ดูว่า scope ตำแหน่งนี้ของคุณต้องการแค่ไหนดีกว่าครับ และเค้าคิดว่าคุ้มกับที่ได้เงินเดือนตามที่ระบุไม๊ เพราะโดยส่วนใหญ่โปรแกรมเมอร์จะกลัวที่สุดก็พวก scope ครอบจักรวาล ไม่ต่างกับพวกตำแหน่ง IT นั่นแหละครับ ที่หลายๆบริษัทจ้างทีกะใช้คุ้ม ผมก็หนึ่งในนั้นที่กลัวและไม่เลือกยื่นสมัครไปแน่นอน ถ้ารีเควสอะไรเยอะมากกกกก โปรแกรมเมอร์ก็มีด้านถนัดของตัวเอง และต้องการ scope งานที่ชัดเจน ถ้าดูแล้วไม่เคลียร์พวกมีฝีมือมีประสบการณ์มักไม่เลือกหรอกครับ

สำหรับผม Culture ขององค์กรครับ ผมเน้นตรงนี้ก่อน
ถ้าทำแล้วตัวผมไม่สามารถ Improve ตัวเองขึ้นได้ ผมก็ไม่อยากทำ

อันนี้ในมุมมอง ของผมเองนะ นอกนั้นมันเป็นเรื่องรองลงมาละ
เช่น ฐานเงินเดือน และเพื่อนร่วมงาน

ปล. ตัวผมผ่านบริษัท Startup กับ Tech Company หลายๆ เจ้ามาละครับ
รวมถึงเข้าไปเป็น Outsource ในที่ต่างๆ ปัจจุบันลาออกมาทำงานที่บ้านแทนครับ
เน้น Remote Working กับสร้าง Platform ตัวเองเพื่อเล่นกับธุรกิจที่ต้องการครับ

ปล2. ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลนะครับ แต่สำหรับผมเลือกทางเดินแบบนี้
รู้สึกมันมี Passion ดี ได้ลองอะไรใหม่ๆ ที่ไม่ค่อยได้ลอง

อายุ 30 จะนับ 1 เป็นโปรเเกรมเมอร์ เริ่มจากอะไรคัรบ
จาก 0 เลย ครับ อิอิ

ตอนนี้ สายงานที่ทำน่าจะไม่รุ่ง

ส่วนมากคนเก่งๆไปบ.ใหญ่ๆที่มาแนะแนวที่คณะหมดละครับ

เพื่อนผมเก่งๆก็ทำ Kbank Agoda ไรงี้

ส่วนที่เหลือถ้าไม่เก่งมากก็เปลี่ยนสายไปเลยหรือทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่โปรแกรเมอร์ครับ

โปรแกรมเมอร์นี่หาได้น้อยมากนะผมว่าที่จะเอาเก่งๆ

หายากจริงครับ

บ. ผมก็ค่อยๆลดสเป๊คลงเรื่อยๆ จนทุกวันนี้แทบจะเหลือแค่ว่าเจอกันครั้งแรกไม่ขึ้นกูมึงก็น่ารับแล้ว

สายนี้ มีไม่น้อยที่ทำเป็นฟรีแลน ไม่ชอบเข้าออฟฟิต ทำงานที่บ้าน อิสระกว่า รอบตัวผมก็เพียบละ แม้แต่ที่บริษัทผมเองก็ให้น้องๆทำที่บ้านกัน ขอแค่งานตามกำหนดแค่นั้น(แต่ก็ต้องมีคนเข้าออฟฟิตอย่างน้อย 1 คน ไปตกลงกันเอง)

ว่าแต่บริษัทอยู่ที่ไหนอ่ะครับ? ถ้าอยู่ภูเก็ตผมหาให้ได้สบายๆเลย

เริ่มจาก โอกาส ก่อนเลยครับเรื่องจริง
ผมเปลี่ยนจากสาย network มาตอน 30 นี่แระ
พอได้ทำงานจริงๆ ก็ถือว่าไปได้ไวมาก

อันนี้ขอตอบเจ้าของมู้นะครับ
ถ้าจะตั้งมู้ถามว่า ทำไมในไทยหาโปรแกรมเมอร์ยากจังครับ
น่าจะเปลี่ยนเป็น ทำไมในไทยหาโปรแกรมเมอร์เก่งๆยากจังครับ
จากประสบการณ์เลย 100ทั้ง100 อยากได้แบบทำงานได้เลย
ซึ่งสเปคนี้ บอกเลย 100K สำหรับคนเดียวทำได้ทั้งหมด
แยก FE BE 50K ยังไม่รวมภาษาที่เขียนอีก หลากหลาย
ปัจจัยเยอะมาก ยกตัวอย่างผมเอง
เริ่มจากกะจะเข้ามาด้วย PHP กลายเป็นเริ่มด้วย .net C#
แต่ตอนนี้เน้น JAVA React Python งาน .net C# ไม่รับ
ถ้าจะรับเรทไม่แรง ก็ต้องยอมรับเด็กใหม่เข้าวงการ
ซึ่งสายนี้น้อยที่มากจะรับเด็กจบใหม่ นิยามเด็กจบใหม่คือ
ต้องเทพเลย พวกกลางๆโอกาสเข้ายากมาก น้อยที่จะให้โอกาส
ไม่อยากรอ 6เดือน 1ปี เพื่อปั้นเด็กจบใหม่ เพราะเดี๋ยวมันก็ไป
เพราะงั้นเลยทำให้ คนในสายนี้เหลือน้อย เบื่องานด้วยอะนะ
โปรแกรมเมอร์ที่ทำงานได้หาไม่ยาก แต่หาเก่งๆเลยยากแน่นอน

