จุดอ่อนอย่างนึงของทีมจากเอเชียที่เน้นบอลระบบแบบเจแปนหรือหลีใต้ ผมว่าเขายึดระเบียบในการเล่นมากไปหน่อย จังหวะพลิกแพลงมีน้อยไป พอเจอบอลลาตินจะอเมริกาใต้หรืออเมริกากลางที่ค่อนข้างเน้นความพลิ้วไหว ไหวพริบค่อนข้างดี ถ้าพวกนี้เจาะเข้าทำด้วยความพลิ้วใช้สกิลส่วนตัวกินตัวเข้ามาโซนรับโซนเพรสจากฝั่งเอเชียจะชอบเสียทรง
หลังจากนั้นจะคิดแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่ค่อยทันเพราะชุดความคิดไม่ยืดหยุ่น

ผมนึกถึงเวลาคนไทยทำงานร่วมกับคนเจแปน ยอมรับเลยการวางแผนเตรียมตัวของพวกเค้านั้นระดับโลกจริงๆ แต่ถ้ามีปัญหาจุกจิกเกิดขึ้นตรงหน้าจะคิดอ่านไม่ค่อยทัน แต่กลายเป็นคนไทยที่ไม่ค่อยวางแผนอะไรหรือวางแผนไม่ค่อยเก่งกลับแก้ปัญหาถูๆไถๆให้มันผ่านไปแก้ผ้าเอาหน้ารอดกันไปได้ถึงมันจะไม่ได้สวยหรูแต่ก็รอดตัวไปฉิวเฉียด อะไรทำนองนี้ จากประสพกามสังเกตุบอลฝั่งเอเชียมานาน ถ้าเจอบอลระบบด้วยกันค่อนข้างวัดกันได้ แต่ถ้าเจอบอลเน้นความพลิ้วส่วนมากจะหืดจับถ้าแพ้ก็แพ้ไปเลยแต่ถ้าชนะก็ค่อนข้างเหนื่อย คหสตยสตน ล้วนๆ  

ถูกต้องที่สุดครับ เค้าเรียกว่า บอลหุ่นยนต์

เพื่อนผมคนนึงไปอยู่ญี่ปุ่น ไปเป็นล่าม เฮ้อ นักเตะญี่ปุ่นแม่งเก่งแม่งเทพทุกคน

อยากจะด่ามันเหมือนกัน ว่ามึงเวอร์ไปไหม ทั้งๆที่จริงๆ นักเตะยุ่นก็ไม่ได้เท่าไหร่เลย  

จริงหรอครับ ที่ว่านักเตะญี่ปุ่นไม่เท่าไหร่  

จริงครับ สร้างการ์ตูนซึบาสะมา เพ้อเจ้อว่าตัวเองจะเป็นแชมป์โลก

แต่ก็ไม่เคยได้เข้าใกล้รอบลึกๆด้วยซ้ำ คากาวะอีกคน ตอนป๋าซื้อมา ผมไม่อยากได้เลย

อันที่จริงอยากให้ป๋าไปขุดแอนดี้ โคลกลับมาเล่น มากกว่าได้คากาวะอีกครับ

ส่วนพวกเด็กไทย ที่บ้าญี่ปุ่นก็อวยฟุตบอลชาตินี้สุดๆ ทำอย่างกับญี่ปุ่นเป็นเยอรมันยังไงยังงั้น

ผมดูยุ่นเล่นแบบเต็มเกมมาหลายนัด บอลช้าา เคาะไปเคาะมา ถูกปลูกฝังมาให้เล่นเป็นระบบ แพทเทริ์นเดียวกัน

ไร้จินตนาการ ไร้ความคิดสร้างสรรค์ รูปแบบน่าเบื่อ ก็เลยได้แค่นี้แหละ

 

คนดูบอลญี่ปุ่นมาตั้งแต่ 2010 อย่างผมนี่งงอิหยังเลย