ผมจากส่วนเจ้าของกิจการ เริ่มต้นเมื่อ 6-7 ปีที่แล้วถ้าหาดูที่ผมโพสตอบเพื่อนๆในบอร์ดเอาไว้ อยู่ต่างจังหวัดหาความรู้เรื่องช่างซ่อมเครื่องมือเกษตรได้ขยันเรียนรู้ หาเงินเดือนละ 100-150k +- ไม่ได้ยากเลยครับ(หมายถึงกำไร) แต่โคตรเหนื่อยครับเพราะต้องทำทุกอย่างจุกจิกมากๆ
จนตอนนี้ผมกำลังเรียนรู้ที่จะซ่อมรถยนต์ + มอไซด์ อยากขยายธุรกิจครับเริ่มสั่งอะไหล่มาลงบ้าง แต่ยังเทียบกับกิจการหลักไม่ได้เพราะยังไม่ได้ซ่อมจริงจรังครับ ที่จะบอกคือ ตจว.ถ้าอดทนหาอาชีพบริการชาวสวน ชาวนา ได้มีตังแน่นอนครับ
(ตอนผมไปอยู่ใหม่ๆชีวิตติดลบเลยครับ)

ทำไมสวัสดิการถ้วนหน้าได้แค่ราชการ ทำไมไม่เกลี่ยให้เท่ากัน

พ่อผมนายช่างเกษียณมาได้บำนาญเดือนละเกือบ 50K ตอนนี้ก็มีกินมีใช้สบายอยู่ โอเคเลย
ส่วนผมทำงานรัฐมา ประมาณ 9 ปี เริ่ม 11-12k ประมาณนี้ ตอนนี้เกือบ 30k ไม่รู้ว่าตอนเกษียนจะตันที่เท่าไร

ใครจะไม่อยากสบายละ ยิ่งตอนอายุเยอะก็ยิ่งอยากสบายมากขึ้นเป็นเรื่องปรกติ โดยเฉพาะสวัสดิการที่โหดแบบนั้น และการปลูกฝังประชาชนจากหลายภาคส่วนให้ลูกหลานทำงานในเครื่องแบบคือดีที่สุดแล้ว พ่อแม่ก็สบายไปด้วย

ช่วงปี50กว่าๆปะที่ราชการหรือลูกจ้างประจำของราชการนี่ละถูกตัดบำนาญออกไปช่วงหนึ่ง ช่วงนั้นบ่นกันยับใครออกตอนนั้นบ่นเสียดายกันหมดว่าอดบำนาญ

ส่วนตัวมีโอกาสเข้าทั้งราชการและรัฐวิสาหกิจแต่หนีมาตลอดเพราะไม่ชอบมานานละ คิดว่าถ้าเข้าไปในระบบแบบนั้นไม่มีใครที่ไม่ถูกระบบกลืนไปหลอกต่อให้อุดมการหนักแค่ไหน การทำตาบอด1ข้าง นานไปก็เข้าร่วมรับผลประโยชน์ด้วย

ทุกวันนี้แม่ผมยังอยากให้กลับไปเรียนสายรัฐศาสตร์เพื่อไปสอบทำงานแถวๆบ้านเลยครับ แม่ผมเป็นครูเกษียณ ส่วนแฟนไม่อยากให้ทำราชการเพราะเงินน้อย

ราชการไทยนี่นะ แมร่งเป็นระบบที่โคตรจะล้าหลัง แถมคอรัปชั่นยับหมา เรียกว่าล้มเหลวเต็มรูปแบบ คนที่จะเข้ามา 80-90% คืออุ่นใจหวังกินเงินเดือนซึ่งก็ได้มาจากภาษีนั่นแหละ เพราะเป็นแล้วออกยาก จะนิสัยเหี้ยหรือว่าทำงานกากหมาขนาดไหนอยู่นานไปยังไงก็เงินเดือนขึ้นตามวัยวุฒิ คุณวุฒิอยากได้ก็ไปที่เรียนต่อเอา ทั้งประเทศนี่นะ ผมตีเอาว่ามีไม่เกิน 10-15%ที่ทำงานพอได้ แล้วไม่คอรัปชั่น แล้วคนที่มาเพราะอยากทำงานช่วยเหลือประชนจริงน่าจะไม่ถึง3%ด้วยซ้ำ อันนี้แหละคือความจริง

ผมรู้ตัวตั้งแต่ อายุ 25 แล้วครับ ว่าอยากอยู่ ตจว ใกล้พ่อใกล้แม่ เคยสอบผ่านข้อเขียนคะแนนอันดับ 1 ที่โรงไฟฟ้าในจังหวัด แต่ไม่ผ่านรอบสัม แต่ตอนนี้ก็ได้อยู่ในจังหวัดบ้านเกิดแต่ทำเอกชน เงินเดือนมากกว่าอยู่ กทม แต่เหนื่อยกว่าเยอะ โชคดีจริงๆ

