แบบเบื่อที่จะตอบคำถามเดิมๆเช่นทำไรอยู่ กินข้าวยัง ฝันดี คำถามเบสิก ไม่รู้จะคุยไรต่อ

หรือเราต้องเจอคนที่เราชอบเค้า และเค้าชอบเราใช่ไหมครับ และนัดเจอคบกัน คำถามพวกนี้ถึงจะไม่เบื่อเลย

สมัยนี้มันยังมีไหมครับ คุยโซเชียลเป็นเดือนๆคุยถามซ้ำๆและรอกันได้ จนกว่าจะได้คบกัน
หรืออีกวิธีคือ คุยกันไม่นาน นัดเจอให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย โอเครก็สานต่อ ไม่โอ ก็แยกย้ายหาคนใหม่ไป

ผมว่ามันยากมากๆทั้งความรู้สึก และยิ่งสถานการ์ณโควิทแบบนี้

เอาจริงๆ ความรู้สึกพวกนี้ ถ้าเราไม่หลอกตัวเองหรือคาดหวังไปก่อน มันจะไม่ผิดหวังเลยนะครับ

เวลาเราคุยกับใครสักคนนึง ไม่ว่าเราเจอเค้าในแบบไหน จะชอบมากหรือชอบน้อย ถูกใจ ตรงสเปคแค่ไหน

เรา ต้องดูสิ่งที่เค้าปฏิบัติกับเรา ครับ

เช่น เค้าเคยเราชวนคุยไหมแบบเราหายนิ่งไปแต่เค้าทักมา ทำอะไรอยู่คะ หรือเราบอกฝันดี เค้าก็ตอบกลับด้วย

สถานะพวกนี้ผมว่ามันไม่น่าเบื่อนะ มันทำให้เรารู้สึกไม่ได้โดดเดี่ยวหรือเหนื่ยที่จะพยายามสร้างตัวตนเข้าไปอยู่ในโลกของเค้า

แต่ถ้าทุกอย่างมันสวนทางหมด ต่างคนต่างอยู่ โทรไปไม่รับ หรือโทรไปแล้วไม่คุยเงียบ แบบนี้จะอึดอัดและลำบากในการไปต่อ

สุดท้ายคำถามของทั้งหมด มันอยู่ที่วิธีคิดเราล้วนๆนะครับ ถ้าเราชอบเค้า ยอมเค้าทุกเรื่อง ความรักมันก็จะเทและเราจะเหนื่อยไปคนเดียว แต่ถ้าเราทำให้มัน No less No more ความสำคัญของเราก็จะค่ามากขึ้น

ผมเห็นน้อง ผญ ที่ออฟิศ โสดหลายคนนะ ก็พยายามเล่นทินเดอร์กัน ไปแอบชอบ ผช ต่างแผนกกัน แต่สุดท้ายยังโสดกันหมด

ส่วนนึงผมว่า เพราะเราคาดหวังจะเอาเค้ามาเป็น แฟน อย่างเดียว พอมันคุยกันไม่ตามที่หวังทุกอย่างมันเลยพังไว ฉะนั้นผมคิดว่า เราควรทำตัวให้เป็นไปตามปกติ รักใครหรือชอบใครก็ควรไม่คาดหวัง อย่าเปลี่ยนทั้งเราหรือคาดหวังว่าเค้าจะต้องเป็นแบบที่เราชอบเสมอ ให้เวลากับตัวเองพิสูจน์วาเค้าเหมาะกับเรามั้ยดีกว่าครับ

ถ้าเค้าสวยถูกใจเราจริง ผมทนได้ครับ แต่ลิมิตไว้1เดือนนะ ถ้าคุยกันทุกวันแต่ไม่ยอมมาเจอกันสักที ก็เลิกคุยแล้ว

ถ้าคนคุยไกลคนละจังหวัด และมาเจอเรายาก นี่ตัดออกเลยด้วยไหมครับ ผมคิดว่ามันยากมาก ในการคุยทางไกล แม้ว่าคนนั้นจะสวยหรือจะดีก็ตาม ท่านคิดว่าไงครับ

ถ้าคบกันนานๆหลายๆปี คุยกันทุกวัน ก็จะคุยกันแบบนี้แหละครับ คือถามแต่คำถามเดิมๆจนไม่รู้จะคุยอะไร บางทีก็เบื่อที่จะคุย

แต่พอวันนึงที่เราไม่สามารถคุยกันได้อีกแล้ว โมเม้นต์พวกนั้นจะหวนกลับมาให้เรานึกถึงมันอยู่เสมอ อยากคุยอะไรก็ได้ในวันที่คุยไม่ได้อีกแล้ว

ผมสายคุยนัดเจอเลย ไม่มีมารอนู้นี่

ถ้าเริ่มคุย แล้วอยู่ไกลกันเกิน หมายถึง ไม่เจอหน้ากันเลยเกิน 2 อาทิตย์ ผมตัดความคาดหวังทิ้งไปไว้หลังๆ เลย

เพราะโอกาสที่เค้าจะเจอคนอื่นมีมากกว่าเรา ที่ทำได้แค่คุยผ่านแชทแน่นอน ต่อให้จะถูกใจเราแค่ไหนก็ตาม

ส่วนคนที่มีโอกาสเจอกันง่ายๆ ให้เวลาไม่เกิน 1 อาทิตย์ ถ้ายังไม่ได้เจอหน้า นั่งกินข้าวกัน นั่งคุยกันต่อหน้า

