ตอนเด็ก บอกพ่อแม่ว่าจะไม่มาทำงานกทม ไม่ชอบกทม ชอบชีวิตชนบท พอปี 4 ไปฝึกงานที่กทม เจอชีวิตอีกด้าน ก็อยู่ยาวมาเลย 10 กว่าปี

ผมเรียนจบ ไปอยู่เชียงใหม่ปีครึ่ง แล้วกลับ าอยู่บ้านครับ

ผมเรียนต่างจังหวัด มาทำงาน กทม ตอนนี้อยากกลับตจว มากๆ อยู่มา5ปี ไม่ค่อยโอเค

ถ้าอยุ่ บ้านเกิดเลยก็ดีครับ แต่ถ้ามาอยุ่ ตจว ที่ไม่ใช่บ้าน

เกิดผมว่าลำบากครับ แบบที่ผมอยุ่ จะเจอแบบ พวกเดียวกัน

ทำผิดก็จะถูกเพราะพวกเดียวกัน ผมก็เลยต้องทำผิดด้วย

เข้าเมืองตาหลิ่ว หลิ่วตาตาม เป็นคนดีอยุ่ยาก

ไม่เคยทำงานและใช้ชีวิตจริงจังในกรุงเทพ และไม่คิดจะทำด้วย

ผมเกิด โต และใช้ชีวิตอยู่ใน กทม. มาเกือบ 90% ของชีวิตนะ

ถ้าเลือกได้ ผมก็อยากอยู่ในที่ๆมันวุ่นวายน้อยกว่านี้เหมือนกัน (ผมไม่ชอบเดินห้าง ผมชอบภูเขาและธรรมชาติ) แต่มันเลือกไม่ได้มากกว่า เพราะแหล่งทุนมันอยู่ตรงนี้ อยากได้เงินก็ต้องมาอยู่ตรงนี้ มันไม่ได้มีทางเลือกอื่นครับ

ทุกวันนี้ก็ทำงานหนัก หาเงิน แล้วก็ออกตจว.ทุก 2 อาทิตย์ กลับไปหาแม่บ้าง ไปเที่ยวบ้าง ถือคติดทำมาหาใช้ครับ เราเหนื่อยกับงานและสภาพแวดล้อมแล้ว เสาร์อาทืตย์ก็ออกไปชาร์จพลังที กลับมาทำๆๆๆใช้ๆๆๆๆ จนหมดพลัง แล้วก็ออกไปชาร์จใหม่

มันอาจจะไม่ได้มีความสุขที่สุด แต่ผมหาความสุขของผมได้จากชีวิตแบบนี้แล้วครับ

ผมฮะจังหวัดที่ผมอยู่ตอนนี้เรื่องงานก็ไม่ได้เป็นรองกทม.เท่าไรก็เลยคิดว่าไม่ต้องเข้าไปหางานในกทม.ก็ได้มั้ง

เข้ากทมตอนไปทำธุระแค่นั้นไปดูงานอาทิตย์เดียวก็รู้สึกไม่อยากอยู่ละ อึดอัดวุ่นวายแต่มันก็มีสิ่่งที่ตจว.ไม่มีอยู่เยอะเมื่อไหร่จะกระจายความเจริญให้ตจว.ใกล้เคียงกับกทม.บ้าง

ผมล่ะคนนึง ต้องย้ายไปเอาตำแหน่ง กทม เพื่อเติบโต แต่เลือกตำแหน่งตันอยู่ ตจว เพื่อจะได้อยู่กับลูกเมีย มีแต่คนว่าทำไมไม่ไป แต่ผมเลือกอยู่กับช่วงชีวิต 10 ปีแรกของลูกดีกว่า มีความสุขกว่า