ในปวศเก่งพอตัว แต่ไม่ได้เวอร์เหมือนในนิยายหรือในหนัง

ตามความเห็นของผม ไม่เก่งจริงอย่างที่อวยแน่ๆ ตามบันทึกประวัติศาสตร์การรบครั้งสำคัญๆ ก็จะมีประมาณนี้

ตอนที่หนีตายจากการโดนโจโฉตามล่า (ตอนไปอาศัยเล่าเปียว) --> เป็นแผนของเล่าปี่
ตอนศึกเซ็กเพ็ก --> ขงเบ้งไม่มีบทบาทเลย
ตอนแอบดอดไปยึด 4 หัวเมืองเกงจิ๋ว --> ขงเบ้ง (ชั้นเชิงทางการเมือง)
ตอนบุกยึดเสฉวน --> บังทอง + ข้าราชการเสฉวนที่ทรยศอย่าง หวดเจ้งและเบ้งตัด
ตอนยึดฮันต๋ง --> หวดเจ้ง
ศึกปราบกบฏมันอ๋อง (เบ้งเฮ็ก) --> ขงเบ้งยกทัพลงไปปราบจริง แต่คนที่ทำให้เกิดความมั่นคงในดินแดนนี้จริงๆ คือ เตียวหงี

จะเห็นได้ว่า ขงเบ้ง ไม่มีความเหมาะสมที่จะเป็นเสนาธิการทหาร แต่เหมาะจะเป็นนักวิชาการ หรือนักปกครองมากกว่า

เก่งที่สุดในยุค​ ขงเบ้งผู้มาก่อนการณ์
ที่พลาดให้สุมาอี้ก็เพราะขงเบ้งรอไม่ได้​ โหมงานหนักเพราะแผ่นดินที่เจ้านายทิ้งไว้ให้​ขงเบ้งมีสิ่งที่ต้องปกป้องรักษา​ ไม่เหมือนสุมาอี้ที่ไม่ต้องทำเพื่อใครไม่ได้จงรักพัคดีต่อโจโฉจึงทำอะไรเพื่อตัวเองได้เต็มที่ไม่ต้องกังวลเรื่องอะไร

เคยอ่านเจอว่าไม่เก่งงานด้านบุคคล
เล่าปี่เคยบอกงานใหญ่อย่าใช้งานใครสักคนนี้แหละ ตอนข้งเบ้งไปตีโจโฉสั่งคนนี้ไปตั้งค่ายกลางด่าน มันดันผ่าไปตั้งบนเขาสุดท้ายโดนล้อมสายเสบียงขาดต้องยกทัพกลับ งานใหญ่พังหมด

ขงเบ้งเก่งเรื่องการบริหารครับ แต่ในนิยายมักจะไปอวยด้านการรบซึ่งความจริงไม่ใช่จุดเด่นของขงเบ้งเลย

ไม่เกิน 1 วัน โจโฉ ตัดหัวขงเบ้งแล้ว เสือ 2 ตัว อยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้

ผมว่านิสัยขงเบ้งแกอยู่เป็นนะ ถ้าสมมติเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยกับโจโฉนะ โกงชัดๆ และที่สำคัญขงเบ้งแกก็ไม่แสวงหาตำแหน่งอำนาจบาทใหญ่(ต้องการอย่างเดียวอำนาจการจัดการ) แล้วก็ไม่ใช่พวกแข็งจนหัก เป็นคนยอมงอรอจังหวะ และที่สำคัญมีสกิลวาร์ปเวลาที่หัวใกล้หลุดจากบ่า แกไปไวมาก555

เก่งในฝั่งเขา แล้วฝั่งเขาเป็นคนเขียนเรื่อง

ถ้าเข้ากันได้นี่ ติดเครื่อง ยาวไป โจโฉจะเป็นสายหยางอารมณ์ร้อนมาก ส่วนพี่เบ้ง จะเป็นสายหยิน เย็นจัด(จริงๆร้อนเหมือนกันแต่เก็บอาการเพื่อผลประโยชน์)