ผมไม่เคยคิดยังงั้นเลยถ้าจะต้องกลับไปต่างจังหวัดอ่ะ กลับไปต้องรวยเท่านั้นหรือเป็นเศรษฐีบ้านนอกทำนองนั้น กทม.ตอนนี้คือไว้อยู่ทำธุรกิจให้ได้เงินเยอะที่สุดอีกสัก 10 ปีอ่ะ หลังจากนั้นก็บายละไปตจว.ดีกว่า

ตอบแทนในฐานะ เงินเดือนที่หายไปพอๆกันครับ
ส่วนตัวผมเฉพาะเงินเดือนผมอยู่ได้นะในกทมด้วย ตอบบรรจุแรกๆเมื่อ 3 ปีที่แล้ว เงินเดือนหักนู้นนี่เหลือ 13xxx ครับ จาก 15900 หักค่าหอ+น้ำไฟก็ 4000 ที่เหลือกินแบบประหยัดหน่อยก็พอไหวครับ ค่าเดินทางผมเอา มอไซด์มาจากบ้านเลยประหยัดไปได้เยอะอยู่ครับ และผมกลับบ้าน เดือนละครั้ง ค่ารถไปกลับก็พันนิดๆ
ปีแรกๆหนักหน่อยแต่ยังดีที่เก่าส่งงานมาให้ทำก็เลยยังพอมีงานนอกช่วยเดือนละ 3-4พันก็พอให้มีตังเก็บ
ส่วนตอนนี้ได้ค่าเบื้อเลี้ยงที่ลงพื้นที่วันละ 240 บาท เดือนๆนึงก็ลงพื้นที่ 5-7วันก็พอช่วยได้ครับ

ปล.ผมทำงานสายวิศวะ และไม่เคยได้เงินใต้โต๊ะไดๆเลยตั้งแต่บรรจุมาครับ เสี่ยงกลัว สตง.เข้า
ปล2.เล่าเรื่องสวัสดิการณ์ ผมเบิกค่าเล่าเรียนลูกได้เทิร์มละ 2500 จากที่จ่ายไปเทิร์มละ 3หมื่น ส่วนค่ารักษาพยาบาล อย่าถามเลย ประกันสังคมแม่งยังดีกว่าเลย เอาจริงๆคือดีกว่า บัตรทองนิดหน่อย แต่ด้อยกว่าประกันสังคมพอควรเลยครับ ที่ดีที่สุดคือหยุดเสาร์อาทิตย์และวันหยุดต่างๆ การลาป่วยลาพักผ่อน ไม่งี่เง่า แค่นั้นเระครับ
ตั้งแต่มาทำงานราชการคิดว่าตัวเองได้ใช้ชีวิตความเป็นคนมากขึ้นได้มีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น ไม่ใช่เป็นเครื่องจักรหาเงินเหมือนตอนทำเอกชนที่ตอนนอนไม่อยากตื่นเพราะกลัวต้องตื่นมาแล้วไปทำงานเจอกับสิ่งเลวร้ายแบบเดิมๆ

ผมถึงได้บอกน้องๆ จบใหม่ไฟแรง หรือคนกำลังจะเข้าวัย 30 อยู่ตลอดว่า

กว่า 70% จะมาสอบราชการตอน 27-32 เพราะผ่านอะไรมาเยอะแล้ว รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร

และส่วนใหญ่คือความมั่นคง ต้องการเวลาหยุดเสาร์อาทิตย์ และวันหยุดอื่นๆ

ต้องการเลิกงาน 4โมงครึ่ง เพราะทุกวันนี้เลิกงานมา ยังไม่เคยเห็นพระอาทิตย์เลย

เหมือนกับว่า คนกลุ่มนี้เริ่มหมดไฟ จากเคยไฟแรง งานท้าทาย ต้องมีโน่น มีนี่ ก่อนอายุเท่านี้

สุดท้ายพอถึงทางแยกของชีวิต ที่พ่อแม่เกษียณ เมีย ญาติพี่น้อง ป่วย ปัญหาเยอะแยะ ไม่มีคนข้างหลังแก้ให้

ก็ต้องเลือกความเป็นจริงมากกว่าความฝันและอนาคต นั่นก็คืองานใกล้บ้าน มั่นคง และเวลา ที่จะดูแลพวกเขาได้

คนในอยากออก คนนอกอยากเข้าครับ ตอนนี้มองหาลู่ทางทำธุรกิจไว้อยู่เหมือนกัน
เผื่อซักวันนึงมันเบื่อหน่ายกับระบบมากๆ จนหมดไฟขึ้นมา

