ผมก็ชอบเหมือนจขม.เหมือนกันครับตอนmusicbugชอบเกือบทุกเพลง คลั่งแม้แต่การแต่งตัว หลังจากนั้นก็เลือกฟังเอาเป็นบางเพลง

ผมชอบดัมมะชาติเกือบทั้งอัลบั้ม​ เรียงลำดับความชอบและความหมายในแบบที่ผมเข้าใจก็
1.ความฝันกับจักวาล-โดนสุดคือท่อน​ ภาพความฝันเหมือนดังหยาดฝนชโลมดวงใจให้ก้าวต่อไป

2.ดัมมะชาติ-ชอบความหมายของเพลงที่เปรียบเทียบคนกับธรรมชาติที่กว่าจะยืนตระหง่านมันก็ต้องผ่านเรื่องราวอุปสรรคบาดแผลจนเป็นเราอยู่ทุกวันนี้

3.คิดถึง-เป็นเพลงที่ผมกับแฟนชอบมากๆเหมือนกันมันฟังดูเป็นเพลงรักในแบบผู้ใหญ่

4.ชีวิตยังคงสวยงาม-เพลงนี้อารมณ์​เดียวกับเพลงดัมมะชาติ​

5.เตรียมตัวตาย-เหมือนจะสอนสัจธรรม​ชีวิตว่าคนเราเกิดมาก็ต้องตาย​ แต่ก่อนจะตายเราได้ทำอะไรที่ควรทำบ้างหรือยัง

6.เรือเล็กควรออกจากฝั่ง-อารมณ์​เดียวกับเพลงความเชื่อ&แสงสุดท้ายแตกต่างตรงแนวดนตรีที่โตขึ้นแต่ความหมายของเพลงแทบไม่ต่างกัน

ถ้าเป็นอัลบั้ม​อื่น

1.วิชาตัวเบา-ฟังครั้งแรกในห้องคนเดียวน้ำตาซึม​ เพลงนี้ผมยกให้เป็นเพลงที่ดีที่สุดของbodyslamในแง่ของความหมายในตัวเพลง

2อัลบั้มหลังแนวชีวิตดีสุดแล้วทั้งดนตรีทำนองเนื้อร้อง บางคนเอาแต่ยึดติดแนวป็อปๆรักๆใคร่ๆแบบ2อัลบั้มแรก เหมือนพวกหัววุ้นไปวันๆ ไม่ได้ฟังดนตรีเอาแต่ท่อนฮุคโดนใจเฉยๆ

ผมว่าวงพีคสุด ๆ หลังจากเภาออกนะ ให้เป็นช่วงยาว ๆ เลยคือ Believe - Save my life

หลังจากนั้นวงก็ติดลมบนไปแล้ว ตั้งแต่อัลบั้ม คราม มาจนปัจจุบัน วงเริ่มเปลี่ยนเนื้อหาเพลงแล้วก็ภาคดนตรี

แต่ภาพรวมก็ยังอยู่ในจุดพีคอยู่ดี

แต่ส่วนตัวผมเพลงที่มักเปิดฟังบ่อย ๆ จะเป็นเพลงรอง ๆ ของวงแหะ
เช่น ป่านนี้, มือใหม่, ไม่รู้เมื่อไหร่, เสี้ยววินาที, ท่านผู้ชม

ส่วนเพลงดัง ๆ มีเพลงเดียวที่ฟังบ่อย ๆ คือวิชาตัวเบา รู้สึกว่าเพลงนี้เนื้อดีมาก ๆๆๆ เข้าถึงสัจธรรมของความรัก

ผมชอบอัลบั้มหลังๆเพราะเพลงให้กำลังใจทั้งนั้นครับ
มันแล้วแต่ว่าช่วงนึงเรารู้สึกยังไง
ช่วงนี้ผมมีเป้าหมาย ผมเลยใช้เพลงให้กำลังใจมาฟัง แล้วเนื้อเพลง ดนตรีของบอดี้สแลมมันตอบโจทย์

ผมชอบ อัลบั้ม believe นะ สุดทุกเพลงจริงๆ ตอนนั้นผมอยู่ ม. ต้น อย่างชอบเลยหละ

ผมคิดเหมือนคุณครับ พอมาgenie มันถูกวางการตลาดมาเรียบร้อยแล้ว มันจะออกนอกลู่นอกทางไม่ได้ เพลงต้องเป็นแบบเดิมน่าเบื่อจัด

