จากที่ได้ดูพี่ฟลุ๊คคุยกับน้องหนึ่งแล้ว พอมีหวังลางๆ ที่จะได้เห็นไทยไปบอลโลกรอบสุดท้ายในช่วงชีวิตผม
คือส่งเด็กไปออกไปต่างประเทศเยอะๆ ให้ได้ทุกตำแหน่ง โดยเฉพาะไปชุบตัวที่สเปน ที่เหมือนจะไปได้ง่ายกว่าญี่ปุ่น แม้จะไม่ได้เป็นระดับลีคสูงๆ แต่สิ่งที่ได้จากการซ้อมนี่ มากกว่าอยู่ในไทยแน่นอน
เพราะทุกครั้งที่ฟังจากคนไทยที่ไปเล่นต่างประเทศ การซ้อมแบบไทยๆ นี่มันชิลมากๆ กว่าจะพัฒนาได้ทั้งระบบ คงไม่ใช่ชั่วชีวิตนี้ของผมแน่ๆ เพราะสโมสรที่จะป้อนนักเตะเข้าทีมชาตินั้น ยังไม่มีระบบการเล่นที่ชัดเจนเลย ชัดสุดก็จ่ายให้หน้าต่างชาติทำประตู รายละเอียดในการเล่นไม่มีเลย แล้วก็ไม่เห็นแนวทางที่จะพัฒนาด้วย
ทางที่เร็วสุดคือส่งออกไปเยอะๆ ส่งให้ได้ทุกตำแหน่งเลยยิ่งดี...
"ผมยังหวังที่จะเห็นทีมชาติไทยไปบอลโลกรอบสุดท้ายอยู่ครับ"

คุณต้องถามนักบอลเราก่อน กล้าจะออกจาก comfort zone ไหม
อยู่เมืองไทยซ้อมชิลๆ รายได้ดีๆ บ้านครอบครัวก็อยู่ที่นี่
เป็นผมก็อยู่เมืองไทย เพราะชีวิตเรามันมีทุกอย่างละ

ถ้าไม่ทะเยอทะยานเรื่องฟุตบอลจริงๆ บอกเลยว่ายังไงก็ไม่ไป
ดังนั้นต้องสร้างข้อจำกัดบางอย่างเพื่อกระตุ้นนักบอลไทยไปลีคนอกให้ได้
เช่นลดเงินเดือนที่เฟ้อๆอยู่ โดยเฉพาะพวกทีมชาติ แล้วเงินจะกลายเป็นแรงจูงใจให้ไปเตะเมืองนอก

คุณต้องถามนักบอลเราก่อน กล้าจะออกจาก comfort zone ไหม
อยู่เมืองไทยซ้อมชิลๆ รายได้ดีๆ บ้านครอบครัวก็อยู่ที่นี่
เป็นผมก็อยู่เมืองไทย เพราะชีวิตเรามันมีทุกอย่างละ

ถ้าไม่ทะเยอทะยานเรื่องฟุตบอลจริงๆ บอกเลยว่ายังไงก็ไม่ไป
ดังนั้นต้องสร้างข้อจำกัดบางอย่างเพื่อกระตุ้นนักบอลไทยไปลีคนอกให้ได้
เช่นลดเงินเดือนที่เฟ้อๆอยู่ โดยเฉพาะพวกทีมชาติ แล้วเงินจะกลายเป็นแรงจูงใจให้ไปเตะเมืองนอก

ใช่ครับ ทางเดียวคือไปเอาโนวฮาวไปเอาทุกอย่างจากลีคระดับสูง ซึ่งบ้านเราไม่มีทางเทียบเค้าได้ในชั่วชีวิตผมแน่ๆ แค่การซ้อมให้หนักเท่าเค้ายังทำไม่ได้ จะคาดหวังอะไรในสนามในเมื่อตอนซ้อมยังแทบไม่มีคุณภาพ ไหนจะเรื่องสภาพแวดท้อมทางฟุตบอลที่จะช่วยเอื้อในการพัฒนาขีดความสามารถของตัวนักเตะเอง ออกจากสนามซ้อมมาก็แทบไม่ได้รีคัฟเวอรี่ร่างกายหรอกแหล่งเอนเตอร์เทนเย้ายวนมันเยอะ อาหารไทยก็อร่อย