ผมว่าเก่ง แต่โค้ชก็คือโค้ชผลแพ้ชนะมันอยู่ที่การลงไปเล่น ก็คือการรบ ถ้าไม่มีขงเบ้งคิดว่าจะมี 3ก๊กมั้ย หรือถ้าขงเบ้งไปอยู่กับโจโฉล่ะ คนเขียนเค้าต้องการแบบนี้นี่นา หลายๆครั้งตัวแม่ทัพเองที่ทำเสียแผน ถ้าไม่ใช่เป็นแม่ทัพคนสำคัญคงประหารทิ้งไปละ

เก่ง ไม่มีขงเบ้ง ไม่มีสามก๊ก

ในนิยายตอนท้าย สุมาอี้นั้น ไม่สามารถกลับมาสู้ได้อีกแล้ว ออกมาตายแน่

ทำได้แค่รอให้คนคนนี้ตายก่อน(หากไม่ตายก็ไม่ต้องมาสู้) แล้วค่อยว่ากัน ขงเบ้งสร้างจาก 0 แต่ทัดเทียมอีก 3 ประเทศ

แต่ 2 ประเทศนั้น มีต้นทุนเท่าไหร่ไม่รู้แต่ต้องมารับมือคนคนนี้ ตรงนี้น่าสนใจ ( ตามนิยายสนุกๆนะ เรื่องจริงเหมือนไม่มีตัวตนมั้งผมไม่รู้ข้อเท็จจริง )

ด้านการบริหารผมว่าเก่งครับ ดูจากบทบาทหน้าที่ในก๊ก แต่ไม่ได้สุดแบบในนิยายแต่งเติม
ยิ่งการศึกผาแดงด้วยที่เป็นเรื่องของนิยายในพงศวดารไม่การกล่าวถึงเค้าด้วยซ้ำ

ด้านการบริหารผมชอบซุนฮกอีกคน ซุนฮกก็เป็นอีกคนที่ช่วยโจโฉตั้งตัวแถมพาคนเก่งๆ มาเข้าก๊ก
อย่างกุยแกก็ใช่เป็นคนเฝ้าหลังบ้านวางยุทธศาสตร์รบกับอ้วนเสี้ยว
จากที่เป็นขุนศึกระหกระเหเร่ร่อน กลายเป็นก๊กใหญ่ ผมให้เครดิตแกค่อนข้างมากเลย

เป็นนักการเมืองที่เก่ง แต่ไม่ใช่นักพิชัยสงครามที่เก่ง

เริ่มตั้งแต่กลยุทธ์แบ่งประเทศเป็น 3 นี่สุดยอดมาก
พันธมิตรง่อ ยึดเสฉวน ยึดเกงจิ๋ว สร้างจ๊กขึ้นมาวางรากฐานประเทศจ๊กได้ขนาดนี้ ในแง่การเมืองการปกครองแกเก่งมากนะ

แต่เรื่องพิชัยสงครามแกไม่ได้เก่งขนาดที่ฉบับหลอกว้านจงอวย ไม่ได้หยั่งรู้ทุกอย่าง
แพ้มาก็หลายครั้ง
แต่อันที่ผมไม่ชอบที่สุดคือเรื่องการใช้คน แกพลาดบ่อยมาก

จริงๆ ผมเห็นด้วยที่ทรัพยากรของจกก๊กสู้วุยก๊กไม่ได้ ยิ่งเสียเกงจิ๋วไป ยิ่งทำให้การบุกวุยยากขึ้นเพราะต้องเดินทางเป็นพันๆลี้ แต่ถ้าเป้าหมายคือต้องการรวบรวมแผ่นดิน ยังไงก็ต้องบุกครับ เพราะแคว้นเล็ก ๆ ยิ่งไม่ทำอะไรเลย ยิ่งเหมือนรอเวลาแพ้ ผมจึงไม่คิดว่าขงเบ้งหรือเกียงอุย ดันทุรัง เพราะต่อให้จกไม่ไปบุก วุยจะอยู่เฉย ๆ เหรอครับ ตอนท้ายก็เห็นได้ว่าสุมาเจียวก็ส่งจงโฮย กับเตงงายมาบุกอยู่ดี (ซึ่งหลายคนอาจจะบอกว่าก็ไปบุกเค้าก่อนเค้าเลยมาบุก) แต่จะแน่ใจได้อย่างไรว่าอยู่เฉยๆ แล้วจะไม่โดนบุก

