ตั้งแต่เฟดตัวเองออกมา ก็ไม่ได้ติดต่อคุยกันมา 4.ปีกว่าๆ แล้วครับ ตอนแรกคิดว่าเดี๋ยวเวลาก็คงจะช่วยได้ แต่ทุกวันนี้ผมยังคิดถึงเค้าอยู่เลย ยังอยากทักไปถามสารทุกข์สุกดิบ แต่ก็พยามหักห้ามใจ คิดว่าเค้าคงไม่ได้อยากคุย และก็กลัวว่าเค้าจะอึดอัดด้วย

Shot สุดท้ายที่เจอกันคือตอนถ่ายรูปงานรับปริญญาคู่กันเมื่อ 10 ปีที่แล้ว เวลาผ่านไปเร็วมาก

ปล. ลืม หมายถึงว่า เฉยๆ แล้ว ไม่ได้คิดถึงแบบโหยหา หรือว่าอยากคุยอยากติดต่อกันแล้ว

ของผมเลิกติดต่อกันไปจะ 2 ปีแล้ว ยังลืมไม่ได้ มันจะมีช่วงเวลานึงในทุกๆวันที่นึกถึงบรรยากาศเก่าๆ ขนาดคบกันแค่เดือนเดียวนะ

เวลาไม่ได้ช่วยให้ลืม แต่ช่วยให้เราอยู่กับมันได้ครับ

เพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน คนที่ไม่ใช่ ก็ไม่มีวันกลับมาอยุ่ดี สุดท้ายเราก็ต้องอยู่ต่อไปให้ได้

ผมเองยังจดจำความรู้สึกแฟนคนแรกได้ดีเหมือนเดิม ตอนได้เจอหน้ากัน ก็ยังคิดถึงภาพเดิมๆหลายสิบปี ที่มีความสุขลอยมา มันคือ ความรู้สึกดีๆจริงๆ และ รู้สึกเฟลจริงๆที่มันไม่สามารถเกิดขึ้นได้ต่อ

แต่สุดท้ายชีวิตเราเดินต่อมาแล้ว เขามีแฟนแล้ว ผมมีครอบครัวแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่ไปต่อกันได้อีก นอกจากคำว่าเพื่อน

จนตอนนี้ ผมก็ไม่คิดว่าเวลาทำให้ผมลืมเขา หรือ ช่วงเวลาดีๆกับเขา

แต่เวลา แค่ทำให้เราอยู่กับความเป็นจริงได้ตางหาก ว่ามันไม่มีวันเกิดขึ้นอีกแล้วครับ

มันคือ ความทรงจำ ไม่มีทางลืมได้ครับ

กว่าจะลืมก็ 5 ปีได้มั้ง ตอนนี้ก็ยังไม่ลืม บางทีก็มีนึกถึงบ้าง มีแฟนใหม่ก็ช่วยได้อยู่

เวลาไม่ช่วยให้ลืมใครได้หรอกคับ นี่มันชีวิตจริงไม่ใช่ซีรีส์เกาหลี

เมียใหม่ หรือ คนคุยใหม่ (ที่เด็ด และ ตรงใจเรามากกว่าเท่านั้น) ที่จะช่วยได้คับ

แต่ถ้าคิดว่า คุยกับใครก็ลืมเขาไม่ได้ ก็ยิ่งดีนะคับ เราจะได้เซฟใจตัวเองไปด้วย

เปิดโอกาศให้ตัวเองไปเรื่อยๆ

แล้วสักพัก ท่านก็จะเผลอไปตกหลุมรักใครสักคนแบบที่ไม่ได้คาดหวังไว้เลยคับ

ใช่ ไม่มีทางลืม

จนตายก็ไม่ทางลืมได้หรอกครับ

แต่จะเปลี่ยนจาก รักมาก - คิดถึง - เฉย ๆ

แต่ไม่มีทางลืมไม่ว่าจะผ่านนานแค่ไหน

กับแฟนเก่า เลิกกันแบบ คบกันมาถึงทางตัน ไปต่อไม่ได้

ยังรู้สึกดีกับเค้าอยู่ แต่ก็ไม่ได้คุย ไม่ได้ติดต่อกัน ก็เข้าไปดูเฟซบุ๊คเค้าด้วยความห่วงใย

เค้ายังไม่แต่งงาน ส่วนผมแต่งงานแล้วก็ยังไม่ลืม

แฟนเก่านี่ไม่มีคำว่าลืมได้หรอกครับ เพียงแต่ว่าเราต้องอยู่กับความรู้สึก-ความทรงจำนั้นๆให้ได้เพื่อใช้ชีวิตต่อไป

การลบไม่ได้ช่วยให้ลืม อาจจะรู้สึกน้อยลงแต่ไม่ลืมแน่นวล ของผมเจอที่ไร เสียศูนย์ตลอด

ไม่เคยลืมได้ซักคน ไม่ว่าจะจบด้วยดีหรือไม่ดี
แต่แค่เวลานึกถึงมันรู้สึกเฉยๆ เหมือนเป็นแค่คนเคยรู้จัก

ของผม ชอบคนนึงมาตั้งแต่ผม ม1 (เรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่ม1-ม6)
จีบยังไงก็ไม่ติด
พอผมไปมีแฟนมันก็ชอบมาบอกว่าผมชอบไม่จริง ถ้าชอบจริงจะไปมีแฟนทำไม แต่ระหว่างที่ผมมีแฟน ผมก็ยังชอบมันนะ ลืมไม่ได้จริงๆ

เคยเกือบได้เป็นแฟนมากที่สุดช่วง ม4ม5 มากขนาดที่มันก็บอกว่ารู้สึกดีกับเรา แต่ขอกลับไปคิด2-3วัน
จนมันมาบอกว่า เป็นเพื่อนกันดีกว่า เป็นแล้วไม่เลิกเป็นเพื่อนกันหรอก

เหตุการณ์มันก็ซ้ำๆประมาณนี้ ม6 ปี2 เรียนจบปีแรกๆ
ผมมีแฟน แต่ก็ลืมมันไม่ลง ยังเป็นห่วงมันตลอด

จนช่วงผมอายุ25-26 มั้ง มันก้ชอบโทรมาระบายเรื่องที่ทำงาน แต่ที่ผมจับใจความได้คือ มันชอบพี่ในออฟฟิส ตอนนั้นแบบโคตรเฟล ปรึกษากูเพื่อ??

แต่ก็ให้คำแนะนำไปนะ แล้วมันก็ไม่ทำตาม

จนผมเฟลๆ เลยเฟดตัวออกห่าง ไม่คุย ไม่ทัก ไม่ดูเฟส ig มันเลยครับ
ตอนนี้ผมก้30ละ
เหมือนจะเลิกเป็นเพื่อนไปแล้วสำหรับผม (ที่มันบอกว่าเป็นเพื่อนกันแล้วไม่เลิกเป็น นี่ไม่จริงครับ 55)

รวมเวลาที่ลืมไม่ลงก็ 14-15 ปีครับ
ลืมไปแล้ว 3 ปีครับ

เอ๊ะ พิมยาวขนาดนี้หรือว่ายังลืมไม่ลง

มีแฟนใหม่ที่ดีกว่าแฟนเก่าจะลืมไวมากครับ

เวลาช่วยได้แค่บรรเทา ขึ้นอยู่กับว่ารู้สึกขนาดไหนด้วย