ขอตอบในฐานะ ขรก. ตัวน้อยๆ ที่มีโอกาสได้โอนกลับมาอยู่ที่้บ้านนะครับ

ถ้าอยู่ ตจว. ใช้ชีวิตธรรมดาทั่วไป เงินเดือน 20,000 กว่าๆ ก็อยู่ได้สบายครับ

การทำงานตามเวลาราชการ 08.30-16.30 น. ทำงานในหน้าที่ของตัวเองให้ดี (งานผมไม่ใช่งานบริการประชาชนโดยตรง) ที่เหลือคือจะทำอะไรก็เป็นเรื่องส่วนตัว

การเดินทางในแต่ละวัน จากบ้านไปที่ทำงาน ไปกลับ เที่ยวละ 10 นาที (ทั้งรถยนต์และมอไซต์)

ไม่ต้องเสียเวลากลับการเดินทาง ทำให้มีเวลาทำอย่างอื่นมากขึ้น มีเวลาออกกำลังกาย มีเวลาเล่นเกม ดูซีรีย์ที่อยากดู (นอนดูกับทีวีไม่ได้ดูระหว่างนั่งรถ มันคนละฟิลกัน)

ที่สำคัญ มีเวลาอยู่กลับครอบครัว พ่อแม่ เลิกงานแวะเข้าไปหาพ่อแม่ ช่วยทำกับข้าวทานด้วยกันประจำ

ได้เงินเดือนเยอะๆ มันดีกว่าก็จริงนะ แต่คิดแล้วว่าถ้าต้องเสียเวลากับการเดินทาง ใช้ชีวิตรีบเร่งตลอดเวลาเหมือนสมัยที่ไปเรียนใน กทม. ยอมได้เงินเดือนน้อยกว่าแล้วได้อยู่บ้านดีกว่า

เงินอาจจะน้อยกว่าเพื่อนๆ รุ่นเด่ียวกันที่ทำงานบริษัท แต่ส่วนมากก็ไม่ได้แย่กว่ามาก

ที่ดีอีกอย่างหนึ่งผมโอนกลับมาบ้านทำให้มีสิทธิเบิกค่าเช่าซื้อ

ตอนนี้ซื้่อบ้านแล้วขอเบิกกับทางราชการได้ส่วนหนึ่งถึงจะไม่มาก แต่ก็ได้ทุกเดือน

ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมากๆ เลย


อีกอย่างนะครับ หลายๆ ท่านที่มองว่าข้าราชการไม่ค่อยพัฒนาตัวเอง คนไม่เก่งถึงไม่มีอะไรทำถึงมางานข้าราชการ ผมว่าอย่าเหมารวมดีกว่า

คนเก่งๆ ในแวดวงข้าราชการเยอะมาก แต่ที่เค้าเข้ามาอยู่ในระบบนี้ เค้ามีเหตุผลของตัวเอง

เค้าอาจจะไม่อย่างมีภาระความรับผิดชอบ ไม่เครียดไม่กดดันกับงาน อยากใช้ชีวิตสบายๆ

อยากมีเวลาส่วนตัว ทำอะไรที่เค้าชอบทำก็ เราไม่ได้เกิดมาเพื่อทำงานตลอด 24 ชม แล้วให้คนอื่นรวย นะครับ

