ไม่รู้ใครเป็นเหมือนผมมั้ยนะ ตั้งแต่จบมาไม่เคยมีความคิดจะไปทำงานที่ กทม เลย (ผมเป็นคน ตจว) เพราะไม่ชอบรถติด และชอบบ้านนอก ธรรมชาติมากกว่า แล้วก็มักจะโดนถามจากที่ทำงานว่าโปรไฟล์ดีประมาณนึง น่าจะมีงานดีๆตำแหน่งดีๆใน กทม ได้ไม่ยาก ทักษะภาษาก็อยู่ในระดับสูง จริงก็เคยไปสัมภาษณ์ครั้งนึงตอนปีสองปีก่อน ละก็ได้งานแล้ว เป็นบริษัทข้ามชาติในไทย แต่วันเซ็นสัญญา ผมไม่ไปเซ็น หนีกลับบ้านเลย เพราะอึดอัด
ส่วนเรื่องเงินเดือนอันนี้ไม่เป็นปัญหาหรือปัจจัยกับผมเท่าไหร่เพราะ ตจว ใช้เงินน้อยมาก ภาระก็ยังไม่มี

ถ้าจบใหม่ไฟแรง มีกำลัง ยังไงก้ควรหางานตามเมืองใหญ่เพื่อโอกาสในการพัฒนาตัวเอง คอนเนคชั่น ต่างๆและการขยับขยายสายงาน

ท่านทำไปสักสอง สามปี หรือเท่าที่ไหวค่อยย้ายกลับ ตจว.ก้ได้ เเต่ถ้ามีเหตุจำเป็นอันนั้นก็เป็นอีกเรื่องนะ

เพื่อนผมหลายคนก้คิดแบบท่านเนี่ยแหละ ไปๆมาๆไปติดอยู่ในเซฟโซนตัวเอง พอถึงจุดนึงที่อยากก้าวหน้าก้เข้ามาหางานใน กทม.แข่งกับเด็กๆลำบาก กลายเป็นหมดไฟไปดื้อๆ

ถ้าคิดว่าความสามารถเหมาะสมกับเงินเดือนที่ได้รับก้ไม่มีใครว่าอะไรได้หรอก แต่เป็นผมเสียดายความสามารถ รถติด แออัด มันไม่ใช่ข้ออ้างของเด็กจบใหม่ในการหางานอะ เรื่องพวกนี้เราแก้ไขเองได้นะ ก้เลือกที่พักให้เหมาะสม หางานที่อยู่ชานเมืองนิดนึงก้ได้

**เพิ่มข้อความนิดนึง คือไปทำงานต่างจังหวัดถ้าไม่ใช่งานราชการ ธุรกิจส่วนตัว งานเกษตร หรืองานเฉพาะทางที่ตจว.ดีกว่า กทม. ยังไงก็ไม่ควรไปสำหรับเด็กจบใหม่ ตอนนี้คุณอาจไมเ่ห็นภาพ เเต่ลองมองไปอีก 5 ปี เทียบกับเพื่อนคุณในสายงานเดียวกัน เเล้วลองเทียบความก้าวหน้ากันดูตอนนั้นคุณจะเห้นชัด

***งานตจว.ทั่วๆไปมักจะถูกกดเงินเดือนโดยปกติ คือเงินเดือนน้อยตามค่าครองชีพบริเวณนั้น กับงานที่ใช้งานคุณได้ไม่เต็มความสามารถเเละให้เงินเดือนคุณได้เเค่นั้น เช่นคุณมี100 เค้าใช้ความสามารถคุณได้เเค่50 คุณก้ได้เงินเเค่ 50 งานเเบบนี้เเหละเจอทางตันไว ไม่เกิดการพัฒนาใดๆ ซึ่งผมเกรงว่างานคุณจะเข้าข่ายนี้

****อย่างผมก็คน กทม.เเต่กำเนิด เเต่เป็นวิศวกรทำงานโรงงาน ถ้าจะทำงานโรงงานผมก็ต้องย้ายออกไปทำงานตามนิคมเหมือนกัน พอถึงจุดหนึ่งที่อิ่มตัวเเล้วก้อาจกลับมามองหาลู่ทางใหม่ๆมาทำสายออฟฟิสส่วนกลาง สายเซล ในกทม.เเทน นั่นคือสิ่งที่ผมวานแผนไว้ ประเด็นสำคัญคือคุณมองอนาคตการทำงานของคุณว่าเป็นยังไงในอีก 5-10 ปีต่อจากนี้ล่ะครับ?

ทำงานในกทม.ได้ไม่กี่วันผมมองหาช่องทางออกมาทำงานตจว.เลย

เป้าหมายก็คือหางานที่ทำและมั่นคงในสายงานของเราเองในตจว.​

ผมไม่อยากเสียเวลาเก็บเเงินก้อนหรือทำงานเก็บเงินแล้วเกษียณ​ตัวเองค่อยออกมา​

หลังจากได้ออกมา​ ตอนนี้เงินเดือนผมน้อยกว่าเพื่อนในออฟฟิตกว่าครึ่ง​ แต่ผมเวลาหลังเลิกงาน(ออกกำลังกาย)​ มีเวลาตอนเช้าที่ไม่ต้องเสียเวลากับรถติด(ผมเดินไปทำงาน)​

นอกจากรายได้ที่ลดลงที่ผมต้องแลก​ คุณภาพชีวิตผมดีขึ้นมากนะ

จบใหม่ผมอยากให้ทำในกทม.สัก 2-3ปีนะครับ

หาบริษัทใหญ่ๆทำงาน ไม่ใช่แค่จะได้ปสก.ตามสายงานแต่จะได้

เปิดโลก เปิดหูเปิดตา เข้าถึงเครื่องมือระบบการทำงานหลายๆอย่างด้วยครับ

เห็นภาพใหญ่ๆ แล้วพอเราไปทำสเกลเล็กมันจะเข้าใจง่ายขึ้นเยอะ

ลาออกมาทำงานบ้านเกิดแม่ละครับ สบายใจแถมสบายเงิน อยู่กทม.ปวดหัวรถติดวุ่นวาย

เอาจริง ถ้าคุณไม่ได้เกิดใน กทม ก็ยากที่จะอินกับความแออัดนี้ได้

ถ้าต้องมาตั้งรกรากใหม่ยิ่งยากไปใหญ่ เพราะอาศัยห้่องเช่า บ้านเช่า ที่คับแคบ

ในขณะที่ในบ้านเกิด สามารถมีบ้าน พื้นที่ ที่กว้างกว่า ในราคาที่ถูกกว่าด้วย

ถ้าจบใหม่ไฟแรง มีกำลัง ยังไงก้ควรหางานตามเมืองใหญ่เพื่อโอกาสในการพัฒนาตัวเอง คอนเนคชั่น ต่างๆและการขยับขยายสายงาน

ท่านทำไปสักสอง สามปี หรือเท่าที่ไหวค่อยย้ายกลับ ตจว.ก้ได้ เเต่ถ้ามีเหตุจำเป็นอันนั้นก็เป็นอีกเรื่องนะ

เพื่อนผมหลายคนก้คิดแบบท่านเนี่ยแหละ ไปๆมาๆไปติดอยู่ในเซฟโซนตัวเอง พอถึงจุดนึงที่อยากก้าวหน้าก้เข้ามาหางานใน กทม.แข่งกับเด็กๆลำบาก กลายเป็นหมดไฟไปดื้อๆ

ถ้าคิดว่าความสามารถเหมาะสมกับเงินเดือนที่ได้รับก้ไม่มีใครว่าอะไรได้หรอก แต่เป็นผมเสียดายความสามารถ รถติด แออัด มันไม่ใช่ข้ออ้างของเด็กจบใหม่ในการหางานอะ เรื่องพวกนี้เราแก้ไขเองได้นะ ก้เลือกที่พักให้เหมาะสม หางานที่อยู่ชานเมืองนิดนึงก้ได้

**เพิ่มข้อความนิดนึง คือไปทำงานต่างจังหวัดถ้าไม่ใช่งานราชการ ธุรกิจส่วนตัว งานเกษตร หรืองานเฉพาะทางที่ตจว.ดีกว่า กทม. ยังไงก็ไม่ควรไปสำหรับเด็กจบใหม่ ตอนนี้คุณอาจไมเ่ห็นภาพ เเต่ลองมองไปอีก 5 ปี เทียบกับเพื่อนคุณในสายงานเดียวกัน เเล้วลองเทียบความก้าวหน้ากันดูตอนนั้นคุณจะเห้นชัด

