ผมเลิกตอน32 ตอนนี้39แหละ เหมือนท่านแหลัหนี้เยอะแต่หนี้ครอบครัวเราเองใช้ไปเพื่อครอบครัว ส่วนเรื่องแฟนเลิกคิดไปนานละ คนเดียวก็สบายๆนะ ดูหนังเช่นเกมส์ ไปเที่ยวชิวดีครับ

ชีวิตคนเรา มีต้นทุน มีภาระหน้าที่ ที่ต้องแบกรับเอาไว้ ไม่เหมือนกัน
มันจึงไม่ควรมีเส้นมาตรฐานอะไรทั้งนั้น ว่าอายุเท่านั้นเท่านี้ ต้องมีอย่างโน้นอย่างนี้

ถึงจะดี ถึงจะประสบความสำเร็จ ชีวิตทุกวันนี้ทำตามหน้าที่ให้ดีก็พอ
เพียงแต่เราก็อย่าหลอกตัวเอง จนกลายเป็นคนไม่เอาอะไรเลย ก็ต้องพยายามกันไป

คนบางคนเกิดมาโชคดี ถือเป็นบุญวาสนาของเขา ทำไรไม่ได้ ถือซะว่าเรามันซวย
ที่เกิดมาแล้วต้องเริ่มช้ากว่าเขา ผมมีสภาพคล้ายๆท่านแหละ

เพียงแต่แฟนผม เขาเข้าใจ ถือเป็นโชคดี อย่างนึงแค่นั้นเอง

เป็นกำลังใจให้ครับ ถือว่าเป็นการเริ่มต้นใหม่ หัวใจต้องไม่ยอมแพ้ครับ

ของผมเลิกตอน 30 กับแฟนเด็กกว่า 2 ปี พร้อมมีหนี้ติดตัวผมมาสองแสนและไม่มีงานทำ
เลิกได้ 6 เดือนผมมีแฟนใหม่ที่โปรไฟล์ดีกว่าผมค่อนข้างเยอะมากเงินเดือนเกือบ 40k กำลังจะขึ้นหัวหน้า
ก็เป็นแรงให้ผมพัฒนาตัวเองนะครับ ปัจจุบันผมอายุ 37 มีลูกวัย 3 ขวบ มีบ้าน 1 หลัง รถใช้ของเมีย และมีเงินเดือนมากกว่าเมียประมาณ 30% ทุกชีวิตมันมีจังหวะตกต่ำหมดละครับอยู่ที่ท่านจะเห็นค่าตัวท่านแค่ไหน

เป็นกำลังใจให้ครับ

ถ้ามองเป็นเรื่องดี ก็คือ ตัวคุณได้รู้ ข้อผิดพลาดของตัวเองแล้ว ว่าเป็นเพราะอะไร...สิ่งที่สำคัญ คือ หลังจากนี้ต่างหาก ว่าคุณ จะทำอย่างไรกับมัน...ปีใหม่ที่จะถึงนี้ ลองหายใจเข้าลึกๆ แล้วถือโอกาส เริ่มต้นใหม่จาก 0 ดีไหม ..เรียนรู้ข้อผิดพลาดที่ผ่านมา...ส่วนเรื่องผู้หญิง อย่าไปให้ความสำคัญมากจนเกินไป ถ้ามีแล้วดี ท่านก็โชคดีไป แต่ถ้าเจอไม่ดี เดี๊ยวก็พาท่าน กลับสู่ เหวอีก...ท่านก็ลองระดับความสำคัญ ในชีวิตตัวเองล่ะกัน ว่าอันไหนควร ที่จะทำ หรือ ไม่ทำ...

