Not from R ก็พอ

ภาควิชาที่ผมเรียนในคณะวิทยา หนึ่งในมหาลัยรัฐที่แข่งงานบอล
อยากจะบอกว่าเพื่อนๆร่วมคณะ ทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้อง
หลายๆคนเรียนได้ห่วยแตก ทั้งลอกการบ้าน รีเกรด รอให้เพื่อนติว
ผ่านแบบเฉียดฉิว ไม่ต้องพูดถึงภาษาอังกฤษ
โชคดีอย่างนึงตอนรุ่นผม ยังไม่บังคับทำทีสิสจบ
มีวิชาเลือก แต่ต้องทำทีสิสจบ 99%ไม่เลือกลง(ผมก็เช่นกัน)

พอเรียนจบไปคนเก่งจะต่อโท และได้ไปเป็นอาจารย์มหาลัย
ที่เหลือ 30% ไปเป็นครู ซึ่งส่วนใหญ่กลับไปสอนที่บ้านเกิด
ไปเป็นครูโรงเรียนประถม!!! ครูมัธยมมีน้อยมาก
ถ้าคนที่เก่งๆชอบติวให้เพื่อน จบไปเป็นติวเตอร์กัน ดูรุ่งกว่าเป็นข้าราชการครูเยอะ

เห็นแล้วก็คิดว่าไม่แปลก การศึกษาบ้านเราถึงได้ห่วยแตก
เพราะขนาดเพื่อนที่จบม.รัฐดังๆ ผมยังไม่เชื่อในฝีมือเลย
จะให้มาสอนเด็กหรอ หึหึ แต่อาจจะเป็นคนสอนเก่งก็ได้(มั้ง?)

ทุกวันนี้จะสอบบรรจุครูเอง ครูยังต้องไปหาติวเตอร์อยู่เลย
จะไปเหลือห่าไรการศึกษาไทย พูดไปก็กลัวบาป
สำหรับผมการเป็นครูในแต่ละช่วงวัยมันใช้ความสามารถกันคนละแบบเลย
1. อนุบาลช่วงนี้ครูไม่ได้ต้องการคนเก่งเลย
2. ช่วงประถม ผมก็ยังคิดว่าความรู้ตรงนี้คือ Basic มากๆ แค่ต้องการคนที่มีความสามารถในการสื่อสาร การอธิบายที่ดีให้ได้
3. ช่วงมัธยม-มหาลัยเนี่ยของจริง ต้องการครูที่รู้จริงและอธิบายให้เด็กฟังเข้าใจได้อย่างง่าย

ตอนผมเรียนมัธยม พวกที่เรียนไม่เก่ง ตกแล้วตกอีก
ตอนเข้ามหาลัย เรียนครูกันทั้งนั้นเลย มันบอกว่าเรียนแล้วจบง่ายที่สุด