พอดีอยากทราบความคิดเห็นของทุกคนอ่ะครับว่าเรียนยังไงไม่ให้เครียดหรือไม่ให้รู้สึกกดดันอ่ะครับ แบบตัวผมเองเวลาเรียนในมหาลัย ผมชอบมองพวกที่เก่งว่าเป็นศัตรูมากกว่าที่จะเป็นมิตรอ่ะครับ ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้ผมรู้สึกโกรธนะครับ เหมือนกับว่า mindset ของผมมันเซ็ตมาว่าพวกนี้ให้โทษมากกว่าให้คุณแก่เราแน่ๆ อะไรประมาณนี้ เห็นเคยมีคนบอกว่ายิ่งอยู่กับคนที่เก่ง ๆ ตัวเราเองจะพัฒนาขึ้น มันก็จริงส่วนหนึ่งนะครับที่ทำให้เราพยายามมากขึ้น แต่ผมมองว่าถ้าเป็นผมเวลาอยู่กับคนพวกนี้แล้วจะดูเครียดกว่าอยู่กับคนกลุ่มอื่น ๆ แล้วก็ทำให้เรารู้สึกอึดอัดและหงุดหงิดมากกว่าเดิมด้วยครับ

อีกคำถามหนึ่งที่ผมสงสัยมานานแล้วคือ ผู้หญิงเก่ง ๆ ในที่นี้คือเก่งอะไร สมมุติว่าถ้าเก่งกว่าเรามาก ๆ นี่เขาจะไม่ข่มเราอยู่ฝ่ายเดียวอ่อครับ?

ส่วนตัวที่จบมาได้ เพราะเพื่อนเก่งและดีครับ

คือเหมือนอาจารย์อีกคน คนเก่งบางคนจะอธิบายไม่เข้าใจ แต่เพื่อนผมคนนี้คือสุด พอดีผมเรียนเป็นอินเตอร์

ส่วนน้องเขามาไปอยู่ ตปท แต่เด็ก แล้วก็ตั้งใจเรียนและสอนเพื่อนตลอด ทุกคน ย้ำว่าทุกคน

วิชาที่ผมไม่ได้ก็รบกวนแกเนี่ยแหละ เวลาติวทีคนไทยมากันหมด

การอยู่กับคนเก่ง ถามว่าเครียดไหม มันแล้วแต่วิชานะครับ ส่วนตัวผม อยู่กับเพื่อนกลุ่มนี้อาจจะรู้สึกไม่กดดันและไม่ข่มกันเลย

จะว่าเพราะผมซิ่วแล้วแก่กว่าหลายปีก็ไม่ใช่ เพราะรุ่นผมคือสนิทกัน และไม่มีปัญหาอะไรกันเลย อาจจะเพราะคณะเล็กด้วย กลายเป็นสังคมที่ดีเลย

ส่วนเรื่องผญ เก่งข่ม ตอนผมเรียนก็ไม่นะครับ ไม่ว่าจะที่ไหนก็ยุงไม่เจอผญเก่งข่มครับ

ปล.ผญ ที่ข่มผมได้คือเมีย

อันดับแรกท่านต้องเลิกมองใครในแง่ร้ายก่อน

เราไม่จำเป็นต้องแข่งกับใคร

เราเรียนเราสอบเกรดก็เป็นของเรา

คบเพื่อนดี ได้สังคมดี
คิดว่าเป็นการช่วยเหลือเสริมกันในการเรียน

ท่านอยากมีความสุข ก็ลองหาชมรมในมหาลัยที่เราชอบ
ลองเข้าไปเรียนรู้ดู

จบมาบางที ได้มีมิตรแท้ หลากหลายอาชีพ

มนุษย์เป็นสัตว์สังคม
มีคนรัก ดีกว่ามีคนเกลียดแน่นอนครับ

สำหรับผู้หญิงเก่ง เก่งแล้วนิสัยดี
เก่งแล้วแฟร์ เก่งแล้วหน้าที่การงานดี

สมมุติท่านเงินเดือน 50,000
เมียเก่งก็หาได้ 50,000

นิสัยเข้ากันได้ดี

ครอบครัวท่านสามารถมีรายได้เดือนละเเสนเลยนะครับ

เค้าเรียกว่าเสริมกันไปในทางที่ดี

พวกที่เรียนเก่ง แต่นิสัย เฮฮา อัธยาศัยดี มีน้ำใจ ซัพพอร์ต ให้พลังบวกคนรอบข้างก็เยอะ พวกนี้หรือยุคนี้เอาจริงๆไม่มีใครสนหรอกมั้งว่าจะเรียนเก่งกว่า โง่กว่า มันมีปัจจัยอื่นให้มองมากกว่านี้แล้ว