ท้ายนี้
โปรแกรมเมอร์บางคนก็พรีเซ้นตัวเองไม่เก่งนะครับ
คนคุยกะคอมอาจสื่อสารกะคนปกติไม่ค่อยเก่ง
แล้วก็ประเภททำข้อสอบมาซะเว่อร์ แล้วไม่ได้ใช้จริง
จะหาคนเรียนมาหรือคนทำงานจริง แล้วแต่มุมมอง

ผมเป็นคนนึงที่ไม่ได้รับโอกาสจากบริษัทของคนไทย
บริษัทที่ผมได้ให้โอกาสผมได้พิสูจน์ตัวเองคือ ต่างชาติ
ญี่ปุ่น ไต้หวัน เกาหลี บริษัทไทยไม่เหมาะทำงานด้านไอทีด้วย
เอาแค่เรื่องความรู้นะ ยังไม่พูดถึงวัฒนธรรมการทำงาน ค่าตัว

เป็นตำแหน่งที่ต้องการในตลาดปัจจุบันสูง ตลาด app , market disrupt และ ที่สำคัญเงินเดือนที่โดนจ้างก็สูงมากเช่นกัน

นี่ผมยังอยากย้อนเวลาไปเรียนโปรแกรมเมอร์เลย 555 และมันคือ global trend ตอนนี้ด้วยสำหรับสายงานนี้

เก่งแบบ มากๆ น่าจะยากครับ แต่แบบ ทำงานได้ มีเยอะนะครับ

5555 นึกถึงสมัยก่อนคิดว่าเก่งรับงานโซโล่เดียวสบายๆ ไปตายตอนพรีเซ้น

รับ outsource มั้ยครับ ช่วงนี้ร้อนเงิน

ทำไมโครตใช่เลยท่าน ผมเรียนวิศวะคอม 1 ใน 3 พระจอม (แต่ซิ่วออกนะครับ55)

เข้า 23 คน
จบ 5 คน

ตอนนี้ทำงานในสายที่เรียน 3 คน ครับ

หาคนเก่ง คนทำงานได้อ่ะ มันยากครับ ถ้าหาทั่วไปอาจจะไม่ยาก

และมันขาดกันทั่วโลกอ่ะ ไทยจ่ายได้เท่านี้ก็ไม่แปลกหรอก อเมริกาจ่ายได้หนักกว่าไม่รู้กี่เท่า คนยังขาดเลย

ตอนผมอยู่ไทย ได้ 100k ก่อนอายุ 30 นะครับ งานสุดท้ายที่ผมไปสัมภาษณ์ offer ที่เกือบ 200k แต่สุดท้ายไปๆ มาๆ ผมก็เลือกไปอยู่ประเทศที่ผมอยากไปดีกว่า มีสิทธิ์เลือกทัังที 555

นี่ไม่นับว่าผ่านมาหลายปีแล้วนะ บริษัทที่ท่านว่า เค้าจ่ายได้ถึงนี่หรือเปล่า

งานมันยากขนาดไหน ถึงไม่มีคนเก่งเยอะเหมือนอาชีพอื่น

มันเป็นอาชีพที่เรียนยาก เครียดง่าย ทำแล้วหัวจะระเบิดประมาณนั้นไหมครับ

ตอบยากครับ ผมรักในงาน สำหรับผมมันก็ไม่ยากขนาดนั้น สนุก ท้าทาย แต่หยุดพัฒนาไม่ได้เลย เทคโนโลยีมันมาเรื่อยๆ ต้องอัพเดทตัวเองตลอด และก็เหมือนบนๆ ว่าไว้ คือคนมันหายไปตามกาลเวลาด้วย

รุ่นผม ม.สีเขียว ในภาคเข้าเรียน 60 จบ 40 ทำงาน Programming ซัก 30 ผ่านมาสิบปี เหลือสักห้าคนยังทำอยู่ ผ่านมาสิบห้าปี น่าจะเหลือสองคนละ ส่วนหนึ่งก็เบื่อโค้ด ขึ้นสายบริหารกันไป หรือเปลี่ยนอาชีพไปเลยก็เยอะ ถ้าไม่ได้รักจริงๆ มันคงทั้งเครียดทั้งกดดันมั้ง ปัญหาที่เจอก็ยากตามอายุงานแล้ว ยังต้องมานั่งเรียนอะไรใหม่ๆ แทบจะทุกสามสี่เดือนอีก

ถ้าเปรียบเทียบมันก็ดูเป็นศิลปะที่ abstract กว่าพวกศิลปินวาดรูปอีกขึ้นหนึ่ง คือวาดรูปยังเอาจินตนาการตัวเอง มาเขียนเป็นภาพที่มองเห็นจับต้องได้ แต่โค้ดมันคือเอาจินตนาการ(requirements)มาเขียน เป็นจินตนาการอีกที(code) แล้วให้คอมพิวเตอร์มันประเมินออกมาเป็นอะไรที่มองเห็นได้ มันอาจจะดูเข้าใจยากกว่าอาชีพอื่นๆ ก็ได้มั้ง