และใครที่บอกว่ายุคMusic bug ป็อบ อ่ะ น่าจะเพี้ยน

ทำไมคนอวยเภาขนาดนั้น ก็เห็นอยู่ว่างดังสุดตั้งแต่ ชัด ยอด เข้ามา

ปล. ผมไม่ใช่แฟนวงนี้ มองจากมุมคนนอก

ชอบทุกบัลอั้มเลยครับ

Save my life ทำให้กลับมาฟังวงนี้แบบจริงจังเลยแหละ

ส่วนตัวผมว่า Bodyslam เป็นวงที่มาตรฐานสูง แต่ไม่ได้สูงสุดอะไรแบบนั้น พีคเพราะ พี่ตูน แกวินัยโคตรสูง

วง Rock ที่พีคๆแต่ละยุคมีปัญหาภายในวง Bodyslam รักษานักร้องนำวงไว้ได้เลยขึ้นมาแทน



สมัยยุค Black Head, Silly Fool, Ultra Chuadz ขึ้นพีคๆ Bodyslam ยังเป็น Pop

พอ Bodyslam มาร๊อค SF วงแตก Black Head ลงมารักษามาตรฐาน Bodyslam เลยได้พื้นที่


พอ โลโซ,Big Ass, กะลา, Clash มารันวงการ ช่วงนั้น Bodyslam ก็ติดกลุ่มบนหละ แต่ไม่ใช่เบอร์ 1 แน่นอน ทรงๆแบบ Potato


พอ โลโซ, Big Ass, กะลา, Clash วงแตก เลิกทำ นักร้องออกทะเล นั่นหละ

Bodyslam ผงาดเลย เพราะวงการเหลือ ไม่กี่วงแล้ว

Black Head พี่ปู ก็เสียงพัง Bodyslam ยืนระยะได้ก็ขึ้นมาแบบเฉียดๆ เพราะตอนนั้น ตูน ก็เสียงจะพังแล้ว ( คอนราชมัง อะ เสียงแกใกล้ๆ แด๊ก แล้วตอนนั้น ) ดีที่แกรักษาสุขภาพ กับการใช้ชีวิตแกไม่ ปาร์ตี้ เหล้า บุหรี่ แกไม่เอาเลย


เรื่องฝีมือ เรื่องความเป็นไอคอน ในกลุ่มวง นี่วงอื่นๆมีดีกว่าหมด

กีตาร์ - ต้น BH, ต้น SF ก็ชัดกว่า, เสก โลโซ

กลอง ต่อ SF, เคน Zeal, พี่ใหญ่ โลโซ

นักร้อง แบงค์ Clash, โต SF, เสก โลโซ, แด๊กซ์ Big Ass, หนุ่ม กะลา ก็ทรงร๊อค คาแรคเตอร์ชัดกว่า ตูน ตอนนั้นคนกรี๊ดเพราะน่ารัก หวานๆ คือแฟนสาย Pop ทั้งนั้น

นี่ยังไม่รวมพวกสอดแทรก กระแส ที่ดังช่วงนึง หรือมาแบบเงียบๆ หรือ พวกอัลเทเนทีฟ

Modern Dog, Ebola, Slot Machine, Retrospect, Paradox, Zeal

ผมเห็นด้วยกับ comment นี้นะ ผมว่า Clash kala potato ช่วงพีคสุดๆ เหมือนจะดังกว่า แต่ bodyslam แค่ยืนระยะได้นานโครตๆ จนถึงปัจุบันแค่นั่นเอง การจัดคอนที่ราชมังได้ถึง 3 รอบเป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้

สำหรับผมตั้งเเต่เภาออกไปนั่นแหละ เพลงถึงเข้าที่เข้าทาง

สำหรับผมคอน belive คือที่สุดแล้วครับ

เหมือนวงโตตามเราอ่ะ
สมัยเราวัยรุ่น เราทันอัลบั้ม believe , save my live
เราก็จะอินกับเรื่องความรัก อกหัก อะไรพวกนี้
แต่พอเข้าวัยทำงาน ก็ทันอัลบั้ม ดัมมะชาติ , วิชาตัวเบา
ก็จะอินกับเพลงพวกให้กำลังใจ เพื่อชีวิต มากขึ้น

แต่ก็ยังกลับไปฟังเพลงเก่า ๆ ตลอดนะ