สืบเนื่องจากกรณีดราม่าที่รู้กันอยู่ ผมมีข้อมูลอยากจะให้ได้ทราบกันไว้

อ้างอิงจากมูลนิธิ หญิงชายก้าวไกล สถิติข่าวความรุนแรงทางเพศปี 2560 จากหนังสือพิมพ์ 13 ฉบับ พบมีข่าวความรุนแรงทางเพศ ทั้งหมด 317 ข่าว

สถิติเหยื่อผู้ถูกกระทำร้อยละ 60.6 พบว่าเป็นกลุ่มเด็กและเยาวชนอายุ 5-20 ปี โดยช่วง 11-15 ปีมีจำนวนมากที่สุด

สถานที่เกิดเหตุ ส่วนใหญ่เกิดในที่พักของผู้ถูกกระทำฯ, รองลงเกิดในที่พักของผู้กระทำ และเกิดเหตุในที่เปลี่ยว, ถนนเปลี่ยว ตามลำดับ

เมื่อลงลึกถึงความสัมพันธ์ของผู้กระทำและผู้ถูกกระทำ พบว่า ส่วนใหญ่เป็นคนรู้จักคุ้นเคยและเป็นบุคคลในครอบครัวกว่าร้อยละ 53 รองลงมา เป็นคนแปลกหน้า, ไม่รู้จักกัน ร้อยละ 38.2 และถูกกระทำจากคนที่รู้จักกันผ่านโซเชียล ร้อยละ 8.8

นี้คือเฉพาะที่เป็นข่าวนะ จากสถิติเชิงลึกโดยการประมาณ การคุกคามทางเพศร้อยละ 90% ไม่มีการแจ้งความดำเนินคดี และทุก ๆ 17 นาที จะมีคนถูกคุกคามทางเพศ 1 คน

และที่สำคัญคือ เหยื่อส่วนใหญ่เป็นเด็ก และผู้กระทำส่วนใหญ่เป็นคนในครอบครัว การคุกคามทางเพศมีความสัมพันธ์กับโครงสร้างอำนาจอย่างชัดเจน เรามักพุ่งเป้าไปที่การคุกคามทางเพศที่เป็นกรณีคนแปลกหน้า แต่การคุกคามทางเพศส่วนใหญ่ผู้กระทำเป็นผู้ความสัมพันธ์ใกล้ชิดที่มีลักษณะทางอำนาจสูงกว่า เช่น ผู้ปกครอง เจ้านาย รุ่นพี่ อาจารย์

มีบทวิเคราะห์ที่บอกว่าการที่การคุกคามทางเพศถูกทำให้มองว่าเป็นเรื่องปกติ มีปัจจัยอยู่ 3 อย่าง คือ normalize การทำให้มันเป็นเรื่องธรรมดา ใคร ๆ ก็ทำกัน คนอื่น ๆ ก็ทำกัน, romanticism การอ้างเหตุผลทำไปเพราะความรัก ความเอ็นดู, grolify การทำให้ไม่มีความผิด ไม่มีผลต่อเนื่อง ไม่ต้องรับผิดชอบ

อีกสิ่งที่สังคมไทยไม่ตระหนักคือ ผลกระทบต่อเหยื่อ โดยเฉพาะการ victim blaming ที่จะยิ่งซ้ำเติมเหยื่อ อย่างกรณีดราม่าล่าสุด ตอนนี้เด็กอาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อออกไปสู่สังคมภายนอก เริ่มรู้ขอบเขตของสังคมมากขึ้น เด็กอาจจะเริ่มรู้สึกว่าการสัมผัสแบบนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ควร เริ่มรู้สึกไม่ชอบ ต่อต้าน และจะเริ่มนึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ในอดีต จนกลายเป็นปมฝังใจและเริ่มโทษตัวเอง ถ้าไม่ได้รับคำแนะนำและคำปรึกษาที่ถูกต้องก็อาจจะพัฒนาไปสู่ภาวะทางจิตได้

อีกเรื่องที่อยากพูดถึงคือ มุมมองทางสังคมที่ขับเคลื่อนด้วยความเกลียด อย่างที่จะเห็นว่าเม้นหน้าแรก ๆ ของกระทู้หนึ่ง เต็มไปด้วยการแซะเฟมทวิต โดยไม่ได้เข้าไปพิจารณาถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในข่าวเลยว่ารายละเอียดเป็นยังไง บางคนในนั้นเป็นคนที่พอเป็นเรื่องการเมืองก็ด่าคนอื่นว่าสลิ่มด้วยซ้ำ แต่พอเป็นเรื่องนี้กลับตั้งธงไว้แล้วว่าอะไรที่เฟมทวิตออกมาเรียกร้อง จะต้องอยู่ฝั่งตรงข้าม โดยไม่สนใจเนื้อหาของประเด็นนั้นเลย

