ขออนุญาตแสดงความคิดเห็น ในฐานะแพทย์ที่ทำงานอยู่ในรพ.ศูนย์ของรัฐบาลในภาคอีสานนะครับ

นโยบาย 30 บาท หรือ นโยบายหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้านั้น เป็นระบบที่ดีมากครับ ถือเป็นระบบสุขภาพในฝันเลยที่เดียว เอื้อประโยชน์ให้ประชาชนทุกคนสามารถเข้าถึงการรักษาพยาบาลที่มีมาตรฐานได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย

ประชาชนได้รับประโยชน์อย่างชัดเจนอยู่แล้ว ตรวจรักษาฟรี ผ่าตัดฟรี ค่ายาก็เกือบฟรี ถึงต้องจ่ายเพิ่มเติม ก็นับว่าน้อยมากเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน
ในฐานะแพทย์ที่ตรวจรักษาเอง ในหน้างานผมก็ชอบนะ ทำงานง่ายดีครับ ใครเข้ามาก็สั่งการรักษาได้เลย ไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน เช็คสิทธิ์ 30 บาทผ่านปุ๊บก็เรียบร้อย

แล้วทำไมหมอส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วยกับ 30 บาท?

เพราะประเทศไทยยังไม่พร้อมสำหรับระบบในฝันนี้ครับ และในระยะยาว มีโอกาสระบบรพ.รัฐจะเจ๊งกันหมดสูงครับ

เพราะ... การตรวจ การรักษา ต้องใช้เงิน รพ.ต้องมีค่าใช้จ่าย ค่ายา ค่าจ้างบุคลากร ค่าบำรุงพัสดุเก่า ค่าพัฒนาสร้างอะไรใหม่ๆ แต่เดิม รายได้ของรพ.รัฐ มาจากเงินสนับสนุนของรัฐบาลส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งโรงพยาบาลก็มีรายได้จากการเก็บค่ารักษาจากผู้ป่วย รพ.รัฐก็พออยู่ได้ ส่วนกำไรที่พอจะมี ก็นำมาใช้เป็นงบพัฒนา และก็ใช้ในการสงเคราะห์ผู้ป่วยที่ไม่สามารถจ่ายเงินเองได้ แต่ในเมื่อรัฐบาลออกนโยบายมาว่า ผู้รับบริการไม่ต้องจ่ายเงิน รายได้ของรพ.รัฐทั้งหมด ก็จะมาจากเงินที่รัฐบาล "บอกว่าจะจ่ายให้" ใช่ไหมครับ ในทางปฏิบัติก็คือ เวลามีค่าใช้จ่ายเกิดขึ้น ให้รพ.ออกไปก่อน แล้วค่อยส่งบิลไปคิดกับรัฐบาล (สปสช.) อีกทีหนึ่งครับ (ซึ่งเขาจะมีหลักการพิจารณาอีกที ว่าที่เราขอเบิกไปน่ะ มันสมควรจ่ายให้ไหม? ว่าแต่.... เงินมันใช้ไปแล้วอะครับ ถ้าท่านไม่จ่ายคืน รพ.ผมจะเอาที่ไหนมาใช้?)

มันเป็นการผลักภาระค่าใช้จ่ายจากภาระส่วนบุคคล ไปเป็นภาระของประเทศ

ติดตรงที่ว่าประเทศเราดันไม่มีตังก์จ่ายนี่สิครับ
ประเทศไทยไม่ใช่ประเทศร่ำรวยเลย เรายังติดหนี้นู่นนี่นั่นอยู่อีกตั้งเยอะแยะ (แถมยังจะไปกู้เขาเพิ่มอีกแน่ะ)