ไอพวกที่ชอบข่ม หรือมองว่าเรียนอ่อนกว่าคืออ่อนด้อยกว่าอยู่กันคนละชั้น หรือหวงวิชา มองคนอื่นเป็นคู่แข่ง พวกนี้มันก็ไม่น่าคบหาอยู่แล้ว ก็ปล่อยมันไป ยังไงก็ไม่ได้พึ่งมันอยู่แล้ว

ไอพวกเรียนไม่เก่งก็เช่นกัน

เราไม่จำเป็นต้องอยู่กับคนเก่งตลอดเวลาก็ได้ครับ คบคนหลายกลุ่มไว้แค่เราต้องรู้ว่าเวลาไหนเราไปอยู่กลุ่มไหนก็พอ อย่างเทคนิคของผมคือเวลาเรียนผมก็อยู่กับกลุ่มเก่งกว่า แต่เวลาช่วงใกล้สอบผมก็ไปอยู่อีกกลุ่มที่ใกล้เคียงกับเรามากกว่านั่งติวนั่งอ่านหนังสือด้วยกันเพราะอยู่ฝั่งนี้จะสบายใจกว่าในเวลาช่วงสอบ

อยู่กับคนเก่งเพื่อกระตุ้นและอยู่กับคนที่เราสบายใจในเวลาที่เราต้องการผ่อนคลายครับ ยิ่งถ้าท่านหาคนที่เป็นทั้งสองอย่างได้ในเวลาเดียวกันคือจะดีมาก

ส่วนคำถามสุดท้ายมันไม่เกี่ยวเรื่องเพศหรอกครับเก่งและข่มไปทั่วมันก็มีทั้งชายและหญิงมันอยู่ที่นิสัยของคนนั้นมากกว่า เก่งและนิสัยดีเฮฮาช่วยเหลือคนมีอยู่มาก

ท่านแค่ต้องเลิกมองคนอื่นเป็นศัตรูแค่เอาตัวเองให้รอดและพาเพื่อนเราให้รอดเรียนจบไปพร้อมกันก็พอแล้วส่วนเกรดมันก็อยู่ที่ความขยันและความเข้าใจของเราอบ่าไปมองที่คนอื่น

เก่งก็คือเก่งอะครับ แล้วแต่จะนิยามเลย คือก็ไม่เข้าใจว่าจะเลือกคนไม่เก่งไปทำไม
คือถ้ากลัวโดนข่มก็ต้องเลือกคนที่ด้อยกว่าเราในทุกด้านหรอ เพื่ออะไรอะ
เราควรได้คนมีความสามารถที่พาชีวิตเราก้าวไปข้างหน้าไม่ใช่หรอ

ทำไมถึงอยากได้คู่ครองที่ incompetence
คิดออกอยู่อย่างเดียวคืออยากได้คนที่แย่กว่าเพื่อให้รู้สึกว่าตัวเองสูงส่ง

ไอ้คำที่บอกว่าชอบคนสวย คนรวย คนเก่ง ก็คือด้านดีของคนนึงในสังคมซึ่งแม่งก็ไม่เห็นแปลก
ถ้ามีคนบอกว่าชอบคนขี้เหล่ คนโง่ คนจน ผมจะแปลกใจมากกว่าอีก

ขอพูดตรงๆ นะครับ ความคิดของ จขกท โครตลบแบบบรุนแรงมากๆ เหมือนเก็บกดเลย

ผมเป็นคนนึงเรียนกลางๆ ไม่เก่งไม่โง่เอาตัวรอดไปได้

การอยู่กับคนเก่งแน่นอนมันกดดันแน่ๆ ครับยิ่งเป็นคนเก่งที่เราไม่รู้จัก

เช่นผมมาเรียนวิชานี้คนเดียวทั้งห้องมีแต่คนเก่งๆ อันนี้จะกดดันมาก

แต่จะพัฒนาเราเองให้เก่งตามเพราะไม่อยากเป็นตัวตลก

เราคิดไปก่อนว่าเราอ่อนเขาคงคิดว่าเราโง่ (ผมว่า จขม คงคิดงี้)

การที่อยู่กับพวกเก่งๆ จะกดดันไม่แปลกทุกคนเป็นหมดแหละ

แต่การอึดอัดและหงุดหงิดนี่ผมว่าแปลกๆ นะ

อีกคำถาม ผญเก่งๆ จะไม่ข่มเราหรอคือผมไม่เคยเจอนะเอาตรงๆ

ผมเรียนมา 6 ปี ไม่เจอสักคน ผญ เก่งๆ บางคนช่วยเราด้วยซ้ำ

ถ้าเรามานั่งมองแต่เชี่ยมึงศัตรูกูไม่เคยคุยยุ่งอันนี้มันไม่แปลกที่เขาจะไม่คุยกับคุณ

ถ้าเริ่มทักก่อน เริ่มคุยสุดท้ายจะได้เพื่อนได้คนเก่งเป็นเพื่อนเรียนไปด้วยกัน

เช่นผมมีเพื่อนคนนึงมันเก่งมากแต่มันเป็นเพื่อนของเพื่อนผมไม่รู้จัก

จนมันเริ่มคุยกับผมก่อน จากนั้นมาสนิทกันเรียนด้วยกันทั้งกลุ่ม

มันเก่งแบบเกียรตินิยมเลย แต่ไม่เคยกดคนอื่นแถมทำให้ลอกด้วยซ้ำ

เนี่ยมีมิตรดีกว่ามีศัตรู ผมเห็นคนคิดแบบ จขม ไม่รอดเรียนจบสักคน

ไม่ย้ายคณะก็ดร็อปเอาตรงๆ น้อยมากจะรอดพวกรอดคือพวกที่แบบดิ้นรนไม่ยอม

ปล. จากการตั้งกระทู้ของ จขม เก่าๆ เหมือนวิตกกังวลมากเกี่ยวกับมหาลัย

ท่านพึ่งเข้ามาเรียนใช่หรือป่าวครับ ผูกมิตรเยอะๆ ครับถ้าพึ่งเข้ามาเรียน

คิดลบแบบนี้ผมไม่เคยเห็นรอดสักรายมองใครก็ศัตรู สุดท้ายจะเหลือตัวคนเดียว

ถ้าเก่งจริงๆ เนี่ยไม่ว่าถ้าแบบกลางๆ แล้วคิดว่าคนอื่นเป็นศัตรูไม่เป็นมิตรเนียไม่รอดผมบอกเลย

เพราะมีน้องผมเป็นคนคิดแบบ จขม เลยเล่นเกมด้วยกันสุดท้ายต้องดร็อปเพราะไม่ชอบคนนู้นนี้

แต่ไม่ได้มองว่าคนเก่งเป็นศัตรูนะ แต่คิดลบตลอด

อย่างน้อยควรมีกลุ่มเพื่อนที่เก่งไม่เก่ง แต่ถ้ามีกลุ่มเพื่อนแล้วแต่ยังไปมองคนในห้องอื่นๆ ว่าเก่งเป็นศัตรู

ผมว่าความคิดแปลกมากๆ ผมมีเพื่อนแทบทุกคณะทั้งมหาเทพและคนไม่เก่งยังไม่เคยเจอใครคิดแบบนี้เลย

ขนาดคนทีเรียนไม่จบยังไม่คิดเลย

ส่วนเรื่อง ผญข่มอีกรอบไม่เกี่ยวอะ แก๊งผมเจอกันตอนปี 1 และครบทุกวันนี้คือผญ 4 คนเก่งมากๆ 2 คน

อีก 2 คนเท่าผมเลย 2 คนแรกเรียนเมกาต่อแต่กลับมาละ อีก 2 คนก็จบละ เชื่อไหมไปกินเหล้า

สนิทกันยังกะพี่น้องสนุกสนานเฮฮา ลองคิดถ้าผมเป็นคนไปคิดว่าคนเก่งเป็นศัตรูผมต้องเสียเพื่อน 2 คนนั้น

ไปโดยที่ไม่รู้จัก ไม่รู้ว่านิสัยเป็นไง สนุกแค่ไหน เพื่อนที่ดีแค่ไหน

ปล2. ขอให้ จขม ผ่านไปได้ครับเรื่องแฟนมหาลัยไม่เกีย่วผมเคยมีแฟนรวย (ตอนจีบไม่รู้นะ รู้ตอนคบกัน)

เชื่อปะเธอเก่งมาก top 10 ของคณะเลย แต่ไม่เคยมาข่มเป็นแฟนที่เบสมากๆ มีช่วงนึงผมไม่มีเงิน

เธอเลี้ยงผมตลอดไม่บ่นสักคำให้กำลังใจปลุกไปเรียน เพื่อนๆ ผมชอบเธอหมดทั้งๆ ที่ตอนจีบตอนคุย

เธอหยิ่งมากแต่เราไปเป็นมิตรพอรู้นิสัยจริงๆ เธออ่อนโยนมากๆ บางคนข้างนอกดูเข้มแข็งเพราะไม่สนิทครับ

แต่ก็มีเพื่อนบางคนนะ ที่นิสัยห่วยมากแต่ควรรู้จักกันก่อนตัดสินครับ

ลองคิดในมุมคนอื่นคิดว่าท่านนิสัยข่มเป็นศัตรู ทั้งๆ ที่ท่านไมไ่ด้เป็นยังงั้นเลย ท่านจะรู้สึกอยากคุย

อยากสนิทกับคนนี้ไหมครับ เผลอๆ ท่านอ่านจะคิดว่าไม่สนิทกันตัดสินกูเฉย นั่นแหละคนอื่นอาจคิดแบบนี้

สู้ๆครับ

อย่างแรกเลิกแยกประเภทของคนก่อน โง่แต่นิสัยแย่ก็เยอะแยะ มันอยู่ที่คนไม่ใช่ที่type สนิทกันก่อนค่อยตัดสินกันก็ได้

สอง ที่บอกเครียดต้องดูความหมายของคำว่าเครียดถ้าเป็น tension มันคือเป็นส่วนนึงในการเรียนอยู่แล้วครับ
อยากทำอะไรให้ดีมันต้องเพิ่มเข้มข้นไม่ใช่แค่เรื่องเรียน ยิ่งความเข้มข้นสูงคุณจะพัฒนาศักยภาพได้เร็วและดีขึ้น

แต่ถ้าเป็น stress อย่าพึ่งโทษใคร ให้ถามตัวเองก่อนว่าที่เครียดเป็นเพราะอะไร กลุ่มเพื่อน วิชาที่เรียน
หรือเป็นที่การมองคนของคุณเอง หาต้นตอให้เจอก่อนแยกเป็นส่วนๆแล้วจัดการความเครียดอย่าให้สะสม คุณจัดการได้

สาม ถ้าเจอผู้หญิงเก่งรู้จักเค้าไว้ก็ดี ผู้หญิงเก่งคือมีความสามารถในการทำงานและเก่งในการจัดการปัญหาตัวเองได้ดี
ลองอายุ30แล้วเจอคนที่จัดการอะไรก็ไม่ได้จะรู้เลยว่าปวดหัวชิบหาย ถ้ากลัวโดนข่มไปคบคนที่ไม่เก่งก็ได้
แล้วไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายไม่ว่าเพศไหนก็มีการข่มกันได้(แต่ไม่ใช่นิสัยที่ดี) คนให้เกียรติกันก็มีครับ

สุดท้าย ขอล่วงเกินนิดนึง ท่านอาจต้องปรับเรื่องการตัดสินคนหน่อยที่อ่านมาความเห็นตัดสินคนไปก่อนซะเยอะ
ซึ่งมันเป็นนิสัยที่ทำให้ท่านพลาดโอกาสดีๆได้ เตือนเพราะรู้สึกจากที่อ่านเฉยๆถ้าไม่ได้เป็นขออภัย

ผมว่าท่านกำลังโฟกัสผิดจุดนะครับ

ผมขออนุญาตแนะนำนะครับ ขอให้ท่านโฟกัสอยู่ที่ตัวท่านเอง เอาชนะตัวเอง เอาชนะเป้าหมายที่ท่านได้ตั้งเอาไว้ โดยไม่ต้องไปสนใจคนอื่นครับ การที่เราไปอยู่ในสังคมคนเก่ง หรือมีเพื่อนที่เก่งๆ ไม่ได้หมายความว่าเราต้องเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับพวกเขาครับ ให้เราใช้บรรยากาศ รวมทั้งความตั้งใจเรียนของพวกเขานำพาเราให้เข้าเรียนและตั้งใจเรียนดีกว่าครับ ผมว่ามันเป็นบรรยากาศที่ดีกว่าที่ท่านจะอยู่ในสังคมที่มีแต่เพื่อนเกเร ชักชวนกันโดดเรียน เล่นเกมส์ เล่นยา นะครับ

ที่ผ่านมาผมอยู่แต่ในสังคมคนเก่งๆ แต่ผมก็ไม่เคยเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นให้กดดันตัวเอง หรือทำให้รู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยครับ อาจจะเป็นที่นิสัยของผมด้วยที่ผมไม่ชอบที่จะสนใจใคร หรือเปรียบเทียบกับใคร ใครจะพูดอะไรผมก็ช่างแม่ง ไม่สนใจ

ขอเล่าประสบการณ์เมื่อก่อนของผมนะครับ

เมื่อก่อนตอนป.ตรี โดยเฉพาะปี 1 ผมเรียนแย่มากครับเกรดยังไม่ถึงสองเลย เพราะความเหลวไหล ไร้ความรับผิดชอบของตัวเอง ทำให้ป.ตรี ต้องเรียนด้วยความยากลำบากกว่าจะจบ ในสายตาเพื่อนๆ คือผมเป็นคนที่เหลวไหล เกเร เรียนไม่ได้เรื่องครับ หลังจากนั้นอีกหนึ่งปีผมก็มาสอบเข้ามาเรียน ป.โท ที่มหาวิทยาลัยแถวสามย่าน วันมอบตัว ทำบัตรนิสิต เจอเพื่อนที่เรียนป.ตรีมาด้วยกัน เป็นเพื่อนที่เรียนเก่ง แต่ชอบดูถูกคน เจอผมแล้วถามผมว่า “เอ้ยย มึงมาทำไรที่นี่วะ” ผมก็ไม่สนใจ ได้แต่หัวเราะและก็ตอบกลับไปว่า “อ่อ กูแค่ผ่านมาทำธุระเฉยๆนะ” (ผมกับเขาสอบเข้าเรียนโทคนละสาขากันครับ)

ปัจจุบัน ผมจบการเรียนในระดับสูงที่สุดเท่าที่มี ทำงานวิจัยทางด้านวิชาการ และไปไกลกว่าเพื่อนคนนั้นเยอะครับ โดยการที่ผมโฟกัสที่ตัวเองและเอาชนะตัวเองให้ได้ครับ พูดง่าย แต่ทำไม่ง่ายครับ ถ้าขาดความเชื่อ และความพยายามครับ

เรียนแบบที่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางครับ โดยไม่เป็นจักรวาลของคนอี่นได้เพื่อนเก่งก็ถือว่าเป็นสิ่งดีคอย support กันและกัน ไม่เอาคนอื่นมากดดันตัวเอง รับผิดชอบในหน้าที่และบทบาทที่ได้รับก็พอ ตอนผมเรียนผมกดดันตัวเองเรื่องเดียว ทำยังไงให้จบเร็วที่สุดผมสงสารคนที่จ่ายค่าเทอมกับค่าครองชีพแต่ละเดือนครับ

อ่านแล้วไม่ได้รู้สึกท่านกดดันอะ

ดูคิดลบมาก จนมองคนอื่นในแง่ร้ายมากกว่า

Mindset แบบนี้ รีบเปลี่ยนก่อนจบนะครับ
ถ้าเกิดจบแล้วเผอิญได้ทำงานใน Corporate
คุณคงบ้าตายอะ

mindset จขกท จะสร้างปัญหาในอนาคต

คนเราเก่งคนละแบบ ยิ่งเจอคนเก่งยิ่งต้องผูกมิตร เรียนรู้จากเขา

ส่วน ผญ เก่ง ของผมคือ ผญ ที่มีความเป็นตัวเอง มั่นใจ ถามว่าเขาจะข่มไหม ก็ไม่เสมอไป
ผญ มักจะมีมุมอยากอ่อนแอ อยากตัวเล็ก อยากถูกปกป้อง ผช ควรมีความเป็น ผู้ใหญ่ เป็นที่ปรึกษาได้

คนเก่งนั่นแหละครับติวให้ได้ ทำข้อสอบแข่งกับตัวเองล้วนๆ

จับกลุ่มครับ ปีแรกต่างคนต่างเรียน ออกจากห้องสอบคำตอบไม่เหมือนกันสักคน

จากนั้นปีสองเริ่มจับกลุ่มกัน ทำแบบฝึกหัดข้อเดียวกันแล้วมาถกกันจนเข้าใจ

จบมา 20 กว่าปียังคุยกันอยู่เลยครับ