ผมว่าขงเบ้งก็ยังถือว่ามีวิสัยทัศน์ ถ้าเป้าหมายคือการรวมแผ่นดินนะครับ
แต่ถ้าในแง่ต้องการอยู่รอด ขงเบ้งอาจจะดูไม่ค่อยมีวิสัยทัศน์เท่าไร

เรื่องเล่าเจี้ยงและการ ''ไม่บุก'' ผมขอสะกิดนิดนึงว่า ยุค 3 ก๊กคือยุคที่แผ่นดิน ''ถูกแบ่งแยก'' ไม่ใช่ 3ประเทศทำสงครามกัน อ๋องทุกคนมีโจทย์ร่วมกันคือรวบรวมแผ่นดิน เป็น bttom line ของอ๋องทุกคนในยุคนั้น การปกครองในรูปตั้งมั่นเพื่อรักษาดินแดนตัวเองเป็นหลักนั้นผู้ปกครองคือโจรแบ่งแยกดินแดน ต้องเข้าใจบริบทตรงนี้ด้วย

เมื่อโจทย์ออกมาว่าทุกฝ่ายต้องทำสงครามกันเพื่อรวมประเทศ คำถามที่เหลืออยู่ก็มีแค่ แล้วจะทำสงครามกันเมื่อไหร่อย่างไร ตรงนี้ จขกท ก็อ้างอิงรูปมาเองว่า+จงหยวนเป็นเขตเมืองที่ใหญ่ที่สุดในจีน ผมขอเสริมให้ว่าไม่ใช่แค่มีทรัพยากรต่างๆมากที่สุด แต่ยังเป็นเขตที่เจริญที่สุดในประเทศด้วย จีนในตอนนั้นคล้ายๆประเทศไทยในตอนนี้แหละ คือเจริญกระจุกปกครองแบบรวมศูนย์ เช่นเรื่องการศึกษา บัณฑิตทั่วประเทศอยากเจริญก้าวหน้ายังต้องดั้นด้นไปเรียนที่จงหยวน คล้ายๆไทยที่นักศึกษาจากทั่วประเทศต้องพยายามหาทางเข้ามหาลัยใน กทม หรือภาคเหนือ ให้ได้ จะสังเกตุว่าบัณฑิตเก่งๆในยุคนั้นเกินครึ่งอยู่ที่จงหยวนหรือมีประวุติเคยอยู่จงหยวนมา เสฉวนในตอนนั้นก็แค่ชนบท กังตั๋งก็แค่เมืองท่า มีความเจริญแค่เมืองเรียบฝั่งแม่น้ำ ที่เหลือก็ป่า

ดังนั้นเมื่อโจทย์เป็นแบบนี้เงื่อนไขเป็นแบบนี้ คือในเมื่อต้องทำสงครามกัน แล้วทรัพยากรต่างกันมากขนาดนี้ ก็ต้องทำสงครามในตอนที่อีกฝั่งไม่พร้อมที่สุด ทุกครั้งที่ขงเบ้งบุกก็จะบุกช่วงที่ราชสำนักวุยเกิดความวุ่นวายหรือไม่ก็พยายามสร้ัางความวุ่นวายให้วุยก๊กก่อนแล้วจึงบุก พยายามฉกฉวยช่องว่างตรงนั้น ขอเปรียบเทียบกับไทยอีกครั้งหนึ่ง เหมือนเอาภาคเหนือกับภาคกลางรวมกันแล้วไปสู้กับภาคใต้ของไทย ภาคใต้จะสู้อย่างไร จะมาบอกว่าตั้งรับสิรอภาคกลางบุกลงมา ถ้าเขาบุกลงมาจริงก็แปลว่าตอนนั้นเขาพร้อมที่สุดแล้ว เสียเปรียบทุกทางแล้วยังให้เขากำหนดอีกว่าจะสู้เมื่อไหร่จะแน่ใจได้อย่างไรว่าแบบนี้ดีกว่า ดังนั้นยุทธศาสตร์ของขงเบ้งผมมองว่าถูกต้องแล้วในแง่หลักการ แต่ในเมื่อทำไม่สำเร็จก็ต้องยอมรับว่าตัวเองล้มเหลว ซึ่งตรงนี้แหละเป็นจุดแข็งและจุดอ่อนของขงเบ้ง ขงเบ้งเป็นคนที่วางยุทธศาสตร์ มองภาพรวมเก่งมาก แต่ในเชิงกุลยุทธ กลวิธี ต้องอาศัยคนอื่นช่วย ซึ่งสมัยก่อนก็มีตลอด มาในยุคหลังขงเบ้งเหมือนคนมีหัวแต่แขนขาขาด คิดได้ทำไม่ได้ พอต้องทำเองก็ทำได้ไม่ดี

