เรื่องมีอยู่ว่า ในเดือนที่ผ่านมาคนในกลุ่มที่ทำงานอยากขายของออนไลน์กัน เลยสั่งของมาเพื่อขายต่อ

ปรากฏว่าดันมีอาหารทะเลอบแห้งอยู่เจ้านึง อยู่ใกล้บ้านผมพอดี 2-3คนในกลุ่มที่ลงขัน*กันเลยซื้อมาขาย โดยให้มาลงบ้านผมและให้ผมใส่รถเอามาที่ทำงานด้วย

ครั้งสองครั้งผมก็ไม่คิดอะไร แต่มันดันขายดีซะงั้น สั่งทีเกือบร้อยกล่อง จากถุงหิ้วก็กลายเป็นสองลังใหญ่ๆ อาทิตย์นึงต้องมีอย่างน้อยสองครั้ง

แต่ผมไม่ได้ขนลงให้นะ ให้มาขนกันเอง แต่บางครั้งก็เกรงใจพ่อกับแม่ที่อยู่บ้าน ยิ่งหลังๆสั่งมาแล้วไม่บอกผมด้วย ประหนึ่งเหมือนผมเป็นคนส่งของให้ยังไงก็ไม่รู้

ที่สำคัญคือผมไม่เคยได้อะไรเลย ถึงความจริงจะไม่อยากได้ก็เถอะ แต่แค่สงสัยว่าไม่เกรงใจกันบ้างเลยหรอ

แต่ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไง เพื่อนก็มีอยู่แค่นี้ ถ้าพูดไม่ดี เคืองกันแน่ๆ ที่สำคัญสุดเลยคือแฟนผมก็ไปลงขันกับเขาด้วย แถมผมคุยเรื่องนี้กับแฟน แฟนดันบอกผมคิดมากไป ไม่เห็นจะลำบากเท่าไหร่เลย เอ้า ใช่ดิ ผมคนขนหนิ

แบบนี้ผมควรทำยังไงดีครับ จนปัญญาจะหาทางออกละ ถ้าปล่อยไว้ผมว่าเรื่อยๆ ยาวแน่นอน ขอคำปรึกษาหน่อยนะครับทุกท่าน

***ปล.ขอแก้ไขนิดนะครับ การขายนี้มันไม่เชิงลงขันครับ คือต่างคนต่างโพสต์ขายแต่คิดยอดสั่งรวมกันเพื่อให้ได้จำนวนเยอะๆเพราะจะได้ราคาส่งครับ ซึ่งแฟนผมเนี่ย ขายได้น้อยกว่าใครเพื่อนเลย

เพื่อนกันจิง หนักใจอะไรทำไมพูดไม่ได้อะ

เพื่อนที่ทำงานครับ ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น แต่งงที่ทำไมทำเหมือนสนิทกับผมจัง

ทำไมรู้สึกว่ามันหักมุมอะ
หักตรงแฟนคุณเป็นหนึ่งในหุ้นส่วน แค่นี้ก็น่าจะจบแล้วนะครับ
ไปรับส่วยจากแฟนเอา

แฟนคุณลงขันด้วย = คุณลงขันด้วยครับ
จบ
ผมเป็นเพื่อนผมก็คิดงี้แหละ

ค่าขนครั้งละ 1 อ่าง

ธุรกิจแฟน ก็เหมือนธุรกิจเรา

ทำไปเถอะครับ

ถือว่าช่วยแฟน

เผื่อมันรวยเราจะได้เกาะมัน 5555

คิดค่าขน จบ

ปล. ต่อให้เป็นธุรกิจแฟน ก็ต้องแยกระหว่างส่วนลงทุนกับส่วนลงแรงนะ

อย่างบริษัท แม้แต่ประธานบริษัท ก็ยังให้เงินเดือนตัวเองเลย

ธุรกิจแฟน

อย่างแรกเลยนะครับ คือ เพื่อนๆในที่ทำงานไม่มีความเกรงใจครับ

ผมยังไม่เคยมีเพื่อนคนไหนใช้ฟรีๆเลยครับ ผมเองก็หิ้วของบ่อย เพราะเป็นเซลล์มาทั่วใต้ละครับ เวลาไปไหนรูทไหนโทรมาจองกับผมกันข้ามสัปดาห์กันทีเดียว ก็นะรถฟรี น้ำมันฟรี แถมทางผ่าน ไม่ได้เหนื่อยอะไร แต่ที่ผมบอกว่าเพื่อนของคุณไม่มีความเกรงใจตรงที่ ของผม ผมไม่เคยเรียกร้องอะไร แต่เขาจะให้เงินค่าเหนื่อยและค่าน้ำมันเสมอ แรกๆผมปฎิเสธ ไม่ยอมเอาไปจับยัดใส่กระเป่าคืนตลอดนะ แต่พอนานเค้า เขาเริ่มทำเป็นธุรกิจ ผมก็เฉยๆรับเงินมาเลยละกันเป็นค่าเหนื่อย ผมว่าตรงนี้แหละสำคัญ ถ้าเราต่างฝ่ายต่างเกรงใจซึ่งกันและกัน มันจะไม่ค่อยเกิดปัญหานี้ ในเมื่อเพื่อนคุณได้ของที่ต้องการโดยไม่เหนื่อยอะไร หรือ เอาไปค้าขายได้กำไร มันควรต้องมีจิตสำนึกให้คุณอยู่แล้ว

ผมว่าท่านอาจจะต้องเริ่มจากคุยกับแฟนก่อนครับ เพราะตอนนี้ บางทีเพื่อนคุณอาจจะมองถึงผลประโยชน์ร่วม เพราะคิดว่าแฟนคุณก็ได้กำไรเลยเป็นการให้ไปในตัว หากคุณเคลียร์กับแฟนเสร็จเข้าใจค่อยไปหามาตรการกับเพื่อนครับ

พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสครับ ท่านก็ลงขันไปด้วยเลย ท่านขนอย่างเดียวให้คนอื่นเอาไปขายท่านไม่ต้องรับผิดชอบเรื่องการขาย

เข้าใจ จขกท เนื้อไม่ได้กิน

เอาเป็นว่าบอกไปช่วงนี้ไม่อยู่บ้าน ส่งบ้านมรึงละกัน

ถ้าส่งบ้านเพื่อนค่าขนส่งเท่าไหร่

คุณชาร์จตรงนั้นเอา

ส่วนแฟน เป็นผมมีเอาคืน

ไม่ให้ค่าอะไรเลยหรอ

พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสครับ ขายแข่ง แถมตัดราคาไปเลย

มันเป็นแบบต่างคนต่างโพสต์ขาย แต่รวมยอดเดียวกันเพื่อให้ได้ราคาส่งอะครับ ทีแรกผมก็คิดงี้ แต่ผมคงขายไม่ได้สักกล่องแน่

ใช่ครับท่าน แล้วกำไรดีด้วย ผมมาคิดดู เขาไม่เสียอะไรกันเลยนะ แม้แต่แรง ไม่ต้องไปส่งต่อด้วย เพราะเขามาเอาถึงที่ทำงานเลย

เคยมีครั้งนึงผมลา วุ่นวายกันใหญ่ สุดท้ายต้องขับรถไปเอากันเอง ละก็บ่นให้ฟังว่าลำบากมากเลย ผมไม่อยู่ คงเคยชินกับความสบายไปแล้วมั้ง