เฟมทวิตประสาทแดกมีอยู่จริง แต่ไม่ต้องแปลกใจ เพราะในสังคมก็ยังคนที่กรอบทัศนคติเป็นผลผลิตของสังคมชายเป็นใหญ่อยู่เต็มไปหมด (ในทุกเพศ) เฟมทวิตอาจจะมีวิธีในการเรียกร้อง ตรรกะในการโต้เถียง การกระทำที่ย้อนแย้ง แต่ไม่ได้หมายความว่าความเลวร้ายของความไม่เท่าเทียมทางเพศในสังคมที่คนพวกนี้พูดถึงหรือมีประสบการณ์ตรงไม่ได้เกิดขึ้นจริง

การแก้ปัญหาการคุกคามทางเพศยังเป็นหนทางอีกยาวไกลที่ซับซ้อน ยังต้องศึกษาและหาแนวทางปฏิบัติกันต่อไป แต่แนวทางในทางทฤษฎีคร่าว ๆ ค่อนข้างไปในทิศทางเดียวกัน นั้นคือการให้การศึกษาเรื่องเพศและการปฏิบัติตัวต่อผู้อื่นอย่างเหมาะสมแก่เด็ก และการกำจัดปัจจัยส่งเสริมทั้งสาม normalise, romanticism, glorify ออกจากสังคม

โลกขับเคลื่อนไปข้างหน้าทุกหน้า สังคมก็กำลังเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางใหม่ ๆ มุมมองเกี่ยวเรื่องเพศ สิทธิ และความเท่าเทียมทางเพศก็กำลังกลายเป็นบรรทัดฐานสังคมแบบใหม่ พวกคุณเลือกได้ว่าจะลองศึกษาหาข้อมูล เปิดใจพิจารณาสิ่งที่นักเรียกร้องนำเสนอ

หรือจะทำตัวเป็นผลผลิตคร่ำครึ่ของระบอบปิตาธิปไตย

การคุกคามในวัยเด็กมันส่งผลต่อการใช้ชีวิตมากๆนะ ผมคนนึงที่เคยถูกคุกคาม (ถึงตอนนั้นจะไม่รู้จักคำว่าคุกคาม) สมัยประถมต้น อันนี้คือเรื่องจริงๆเลย อยากจะแชร์เป็นอุทาหรณ์ ยิ่งเมื่อก่อนมันไม่ค่อยมีการรณรงค์อะไรพวกนี้ด้วย

มีพี่ข้างบ้านก็เป็นกลุ่มใหญ่ๆ 7-8 คน ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง ผู้ชายจะมีแค่ผมกับเพื่อนผมชื่อเอ้ (มารู้ทีหลังว่าเป็นกระเทย) ก็เล่นตามประสาเด็กแหล่ะ เล่นก่ออิฐก่อทราย ดีดลูกแก้ว โดดยางเรื่อยเปื่อย มาพีคตอนเล่นพ่อแม่ลูกเนี่ยแหล่ะ ด้วยความที่ผมเป็นผู้ชาย จะได้รับบทเป็นพ่อ แล้วกลุ่มพี่ๆผู้หญิงจะรับบทเป็นแม่เป็นลูกบ้าง มาพีคตรงพ่อกับแม่เนี่ยแหล่ะ ผมถูกบังคับให้ถอดเสื้อและทำลูกกัน ภาษาสมัยนั้นใช้คำว่าอึ๊บ ถอดเสื้อจริงๆเลยทั้งผมที่รับบทพ่อและบทแม่ ที่เหลือก็มายืนล้อมลง ตอนนั้นผมไม่มีอารมณ์นะ ปั้นจู๋ให้แข็งยังไม่ได้เลย พวกก็เชียร์ให้แหย่ ก็แหย่ไปนะ แต่มันไม่แข็งมันก็เลยไม่เข้า ก็ถูๆไปแบบไร้เดียงสา หลังจากนั้นก็มีมาเรื่อย จนกลายเป็นคำติดปากเลยว่า อึ๊บๆไหม ผมก็เนี่ยแหล่ะตัวโดนเลย โดนดูดปาก โดนให้ไปนอนทับแล้วทำตัวขยับๆ (เหมือนตอนซอย) โดนอมจู๋ที่สภาพเหี่ยวๆ และอีกหลายๆอย่าง พอหลังๆไอ้เอ้ (ที่เป็นกระเทย) โดยร่วมจอยด้วย มันก็หันตูดมาให้ผมอึ๊บ แต่ตอนนั้นโดนบังคับไง เขาให้ทำอะไรก็ทำ ก็เอาไปถูๆเหมือนเดิม