ส่วนเรื่องที่มีคนเม้นว่าขงเบ้งเก่งแต่ใช้คนไม่เป็น ลองมาดูข้อเท็จจริงกันดูว่าจริงไหม สมัยที่จ๊กยังมีขุนศึกเก่งๆ ขงเบ้งแทบไม่เคยเจ้ากี้เจ้าการเลย แต่ยังเด็ดขาดเรื่องอำนาจที่ตัวเองมี ตัวเองมีหน้าที่แค่วางยุทธศาสตร์แล้วทำให้แน่ใจว่าทุกคนทำไปตามนั้น ทำให้แน่ใจว่าเล่าปี่ต้องได้เกงจิ๋ว เมื่อได้แล้วก็ไม่เคยไปก้าวก่ายอะไรงานปกครอง เล่าปี่จะแต่งตั้งใครขงเบ้งแทบไม่ยุ่งเกี่ยว ตอนจะบุกเสฉวนขงเบ้งก็อยู่เฝ้าเกงจิ๋ว แค่กำชับแผนการต่างๆกับเล่าปี่ จนบังทองตายขงเบ้งถึงได้ตามไปสมทบ เมื่อได้เสฉวนขงเบ้งก็ไม่ได้ไปชิงดีชิงเด่นอะไร หวดเจ้งกลายเป็นคนโปรดของเล่าปี่ก็ไม่ปรากฎว่าขงเบ้งกับหวดเจ้งจะขัดแย้งอะไรกัน มาในยุคหลังคือหลังเล่าปี่ตาย อุยเอี๋ยนที่พูดกันว่าขงเบ้งชิงชังนักหนาก็ยังอยู่ดีมีสุข คุมกำลังใหญ่ที่ฮั่นจงซึ่งเเป็นเมืองยุทธศาสตร์ที่สำคัญที่สุดของจ๊ก ถ้าขงเบ้งไม่ไว้ใจจริงคงไม่ปล่อยให้คุมกำลังปกครองเมืองได้แบบนั้น เมื่อขงเบ้งตาย ขุนนางที่คัดค้านขงเบ้งเรื่องการบุกวุยสมัยที่ขงเบ้งยังมีชีวิตก็กลายเป็นเสาหลักของจ๊ก แล้วก็ไปขัดแย้งกับเกียงอุยต่อแต่ก็ทำงานกันไปแบบนั้น ไม่มีใครเตะตัดขาใคร ราชสำนักของจ๊กก๊กเป็นราชสำนักที่สงบสุขที่สุดแล้วในยุคนั้น บรรยากาศราชสำนักแบบนี้ถ้าบอกว่าขงเบ้งบริหารคนไม่เป็นผมว่าไม่ใช่

เรื่องกวนอูทิฐิที่ จขกท พิมพ์มาจริงๆก็ไม่ใช่ทิฐิ จขกท อ่านมาเยอะแล้วผมคงไม่ทวนเหตุการณ์ซ้ำ ขอบอกข้อสังเกตุแทนว่า กวนอูรู้ทั้งรู้ว่าพี่ชายตัวเองเป็นน้องเขยซุนกวน จะไปด่าซุนกวนให้กระทบพี่ชายตัวเองทำไมถ้าไม่มีเหตุให้เลือดขึ้นหน้าจริงๆ ทำไมลิบองจึงมั่นใจว่าถ้าแกล้งป่วยกวนอูจะคลายความระแวง แล้วเมื่อลิบองแกล้งป่วย ทำไมกวนอูต้องตะบี้ตะบันผลักดันวุยให้ถอยข้ามแม่น้ำไปให้ได้ อุบายส่งหัวกวนอูให้โจโฉนี่ก็ตื้นๆมาก ทำไมซุนกวนถึงคิดว่าได้ผล จริงๆแล้วกวนอูไม่ได้ทิฐิหรอกแค่คนดวงแตก