พอกันเลยแต่ผมจัดบ้าน+รถ แมร่มเลย
ตอนนี้อะหรออ เป๋จนจะล้มละครับ เงินเดือนชนเดือน

เหตุการณ์นี้ ไม่ใช่ความผิดของใครคนใดคนนึงครับ การเลิกกัน มันเกิดขึ้นได้

ตอนคบกัน คนสองคนก็ตกลงคบกัน ถ้าจะเลิกก็แปลว่า คนนึงเริ่มรู้สึกข้อตกลงตอนแรกมันเปลี่ยนไป

แต่ถ้าท่านคิดว่า เพราะเราเป็น loser รึเปล่า อะไรที่ทำให้ท่านคิดแบบนั้นครับ?

ผมว่ามันดีนะ ความคิดโทษตัวเองก่อน โทษคนอื่น เราจะได้กลับมาทบทวนความผิดพลาดเราแล้ว แก้ไขตังเองเพื่อเริ่มต้นอีกครั้งครับ

แต่ต้องระวัง เพราะถ้าโทษตัวเองมากเกินไป มันจะเริ่มซึมแบบดิ่งเลยครับ

ซึ่งถ้าท่านซึมมากๆ ผมว่าการระบายออกมาเยอะๆก็เป็นทางเลือกที่ไม่แย่ครับ

ผมก็เลิกในวัย 32 ผ่านไป 1 ปี ตอนนี้ใกล้ได้เริ่มใหม่ละ
สู้ๆครับ

ผมโดนทิ้งวัย31ปี พร้อมลูกสาวอีก1คน ชีวิตท่านไม่ต่างอะไรจากผมเลย มกราผมต้องไปขึ้นศาลไก่เกลี่ยหนี้อีกครับ แต่อีกๆม่กี่วันผมก็จะแต่งงานแล้ว สู้ๆนะครับ

ผมก็ไม่ต่างจาก แค่ไม่มีหนี้ แต่ก็ไม่ค่อยมีจะแหลก คือกัน

สู้ๆ ท่านไม่ได้เดียวดาย

คนที่ไม่ใช่คู่กันก็ปล่อยเค้าไป

เลิกกันแล้วก็ไม่สำคัญแล้ว ช่างเค้า โฟกัสกับตัวเอง

ไม่มีใครรู้ดีเท่าตัวเราเอง เราดีเราไม่ดีตรงไหน
ตรงไหนไม่ดีเราปรับปรุง ไม่ใช่เพื่อใคร
ไม่ใช่เพื่อพิสูจน์ให้คนเก่าเห็น ไม่ใช่เพื่อหาคนใหม่
แต่เพื่อตัวเองในวันนี้และวันหน้า

เรื่องแฟน เดี๋ยวมันก็มีคนที่ศีลเสมอกัน
เพราะงั้นถ้าเราทำตัวดี ขยันขันแข็ง
ทำมาหากิน พัฒนาตัวเอง
เดี๋ยวเราได้คนดีๆที่เสมอกันเองนั่นแหละ

ส่วนเรื่อง loser คนที่ตกมาอยู่ในสถานะย่ำแย่ สำหรับผมมันยังไม่ loser นะ กราฟชีวิตมันมีขึ้นมีลง
จะเป็น loser ก็ต่อเมื่อรู้ตัวแล้วยังปล่อยให้กราฟมันอยู่อย่างนั้นหรือยิ่งตกไปเรื่อยๆ นั่นล่ะ loser ของแท้
สมมติถ้าเป็นคนตกงานไม่มีอะไรเลย วันรุ่งขึ้นแม่งไปหางานอะไรก็ได้ ต่อให้เป็นได้แค่เด็กเสริฟ แต่มีความตั้งใจ
มีเป้าหมาย สำหรับผมแค่นั้นมันหลุกจาก loser แล้วแต่ต้องมุ่งมั่นแน่วแน่จริงๆนะ

ไม่มีใครรักเรา เราก็อยู่คนเดียวไปครับ ชีวิตคู่มันหนีไม่พ้นเรื่องเงิน เกิดวันไหนไปกันไม่ได้ไม่ว่าจะสาเหตุไหนๆ ก็ต้องปล่อย รักมากแค่ไหนก็ต้องปลงครับ รักตัวเราเองดีที่สุดครับ จะได้ไม่ต้องเจ็บ

สู้ๆครับท่าน

เมื่อเวลาเลิกกันเนี่ย คนเรามักจะเสีย Self esteem (ความยอมรับนับถือตนเอง)

เราไม่ดีพอ เราจนไป เราหล่อน้อยไป รถไม่หรู พากินดีๆไม่ได้ ดูแลไม่ได้ ไม่มีเวลา บลาๆๆๆๆๆ

ยิ่งถ้าพบว่า คนใหม่ของแฟนเก่าดีกว่าเราหลายๆอย่าง มันเหมือนยิ่งกดเราให้ยิ่งกว่าจมดิน