จู่ๆก็มีรายจ่ายตรงนี้เพิ่มขึ้นมหาศาล รัฐบาลไม่มีทางมีตังก์จ่ายคืนให้รพ.ได้ครบ รพ.รัฐก็ติดตัวแดง ขาดทุนกันระนาวสิครับ
คราวนี้ต้องรัดเข็มขัดครับ ยาใหม่ๆ ดีไม่ดีไม่รู้ แต่ถ้ารัฐไม่อนุมัติก็จ่ายไม่ได้นะครับ (อย่าด่าหมอนะ)
คนไข้มาใช้บริการมากขึ้น งานหนักขึ้น(จริงๆนะ) แต่ค่าตอบแทนบุคลากรไม่เพิ่ม (โดนลดด้วยนะครับ T_T)
รัฐ"สั่ง" ให้พัฒนาคุณภาพการบริการ แต่ไม่สนใจคุณภาพชีวิตผู้ปฏิบัติงาน
แล้วคนทำงานที่ไหนจะอยากอยู่กับสถานพยาบาลของรัฐต่อครับ

ปัจจุบัน ระบบสาธารณสุขไทยต้องเรียกว่าอยู่กันแบบกระอักเลือดครับ
รัฐบาลยังคงต้องจ่ายค่าใช้จ่ายมหาศาลในการรักษาสัญญาต่อประชาชนที่ได้ให้ไปแล้ว และรพ.รัฐยังคงขาดทุน
แต่เริ่มไปแล้วย่อมไม่สามารถถอยกลับได้ และการเรียกเก็บภาษีเพิ่ม ยังไม่สามารถทำได้
ทางรอดก็คือการต้องยอมปรับลดมาตรฐานการรักษา? และการตัดสิทธิ์ต่างๆ ดังที่เห็นกันอยู่ในปัจจุบัน

ระบบประกันสุขภาพถ้วนหน้า หรือ 30 บาท หากจะให้ประสบความสำเร็จ ในระบบต้องเน้นการพัฒนาระบบสาธารณสุขมูลฐาน เน้นการป้องกันโรค การพัฒนาระบบอนามัยเพื่อให้ประชาชนเข้าถึงได้ง่ายที่สุด ประชาชนต้องมีความรู้ในการดูแลตนเองที่ดี รักษาโรคแต่แรกเริ่มเพื่อลดค่าใช้จ่ายที่สูงในการรักษาโรคซับซ้อน ต้องทำส่วนนี้ให้สำเร็จก่อน จึงค่อยเริ่มใช้ระบบ
ส่วนด้านรัฐก็ต้องมีฐานรายได้ที่มั่นคงพอที่จะใช้ในค่าใช้จ่ายตรงนี้ นั่นคือต้องมีอัตราประชากรที่เสียภาษีที่มากถึงระดับหนึ่ง จึงจะใช้นโยบายนี้ได้อย่างได้ผลและไม่ขาดทุนในระยะยาว

ก่อนนั้นประเทศไทยกำลังพัฒนาไปในทิศทางนั้นแหละครับ แต่เรายังไปไม่ถึง เมื่อสาธารณสุขมูลฐานและประชาชนยังไม่พร้อม โรคซับซ้อนก็ยังมีมาก เงินที่รัฐต้องจ่ายจริงย่อมสูงกว่าค่าเฉลี่ยที่ประมาณการ
ผมไม่เถียงเลยว่า ระบบ 30 บาท เป็นระบบที่ดีมาก มีข้อดีมากมายมหาศาล ผมจะมีความสุขมากถ้าไม่ติดตรงที่ว่า
มันก็มาคู่กับภาระอันหนักหน่วงเหมือนกัน ซึ่ง เราพร้อมจ่ายแล้วหรือ?
ประเทศที่รวยกว่าเรามากๆอย่างจีน เขายังไม่กล้าทำเลยครับ

มันให้ความรู้สึกเหมือนกับเราเป็นพนักงานกินเงินเดือนคนนึง แต่ดันไปถอยเฟอร์รารีมาขับ
รถดีไหม?... แรกๆดีครับ คนขับ(หมอ)สบาย คนนั่ง(ผู้รับบริการ)ก็ชอบไปถึงจุดหมายเร็วขึ้น เพื่อนรอบข้างชื่นชม
แต่ต่อมา เงินเริ่มไม่ค่อยพอ ไม่มีเงินบำรุงรักษา รถที่ควรจะดี ก็อาจไม่ดีเท่าที่ควร
แถมถ้าวันดีคืนร้าย หมุนเงินพลาดนิดเดียว ไม่มีเงินจ่ายค่าผ่อนรถ อาจถูกยึดรถคืน คราวนี้ละยิ้มเลยละครับ