ก็บาย หาคนใหม่คุยเหมือนกัน 55

ต้องบอกว่า สมัยนี้ การแค่คุยผ่านแชท ผ่านสาย มันไม่ได้คลาสสิคแล้ว

มันกลายเป็นเราจะไม่ทันอะไรสักอย่างที่อยู่รอบตัวเค้า ทั้งการใช้ชีวิต มุมมอง ความคิด แล้วสิ่งเหล่านี้มันเปลี่ยนไปเร็วด้วยสิ

ปกติผมก็คุยกับคนที่แอบชอบแบบนี้ละ
ไม่พ้นคำถามพวกนี้ แต่อาจจะมีคำถามอื่นด้วย
แต่อยู่ใกล้กันทุกครั้งที่่ทำงาน เลยไม่กล้าวู่วามหรือรุกไม่ได้เลยครับ
กลัวเสียเขาไป

น่าจะมี ผู้หญิงมาตอบให้นะ ว่าทำไม เพราะอะไร

ผมก็เป็นนะอารมณ์แบบนี้เลย หรือว่าเราจะแก่เกินที่จะทำอะไรพวกนี้ละ คุยไปได้สักพักก็เริ่มจะเบื่อเอาซะดื้อๆ

เอาจริงๆ ความรู้สึกพวกนี้ ถ้าเราไม่หลอกตัวเองหรือคาดหวังไปก่อน มันจะไม่ผิดหวังเลยนะครับ

เวลาเราคุยกับใครสักคนนึง ไม่ว่าเราเจอเค้าในแบบไหน จะชอบมากหรือชอบน้อย ถูกใจ ตรงสเปคแค่ไหน

เรา ต้องดูสิ่งที่เค้าปฏิบัติกับเรา ครับ

เช่น เค้าเคยเราชวนคุยไหมแบบเราหายนิ่งไปแต่เค้าทักมา ทำอะไรอยู่คะ หรือเราบอกฝันดี เค้าก็ตอบกลับด้วย

สถานะพวกนี้ผมว่ามันไม่น่าเบื่อนะ มันทำให้เรารู้สึกไม่ได้โดดเดี่ยวหรือเหนื่ยที่จะพยายามสร้างตัวตนเข้าไปอยู่ในโลกของเค้า

แต่ถ้าทุกอย่างมันสวนทางหมด ต่างคนต่างอยู่ โทรไปไม่รับ หรือโทรไปแล้วไม่คุยเงียบ แบบนี้จะอึดอัดและลำบากในการไปต่อ

สุดท้ายคำถามของทั้งหมด มันอยู่ที่วิธีคิดเราล้วนๆนะครับ ถ้าเราชอบเค้า ยอมเค้าทุกเรื่อง ความรักมันก็จะเทและเราจะเหนื่อยไปคนเดียว แต่ถ้าเราทำให้มัน No less No more ความสำคัญของเราก็จะค่ามากขึ้น

ผมเห็นน้อง ผญ ที่ออฟิศ โสดหลายคนนะ ก็พยายามเล่นทินเดอร์กัน ไปแอบชอบ ผช ต่างแผนกกัน แต่สุดท้ายยังโสดกันหมด

ส่วนนึงผมว่า เพราะเราคาดหวังจะเอาเค้ามาเป็น แฟน อย่างเดียว พอมันคุยกันไม่ตามที่หวังทุกอย่างมันเลยพังไว ฉะนั้นผมคิดว่า เราควรทำตัวให้เป็นไปตามปกติ รักใครหรือชอบใครก็ควรไม่คาดหวัง อย่าเปลี่ยนทั้งเราหรือคาดหวังว่าเค้าจะต้องเป็นแบบที่เราชอบเสมอ ให้เวลากับตัวเองพิสูจน์วาเค้าเหมาะกับเรามั้ยดีกว่าครับ

ทำไมเจอแต่ Feat. ก่อน ค่อยมาดูนิสัย นิสัยโอเครก็คุยต่อ

ถ้าไม่ก็แยกย้าย

แต่ปัจจุบัน เริ่มเบื่อเมียล่ะ

ผมครับ ความผิดหวังมันกัดกินหัวใจ
จะ 27 แล้ว ไม่เคยมีแฟนจีบผู้หญิงที่ชอบก็ไม่เคยติดสักคน

-ของผม ถ้าคุยกันได้แปปๆ ไม่รีบนัดเจอ ก็ไม่ไปต่อละครับ ผมคนใจร้อน

ยิ่ง มีแฟน ข้าม จว ผมนี่ ยิ่งไม่เอาเลย ลอง หาคนใกล้ตัวจีบครับ ใน จว ก็ยังดี

ตะก่อน ผมก็โสด ก็อยู่ได้ พอมีแฟน นี่ชีวิตดีขึ้นเยอะครับ

เป็นอยู่นะครับ ตั้งแต่เลิกมานี่หมดแรงกำลังใจในการหาคนใหม่เลย

ไม่คิดว่าคนล่าสุดจะต้องเลิกกันเลยนะ แต่ก็กลับมาลูปเดิมๆ อีกแระ

lifestyle ไม่ตรงกัน ก็แยกย้ายเถอะครับ ถ้าปรับเข้าหากันไม่ได้