คนเราบางทีการใช้จ่ายมันขึ้นตามเงินเดือน
ตอนเราเป็นเด็กเงินเดือนน้อย ภาษีสังคมน้อย การใช้จ่ายไม่ฟุ่มเฟือย

ตอนเราโตขึ้น ฐานะการงานดีขึ้น ตำแหน่งสูงขึ้น เงินเดือนสูงขึ้น ภาษีสังคมสูงขึ้น การใช้จ่ายเพิ่มขึ้น เช่น จากเดิมประเป๋าอะไรก็ได้ หลัง ๆ ต้องแบรนให้เหมาะกับตำแหน่ง บางคนไม่คิดอะไรก็โอเค บางคนคิดอีกแบบ ก็มีค่าใช้จ่ายเยอะขึ้น

ผมเติบโตมากับที่บ้านที่ทำธุรกิจส่วนตัวนะครับ รายได้เฉลี่ยต่อเดือนสมัย 20 ปีที่แล้วคือ 500-600k/เดือน แต่เนื่องจากมีพี่น้องหลายคน พ่อกับแม่ผมก็ตึงมากนะครับ ค่าใช้จ่ายในการใช้ชีวิตมันก็ต่างไป เลี้ยงข้าวพนักงานงี้ ค่าซองต่างๆ มันต้องมากกว่าปกติอยู่แล้ว ไหนจะค่าเล่าเรียนอีก ซึ่งส่งหลายคน ค่าใช้จ่าย x2 x3 เลยนะครับ

ขณะเดียวกัน พอเราโตมาแบบไหน เราก็มักจะใช้ชีวิตต่อไปแบบนั้น เช่นอาหารการกินต่างๆ เหมือนบาร์มันถูกเซ็ตมากแล้วน่ะครับ อย่างทุกวันนี้ผมเองก็ใช้เงินเก่งกับเรื่องกิน หรือเรื่องงานอดิเรกของตัวเอง เหมือนวิธีที่เราโตมาครับ (แต่ไม่ติดแบรนด์เนม) แล้วเราก็อยากหาเงินให้ได้เยอะๆ เพื่อจะได้มีชีวิตแบบที่เคยมีมาครับ หรือว่าอยากส่งต่อมาตรฐานเดียวกันให้กับลูกหลานของเราต่อครับ

ผมเห็นด้วยนะ กับการเลี้ยงดูสมัยก่อน ซึ่งผมก็เป็น ไม่จำเป็นต้องใช้งบประมาณมากนัก

แต่ด้วยสภาพสังคมที่เปลี่ยนไป การแข่งขันที่สูงขึ้น เทคโนโลยีที่ก้าวไกลขึ้นมาก บางทีปัจจัยให้คิดก็มากขึ้น

ตัวผมเอง สมัยเรียนก็ค่าเทอมระดับหลักร้อยมาตลอด ค่าใช้จ่ายชิวๆ มีเงินสามร้อยนี้นั่งผับกันยืดเลย
กลับกันครับ ส่งเสียลูกตอนนี้ แค่โรงเรียนระดับปานกลางก็หมื่นกว่าต่อเทอมแล้ว(รัฐบาล ห้องพิเศษ) ซึ่งผมเชื่อว่า"ถ้ามีกำลัง มีช่องทางทำมาหาเลี้ยงชีพพอ" และเด็กไปไหว ร้อยทั้งร้อยส่งเสียให้เขาได้เรียนให้ดีที่สุดครับ

ต่อเนื่องจากข้างบน ติดอาวุธต่อในระดับมหาวิทยาลัย ค่าใช้จ่ายไม่ขำเลย แต่ก็เช่นเดิม "ถ้าไหวก็กัดฟันดันกันไป"

ผมไม่แน่ใจนะ ว่าแนวความคิดคนทั่วไปเป็นยังไง แต่รอบๆตัว กลุ่มผู้ปกครองห้องพิเศษด้วยกัน แนวความคิดเหมือนกันนะ และขยายไปเรื่อยๆด้วย เห็นจากความต้องการเข้าเรียนห้องพิเศษ(โรงเรียนไม่ดังนัก)ก็ยังแข่งขันสูงมากครับ

เห็นด้วยอย่างมากครับ
รอบตัวเกือบทั้งหมดที่เห็นเลย มีบาร์ที่ได้รับมาอยู่แล้ว และพยายามผลักดัน/ส่งเสริมให้ดีกว่าบาร์นั้น

ผมเสริมตรงที่ปัจจัยรอบข้างดันขึ้นมาด้วย ซึ่งกลายเป็นบางทีจุดบาร์เดิมๆอาจจะไม่ปลอดภัยพอ
และด้วยกำลังที่พอไหวกัน จึงผลักดันต่อไป เพื่อให้เด็กยืนในจุดที่ปลอดภัยมากขึ้น และนั่นตามมาด้วยค่าใช้จ่ายทั้งนั้นครับในการส่งเสริม/ผลักดัน จึงทำให้ดูเหมือนเฟค/ไม่ประมาณตน

สมมุติ 100k
ผ่อนบ้าน 30k
ผ่อนรถ 17k
ให้ทางบ้าน 12k
ภาษีประกันสังคมกองทุนสำรอง 10k
เหลือใช้ 31k (ค่าน้ำมัน ค่าประกันรถ ค่าข้าว ค่าข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน เงินเก็บยามเกษียร)

เอาที่ไหนไปมีลูกที่มีคุณภาพชีวิตที่ดี สมมุติแต่งงาน *2 ให้เลยก็ไม่พอมีลูก

social desirability bias ป่ะ
คนที่เค้ารู้สึกว่าตัวเองเงินไม่เยอะก็จะไม่ตอบ หรือตอบเกินจริงไง มันเลยดูเยอะไปหมด
ส่วนตัวผมเงินเดือน48k อายุ27 ไม่มีภาระ คือเหลือเดือนละ15-30k สบายๆ แต่อันนี้คืออยู่บ้านพ่อแม่นะ ถ้าออกมาอยู่เองโดยให้คุณภาพชิวิตไม่ลดลงก็ไม่น่าเหลืออ่ะ

ไม่ว่าจะได้เท่าไหร่ ขอให้ลิส รายได้ - รายจ่ายออกมา มันจะเป็นคำตอบครับว่า คุณเป็นยังไง และต้องทำอะไรต่อ เพื่อให้เป็นตามเป้าหมาย หรือที่ฝันไว้ ไม่ต้องเปรียบเทียบกับคนอื่นเลย (ซึ่งในความจริงยากมากๆ )

วิศวกร toeic 600-700 ปสก8-10ปี ฐานเงินเดือน 25-30k ! ก็มีหลายคนครับ

มันแล้วแต่จังหวะแต่ละคน ถึงคุณเก่งแต่ถ้าโครงสร้างบริษัท ให้เท่าเนี้ย แล้วไม่ย้าย มันก็จะได้เท่านั้นล่ะ

กับบางคน รู้ตัวว่าไม่เก่ง แต่อยากได้เงินเยอะๆอะ เน้นหน้ามึนย้ายงานๆไปเรื่อยๆ
ก็จะได้เยอะกว่าคนที่เก่งแต่อยู่ที่เดิมด้วยซ้ำ