บอกไปเลยครับ บอกอาจเสียใจแต่ไม่บอกเเล้วเสียใจกว่านะครับเชื่อผม อายุ30แล้ว ผมว่าเวลาเหมาะสุดครับ มีวุฒิภาวะไม่เหมือนวัยรุ่น

อายุขนาดนี้น่าจะคุยได้แล้วมั้งครับ เพราะแก่ไปก็คบเป็นเพื่อนสนิทแบบตอนเด็กๆไม่ได้อยู่ดี

บอกไปเลยครับ หาโอกาสดีๆ ไม่ต้องกลัวเสียเพื่อนครับ ยังไงสักวันก็ต้องจากกัน

ผมเจอมาเยอะไอ้ไม่กล้าบอกเนี่ย ผมเชียร์บอกไปเลย สุดท้ายเพื่อนก็ไปมีแฟนก็ห่างกันอยุ่ดี

จากที่อ่านมา เป็นผมคงทนไม่ไหวแล้ว ต้องบอกไปแล้ว ลึกเขาน่าจะพอรู้ ไม่แน่นะเขาเองก็อาจจะกลัวเหมือนที่คุณกลัวก็ได้

บอกไปเถอะครับ ไม่งั้นท่านก็จะเริ่มใหม่กับใครไม่ได้สักที และท่านก็จะยังเหมือนรอเค้าอยู่ตลอด เกิดไม่รีบบอกขึ้นมาเค้าไปมีแฟนมาจะเสียใจเอาทีหลังนะครับ ยังไงก็ยังไม่สายเกินไปหรอกครับ ท่านจะได้สบายใจไม่รู้สึกติดค้างด้วย

ทุกวันนี้ก็มีเพื่อนคล้ายแบบนี้คนนึง คุยกับเรามากสุดในกลุ่มแล้วหล่ะ

ผมอ่ะโสด มีแต่รักแบบกุ๊กกิ๊กวัยใส แต่ก็ว่างมาหลายปี

เพื่อนผมคนนี้ ก็มีแฟนนะแต่คบประมาณเพื่อนคุย ไม่ได้มีลึกซึ้งอะไรกัน พอจบมหาลัยก็แยกย้ายกันทำงาน

แต่ผมเรียนไม่จบเกเรไปหน่อย เลยออกมาทำงานเลย ชาตินึงคุยกันทีจนผ่านไปหลายปี คราวนี้ หลายปีก่อน ก็ทักไปคุยกับเค้าปกติ จู่ๆก็ชวนผมกินเหล้าเฉย เหมือนอยากระบาย

พอคุยซักแปปเลยรู้ว่ามีปัญหากับแฟน(คบกันได้ไม่นาน)จับได้ว่ามีกิ๊ก เลยบอกเลิกฝ่าย ช.ไป

ก็เลยนัดๆกัน นานๆกินข้าวด้วยกันทีนึง ชวนอะไรก็ไปกันบ้างบางครั้ง

ตอนแรกก็แอบปลื้มตอน ม.ปลาย พอปัจจุบันเฉยๆละ ผมมองว่าการใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมันต้องคิดถึงอนาคตพอตัว ยิ่งแต่ละคนรู้นิสัยกันดี ต่างคนต่างอินดี้ 555+ทุกวันนี้ก็เป็นแบบนี้

เหมือนเค้าขีดเส้นไว้เท่านี้ เราก็เคารพเค้านะ ไม่ก้าวก่าย หรือว่าลุกล้ำอะไรไปมากกว่านี้ ต่อให้เค้าเป็นคนข้ามเส้นมาหาเราก็ต้องคุยดูก่อน อายุก็หลัก 30+ กันจะมาทำแบบสมัยวัยละอ่อน คบๆเลิกๆก็ใช่ที่

สรุป

เป็นผมจะดูก่อนว่าคุณกับเค้ามีอะไรที่คลิ๊กกันมั้ย เช่น ความคิด การกระทำ ถ้าคุณคิดว่ามีก็บอกรักไปเลยคับ

ต่อให้เค้าปฏิเสธ คุณก็ยังคุยกับเค้าได้ปกติ อย่าทำตัวออกห่าง เพราะเพียงแค่ไม่รับรัก ในมุมผมมันดูเด็กเกินไป

เพื่อนบางคน หายากนะคับ เก็บไว้คุย หรือระบายในยามทุกข์ใจลำบากดีกว่า พอถึงเวลามีปัญหาใช่ว่าจะระบายกับใครก็ได้นะคับ

เคยครับ จากประสบการณ์ เก็บไว้เกือบสิบปี จนวันนึงก็บอกไปตรงๆ แบบว่า นี่ถ้าเราคบกัน คงลูกโตไปละเนอะ