ถึงแม้นักโภชนาการจะสั่งแล้วกินตามนี้นะ นายขาดตรงนี้ไปกินเสริมมาซึ่งมันคงมีนักเตะไทยไม่เยอะที่ทำตามได้เป๊ะๆ ส่วนมากถึงเวลาบางทีกินแค่ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ซ้อมเสร็จกินข้าวเหนียวไก่ย่างปากซอยสนามซ้อม นอนดึกมั่งเล่นเกมดึกนอนเกินเวลามั่ง การรีคัฟเวอรี่ร่างกายไม่เต็ม100แน่นอน ถ้าร่างกายไม่เต็มที่การซ้อมมันก็ทำได้ไม่ดีแบบที่โรนัลโดว่าไว้ แถมอีกอย่างโนวฮาวการซ้อมบ้านเรามันมีมาตรฐานเทียบเท่าพวกลีคชั้นนำเค้ารึเปล่า

แล้วก็อาชีพที่ใช้ร่างกายหากินก็ต้องดูแลร่างกายซึ่งเป็นต้นทุนทำกินของตัวเองมันหลักคิดง่ายๆใครทำได้ก็รุ่งใครทำได้แค่ไหนก็ได้แค่นั้น นี่แค่เรื่องร่างกายยังไม่นับรวมเรื่องทักษะ ทัศนคติในการเล่น เบสิคพื้นฐาน ความเข้าใจเกม เข้าใจแทคติค ฯลฯ ไม่ได้เนิร์ฟนักบอลไทยหรือว่าไทยลีคนะแต่ผมว่าการไปชุบตัวในประเทศที่เจริญแล้วทางฟุตบอลมันส่งผลดีต่อนักบอลจริงๆ บ้านเราถ้าซ้อมหนักแล้วทำไม่ไหวอาจมีก่อม็อบไล่โคช ถ้ายังเป็นแบบนี้อีกก็คงไม่ต้องหวังในช่วงชีวิตนี้แล้วล่ะ ทางลัดก็อย่างที่ท่านว่า พยายามทำตัวให้ได้ไปเมืองนอกที่เค้าเจริญกว่าเราเถอะ มีหวังกว่าเยอะ แค่ลีค4เค้ายังซ้อมเข้ากว่าบ้านเรา ก็แค่นี้น่าจะตอบไรได้เยอะเลย

ยากมากเลยนะถ้าทีมไทยยังให้ค่าเหนื่อยโอเวอร์กันขนาดนี้นักเตะไทยก็แทบไม่อยากย้ายออกจากลีกกันแล้ว

อีกอย่างคือทำลีกไทยให้เป็น farmer league ด้วย แล้วให้พวกลีกใหญ่ที่มีเงินของเอเชียมาดึงไป

แต่เอาจริงๆนะกว่าจะไปถึงแค่ระดับลีกชาวนา ผมว่าก็ยังยากเลย ตอนนี้ปัญหาปากท้องสำคัญกว่ามาก นักเตะที่จะเข้ามาในตลาดมันก็ลดลง

เผลอๆผมว่าก็มีแต่พวกลูกนักบอล ญาติสตาฟแหละที่เข้ามาทีมชาติไทยรุ่น 5 ปีต่อจากนี้ ไม่ใช่ว่าเส้นแต่การเงินของประเทศมันบีบจริงๆ

ต้องเลิกหวังจากนักเตะรุ่นพี่ๆแล้วครับ
ดันเด็กพวก 16-19 ปี ส่งต่างประเทศเลย

จับมือกับชาติที่พัฒนาแล้ว แต่ไม่เก่งฟุตบอลมากและไม่นิยมฟุตบอลเท่าไหร่
เอานักบอลเราไปลงเยอะๆ เพื่อเอาวัฒนธรรมและความเป็นมืออาชีพ เอาภาษา และได้ออกจาก comfort zone

เช่น นิวซีแลนด์ ออสเตรเลีย สิงคโปร์(ทีมที่ใช้โค๊ชต่างชาติ)

ถ้าเป็นลีคต่างประเทศชาติท๊อปๆ จะลีคไหยก็ไปเหอะ ผมว่าการซ้อมดีกว่าลีคสูงสุดเราหมดอะ ฟังน้องหนึ่งไปเล่นที่สเปนขนาดลีคสี่การซ้อมยังเป็นเเบบเป็นเเผนกว่าเลย ง่ายๆคือระบบบอลสเปนมันฝังอยู่ในทุกๆดิวิชั่นเป็นเเพทเทิร์นเดียวกันหมด ไปเเล้วได้ประโยชน์เพียบ