***งานตจว.ทั่วๆไปมักจะถูกกดเงินเดือนโดยปกติ คือเงินเดือนน้อยตามค่าครองชีพบริเวณนั้น กับงานที่ใช้งานคุณได้ไม่เต็มความสามารถเเละให้เงินเดือนคุณได้เเค่นั้น เช่นคุณมี100 เค้าใช้ความสามารถคุณได้เเค่50 คุณก้ได้เงินเเค่ 50 งานเเบบนี้เเหละเจอทางตันไว ไม่เกิดการพัฒนาใดๆ ซึ่งผมเกรงว่างานคุณจะเข้าข่ายนี้

****อย่างผมก็คน กทม.เเต่กำเนิด เเต่เป็นวิศวกรทำงานโรงงาน ถ้าจะทำงานโรงงานผมก็ต้องย้ายออกไปทำงานตามนิคมเหมือนกัน พอถึงจุดหนึ่งที่อิ่มตัวเเล้วก้อาจกลับมามองหาลู่ทางใหม่ๆมาทำสายออฟฟิสส่วนกลาง สายเซล ในกทม.เเทน นั่นคือสิ่งที่ผมวานแผนไว้ ประเด็นสำคัญคือคุณมองอนาคตการทำงานของคุณว่าเป็นยังไงในอีก 5-10 ปีต่อจากนี้ล่ะครับ?

ผมว่ามันอยู่ที่ถิ่นกำเนิด และที่โตมาแต่เด็ก

คุณชินกับ ตจว ก็จะโอเคกับ การใช้ชีวิตที่นั่น

แต่ถ้าพวกเด็ก เกิดและโตใน กทม ส่วนใหญ่ก็จะติดชีวิตใน กทม ไปแล้ว

เพราะ กทม มันมีหลายๆอย่างที่ ตจว ไม่มี ไม่ว่าจะด้านติดต่อราชการ หน่วยงานต่างๆ สถานที่ ที่มีแค่ใน กทม

การช็อปปิ้ง สนามบินใหญ่ บลาๆ

แต่ก็นั่นแหละ แลกกับ ข้อเสียกับเมืองกรุงที่ใครๆก็ทราบ

ผมตรงข้ามกับท่านเลยนะ อยากอยู่ กทม. สาวสวยๆเยอะดี ถ้าไปอยู่ ตจว. ผมเหงาตาย

ผมเรียนจบและทำงานที่ กทม แน่นอน ว่าผมอยากกลับไปอยู่บ้านที่ ตจว

ติดที่ สายงานของผม เหมาะจะทำที่ กทม ที่สุด (เกี่ยวกับอสังหาฯ ซึ่งใน กทม มีอาคารสูงจำนวนมาก)

แต่ผมเลยจุดที่ไม่ชอบรถติด ความวุ่นวาย คิดถึงบ้านมาแล้วครับ

สามารถหาความสุขเล็กๆจากความวุ่นวายในเมืองหลวงได้ เช่น ของกินที่หลากหลาย เป็นต้น

อาจเป็นเพราะ ผมมีเวลาปรับตัว มาตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัยใน กทม เลยได้เปรียบคนอื่นๆ

และหลายๆอย่างที่เป็นข้อเสียของ กทม จังหวัดที่บ้านผมก็มี

ไม่ว่าจะเรื่องมลพิษ เรื่องรถติด เรื่องความวุ่นวาย

สิ่งที่ดึงดูดให้ผมอยากกลับไปอยู่บ้าน ไม่ใช่สภาพแวดล้อมสถานที่ แต่เป็นผู้คน พ่อแม่ เพื่อนๆมัธยม

อันนี้ของผมกลับกันกับ จขกท เลยครับ ผมโตที่ กทม อยู่ กทม มาตลอด ทำงาน กทม

จนครอบครัวย้ายไป ตจว ผมก็ย้ายตามมาแล้วหางาน ตจว

โคตรคิดถึง กทม ครับบอกตรงๆ คือผมไม่ชอบแนวคิดพวก บ ตจว เลย แต่อาจจะเป็นแค่ที่ผมเจอมั้ง