สุดท้ายก็ไม่ได้คบกันครับ ช่วงชีวิตความรักไม่ตรงกัน

ตัดภาพมาตอนนี้ กลายเป็น FWB เฉย แบบต่างคนต่างอยู่ ว่างๆ ก็เจอกัน ไปหาที่คอนโดเพื่อน จัดทุกครั้งที่เจอกัน

เคมีเรื่องเซ็กส์เข้ากันสุดๆ แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันนะ

ตามจีบอยู่ 4-5 ปีมั้ง ขอคบไป 2-3 ครั้ง โดนปฏิเสธทุกครั้ง ครั้งสุดท้ายขอคบไป ปฏิเสธบอกไม่อยากมีใคร ไม่ถึงเดือนไปคบกับคนอื่น เลิกตามจีบเลยครับพอละ ทำให้ตอนนี้จะจีบใครก็เลือกจีบคนที่เขาพอมีใจให้บ้างดีกว่า เสียเวลา

ถึงวันนี้ผมยังฟังเพลง "เธอมีอยู่จริง " ของป้างไม่ได้เลย วนมาใน spotify กดต้องข้ามตลอด

ใจไปขนาดนี้แล้วอย่ารีรอเลยครับ บอกไปเลยสารภาพไปเลย เรื่องบางเรื่องเก็บไว้ในใจไม่พอ
ขอให้สมหวังนะครับ

นานขนาดนี้

แนะนำว่าสารภาพนี่ ต้องบอกให้หมด ให้ละเอียดสุดๆ เลยนะ

อดทนมาได้ยังไงครับ ขนาดนั้นครับ คงอัดอั้นในใจน่าดู

บอกไปเลยครับท่าน ไม่งั้นท่านจะเป็นแบบผมแน่นอน รักเพื่อนกันนี่แหละแต่ไม่เคยคิดที่จะบอกสักที จนเวลาล่วงเลยมาทุกวันนี้ก็ 17 ปีเต็ม ๆ ครับ ต่างคนต่างมีแฟน แต่มันดันเป็นผมที่ฝันถึงทุกคืน ทำอะไรก็นึกถึงตลอด เวลาเหม่อลอย อยู่ ๆ ก็นึกคิดว่าถ้ามีเธออยู่ตรงนี้คงจะดีมาก ๆ ทรมาณมากครับ ผมไม่อยากให้ท่านทรมาณแบบผม

เอาเรื่องของผมละกันนะครับ เค้าเคยชอบปมสมัยเรียนแต่ปมก็ไม่เชิงจะชอบแต่ตอนนั้นชอบอีกแบบนึง เลยไม่สนใจเค้าเท่าไหร่

แยกย้ายคุยกันบ้างเหมือนๆท่านนั่นแหละประมาน 10 ปีได้

ทีนี้จังหวะชีวิตได้ย้ายไปเชียงใหม่ ไปช่วงเค้าเลิกกับแฟนซักระยะนึงแล้ว แรกๆก็เพื่อนกัน

แต่พอนานๆไปเรารู้สึกตัวว่าเค้าดีมากๆ ดีจนเราไม่อยากให้เค้าไปอยู่กับคนอื่นนอกจากเรา( ตอนนั้นเค้าก็มีคนมาจีบ 2-3 คน) มองตาเค้าแล้วรู้สึกว่าเค้ายังชอบเราอยู่ถึงจะผ่านไป 10 กว่าปีแล้วก็ตาม เราก็อาศัยได้เปรียบจากความเป็นเพื่อนเก่า ได้ใกล้ชิดเค้ามากกว่า ก็ค่อยๆแสดงออกเรื่อยๆครับ ชวนดูไปหนังแต่จับมือเค้าบ้าง เดินจูงมือตอนคนเยอะๆบ้าง

ไปค้างห้องเค้าบ้างแต่ยังไม่ทำอะไรรุกมากนัก
แต่สุดท้ายก็ปิดจ็อบอยู่ดี

ตอนนี้แต่งแล้วลูก 1 ครับ ถ้ามั่นใจแล้วมีโอกาสก็ทำมันเถอะครับก่อนจะเสียใจที่ไม่คว้าเอาไว้

อยากรู้ต้องลองเลยครับ ไม่ใช่ลองพูด แต่ลองทำดูเลยครับ
เห็นว่าอยู่ไกลกันด้วย ระยะทางคืออะไรที่ต้องฝ่าฟัน
ค่อยๆเริ่มรุกในมุมของเรา แล้วสังเกตุอาการเค้าดู ว่ามีแนวโน้มไหม ถ้าไหวก็ไปต่อ
ไม่ไหวก็ถอยมาเป็นเพื่อนเหมือเดิม แชร์สิ่งดีๆให้กัน มันดีนะทั้งคนให้คนได้รับ