อายุเท่าท่าน แต่ยังไม่เคยมีแฟนกับเค้าเลยครับ

Loser เป็นแค่ Mindset ครับ เปลี่ยนได้ พัฒนาได้ อนาคตที่สดใสรออยู่ครับ เชื่อผม

สักวัน คุณจะคิดขอบคุณ

แฟนเก่า ที่เลิกกันไป

เชื่อผม

เพราะสิ่งที่ดีกว่ามันจะตามมา

ผมพูดจริงๆนะ

ฟีลเดียวกันเลยครับท่าน ผมก็จะ 30 แล้ว ตั้งแต่เลิกกับแฟนที่คบกันมา 8-9 ปีไป ตอนนี้ก็ใช้ชีวิตไปวันๆ ล่องรอยไร้จุดหมาย แพชชั่นในการทำงานคือเคลียร์หนี้สินที่ก่อไว้ ส่วนเรื่องผู้หญิงไม่ได้คุยกับใคร รู้สึกว่าตัวเองดูแลใครไม่ได้แน่ๆ loser จัดๆ

ท่านสมาชิกคนอื่นให้กำลังใจไปหมดแล้ว ผมขอให้แง่คิดแล้วกันนะครับ

"ทุกสิ่งที่เป็นไปล้วนเกิดจากตัวเราเอง" ท่านรู้สาเหตุทั้งหมดอยู่แล้วแต่เลือกใช้สิ่งเหล่านั้นเป็นข้ออ้างว่าเราอยู่จุดๆนี้ก็ถูกแล้ว ว่าง่ายๆคือใช้เป็นข้ออ้างให้เราสบายใจว่าอ๋อโอเค เราหนี้เยอะเราเก็บเงินไม่อยู่ เราไม่ทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่พอแฟนเลยทิ้งไป และเชื่อเถอะว่ามันจะเกิดขึ้นอีกแน่นอนในอนาคตเพราะท่านได้ตอกย้ำความเชื่อนั้นลงไปในบรรทัดล่างๆแล้ว

ก่อนอื่นเราต้องรักตัวเองก่อนครับ หากเรายังรักตัวเองไม่ได้แล้วใครล่ะจะมารักเรา เลิกโทษ เลิกด่า เลิกย้ำสิ่งไม่ดี เลิกฝังความเชื่อและความคิดลบๆให้กับตัวเองซักทีแล้วหันกลับมาให้กำลังใจ หันมาพูดดีกับตัวเองให้พร้อมปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงเป็นคนใหม่ที่ดีขึ้นเพื่อรอคว้าโอกาสใหม่ๆที่จะมาเราอย่างแน่นอนในอนาคต คิดแล้วลงมาทำด้วยนะครับ ถ้าอยากให้ผลลัพธ์เกิดขึ้น

ในความเห็นผมเลิกกันตอนเป็นแฟนนี่มันเรื่องธรรมดามากเลยนะครับ
มันเจ็บกันแค่ 2 คน และเวลาก็จะเยียวยาใจเราเอง
แต่ถ้าแต่งงานกันไปแล้วต้องเลิกกัน อันนี้สิเรื่องใหญ่ ไหนจะพ่อแม่และอื่น ๆ อีกมากมาย

สู้ ๆ ครับ พยายามทำตัวเราให้ดีขึ้นไม่ใช่เพื่อใคร เพื่อตัวเราเองในบทบาทใหม่ครับ

ลองเปลี่ยนความคิดดูครับ
ต้องอย่าดูถูกตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก

ทำตัวเองให้ฐานะดีกว่านี้ แล้วค่อยมีแฟน เพราะเราไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว มันไม่มีใครไม่มารอเราพัฒนา จะได้ไม่ต้องเสียใจอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ผมเลิกตอนอายุ 38 ปี ขอเขาแต่งงานแล้วแต่เขาขอเวลา
หลังจากนั้นก็ไม่เหมือนเดิม ผมรู้ว่าเขาคุยกับคนอื่น สุดท้ายก็เลิก
เสียดาย 7 ปีที่คบกัน แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะไม่แน่ใจว่าถ้าฝืนต่อไป
มันจะแย่กว่าเดิมหรือเปล่า....ตอนนี้ก็อยู่กับงาน ดูแลพ่อแม่..
ใช้ชีวิตของตัวเองไป ไม่หวังแล้วกับความรัก แต่ก็ไม่ได้ปิดกั้นตัวเอง
ถ้ามันจะมีก็มี จะไม่มีก็แล้วแต่โอกาสในชีวิตก็แล้วกัน..

ขอให้เจอคนที่รักเราจริง เข้าใจกันจริงๆ แรกๆมันยากที่จะลืมและทำใจ ขอให้ move on ได้โดยเร็วครับ