงยุค 90 เป็นอะไรที่ไม่เร่งรีบเท่าปัจจุบัน การติดต่อสื่อสารไม่สะดวกสบาย มือถือเริ่มเข้ามาแต่ราคาแพงมากคนทั่วๆไปยังไม่ใช้

ทำให้มีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น ถ้าออกจากบ้านคือใครติดต่ออะไรเราไม่ได้แล้ว อาจจะมีเพจเจอร์ส่งข้อความให้โทรกลับ

พอเห็นภาพมั้ย พอคนติดต่อเรายาก มันทำให้เราอิสระมากขึ้น ติดต่อเราไม่ได้ก็ต้องรอเรากลับถึงบ้านแล้วติดต่อกลับไป

กับเรื่องงานไม่ดีแน่ๆ ต้องอยู่กับที่เพราะจะได้ติดต่องานง่าย ออกไปไหนทีนี่ห่วงแต่เรื่องงาน

- ยุค 90 คนคบกันยาก เลิกกันยาก

เพราะยุคนั้นไม่มีเน็ตไม่มีโชเชี่ยล คนจะเจอกันคือต้องรู้จักกันจริงๆ เจอกันที่เรียน ที่ทำงาน ที่เที่ยว คือได้เห็นหน้ากันจริงๆ

พอมันไม่เจอคนหลากหลายก็กว่าจะถูกใจใครกว่าจะได้คบ แล้วไม่ค่อยเลิกกันง่ายเพราะ ต่างฝ่ายก็ไม่เจอคนใหม่ๆง่ายๆ

คนเลยนอกใจกันน้อยกว่าปัจจุบัน แต่ก็นะ แอบมีกิ๊กกันง่ายกว่าเพราะไม่มีโทสับให้โทรตาม หรือมีก็ได้ยินแค่เสียง เปิดกล้องไม่ได้แบบตอนนี้


มาข้อเสียบ้าง

- คนยุคนั้นไม่ฉลาดเท่าคนยุคนี้

อันนี้ยอมรับเลย ยุคนั้นการปิดหูปิดตามันเยอะ สื่อมีแค่ โทรทัศน์ วิทยุ หนังสือพิมพ์ พวกนี้ว่าอะไรก็เชื่อหมด

ตอนนี้มีอินเตอร์เน็ต ความรู้มันกระจายกว่ายุคนั้นเยอะ

- ความสะดวกสบายทั้งเรื่องการติดต่อและการเดินทาง

มันก็ 30ปีผ่านมาแล้ว ตอนนั้นการคมนาคมและการโทรคมนาคมย่อมสู้ตอนนี้ไม่ได้ ถนนไปต่างจังหวัดยังไม่ดีเท่าตินนี้เวลาเดินทางใช้มากกว่า

การติดต่อสื่อสารไม่รวดรวดเร็วทันใจแบบตอนนี้ (ยุค 90 ยังมีการส่งโทรเลขกันอยู่เลย)

- ของบางอย่างแพง(มาก)

เพจเจอร์ตอนมาใหม่ๆ ค่าบริการเดือนละ 500 / ค่ารักษาเบอร์มือถือ เดือนละ 500

โทสับเครื่องแรกผมซื้อตอนอายุ 22 ปี (ปี1994) ราคาเครื่องตอนนั้น 40,000 บาทจ้า

เงินเดือนป.ตรีตอนนั้น 5,500 บาทครับ เรียกได้ว่าเงินเดือนป.ตรี เกือบๆ 4 เดือนเลย

สรุปพวกของแพงตอนนั้นคือพวกเทคโนโลยี ที่ตอนนี้ดีกว่าถูกกว่ามาก คอมพิวเตอร์สมัยก่อนก็แพงสุดๆ

- จีบสาวยากกว่าตอนนี้ อันนี้จริง สาวๆสมัยก่อนจีบยากนะ เพราะสมัยก่อนผู้หญิงไว้ตัว ตอนนี้สิทธิเท่าเทียมกันผู้หญิงเลยไม่ซีเรียสเรื่องไว้ตัว บางทีผญจีบก่อนเลยอ่ะตอนนี้

แล้วสาวๆสมัยก่อนไม่ได้มีคนสวยเยอะแบบตอนนี้ เพราะสมัยก่อนไม่มีศัลยกรรม หน้าธรรมชาติ นมธรรมชาติ เรื่องศัลยฯแค่ทำจมูกก็ไม่ค่อยมีคนทำ
(เพราะสมัยก่อนไม่ยอมรับเรื่องศัลยกรรมต่างจากตอนนี้ที่เป็นเรื่องธรรมดา ใครไม่ทำสิแปลก)

ตอนนี้คนสวยเลยเยอะ แต่ก็สวยบล๊อคเดียวกัน หน้า นม เหมือนๆกันไปหมด ขาดความหลากหลายแบบยุค 90


ยุค 90 มันคลาสสิคจริง แฮปปี้จริงเพราะผมโตเป็นผู้ใหญ่ช่วงนั้น แต่ถ้าถามว่าให้กลับไปใช้ชีวิตในยุคนั้นอีกมั้ย

คำตอบ ไม่แน่นอน ผมว่า ยุคนี้ล่ะสบายกว่า ส่วนเรื่องแฮปปี้นั้นอยู่ที่ใจเราเองล่ะ


ท้ายนี้สิ่งที่ยุค 90 กับยุคนี้แทบไม่ต่างกันเลยคือ

- กรุงเทพ รถติด (ยุค 90 ก็ติดโคตรๆไม่แพ้ตอนนี้)
- นักการเมือง ผู้มีอำนาจ เห็นแก่พวกพ้องผลประโชยน์ส่วนตัวมากกว่าผลประโยชน์ประชาชน
- ข้าราชการโกงกินไม่ต่างกันเลย ตอนนั้นก็เยอะ ตอนนี้ก็ยังเยอะ