สิ่งแรกที่ต้องเปลี่ยนคือทัศนคติของนักฟุตบอลเรา เราต้องทำให้การก้าวออกไปเล่นที่เมืองนอกเป็นเรื่องปกติ ทุกคนสามารถไปได้หมด ผมยังนึกไม่ออกว่าจะทำยังไงเหมือนกัน สมมติทำงานที่ไทยได้เดือนละแสน ผมจะอยากลำบากออกไปใช้ชีวิตเมืองนอกคนเดียว ภาษาก็ไม่ได้ อาหารการกินก็ไม่เหมือนบ้านเรา แถมเงินเดือนเดือนบะ 5 หมื่นทำไม

ทัศนคติ รุ่นพี่ นับเฉพาะคนที่อยุ่ในลีกไทย ได้เงินเดือนสูงๆนี่

เห็นชัดเลยตอนเล่นในนามทีมชาติหลายคน

เราว่าทางเดียวคือครอบครัวอพยพไปทำงานต่างประเทศแบบเคสธนวัฒน์ ไปอยู่เรียนโตที่นั่นเลย ซึมซับทุกอย่างตั้งแต่เด็ก

เพราะถ้าส่งเด็กไปเอง ต้องมีโฮมซิกแน่นอน
สุดท้ายกลับมาเล่นไทยได้เดือนละแสนก็ไม่ไปแล้ว

เราว่าประเทศไทยยังขาดแรงบัลใจให้กับเด็กๆอยู่ในการมุ่งสู่นักเตะระดับโลก ต่างจากญี่ปุ่นและเกาหลีมาก

ส่งออกคือ เค้าต้องเอานักเตะเราด้วยนะครับ ถ้าไปยัดเยียดให้เค้าโอกาสที่จะโดนดองก็เยอะนะครับ เพราะฉะนั้นนักเตะเราต้องดีก่อน ก่อนที่เค้าจะมาเอาเราเอง แต่พอเค้าสนใจต้องมาดูเรื่องอุปสรรคด้านโควิด ด้านครอบครัวอีกชั้นนะ เพราะต้องไปอยู่นั่นคนเดียวอาจจะมีแค่ช่ามเป็นเพื่อนไปก่อนช่วงแรก ถ้าผ่านไปได้แบบเจแบบอุ้มก็ยาวๆ เกาหลีญี่ปุ่นมีโควต้าอาเซี่ยน ยังไงเค้ายังต้องการนักเตะเราอีกแน่ ยิ่งญี่ปุ่นนี่ต้องการตลอดเวลาเพราะเรื่องการตลาดด้วยส่วนนึง(ดูช่องตาฟลุ๊คมา) นักเตะไทยถ้าเร่งฟอร์มยังไงก็ต้องมีเข้าตา

เมื่อวานได้ดู fluke คุยกับหนึ่งเหมือนกันครับ
น้องบอกโค้ชเขาถามระดับความเข้มข้นซ้อมที่ผ่านมาให้คะแนนเท่าไร
น้องบอก 7/10 ในขณะที่เพื่อนในทีมให้ 2-3/10




ช่องยูทูปของหนึงครับ

หลายคนเสนอให้เริ่มจากการแก้ทัศนคตินักเตะไทยก่อน
ผมว่ายากครับ การจะไปแก้สันดานใครสักคน

แต่ผมว่าเราเริ่มแก้จากโครงสร้างระบบได้
สมาคมเริ่มทำได้ทันที เช่น
จำกัดเพดานเงินเดือน จำกัดโควต้าต่างชาติ
ให้การสนับสนุนทีมที่เอานักเตะไทยลงเยอะ ๆ
จัดลีกสำรองสำหรับชุดเด็ก
ถ้าเราแก้ที่ระบบ ทีมในลีกก็จะต้องหันมาสนใจเยาวชนตัวเองมากขึ้น ใครซ้อมไม่ดี ไม่ขยัน ไม่ทุ่มเท สุดท้ายทีมก็จะคัดออกไปเอง

แนวทางนี้ผมว่าเริ่มทำได้เลย แล้วจะแก้ปัญหาระยะยาวได้

การจำกัดโควต้าต่างชาติทำให้นักเตะไทยได้ลง แต่ก็อาจเป็นแบบปัจจุบันไหมครับที่ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนก็มีสโมสร ได้ลงเล่นอยู่แล้ว
แต่หากเพิ่มโควต้าจะทำให้นักเตะต้องดิ้นรนมากไหมครับเพื่อให้ได้ลง แต่ก็อาจตัดโอกาส
ท่านว่าอย่างไรครับ