ค้นพบสัจธรรมแหละมั้ง ว่าชีวิตก็ไม่ได้ต้องการอะไรมาก
กินแค่อิ่ม ได้อยู่บ้านเกิด จะมีอะไรดีไปกว่านี้

จุดประสงค์ ความพอใจของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน

มันไม่ได้มีอะไรที่ดีที่สุด แต่มันคืออะไรที่เราพอใจที่สุดแค่นั้นเอง

เงินเดือนหายไปประมาณเท่าไหร่หรอครับ แล้วพี่จัดการยังไงกับที่หายไป พอใช้มั้ย ถามพอว่ากำลังตัดสินใจอยู่เหมือนกันแต่เงินหายไปเยอะมาก

ผมว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่เอกชนทำงานแล้วได้ไม่เท่าราชการ
1.คนมีศักยภาพ เค้าไม่ได้อยากมาสอบราชการเงินเดือนหมื่นต้นๆอยู่แล้ว
2.คนที่รายได้ต่ำคือศักยภาพเค้าต่ำ ที่ได้รายได้น้อยคือสะท้อนมาจากคุณภาพ เอาท์พุตเท่าไหร่รายได้มันก็เท่านั้น สิ่งที่รัฐต้องรีบทำคือเพิ่มคุณภาพคน ไม่งั้นรายได้เท่าราชการแต่เอาต์พุตเท่าเดิมก็เจ๊ง จริงๆทำวันนี้เลยได้นะ เอกชนก็ส่งประกันสังคมอยู่แล้วแค่เพิ่มบำนาญประกันสังคมให้เท่าราชการ เพิ่มสิทธิรักษาพยาบาลให้เท่าราชการ แต่เกิดปัญหาทันทีเหมือนกัน ตังไม่มี เจ๊ง
ถ้าพัฒนคนแทนที่จะเป็นพนักงานโรงงานรายได้ 300 อัพเป็นวิศวกร จากพนักงานออฟฟิตง่อยๆ อัพเป็นสำนักงานบริษัทใหญ่ๆข้ามๆชาติ จากที่จ่ายประกันสังคม 750 จ่ายเป็นสองสามพันแล้วอัพสวัสดิการได้เลย
ทุกวันนี้คนที่เค้าเงินเดือนแสนอัพ ประกันสังคมไม่พอ เค้าก็ไปซื้อประกันสุขภาพ ซื้อกองทุนเพิ่มเองนั่นแหละ เพราะงั้นปัญหามันไม่ได้อยู่ที่สวัสดิการน้อยหรอก มันอยู่ที่รายได้น้อย
3.ราชการระบบก็แย่ ไม่ส่งเสริมคนมีศักยภาพ จริงๆ ควรเพิ่มเงินเดือนให้มันพอๆกับเอกชนนั่นแหละ ไม่งั้นคนเก่งๆ เค้าไม่มาเป็นหรอก ถ้าเก่งมีฝีมือใครมันจะอยากลดเงินเดือนสามสี่เท่ามารับราชการ แต่เงินเดือนเยอะมันต้องเพิ่มคุณภาพให้ได้ด้วย
บำนาญที่เป็นระบบอุปถัมภ์ก็ควรจะเลิกๆให้หมดได้แล้ว เพิ่มเงินเดือน แล้วไปสะสมเงินออมแทน ระบบมันต้องไปแบบนี้ ไม่งั้นเจ๊ง
แต่ขณะเดียวกัน รัฐก็ต้องไปอัพส่วนของรัฐสวัสดิการให้มากขึ้นด้วย ไม่ใช่ได้เบี้ยยังชีพกันหลักร้อย

ราชการมันตอบโจทย์บั้นปลายชีวิตการทำงานสำหรับต่างจังหวัด
ต่างคนต่างความคิดครับ เหมือนเพื่อนผมแหละ เป็น Design Eng. ทำงานมาจะ10ปีรับเดือนละแสนอัพ จะให้ไปสอบนายช่างเทศบาลเหรอ?

ผมเฉลี่ย 50k แค่คือ ไม่มีความทะเยอทะยาน ที่บ้านไม่มีภาระ

บอกตรงๆ อยากทำข้าราชการครับ

อยากหาความมั่นคงทางด้านสุขภาพ + เวลา แต่ด้วยเกรดน่าจะหมดสิทธิ์

หนักใจกับพวกรุ่นเก่าๆที่ไม่สนใจระเบียบเหมือนกันครับ ไม่อัพเดตว่ากฎหมายเขาไปถึงไหน เปลี่ยนยังไงบ้าง

ถ้าผมทำราชการ สิ่งที่คิดไว้คือ มีความมั่นคงในชีวิตและรายได้ กับ work-life ที่มัน balance จริงๆ

เวลาเหลือเฟือที่จะออกแบบชีวิตตัวเองว่าอยากพักผ่อนเพิ่มหรือหารายได้เพิ่ม โดยงานที่ต้องทำลิมิตไว้ที่ 8 ชั่วโมงเท่านั้น