พอเห็นภาพเปลือยบ่อยเข้าๆ มันก็เลยเป็นภาพจำ ตอนอยู่บ้านก็รื้ออะไรไปเรื่อย จนเจอคำภีมหาเวทย์ของพ่อเข้าไป คลังหนังสือ X จากนั้นผมก็เริ่มเข้าห้องการเวลา เปิดดูทีละหน้า ภาพจำมันก็โผล่ขึ้นมา เราเคยเปลือยกายกับพี่ข้างบ้าน ในหนังสือก็เหมือนกัน มีดูดปากเหมือนกัน มีเสียบเหมือนกัน จนผมเริ่มหมกมุ่น ช่วงที่พ่อแม่ไม่อยู่ผมก็แอบไปเปิดหนังสือดู อ้อลืมบอก ช่วงที่ผมเจอคลังหนังสือ กิจกรรมอึ๊บๆผมเลิกกันไป เนื่องจากผู้ใหญ่จับได้ แก๊งพี่ผู้หญิงโดนด่ากัน บ้างก็ย้ายที่อยู่ ส่วนผมไม่โดนอะไรเพราะไม่รู้เรื่อง

ตัดมาที่ปัจจุบัน มันส่งผลถึงตอนนี้ของผมมาก ผมกลายเป็นคนขี้เงี่ยนไปโดยปริยาย ประถมนี่เน้นหนังสือ มัธยมนี่พัฒนาหน่อยเป็น CD หนังโป๊ แต่มีช่วงนึงคลั่งการ์ตูน X มากๆ พอ ม.4 เริ่มมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ครั้งแรกเสร็จไว แหย่ไป สองสามทีแตก แต่เรื่องสกิลนี่เป็นเองอัติโนมัติจากการเข้าห้องการเวลามา (Pramool, xonly, ฯลฯ) พอมหาลัยก็มีแฟน อันนี้ก็จัดกันทั้งวันทั้งคืน ช่วงปลายชีวิตมหาลัยที่โซเชียลมีอิทธิพลมากๆ คลิปหลุดมีให้ว่อน พอวัยทำงานก็มีแฟน ก็มีอะไรกันบ่อย เข้า Soccersuck, VK, PH แถมปัจจุบันมีทั้ง Onlyfan บลาๆ มันทำให้ผมกลายเป็นคนเงี่ยนที่สมบูรณ์

ป.ล. อันนี้เรื่องจริงๆนะ

จับด้วยความรัก หมั่นเขี้ยวลูก ก็พอเข้าใจนะ
แต่เมื่อคืนนี้ล้วงเป็นเด็กเลาจน์เลย น่าเกลียดสุดๆ ไม่ได้จับแล้วดูน่ารักสักนิดเลย
แต่คุณเอาสถิติมากางแบบนี้ ตัวเลขแบบนี้ ผมก็ไม่แปลกใจหรอก ขนาดผลโหวตใน ss
ยังมีคนมองว่าทำได้เป็นร้อยคนเลย

การคุกคามในวัยเด็กมันส่งผลต่อการใช้ชีวิตมากๆนะ ผมคนนึงที่เคยถูกคุกคาม (ถึงตอนนั้นจะไม่รู้จักคำว่าคุกคาม) สมัยประถมต้น อันนี้คือเรื่องจริงๆเลย อยากจะแชร์เป็นอุทาหรณ์ ยิ่งเมื่อก่อนมันไม่ค่อยมีการรณรงค์อะไรพวกนี้ด้วย

มีพี่ข้างบ้านก็เป็นกลุ่มใหญ่ๆ 7-8 คน ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง ผู้ชายจะมีแค่ผมกับเพื่อนผมชื่อเอ้ (มารู้ทีหลังว่าเป็นกระเทย) ก็เล่นตามประสาเด็กแหล่ะ เล่นก่ออิฐก่อทราย ดีดลูกแก้ว โดดยางเรื่อยเปื่อย มาพีคตอนเล่นพ่อแม่ลูกเนี่ยแหล่ะ ด้วยความที่ผมเป็นผู้ชาย จะได้รับบทเป็นพ่อ แล้วกลุ่มพี่ๆผู้หญิงจะรับบทเป็นแม่เป็นลูกบ้าง มาพีคตรงพ่อกับแม่เนี่ยแหล่ะ ผมถูกบังคับให้ถอดเสื้อและทำลูกกัน ภาษาสมัยนั้นใช้คำว่าอึ๊บ ถอดเสื้อจริงๆเลยทั้งผมที่รับบทพ่อและบทแม่ ที่เหลือก็มายืนล้อมลง ตอนนั้นผมไม่มีอารมณ์นะ ปั้นจู๋ให้แข็งยังไม่ได้เลย พวกก็เชียร์ให้แหย่ ก็แหย่ไปนะ แต่มันไม่แข็งมันก็เลยไม่เข้า ก็ถูๆไปแบบไร้เดียงสา หลังจากนั้นก็มีมาเรื่อย จนกลายเป็นคำติดปากเลยว่า อึ๊บๆไหม ผมก็เนี่ยแหล่ะตัวโดนเลย โดนดูดปาก โดนให้ไปนอนทับแล้วทำตัวขยับๆ (เหมือนตอนซอย) โดนอมจู๋ที่สภาพเหี่ยวๆ และอีกหลายๆอย่าง พอหลังๆไอ้เอ้ (ที่เป็นกระเทย) โดยร่วมจอยด้วย มันก็หันตูดมาให้ผมอึ๊บ แต่ตอนนั้นโดนบังคับไง เขาให้ทำอะไรก็ทำ ก็เอาไปถูๆเหมือนเดิม