ในความรู้สึกของผม นโยบาย 30 บาท ถูกเร่งประกาศใช้เร็วเกินไป ไม่ว่าจะเพื่อเรียกคะแนนเสียงทางการเมือง หรืออะไรก็แล้วแต่
เราดันทะลึ่งซื้อเฟอร์รารีมาแล้วครับ จะคืนก็ไม่ได้ แต่จะขับม้นได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่ยังไม่รู้
แน่นอนครับ คนที่ซื้อมันมา คนที่ประกาศใช้นโยบายย่อมเชื่อว่าเขา "เอาอยู่"
แต่คนในอย่างพวกผมย่อมรู้ดีว่าการเดิมพันนี้มันเสี่ยงมากๆๆๆๆแค่ไหน
ก็ได้แต่พยายามประคองกันไปแบบรากเลือด เหมือนที่ทำกันอยู่ทุกวันนี้
หากสำเร็จ ไทยเราจะเป็นหนึ่งในประเทศทีมีระบบบริการสุขภาพที่ดีที่สุดในโลก

นั่นคือหากเราไม่ถูกยึดรถ ล่มจม และล้มละลายไปเสียก่อนนะครับ
T_T  

น่าจะบอกว่า...ระบบบัตรทองกำลังทำให้ระบบสุขภาพไทยล้มเหลวมากกว่าค่ะ

เราไม่ขอบอกว่าบัตรทองเป็นนโยบายที่ไม่ดี...เป็นนโยบายที่ดีค่ะ
แต่คนไทยยังไม่พี้อมกับระบบนี้

ระบบบัตรทอง มันจะมีประสิทธิภาพก็ต่อเมื่อคนที่อยู่ในระบบรู้จักดูแลตัวเองค่ะ
กินอาหารที่มีประโยชน์ ออกกำลังกาย ไม่สูบบุหรี่ เมาไม่ขับ มีความรู้ในการดูแลสุขภาพตัวเองในเบื้องตัน

...ที่นี้ลองย้อนกลับมามองคนไทยกันเองแล้ว...มีสักแค่ไหนกันคะที่สามารถทำได้ตามนั้น
สาเหตุการเสียชีวิตส่วนใหญ่ของคนไทย ไม่ใช่โรคติดเชื้อ...แต่เป็นโรคทำตัวเอง ที่เกิดจาการไม่ดูแลสุขภาพของตัวเอง

ระบบสุขภาพของไทยตอนนี้เป็นแบบซ่อมสุขภาพ...ทั้งๆที่มันควรจะเป็นสร้างสุขภาพค่ะ

ในเรื่องของเงิน...ของฟรีไม่มีค่า...คำพูดนี้คงจะไม่เกินไปนัก
พอคนเห็นว่าไปหาหมอได้ฟรีๆ ค่ายาก็ฟรี...ก็มีคนจำนวนไม่น้อยเลยที่ไม่สนใจดูแลสุขภาพตัวเองแล้วก็มาเข้ารับการรักษาที่โรงพยายาลเรื่อยๆ
จนรายจ่ายมันมากกว่ารายรับมากมาย ตอนนี้ก็มีโรงพยาบาลหลายๆแห่งที่ฐานะทางการเงินติดตัวแดง
ลูกจ้างตกเบิกแล้ว ตกเบิกอีก จนต้องไปกู้เงินมาใช้รายเดือนมีให้เห็นอยู่ทั่วไป

...ถามว่าเพราะอะไร...ก็บัตรทองนี่ล่ะค่ะ

...ลูกจ้างที่รู้ว่าไม่ได้เงินเดือน...ใครเขาจะอยู่คะ
...บริษัทยาที่รู้ว่าจะได้ค่ายา...ใครเขาจะขายยาให้คะ
...ไหนจะค่าเครื่องมือ...อุปกรณ์สารพัด...ของพวกนี้ไม่ได้ถูกเลยนะคะ
...ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการพัฒนาเทคนิค วิธีการรักษาแบบใหม่ๆเลยค่ะ

