ที่คุณว่ามาน่ะไม่เถียงหรอก แต่พอเห็นแล้ว โจทย์สำคัญคือ ถ้าลดไม่ได้ จะสร้างโอกาสให้คนที่ด้อยกว่าได้ทำลายกำแพงนั้น ๆ อย่างไร

ผมอยู่กับวงการ ๆ ศึกษา มันเห็นบ่อย ๆ เชียวละ รู้สึกไม่ดีมาก ๆ  

เรียนที่ไหนก็ไม่เหมือนกันครับ ต่างกันเยอะมาก

เยอะมากแบบ มากๆๆๆๆๆๆๆๆ

ผมซึ้งตั้งแต่สมัยม.5อะครับ มีโอกาสได้เข้าค่ายวิชาการ ที่ม.แห่งหนึ่งแถวจังหวัดที่ผมอาศัย

ได้พบว่า เด็กโรงเรียนอื่น ที่ไม่ใช่จังหวัดผม แม่งเก่งอย่างกับปิศาจ เก่งกว่าอันดับหนึ่งอันดับสองของโรงเรียนผมมากๆ เก่งกว่าในแบบที่ผมไม่เคยคิดหรือระลึกเรื่องนี้มาก่อนเลย

นั่นแค่โรงเรียนอะครับ แถมเป็นจังหวัดไซส์กลางๆด้วยซ้ำ(ถ้าเทียบทั้งประเทศ)

พอเข้ามหาลัย ผมเจอคนที่เก่งกว่าไอ้นั่นอีก แถมเก่งกว่าเยอะ เก่งกว่าคนละเรื่อง เพราะอันนี้คือทั้งประเทศมาเรียนที่นี่

เพื่อนฝูงผมมาจากต่างที่ต่างถิ่น ไม่นับเรื่องฐานะแต่ละคนนะ ก็เป็นเรื่องของทัศนคติ คอนเนคชั่นต่างๆ

เรียนจบยิ่งซึ้งครับ หัวหน้าเรา เจ้าของบ. ลูกค้า ซัพฯ มาจากม.เดียวกันคุยกันง่ายขึ้น ได้เปรียบในหลายๆเรื่อง
 

เอาใจช่วยคนับ  

กรุ๊ปขายของม.เกษตรตั้งใหม่หรอครับ ชื่อไรครับ ไม่ได้เล่นเฟสนาน จะเข้าไปส่องรุ่นน้องสักหน่อย  

ส่วนตัวผมคิดว่าคนที่ก่อเรื่องกลุ่มนี้คือ มีปมทางจิต คือช่วง social distance ก็หาพวก หา position ที่ทำให้ตัวเองมีค่า ไม่รู้หยิบอะไร ก็เอาสถาบันมาบัง เพราะอะไร เพราะคนที่มีชีวิตสมจริงเค้าจะเเคร์คนในครอบครัว วงกว้างออกก็เพื่อนที่ทำงาน... การใช้สถาบันถือเป็นการ Discriminate ด้วยซ้ำไป ว่าก็ว่าเถอะครับ ถ้าทำการค้าจริงจัง เรื่องสถาบันมีส่วนครับ เท่าไรรึครับ ไม่ถึง 1% ด้วยซ้ำ  

อ.ฝรั่งผมนะครับ บอกผมเลย ในตะวันตก know who สำคัญพอ ๆ กับ know how

หลังจากผมไปต่างประเทศแล้วเจอคำนี้ ผมเปลี่ยนทัศนะเลย

เมื่อก่อนดื้อมาก แบบ ก็กูมีความสามารถ กลัวอะไรวะ

ทุกวันนี้ มานั่งคิด เออ สองคนมีความสามารถเท่ากัน คนนึงเรารู้จัก อีกคนนึงไม่รู้จัก

เราก็เอาคนที่เรารู้จักสิวะ อะไรแบบนี้