ถามคนวัยทำงาน ในชีวิตมีเพื่อนกันกี่คน ที่ไม่ใช่แค่คุยกันตอนทำงานแล้วจบนะ แบบไปเที่ยวกันหรืออย่างน้อยแชทคุยกันสัปดาละอย่างน้อย 2 ครั้ง

ทำไมถึงมีเพื่อนเยอะหรือน้อย พอใจหรือไม่ครับ

ผมเองลองคิดดูแล้วมีน้อยมาก คือมีเพื่อนที่พอคุยได้เกิน 20 คน แต่ไม่มีเรื่องให้คุย หลายเดือนจะคุยกันครั้งนึง

ผมมีเพื่อนแค่ 2 คน ตั้งแต่ม.4 จนถึงตอนนี้

ถ้าสำหรับคนที่ผมเรียกได้ว่าเพื่อนจริงๆ และมั่นใจว่ามันก็มองผมเป็นเพื่อนจริงๆ มี 3 คน แชทคุยกันทุกวัน ถามว่าคุยเรื่องไรกันทุกวัน ก็เรื่องบอล ละเวลาเจอเหตุการณ์อะไร กินอะไรก็ถ่ายไปอวดกัน 55

ถ้าอนาคตผมแต่งงาน ผมก็อยากชวนแค่ 3 คนนี้แหละ ไม่ชอบเลยชวนคนที่เราไม่สนิทจริงๆมางาน เห็นแต่ละงานเพื่อนเจ้าบ่าว 30-40 คน ยังงงเลย ไปทำไงให้มีเพื่อนเยอะขนาดนั้นฟร่ะ 555 หรือเป็นแค่คนรู้จักกันเฉยๆ

เกินสิบ 5555 ถ้าคุยกันสัปดาห์ละ 2 ครั้ง

ถ้าคุยกันแทบทุกวัน ก็มี ประมาณ สี่ห้าคน

ผมเป็นจุดศูนย์กลางของกลุ่ม เพราะเป็นคนเฮฮา เข้าคนได้ง่าย

เพื่อนสนิทแบบสนิทจริงๆคุยกันทุกเรื่องก็มี 3-4 คนอ่ะเพื่อนสมัยมัธยมทั้งนั้น

3 คน

ถ้าที่คุยบ่อยๆกัับไปเจอกันบ่อยๆก็ 3 คน

จริงๆเรียกว่าไม่เหลือเลย ผมอายุ 27 ทำแต่งาน พอได้พักก็ใช้ชีวิตอยู่แต่กับตัวเอง เพิ่งเลิกกับแฟนที่คบมาเกือบ 10 ปี สมัยเรียนนี่ผมเรียกว่าเป็นที่รักของเพื่อนๆเลยแหละ แต่ตอนนี้เรากลับไม่เหลือใคร แต่ผมไม่โทษใครนะ มันเป็นเพราะผมเองชีวิตนำพานิสัยเราเปลี่ยน เราเลือกอยู่แต่กับตัวเองมีกำแพง เหมือนไม่เอาใครเลย แต่ลึกๆในใจโคตรอยากมีเพื่อน

ไม่มีเลยนะเพื่อนสมัยเรียน

คุยไม่ได้ครับมีแต่สาวๆ เมียห้ามคุย

น่าจะเหลือ 1-2 คน นอกจากแฟนที่ก็เหมือนเพื่อน

แต่ผมโชคดีที่นิสัยสามารถคุยกับคนแปลกหน้าได้เลยไม่ต้องสนิทก็ได้เจอปุ๊บคุยปั๊บ ผมไปอยู่จุดไหนคนในออฟหิศ เพื่อนของคนในออฟฟิศ หรือ ลูกค้า สังคมเตะบอล เจอปุ๊บเฮฮาได้เลย

แล้วปัญหาคือ พวกเขามักอยากได้ผมเป็นเพื่อนระยะยาวพยายามชวนไปนู่นนี่ แต่ผมก็มักปฎิเสธเพราะชอบความสันโดษ พอบอกปัดมากๆเขาก็เข้าใจสไตล์ ก็คุยแค่ตอนเจอกันปกติ ไม่มีสานต่อ

เหล่านี้เลยไม่นับเป็นเพื้อนในความหมาย กระทู้นี้ครับ ผมว่าผมเลือกเองขี้เกียจวุ่นวาย เน้นคอนเนคชั่น พอคุยได้ ไม่เน้นความสัมพันธ์ระยะยาว

ถ้าสนิทแบบที่ผมยืมตังมันหลักหมื่นได้ก็ 2 คน แต่ผมไม่ให้มันยืมนะ

ไม่มีซักคนครับ อยู่กันคนละประเทศ

ผมชอบไม่รับโทรศัพท์ละก็ดองแชทด้วย

แต่เพื่อนหลายๆคนก็ยังโทรหามาทุกเดือนจนกว่าผมจะรับ น่ารักกันจริงๆ

ตั้งแต่มีลูกมา เพื่อนไม่กล้ามาบ้านเลยครับ ชวนไปข้างนอกก็ไม่ชวน เพราะผมปฏิเสธตลอด
ปล.อยู่กับลูกมีความสุขกว่าจริงๆ

2 คนครับ เเต่ก็เหมือนไม่มี