คือ ให้ทำงาน จ - ส กลับตรงเวลาก็หาว่ากลับเร็ว

เพื่อนร่วมงานนี้ mindset wtf โคตรๆครับ แบบว่า เงินน้อยไม่เป็นไร เอางานนอกมาทำในเวลางานแทน

ขายของออนไลน์เอย ออกไปส่งของระหว่างงานเอย สุดท้ายงานตัวเองก็ไม่เสร็จ คือเอาจริงๆผมเข้าใจว่า ผมอาจจะซวยเจอที่ไม่ดี แต่ผมอยู่ กทม มาไม่เคยเจอสภาพงี้จริงๆ

เงินเดือนก็โคตรน้อย เอะอะก็บอกว่าเรท ตจว โคตรตลกเลยครับ ค่าอาหาร ค่าข้าว

หรือของใช้ในชีวิตประจำวัน ราคามันก็ราคาเดียวกับ กทม ทำไมต้องมีคำว่าเรท ตจว ด้วย

ทำงานสายเดียวกันก็ใช้ความรู้เดียวกันราคาความรู้มันไม่เท่ากันหรอ อันนี้ผมไม่เข้าใจเลย

ผมไม่รุ้จะสร้างคุณภาพชีวิตยังไงเลยถ้าไม่มีเงิน

ผมทนทำงานแบบนั้นประมาณ 10 เดือนครับชีวิตแย่โคตรๆ ก็ลาออกผมรู้สึกมันไม่คุ้มเอาเสียเลย ด้วยช่วงอายุผมคิดว่าผมสามารถหาเงินได้มากกว่านี้ และผมจะเสียเวลามากๆถ้าผมยังอยู่แบบนี้อยู่

ปัจจุบันสายงานผมมัน WFH แทบจะ 100% ผมเลยเล็งเห็นจุดนี้แล้วออกจากตรงนั้นแล้วมาสมัคร บ ที่ กทม แทน

ปัจจุบันชีวิตดีขึ้นเยอะเลยครับ ความสุขแต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกันจริงๆ อย่างผมทนรถติดได้ แต่ถ้าไม่มีเงินมันไม่ไหวครับ เสียสุขภาพจิตด้วย จะทำอะไรก็ต้องคิดถึงเรื่องเงินนำมาตลอด แทนที่จะได้เที่ยวได้ทำในสิ่งที่ต้องการเลย

คือผมเป็นประเภทหาเงินมาเมื่อสร้างความสุขให้ตัวเอง

เมานิดๆ อาจพูดอะไรไม่ดี ขออภัยด้วยครับ

ผมคน ตจว นะครับ เคยทำงานใน กทม มา 6 ปี ทำที่ ตจว มา 4 ปีหน่อยๆ

ส่วนตัวผมว่าเพราะงานมันไม่กระจายออกต่างจังหวัดด้วย (ผมทำสายก่อสร้าง) เลยทำให้โอกาสได้ทำกับบริษัทดีๆน้อย

ตอนนี้ผมเองก็ลังเลว่าจะกลับไปหางานใน กทม อีกครั้งดีไหมครับ

ผมครับ ตอนจบใหม่ก็มีโอกาสได้สัมภาษณ์งานที่ กทม. นะ ผ่านแล้วด้วยเค้าโทรมาเรียกแล้ว แต่ได้งานอยู่แถวบ้านพอดี ก็เลยตัดสินใจไม่ไป ก็อยู่ต่างจังหวัดยาวๆเลยครับ

รู้จักทั้งคนอยู่ตจว.ที่อยากอยู่ตจว. รู้จักทั้งคนอยู่ตจว.แต่อยากหางานที่กรุงเทพ ความสุขของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน ต่างฝ่ายต่างก็เลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง ทำแล้วคิดว่าจัดการชีวิตตัวเองได้ มีความสุขก็ทำไปเถอะ ชีวิตเรา

ผมคนนึง อยากทำงานดีๆมั่นคงใกล้บ้าน เลยมาทางราชการดีกว่า