พอบุคลการทยอยออก งานมันก็จะโหลดไปที่คนที่ยังอยู่
ต่อไปโรงพยาบาลรัฐถ้าไม่ใช่นักบุญผู้อุทิศตัว ทำงานเช้ายันเย็น ไม่ต้องกินข้าว เงินเดือนรอตกเบิกได้ไม่มีปัญหา ก็คงไม่มีใครอยู่หรอกค่ะ

พอสถานการณ์เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ที่นี้ก็จะถึงจุดที่ล้มเหลวของระบบสาธารณสุขเข้าจริงๆแล้วค่ะ
...โรงพยาบาลรัฐจะเหลือแต่เด็กใหม่ใช้ทุน หมอเก่าๆ ประสบการณ์มากๆ พยาบาล นักเทคนิคที่เชี่ยวๆ ก็ออกกันหมด
...ยาก็ไม่มี อุปกรณ์ก็ไม่มี...

สุดท้ายโรงพยาบาลเอกชนก็จะกลายเป็นที่พึ่งของประชาชน...แล้วค่ารักษาล่ะค่ะ
เงินไม่มี...ถ้าไม่ฉุกเฉินเค้าก็ไม่รักษาหรอกนะคะ...ธุรกิจ...คือ...ธุรกิจค่ะ

ฟังดูเลวร้ายมากเลยใช่ไหมค่ะ ดูไม่น่าเป็นไปได้เลยไหมคะ
แต่ถ้าปล่อยแบบนี้ต่อไป เป็นไปได้แน่ๆค่ะ แต่อาจจะเป็นสัก 20-30 ปีข้างหน้า  

ปัญหาที่คุณเจ้าของกระทู้ว่ามานั้นจริงเลยทีเดียว
แต่ผลมันออกมาเห็นในขณะนี้ไม่ชัดเจน อีก 5-10 ปีข้างหน้าภาพการโหลดงาน และค่าบริการการรักษาจะชัดเจนยิ่งกว่านี้

ความต่างของค่ารักษาอีก 5 ปีข้างหน้าจะแพงขึ้นแบบคนไม่มีประกันจ่ายเองไม่ได้เลย
ถึงโครงการ 30 บาทจะทำให้ประชากรได้เข้าถึงการรักษามากขึ้น ง่ายขึ้น สะดวกขึ้น
แต่ตอนนี้เงินในโครงการเป็นระบบเอาเงินอนาคตมาใช้ คือ รักษาไปก่อน(พยายามให้มีการรักษาในงบที่ต่ำสุดเท่าที่ทำได้)
แล้วเอายอดการรักษาไปเบิกกับรัฐ ในบางรายค่ายา 500 เบิกได้ 2000 บางราย 50000 เบิกได้ 2000
มันยากที่พยุงค่ารักษา ค่ายา ให้รพ.สามารถดำเนินการต่อไปได้ในอนาคต