ส่วนเอกชนมองอย่างเดียวคือการพัฒนาและสังคมการแข่งขันดึงศักยภาพแบบไม่สิ้นสุด แน่นอนถ้าเก่งเงินเดือนก็เยอะแน่ แต่แค่อย่าสะดุดตอนอายุ 30+ ก็พอ เพราะรายได้ดีเหมือนนักกีฬา แต่คลื่นลูกใหม่ก็พร้อมมาซัดเราร่วงได้ทุกเวลาเช่นกัน พออายุเยอะแล้วฟอร์มก็ตก เงินเดือนก็เยอะ โดนจ้องเอาออกแน่นอน

ผมก็เพิ่งบรรจุ ตอนอายุ 34 เกือบๆ 35 นะ แต่ว่าผมทำงานในระบบนี้มา 10 ปี

เขาเลยชดเชยเงินให้ ก็หายไป ประมาณ 3000 กว่าๆ ก็ถือว่ารับได้

แบบที่เพื่อนท่านว่าแหละครับ ได้ดูแล พ่อแม่ ครอบครัว + มีเวลาเพิ่ม(ได้อยู่กับลูกนานขึ้น)

แต่ของผมดีกว่าหน่อย เพราะทำงานที่เดิม งานเดิม เลยไม่ต้องปรับตัว ลุยต่อได้เลย

เรื่องนี้แล้วแต่บุคคลนะครับ

โชคดีที่ครอบครัวผมมีพี่สาวที่ทำงานที่บ้านเกิดพอดี พี่ชายก็กำลังหาลู่ทางย้ายกลับบ้านเกิด(ราชการครู) เลยไม่ค่อยต้องเป็นห่วงพ่อแม่เท่าไหร่

ิ ไม่แปลกใจ ทุกวันนี้พ่อแม่ผมเป็นข้าราชการบำนาญ ชีวิตดี้ดีแต่ก็เพราะแกไม่ก่อหนี้เกินตัวด้วยล่ะ ขับรถเล่นทานข้าวนอกบ้านทุกวัน ในขณะที่ผมเป็นเจ้าของกิจการในสภาวะโควิท19 ซึ่งไม่รู้จะเป็นยังไงต่อ อยากย้อนเวลากลับไปเป็นข้าราชการเหทือนกัน

เมื่อถึงจุดนึงคุณจะพบว่าเงินเป็นเรื่องเล็กน้อยมากครับ

ส่วนตัวผมทำธุรกิจครอบครัวเหมือนจะมีเวลาด้วยกันเยอะ

แต่จริงๆบ้านแทบไม่ได้กลับเพราะงานหนักมาก เวลาประชุมไกลๆ

ผมก็ไม่อยากไปเป็นห่วงคนที่บ้าน เราไม่ได้อยู่บ้านตลอด แต่อย่างน้อย

เย็นๆแวะไปหา ก็ยังดีไปดูไปคุยไปให้เค้าบ่น ถามว่าออกเดินทางเยอะๆดีมั้ยก็ดี

เงินเยอะขึ้นเปิดตลาดมากขึ้น แต่นั่นแหละ ถึงจุดนึงคุณจะถามตัวเองว่าอีก 4-5 ปีที่เหลือกับพวกเค้า

มันมีค่าน้อยกว่าเงินหรอ บางคนอาจจะใช่ สำหรับผมตอบตัวเองชัดเจนมาก ผมให้คุณค่ากับครอบครัวมากกว่า

เพราะรู้สึกว่าเงินเท่าไหร่ก็ซื้อไม่ได้ แล้วอีกอย่างมันยังมีเงินรอเราอีกเยอะข้างหน้าให้เราคว้ามา แต่ถ้าเราพลาด

โอกาสนี้เมื่อเค้าจากไปเราจะรู้สึกยังไงมากกว่า

จริงครับ กลายเป็นมีเงินแต่ไม่มีความสุข
เพราะไม่มีเวลาดูแลครอบครัวดูแลตัวเองเลย

สวัสดิการของพนงรัฐ เอกชนมันเทียบไม่ติดไงครับ คนเลยอยากทำราชการกัน

ผมจบ ป.ตรี จบ6ปี เบิกได้หมดตั้งแต่เด็กยันเรียนจบอะ พ่อแม่ตอนนี้เกษียนละ ทำสวนเลี้ยงไก่เลี้ยงหมูชิวๆไป

พ่อแม่ก็จะฝากงานให้ แต่ผมไม่เอา ไม่ชอบการเป็นเด็กฝากเด็กเส้น

ทุกวันนี้เป็น พนง เอกชนกินเงินเดือนน้อยนิด ฮาๆ

เมื่อก่อน แม่ผมก็เชียร์ ให้สอบราชการ บลาๆ ดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้

ผมก็เลยบอกว่า น้า X ตำแหน่ง C7 หรือ C8 อายุราชการ 30 ปี เงินเดือนยังไม่ถึง 50k เลย ทุกวันนี้ผ่อนบ้านผ่อนรถก็ 60k แล้ว ไหนจะเงินให้พ่อแม่ อีก

ถ้าได้รับราชการ ผมต้องขอเงินแม่ใช้นะ มีไหม .....

หลังจากนั้น ไม่เคยมายุให้ไปสอบอีกเลย