ผมก็ผ่านมาครับ หน้าที่การงาน เงิน คนใหม่ของแฟนเก่า ถ้าคิดรายปีก็ 4-5 เท่าของผม

หน้าตาฐานะทางสังคมก็คนละเรื่อง ไหนจะอนาคตที่มั่นคงแข็งแรงกว่า

กว่าผมจะช่างมัน กว่าผมจะเลิกสนใจ ใช้เวลาเป็นปีครับ (แฟนเก่าผมแทบจะคบคนใหม่ทันทีหลังจากเลิกกับผม)

ทุกวันนี้ก็ยังมีคิดบ้าง แต่ก็เลิกคิดได้เร็ว ช่างแม่งได้เร็วขึ้น

การเป็นลูซเซอร์ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรหรอกครับ ผมก็เป็น ใครก็เป็นได้

สำคัญตรงรู้ตัว ยอมรับตัวเอง และกลับมาเคารพตัวเอง นับถือตัวเองให้ได้

ที่ผ่านมาท่านก็พยายามมามากมาย ผ่านอะไรมามากมาย การประสบความสำเร็จในเรื่องเล็กๆ อย่างเรียน มต้นจบ มปลายจบ มหาลัยจบ หรือการมีงานทำ ก็นับเป็นความสำเร็จหนึ่งแล้วครับ

ใจดีกับตัวเองครับ อย่ากระทืบตัวเองมากนัก ปล่อยให้เวลาทำหน้าที่ของมัน

ทุกอย่างจะดีขึ้นครับ เชื่อผม

ค่อยๆใช้ชีวิตไปครับ แก้ไปทีละเรื่อง คลายไปทีละเงื่อน

ผิดก็ลองใหม่ เดี๋ยววันนึงมันจะคลี่คลายไปเอง

เป็นกำลังใจให้นะครับ

ผมวัย 33 ย่าง 34 เพิ่งหย่าขาดกับภรรยา หลังจากแต่งงานมา 9 ปี

มีลูกสาว วัย 6 ขวบ เพิ่งหย่าหมาดๆเลย 3 เดือน

แรกๆก็ทุกข์ พอตั้งสติ ก็เดินหน้าสู้ต่อ โฟกัสแค่ครอบครัว

แต่ที่อย่าลืม ตั้งสติ มองตัวเองก่อน ถ้าตัวเองยังไม่รัก ก็อย่าเพิ่งไปรักใคร

คนที่เป็นคู่ชีวิต อย่ารักสบาย ในวันที่มีหนี้ท่วมตัว ผมกัดฟันสู้คนเดียวมา 2 ปี

ไม่เคยบอกภรรยา แต่ภรรยาเลือกที่หาคนคุยใหม่ เพราะ ผมไม่มีเวลา น่าเบื่อ

ไม่ได้มีตังเปย์ ไม่มีเวลาไปเที่ยวไหน ซึ่งผมไม่เคยเรียกร้อง เธอต้องมาลำบากกับฉัน

ผมขอแค่อย่างเดียว แค่เลี้ยงลูกให้ดี อ้างว่าต้องมีภาระเยอะแยะ ทั้งที่ผมรายจ่ายเดือนเกือบ 60000

ในช่วงโควิด ไม่มีงาน เงินเดือนก็ 4 กว่าๆ ผมต้องผลักดันตัวเองขนาดไหน หาเงินมาเลี้ยงดู

ใช้หนี้ ใช้จ่ายในบ้าน แม่งมาทรยศแบบนี้ แล้วมาโทษผมไม่มีเวลา ฮค

เป็นกำลังใจให้ครับ เวลาจะเยียวยาทุกสิ่ง


ปล.สำหรับคนโสด เมื่อท่านมูฟออนแล้วลองศึกษาหลัก cum ของท่านศาสดา piyakun ก็ดีนะครับ

อายุ 30 ถือว่ายังไม่แก่มาก
ยังมีเวลาสร้างตัวอีกเยอะ

แนะนำว่าจากนี้ไปให้โฟกัสเรื่องพัฒนาตนเอง
อย่าอยู่แบบเรื่อยเปื่อยไปวันๆ

แค่เป็นคนดี ก็ดีและมีคุณค่ามากพอแล้วครับ ที่เหลือก็แค่สู้อย่าหมดไฟ

ผู้ชายโสดอายุ 30-40 เด็กเอ๊าะๆชอบครับเชื่อผม

ผมคล้ายๆกันนะ ตอนนั้น 31 แล้วซื้อบ้านทำเรือนหอแล้วแต่ยังไม่มีสินสอด จับได้ว่าได้เสียกับคนเรียน ป.โทด้วยกัน ยื้อตามเขาอยู่เกือบครึ่งปีจนเขาเอ่ยปากว่าขอให้เลิกยุ่งวุ่นวายกับชีวิตสักที พอได้ยินแบบนั้นตัดขาดทันทีไม่รู้ทำไมทั้งๆที่เรายื้อตามเขาอยู่นาน ขายบ้าน ขายรถ ขายทุกอย่างเตรียมจะไปอยู่กับญาติที่ไอซ์แลนด์(ถ้าตัดสินใจไวๆไปตั้งแต่ตอน 4 ปีที่แล้วคงดีคิดแล้วก็เสียดาย) พอมาอยู่ตัวคนเดียวจริงๆจังๆมันก็ดีไปอีกแบบนะสบายใจดี อยากทำไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป