ต่อให้ขายที่ได้ แต่2ล้าน แปปเดียวก็หมดแล้วครับ.. ตปท.กับเงิน2ล้านมันแปปเดียวเอง

ลองคิดดูมุมแม่บ้างคือ เป็นครอบครัว ชนชั้นกลาง มีที่ดินเป็นทรัพย์สิน
ทั้งๆที่เค้าก้ส่งมาถึงป.ตรีแล้ว แต่การจะเอาที่ดินไปขายเพื่อส่งไปเรียนตปท.มันเสี่ยงมาก
โอเคแหละอาจจะมีพ่อแม่บางคนที่พร้อมเสี่ยงแต่ไม่ใข่ทุกคนแน่ๆ
เพราะฉะนั้นถ้าแม่ไม่เห็นด้วยและท่านยังต้องใช้เงินแม่อยู่ก็คงต้องเก็บตังเอง ไม่ ก้มีทุนส่วนนึงแล้วค่อยไปคุยกับแม่ใหม่

ถ้าท่านอยากไปจริงๆ แล้วมั่นใจว่ามีความสามารถ​น่าจะหาทุนเองได้นะครับ

บริบทที่ท่านพูดมามันเป็นในมุมท่านเอง ในมุมแม่เรื่องที่ต้องพิ​จารณา​มันอาจจะมากกว่าท่าน มีเรื่องที่ต้องดูแลรับผิดชอบ​ สำหรับ​เค้าที่ดินอาจเป็นหลักประกัน​เกิดเจ็บป่วย ธุรกิจ​การงาน มีปัญหา

1. ค่าเรียน + ค่ากินอยู่ที่ อเมริกา 2 ปีน่าจะ 2-3 ล้านไม่รวมส่วนลดทำงาน part time นะ

2. ทำงานเก็บเงินเองให้ได้อย่างน้อย 25%

3. ถ้าได้เกียตินิยม ก็ต้องลองหาทุนดู เรื่องนี้ปรึกษา บ.Agent เรียนต่อ ตปท ได้เลย ฟรีหมดว่ามีทุน ของ ม.ไหนบ้าง

4. ผมว่าส่วนนึงที่ครอบครัว ไม่ให้ไปเรียนต่อน่าจะมาจากความเชื่อมั่นมากกว่า เช่น จะเรียนจบได้เหรอ(จากสกิลภาษาตอนนี้) หรือเรียนจบกลับมาจะได้เงินเดือน คุ้มทุนในกี่ปี? อันนี้คุณต้องศึกษาเอง กับนำเสนอเอง

5. สมัยผมไปเรียน ก็ถือว่าเป็นคนแรกของครอบครัวที่ไปต่อโท ตปท. นะ แต่ผมก็ใช้เวลาเก็บเงินเองภายใน 2 ปี ส่วนนึง กับทุ่มเทเรียนภาษาอังกฤษเกือบ 2 ปี เพราะตอนนั้นภาษาอังกฤษก็ง่อยๆ ไม่ได้ดีมาก กว่าจะได้ไป

จากประสบการณ์นะฮะ
ขั้นแรกหาดูก่อนว่าจะเรียนมหาวิทยาลัยไหน แล้วลองดูว่าที่นั้นมี Scholarship อะไรบ้าง
บางที่ให้เรียนฟรี 100% บางที่ก็ให้เรียนฟรี+ค่าหอ ไอ้พวกทุนแบบนี้เค้ามีให้ทุกมหาวิทยาลัยอยู่แล้ว อยู่ที่เงื่อนไขเค้า แต่ไม่ค่อยมีคนรู้เท่าไหร่
พยายามเอาทุนมาให้ได้แล้วเก็บเงินค่าตั๋ว แล้วก็ค่าใช้จ่ายซัก 3 เดือนแรก หลังจากนั้นก็หางาน part-time ทำระหว่างเรียน
ถ้าเป็นเคสแบบนี้ที่บ้านก็คงไม่ขัดอะไร เพราะไม่ได้รบกวนเค้าซักบาท

ลองทำงานเก็บเงินเก็บประสพการณ์สักสองสามปีก่อนก็ได้ครับ แล้วค่อยไปเรียนต่อ จะได้รู้ว่าการทำงานจริงเป็นยังไง เราควรจะหาความรู้ด้านใหนมาเพิ่มตอนเรียนโท ระหว่างนั้นก็มองหาทุนไปด้วย

ป.โท นี่ควรเป็นความรับผิดชอบตัวเองได้แล้วครับ ไม่ใช่ให้ที่บ้านขายที่มาส่งเรียน

ทางเลือกมีหลายทางครับ ตามที่คนอื่นได้พูดไปแล้ว
อีกทางเลือกที่ผมจะเสนอคือ
สมัครงานแบบมีทุนการศึกษาต่อให้ดูครับ ได้ทั้งงาน ได้ไปเรียนต่อตปท. มีเงินเดือนให้ เรียนจบก็กลับมาใช้ทุนทำงานต่อ

2ล้านมันไม่ได้น้อยๆนะ

ผมขอตอบคำถามที่ท่านอยากรู้ว่าควรพูดยังไงให้คุณแม่เปลี่ยนใจก่อนเลยนะครับโดยผมจะแยกเป็น สอง ประเด็น

ประเด็น แรก คือประเด็นที่ว่าแม่ท่านไม่มั่นใจว่าท่านจะเรียนไหวไหมอันนี้บอกตามตรงว่าถ้าท่านจบด้วยเกียรตินิยมเนี่ยไม่ว่าผู้ปกครองท่านไหนก็หน้าชื่นตาบานแล้วก็เชื่อในตัวคุณทั้งนั้นแหละครับเพราะฉะนั้นนำเกียรตินิยมมาให้ได้แล้วคุณแม่จะเชื่อมั่นในตัวท่านเอง

ประเด็นที่ สอง คือแม่ของท่านเชื่อในตัวของท่านอยู่แล้วว่ามีศักยภาพมากพอแต่ว่าไม่อยากให้ท่านไปเพราะอาจจะมีเหตุผลบางประการที่ท่านอาจจะไม่สามารถบอกท่านได้ ถ้าเป็นในทำนองนี้ผมว่าท่านควรที่จะเปิดอกคุยกับทางบ้านจริงๆ จังๆ สักรอบท่านอาจจะได้คำตอบที่ค้างคาใจอยู่ก็ได้

สุดท้ายนี้ผมอยากให้ท่านลองเปิดใจดูลองมองมุมกลับมองในมุมของแม่ของท่านดูว่าแม่ท่านมีอะไรที่ยังปิดบังท่านอยู่รึป่าว ในใจจริงๆแม่อาจจะอยากให้ท่านไปเรียนก็ได้แต่ทันทีที่ท่านพูดถึงเรื่อง ป.โท แล้วแม่ปฏิเสธทันทีนั้นอาจะเป็นเพราะพวกท่านไม่มีกำลังมากพอหรืออาจกำลังประสบปัญหาทางด้านการเงินอยู่ก็ได้ครับ สรุปสุดท้ายได้ผลว่ายังไงอย่าลืมมาเล่าให้ฟังด้วยนะครับ

คนละเคสกับผมนะครับ
ผมก็ชนชั้นกลางเนี่ยแหละ ไม่ได้ร่ำรวยเงินมาก พ่อแม่อยากให้เรียนต่อตั้งแต่จบตรี
พ่อแม่ก็ส่งนะครับ แต่ไม่ถึงขั้นต้องขายที่ส่ง การเงินก็ไม่ลำบากครับ
ผมยืนยันว่าขอทำงานก่อน ทำไป 2-3 ถึงไปเรียนต่อครับ จะรู้แนวทางตัวเองว่าต้องการอะไร
หรือถ้าจะต่อยอดงานที่ทำ ก็พอจะเข้าใจ career path ในสายงาน เพื่อเลือกคอร์สที่เหมาะ นำมาต่อยอดสายงานได้ครับ
ทำงานก่อนไปก็เป็นเงิน pocket money ของเราเองด้วย ใช้กินเที่ยว ตอนอยู่ผมก็ทำ part time ด้วยครับ ประหยัดๆเอา
ส่วนเรื่องภาษา ผมก็สอบ IELTS ครับ 6.5 แต่ยืนยันว่า ไปปรับตัวบ้านเค้า กว่าจะคล่อง เป็นเกือบปีครับ เพราะที่ไทยผมไม่ได้เรียนอินเตอร์เลย ไทยล้วนตั้งแต่เด็ก

อีกแนวทาง แนะนำให้ลองไปเรียนภาษาก่อนก็ได้ครับ แบบอยู่กับ Host ไม่แพงมาก หาดูที่ที่มันไม่แพง เช่น NZ/ AUS/ Canada/ US รัฐกลางๆ อะครับ ไม่แน่ใจที่ไหนถูกกว่ากัน ต้องลองหาข้อมูลดู

โตแล้ว ทำงานหาเงินเรียนเอง จบ

ที่ดินให้พ่อแม่เก็บไว้ใช้ หรือขาย เอาเงินเกษียณไว้ใช้ตอนท่านอายุเยอะๆแล้วดีกว่า

ยังเรียนปริญญาตรีไม่จบเลย นิจะเรียนต่อปริญญาโท โดยที่ขอทุนพ่อแม่อยู่อีกเนี้ยนะ

ทำงานเก็บเงินไปเรียนเองเลยครับ ส่วนใหญ่ก็ทำแบบนี้กัน

ท่านอาจไม่รู้แต่การส่งลูกคนนึงจนจบ ป.ตรี ได้นี้เหนื่อยนะครับ

ยิ่งท่านบอกครอบครัวไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ส่งท่านได้จนถึง ป.ตรี

ถึงตอนนี้แทนที่จะให้พ่อแม่ได้พัก ยังจะให้ขายสมบัติส่งท่านเรียนต่ออีกเหรอ

จริงๆ เรื่องดีดรีไม่ผลอะไรมากับการทำงานสมัยนี้เท่าไหร่นะครับ
ถ้าพูดถึงโท ต่อเอกก็อีกเรื่องแต่ไปในแนวทางวิชาการ

เรื่องที่จะได้จากการศึกษาต่างประเทศผมว่าคงเป็นโอกาส แนวคิด ประสบการณ์ภาษา
ตรงนี้สมัครงานตปท. ทำงานบ.ใหญ่ โอกาสมีมากมายครับ
เผลอๆ ทำงานไปซักพักท่านอาจเปลี่ยนความคิดใหม่ไปเลย

ถ้าอยากไปจริงๆ หาทุนอะไรก็ได้ครับทุนไรต่อไรเยอะแยะไปหมด คุยกับจารย์ที่ปรึกษาดู

จบ โทต่างประเทศหางานยากนะครับ ถ้าไม่มีประสบการณ์อะไรในการทำงานเลย แม้แต่ในไทยเองก็เหอะ
เรื่องกะไปถอนทุนที่นู่นก็ไม่ง่ายนะครับ เพราะเรียนจบก็ต้องกลับ อย่างมากก็แค่ได้ทำงานพาร์ทไทม์อ่ะ
โอกาสต่อต่อยอดจากการศึกษาที่ท่านเรียนมามันก็ยากนะ ต้องไปแข่งกับพลเมืองเค้า

ลองหาทุนการศึกษาสิครับ(เผื่อมี) ไม่งั้นก็ทำงานเก็บเงินเองเลย 1-2 ปี ทำให้รู้ว่าเราตั้งใจมาก สอบภาษาอังกฤษให้ได้ตามเกณฑ์ในมหาวิทยาลัยที่ท่านสนใจ เราไม่รู้เรื่องที่ดินเค้าอาจตั้งใจเก็บไว้ทำอะไรบางอย่างหรือเป็นมรดกให้เจ้าของมู้ หรือมีปัญหาทางการเงินอื่นๆ หรือป่าว อย่าไปว่าแกหัวโบราณอะไรเลยครับผมว่า

คงต้องแยกคำตอบเป็นหลายๆส่วนนะครับ

1. พูดอย่างไร
ผมว่าพูดคงไม่เท่ากับทำครับ ทำให้เค้าเห็นว่าเราไปไหวเราไปได้และเราไม่ได้จะไปเล่นๆ ไม่ว่าจะเป็นการเตรียมตัวทั้งการเลือกมหาลัย ทำไมเลือกที่นี่ จบแล้วจะทำอะไรต่อได้ รวมถึงทำแผนค่าใช้จ่ายและ timeline มาเลยครับ เรียนมหาลัยจะจบแล้วน่าจะเคยทำโปรเจกท์มา ให้มองอันนี้เป็นอีกโปรเจกท์ที่เราจะเสนอขายลูกค้าเลยแล้วกันครับ ถือว่าเป็นการฝึก pitching แล้วก็ฝึกทำ business case ไปในตัว

อย่างไรก็ดี

2. ปัจจัยเรื่องการเงิน
ที่ดิน ถือเป็นสินทรัพย์นะครับ ถ้าไม่ได้ลำบากจริงๆอย่าขายเลยครับ บ้านผมเป็นชนชั้นกลางกึ่งล่างที่ไม่เคยมีสินทรัพย์อะไรแถมยังมีหนี้สินอีก อย่าพยายามเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในจุดเสี่ยงเลยครับ ไม่ว่าจะตัวคุณเองหรือที่บ้านก็ตาม ถ้าคุณเก่งจริงๆทุนก็หาไม่ยากครับ อาจจะทุนไม่เต็ม ทุน 80% ไรแบบนี้แล้วก็กลับมาทำงานใช้ทุนเอาครับ แถมอายุก็ 22-23 แล้ว เป็นฝรั่งนี่พ่อแม่ให้ออกจากบ้านแล้วนะครับ ให้หาเงินกินใช้เองกันหมดแล้ว

และ

3. โอกาศทางการศึกษา
เรียนน่ะ เรียนเมื่อไหร่ก็ได้ครับเชื่อผมเถอะ ผมเริ่มเรียนป.โทตอนทำงานได้ซัก 3 ปีมั้ง (เรียนในไทยนะ) บอกเลยครับว่าเข้าไปเรียนแล้วรู้สึกตัวเองโง่มาก ฮ่า เพราะเพื่อนในคลาสส่วนใหญ่ตอนนั้นประสบการณ์การทำงานสูงกว่าเรา เวลามี class discussion เราจะให้ input ได้น้อยกว่าคนอื่นๆเยอะมากแล้วเราก็ต้องพยายามมากกว่าคนอื่นๆขึ้นไปอีกครับ

4. โอกาสในการมองหาสิ่งใหม่ๆ
ส่วนตัวก็อยากแนะนำให้ทำงานก่อนนะครับ หาสายที่เราชอบหรือสายที่เราไปเรียนต่อแล้วอาจจะทำให้เรามี career advancement ที่ดีขึ้นด้วยก็ได้เช่นกัน เช่นน้องที่รู้จักคนนึงจบสถาปัตย์ ทำงานแล้วรู้ว่าตัวเองไม่ชอบเลยเบนเข็มไปต่อโท MKT ทุกวันนี้ก็ขึ้นเป็น marketing manager บ.อสังหาใหญ่เจ้านึงไปแล้ว ซึ่งเค้าเอาองค์ความรู้จากสองสาขามาบวกกัน ซึ่งอาจจะไม่ได้รู้จักตัวเองเลยุถ้าไม่ได้ทำงานก่อนครับ


สุดท้าย การเรียนต่อป.โทไม่ได้ทำให้ชีวิตประสบความสำเร็จมากกว่าคนไม่เรียนนะครับ (มันแค่เพิ่ม % ให้มากขึ้นเท่านั้น) เพื่อนๆผมที่ประสบความสำเร็จแบบมากๆในสายงานบริษัท (เป็นระดับ VP) ผมก็ไม่เห็นพวกเค้าจบป.โทกันครับ หรืออย่างน้องชายผมเองมันเรียน 7 ปีด้วยซ้ำกว่าจะจบ ทุกวันนี้ยังเปิดบริษัทสตาร์ทอัพตัวเองได้เลยครับ นั่นก็ไปขอทุนแบงค์เอาตั้งแต่อายุ 20 ครับ

ฉะนั้น ใบปริญญาไม่ได้การันตีความสำเร็จในชีวิตครับ
ลองคิดดูครับผม