ชีวิตเรา ออกไปใช้ชีวิตในแบบที่เราต้องการครับ

ขอตอบในฐานะวิศวกรในกลุ่มรัฐวิสาหกิจนะครับ อาจจะไม่ราชการ แต่ระบบคล้ายๆกัน
ผมอายุ20กลางๆไปทางช่วง 30
ผมว่าอยู่ที่มุมมองนะ สบายของแต่ละคนคือยังไง ผมรับเฉพาะเบสก้ 2กลางๆ ไม่ค่อยมีโอทีหรอก ได้ยอู่บ้าน กทม ไปกลับเอา ก็ถามว่าสบายมั้ย สบายดี
ถามว่าสวัสดิการเทพมั้ย เทพมาก ของผมอยู่ในกลุ่มที่วิศวกร/นักวิทย์เป็น Core business ก้มีอะไรหลายอย่างให้ทำแหละ (เหมือนจะมีหนะนะ) +% เงินเดือนขึ้นที่ค่อนข้างจะดี ผมจึงคิดว่า การออกไปอยู่เอกชนหลังจากนี้จะต้องเป็นบ.ที่แบบระดับ TOP ๆ เลย ไม่งั้นอาจจะต้องพิจจารณามากอยู่ แต่ถามว่าผมอยากอยู่ยาวมั้ย ผมตอบเลยว่าไปได้ก็ไปอะครับ ผมเบื่อ ผมไม่ชอบระบบ ผมไม่ชอบคน ทำงานแล้วประสาทแดรก
มีอย่างนึงที่หลายๆคนในมู้พิมเลย เป็นระบบที่ต้องมองข้ามอะ มองเข้าข้างในจริงๆ ราชการ/รัฐวิไทย ระบบมั่วเละเทะมาก อยากจะมีระเบียบ อยากจะมีแบบแผนมาก สร้างกฎเกณนั่นนี่ แต่สุดท้ายทำไม่ได้และมั่วไปหมด เต็มไปแต่คำว่าอะลุ่มอล่วย ห่วยแตก ระบบที่ช้า ช้าชิ้บหาย ตั้งคำถามไม่ได้ ต้องทำตามอย่างเดียว ใครเคยทำเอกชนมาก่อนนะ แล้วมาเจอจุดๆนี้ จะเข้าใจ
ยังไม่รวมกับ พนักงาน Senior ระดับพระกาฬอะ อาทิเช่น senior eng ในทีมผม อายุงาน20ปี 2-3คน ทำงานกันได้ห่วยมาก ทำงาน JD เดียวกับ ปตรีเข้าใหม่ด้วยซ้ำ soft skill ในการใช้คอมพิวเตอร์ก็ต่ำ ต่ำจัดๆ
ต่ำไม่พอ พอเราจะสอน ก็ไม่พร้อมรับ มาพร้อมกับประโยค พี่ทำมานานแล้ว อย่าเอาอะไรกับพี่เลย เอ้าาาาา เงินเดือนพี่ จ้างผมได้3-4คนเลยนะ เอ้าาาา
ผมเจอบ่อยมากกับประโยค "เค้าทำกันมานานแล้ว ทำตามไปเถอะ" กำหมัดแน่นมาก
มีระบบลูกท่านหลานเธอที่ไม่รู้จะดันลูกรักกันไปถึงไหน ดันไปเถอะสุดลิ่มทิ่มประตู โง่ยังไง ก้ได้รับโอกาสก่อนเสมอๆ

ไม่ได้มีเจตนาจะดูถูกนะครับ แต่มันเป็นความจริงที่สัมผัสมา
คนในรัฐวิสาหกิจ/ราชการ ร้อยละ60-70 แม้งมี mindset ที่ว่าเข้ามาแล้วจะสบาย อยากสบาย อยากให้รัฐเลี้ยง ประกอบกับความคิดที่ว่า พวกกูทำงานเยอะแล้ว ทำงานมากๆแล้วเต็มกำลัง (ซึ่งเค้าคิดว่าเค้าเยอะหนะนะ) เยอะของราชการอย่าได้เทียบกับเอกชน มันเลยมี productive ที่ออกมาในรูปของผลงานและบุคคลที่ค่อนข้างต่ำแบบทุกวันนี้ คนเก่งในที่นี่ถามว่ามีเยอะมั้ย บอกเลยว่าเยอะ แต่ไม่โต เพราะส่วนมากแม้งจะก้มหน้าก้มตาทำงาน โอฟรีกันไป คนโตก้คนที่เลียอะ ผ่าท้องออกมาดูน่าจะมีแต่ขนเต็มไปหมด คนเก่งได้อะไร ได้งานเพิ่มครับ
อยากจะบอกว่ารับเงินแผ่นดิน เงินชาติมา ทำงานให้มันคุ้มๆกันหน่อยเหอะ เห็นแล้วเหนื่อย

ทั้งนี้ไม่ได้มีเจตนาจะเหมารวมนะครับ เข้าใจว่าราชการ/รัฐวิหลายที่มีบางจุดที่งานท่วมหัวกันอยู่ อันนี้ผมยกตัวอย่างที่ผมเจอครับ Junior ในที่ทำงานผมมีสักประมาณ 10% รวมถึงผม รับงานกันชิ_หายวายวอด โยนงานกันเป็นว่าเล่น ให้แต่เด็กๆทำ เห้อ พูดละเบื่อ
ขอบคุณครับ

ไม่อะ อันนี้คืองานราชการมันมีทั่วประเทศ แต่เอกชนจะมีเฉพาะหัวเมืองใหญ่ๆ ลองให้เอกชนกระจายไปทั่วประเทศสิ ตอนนี้ก็รีบปั้มตังใน กทม แล้วหาโอกาสกลับ ตจว แหละ

แต่ข้าราชการบางตำแหน่ง สอบติดยากนะ โดยเฉพาะสายกระบวนการยุติธรรม เช่น ศาลหรืออัยการ ซึ่งค่าตอบแทนถือว่าสูงมาก หากเปรียบเทียบกับข้าราชการอื่น เอาเป็นว่ากว่าผมจะสอบติด ใช้เวลา 6 ปี เดือนหน้าก็โอนย้ายจากหน่วยงานเก่า ไปอยู่หน่วยงานใหม่ละครับ