พอเห็นภาพเปลือยบ่อยเข้าๆ มันก็เลยเป็นภาพจำ ตอนอยู่บ้านก็รื้ออะไรไปเรื่อย จนเจอคำภีมหาเวทย์ของพ่อเข้าไป คลังหนังสือ X จากนั้นผมก็เริ่มเข้าห้องการเวลา เปิดดูทีละหน้า ภาพจำมันก็โผล่ขึ้นมา เราเคยเปลือยกายกับพี่ข้างบ้าน ในหนังสือก็เหมือนกัน มีดูดปากเหมือนกัน มีเสียบเหมือนกัน จนผมเริ่มหมกมุ่น ช่วงที่พ่อแม่ไม่อยู่ผมก็แอบไปเปิดหนังสือดู อ้อลืมบอก ช่วงที่ผมเจอคลังหนังสือ กิจกรรมอึ๊บๆผมเลิกกันไป เนื่องจากผู้ใหญ่จับได้ แก๊งพี่ผู้หญิงโดนด่ากัน บ้างก็ย้ายที่อยู่ ส่วนผมไม่โดนอะไรเพราะไม่รู้เรื่อง

ตัดมาที่ปัจจุบัน มันส่งผลถึงตอนนี้ของผมมาก ผมกลายเป็นคนขี้เงี่ยนไปโดยปริยาย ประถมนี่เน้นหนังสือ มัธยมนี่พัฒนาหน่อยเป็น CD หนังโป๊ แต่มีช่วงนึงคลั่งการ์ตูน X มากๆ พอ ม.4 เริ่มมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ครั้งแรกเสร็จไว แหย่ไป สองสามทีแตก แต่เรื่องสกิลนี่เป็นเองอัติโนมัติจากการเข้าห้องการเวลามา (Pramool, xonly, ฯลฯ) พอมหาลัยก็มีแฟน อันนี้ก็จัดกันทั้งวันทั้งคืน ช่วงปลายชีวิตมหาลัยที่โซเชียลมีอิทธิพลมากๆ คลิปหลุดมีให้ว่อน พอวัยทำงานก็มีแฟน ก็มีอะไรกันบ่อย เข้า Soccersuck, VK, PH แถมปัจจุบันมีทั้ง Onlyfan บลาๆ มันทำให้ผมกลายเป็นคนเงี่ยนที่สมบูรณ์

ป.ล. อันนี้เรื่องจริงๆนะ

แม้จะเป็นสถานะพ่อลูก

แต่ดูแล้วจะอ้วก

มองพี่สอง จักรยานเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว

ล้วงขนาดนั้นแม่งไม่ใช่ความรักแล้วอะ อย่างกะล้วงเด็กเลาจน์ โคตรหื่นกาม กำลังสงสัยว่าเป็น Lolicon ป่าว

ร้อยละ 53 จัดเป็นตัวเลขที่อุบาทว์ ถ้ารู้ว่ามาจากไหนจริงๆ

ลูกสาวผม 4 ขวบ เตะตูดโยกทุกวัน เมียด่าทุกวัน เห็นตูดเด็กแล้วมันตีนครับ

มีหลายๆรูปชอบเอามือไปจับจิมิน้องแบบน่าเกลียดมากๆ ทำเพื่อไรวะนั่น

ขอโทษเถอะ น้ำเปล่าพุ่งเลย

เห็นมู้ ใน ss เมื่อวาน แบบ โห

ตอนแรกเห็นแค่บีบก้นนี่พอได้นะ แต่ไอ้ล้วงนี่ไม่ใช่ละ แม่เด็กก็ยังอุตส่าห์ถ่ายเอามาลงได้

ทำไมอ่านแล้วไม่รู้สึกหดหู่

555555555555 ของจริง

แก้การคุกคาม ด้วยการให้เมียคุกเข่า

การเคารพในร่างกายของเด็กเป็นเรื่องสำคัญ

ต่อให้เด็กคนนั้นจะเป็นลูกของเราก็ตาม