เราอยากให้มีโครงการนี้นะ แต่มันจะทำได้นานแค่ไหน?
มองแบบความเป็นจริง ยาเป็นต้นทุน ค่าแรงบุคคลากรทางการแพทย์เป็นต้นทุน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเสื่อมสถานที่ อุปกรณ์เครื่องมือเป็นต้นทุน
และด้วยโครงการนี้ ทำให้มีร่ายจ่ายเพิ่มขึ้น สวนทางกับรายรับที่ต่ำลง
ถ้ารัฐบาลประเทศเรามีเงินอุดหนุนมันไปตลอด มันย่อมดีกับประชากร
แต่คำถาม? มันมีเงินเหรอ?
ตอนนี้งบก็ถูกตัดหั่นลดลงไป เพราะรัฐไม่มีงบอุดหนุน จ่ายเงินให้รพ.ล่าช้า แล้วรพ.จะเิอาทุนที่ไหนไปจ่ายค่ายาที่ต้องจ่ายให้ผู้ป่วย?
รพ.ต้องซื้อยาให้ถูกลง ต้องใช้ยาที่ผลิตในประเทศที่ราคาถูกกว่า ประสิทธิภาพน้อยกว่า
ยาที่จำเป็นต้องใช้ในการรักษาให้ดีที่สุด จ่ายไม่ได้เพราะอยู่นอกบัญชีที่นโยบายนี้จะจ่ายให้ได้
ในระยะแรกของโครงการเราไม่เห็นผล เพราะรพ.ที่เข้าโครงการยังพอมีทุนหมุนเวียน
แต่ตอนนี้ทุนมันหดลงไปเรื่อยๆ เพราะไม่มีงบมาช่วยเหลือ
รพ.ก็ออกจากโครงการไป ที่ฝืนอยู่ไปก็ต้องลดระดับการรักษา ด้วยการลดคุณภาพยา
(โอเค ถ้าโรคที่ผุ้ป่วยเป็นใช้ยาที่ประสิทธิภาพลดลงแล้วไม่เป็นไร ถือว่าผู้ป่วยโชคดีไป แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะโชคดีเท่ากันหมด)

อีกหน่อยโครงการนี้ก็คงหดลงไปเรื่อยๆ

โครงการนี้มันดีจริงๆ แต่ประเทศเราไม่มีงบประมาณมากพอจะทำให้มันดีกับประชาชนตลอดกาลค่ะ
มันจะดีในช่วง 10 ปีแรก หลังจากนั้นระบบบริการสาธารณสุขจะล่ม
หมอที่จะทำงานรพ.รัฐจะยิ่งหดตัวลง
พยาบาลยิ่งลำบากกว่า เพราะการตัดงบทำให้ไม่ไดรับการบรรจุเข้าทำงาน เงินเดือนจะต่ำกว่าที่ควร รวมไปถึงไม่ได้รับสวัสดิการ
บุคคลากรทางการแพทย์ก็คนนะคะ ทุกคนจะหนีเข้าสู่รพ.เอกชน
รพ.รัฐจะให้บริการต่ำลงเรื่อยๆ ทั้งในแง่คุณภาพและจำนวน เพราะขาดแคลนงบประมาณ
รพ.เอกชนจะให้บริการดีขึ้น และเก็บค่ารักษาแพงขึ้นเพราะเข้าสู่ระบบผูกขาด

ไม่ต้องตอบอะไรเราค่ะ มองตอนนี้กับ 10 ปีก่อน
แล้วรอผลอีก 10 ปีข้างหน้า
ยาหวานตอนนี้ แค่พยุงอาการ โรคไม่หายขาด อีก 10 ปีแสดงอาการตอนนั้นก็รักษาไม่ทันแล้ว

ทุกท่านที่ได้รับประโยชน์จากโครงการนี้เราดีใจด้วยจริงๆ แต่เสียดายแทนที่มันจะอยู่บริการในระดับนี้ได้อีกไม่นาน



 

30 บาทมันอยู่ได้แหละครับ เพราะงบประมาณของ 30 บาทก็ประมาณ 2 แสนล้าน พอดิบพอดีกับงบสาธารณะสุข

มันก็อยู่ของมันไปได้เรื่อยๆแหละครับ เพียงแต่สาธารณสุขก็ไม่มีงบไปทำอย่างอื่น ไม่มีงบไปสร้างโรงพยาบาลเพิ่ม ซื้อเครื่องมือ ซ่อมแซมเครื่องมือ

ก็อยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆก็ได้ครับ แต่อนาคตอย่ามาเรียกร้องว่า รพ รัฐ ทำไมมันห่างกับ รพ เอกชน ราวฟ้ากับเหวขนาดนี้ละกัน

เห็นเลขขาดทุน แต่ไม่มีใครคิดจะแก้ ปล่อยไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เน่าเหมือนการบินไทย การรถไฟล่ะ