[ขอคำปรึกษา]เคยแอบรักเพื่อนสนิทกันไหมครับ แล้วทำยังไงกันครับ
น่าจะยาวหน่อยนะครับ ถ้าผมพิมพ์งงๆ ก็คิดว่าผมหาที่ระบายก็ได้นะครับ
ผมแอบชอบเพื่อนสนิทตอนเรียนมหาลัยด้วยกันครับ
เจอกันครั้งแรกปี52ตอนรับน้องที่คณะ แล้วก็แบบเออ น่ารักดีว่ะ อยากทำความรู้จักจัง แต่ก็ไม่ได้คุยกันนะ แอบมองอย่างเดียว
แล้วพอตอนเรียน ไปๆมาๆ ก็มาอยู่กลุ่มเดียวกัน เรียน ทำรายงาน ติว นั่งกินข้าว (ในกลุ่มมีสิบกว่าคน)
ตอนนั้นผมก็ชัดเจนนะว่าชอบเค้า แต่ไม่ได้จีบเป็นจริงเป็นจัง เพราะผมจีบสาวไม่ค่อยเป็น ก็ได้แต่แซวๆ เพื่อนๆก็แซว ก็เลยอาจจะเหมือนแนวว่าหยอกล้อกันเล่นๆไป ซึ่งผมก็ไม่ทราบว่าตัวเค้าคิดอย่างไร และมันเป็นช่วงวัยที่ยอมรับว่าใจแตก 555555 เลยมีแวะมองสาวอื่นเยอะแยะ
แรกๆก็นั่งรถเมล์กลับบ้านด้วยกัน(บ้านอยู่ทางเดียวกัน) หลังๆติดเกมส์(สมัยดอทเอ 1) เรียนเสร็จไม่กลับบ้าน ไปเล่นเกมส์ แล้วก็เที่ยวกลางคืน
เค้าก็พยายามดึงผมกลับมาเข้าร่องเข้ารอยเท่าที่ทำได้ แต่ความรู้สึกตอนนั้นคือรำคาญ(ช่วงใจแตกผมไม่คุยกับเค้าเลย (อยู่ดีๆก็ไปโกรธเค้า โง่ชิบ) เพราะเค้างอแงกับเรา อารมณ์แบบแฟนงอแงใส่ แต่ว่าไม่ได้เป็นแฟนกัน ผมก็ไม่ได้คิดถึงตรงนั้น แต่พอมาคิดย้อนหลัง สิ่งที่เค้าทำเหมือนว่าเราเป็นแฟนเค้าเลย ช่างโง่เง่าจริงๆเลยเรา
)
พอปีสาม ปีสี่ บางวิชา เราเรียนไม่ตรงกัน เพราะคนละเอก ก็ทำให้เจอกันน้อยลง
แล้วก็เรียนจบพร้อมกัน เค้าไม่ได้รับปริญญา เพราะว่าไปต่อโทที่ตปท. ตอนที่เค้าอยู่ตปท.ก็มีคุยกันบ้าง
และพอเค้าจบกลับมาทำงานที่ไทย ก็คุยกัน เจอกันบ้าง เค้าอยู่ กทม. แต่ผมอยู่ตจว. ปีนึงจะไปกินข้าวกันสองถึงสามครั้ง จนถึง ปัจจุบัน
สำหรับผมตอนนี้การได้ไปกินข้าวกับเค้า การได้เจอเค้าเหมือนได้เติมน้ำมันให้ชีวิตตัวเอง เจอเรื่องอะไรมาก็สามารถฮีลได้ มีแรง มีกำลังใจ
เค้าเป็นคนประเภทintrovert ตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว หลังจากจบมาก็มีไม่กี่คนในกลุ่มที่ยังติดต่อเค้าได้(ไม่ค่อยตอบไลน์)
แต่ผมสามารถติดต่อเค้าได้ ผมก็เลยคิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าต้องคิดอะไรกับเราบ้างละวะ
จากปี 52 มาปีนี้ ก็ 12 ปีแล้ว ตอนผมเจอเหตุการณ์แย่ๆต่างๆ ผมไม่ได้เล่าให้เค้าฟังนะ แต่การไปกินข้าว ได้คุย เดินเล่น ในห้าง มันก็ทำให้ผมสบายใจ รู้สึกได้ฮีลตัวเอง ได้เติมน้ำมัน
ระหว่างช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมก็ลองพยายามคุยกับผญอื่นนะ แต่ผมแค่รู้สึกว่าผมต้องปรับตัวเยอะมาก แต่กับเค้าผมรู้สึกสบายๆมาก
เวลาผมมีปัญหากับผญอื่นที่จีบ ที่คุย ความคิดผมคือ กลับไปคุยกับเค้าแบบนี้ไปเรื่อยๆดีกว่า
ผมชอบนิสัยผญแบบเค้าอ่ะ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าจะหาได้อีกไหม
ตอนนี้ผม 30 แล้ว อยากมีคู่ชีวิต มีคู่คิด ผมมี 2 ความคิดในหัว คือ
1.บอกเค้าเลยว่าชอบ อยากจริงจัง เค้าจะว่ายังไง เพราะเค้าก็ไม่มีแฟนเหมือนกัน(เค้าเป็นคนธรรมะ ธัมโม) ถ้าเค้าไม่โอเคจะได้หาคนใหม่
แต่ผมก็บอกตรงๆว่ากลัวไม่เหมือนเดิมหลังจากคุยไปแล้ว(รู้สึกเห็นแก่ตัวว่าจะไม่มีที่ฮีล)
2.ไม่ต้องบอก คุยกันปกติ แต่หาคุยคนใหม่ด้วย ถ้าอกหักหรือจีบคนใหม่ไม่ติด ก็กลับไปคุยกับเค้าเหมือนเดิม
เคยทำตามนี้ แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรมาก แต่มารู้สึกตอนเจอปัญหาคือว่า เวลามีปัญหากับคนที่คุย เรามีความรู้สึกอยากไปหาเค้า ไปพักใจ แต่ไม่ได้ไปเล่าอะไรนะ แค่เจอเค้าก็สบายใจแล้ว
ก็เลยรู้สึกเหมือนโกหกตัวเอง เหมือนนอกใจเค้า ทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าเลย
เห้อ จิตใจผมนี่ ยากแท้หยั่งถึงจริงๆ
อาจจะงงๆ เพราะผมก็งงกับตัวเองครับ อธิบายเป็นภาษาเขียนไม่ถูก ใครเข้าใจผม หรือมีประสบการณ์คล้ายกัน
ช่วยผมทีนะครับ ขอบคุณครับ
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker